King-size.

Ik zit wederom op mijn onafscheidelijk netbookje te tikken. Zoals je misschien hebt kunnen lezen, had het apparaat accuproblemen, door een ontwerpfout kon de accu overladen worden. Nou, nu niet meer. Dankzij een elektrische fiets, hangt er nu een accu van 10Ah onder het apparaat. Oké, het ding is bijna twee centimeter dikker geworden, maar heeft nu wel een enorm uithoudingsvermogen, ik heb het ding nu de hele dag draaien, en hij staat nog steeds op 100%. Alleen vraag ik mij nu af of deze in tijd of in afstand wordt uitgedrukt....

Gedachtes bij een supermarkt.

Regelmatig breng ik een bezoek aan de supermarkt. Op zich niet iet bijzonders, maar een van mijn laatste bezoeken liet mij iets realiseren. Ik had zin in een makkelijke hap. Ik graaide wat dingen bij elkaar, en liep naar de kassa. Met wat andere dingetjes erbij was ik zes euro kwijt. Terwijl ik mijn tas aan het vullen was, staat er een man naast mij om een pakje sigaretten te kopen. Hij was iets meer dan mijn zes euro kwijt, maar hij was snel weg. Terwijl ik mijn tas nog aan het inladen was, stak hij zijn pakje weg, en liep de deur uit. Toen ik van mijn avondeten aan het genieten was en mij alvast zat te verheugen op het maal van de volgende dag, bedacht ik mij ineens hoe saai dat roken moet zijn, het kost je klauwen met geld en het is iedere dag hetzelfde.

Bibbers

Tijdens een lekker ritje met de auto, begon deze ineens te schudden. Natuurlijk gebeurt dit op een moment dat je nergens kunt stoppen of uitwijken, zo ook deze keer. Het drink niet, dus remmen konden het niet zijn. Misschien een wiel los? Die heb ik afgelopen week nog nagetrokken. Gelukkig is de auto achter mij afgeslagen, ik kan dus wat langzamer gaan rijden zonder iemand te hinderen. Eindelijk, een uitwijkplek, ik kan de kant in. Terwijl ik de kant in ga, hoor ik een tik. Nadat ik uitgestapt ben, controleer ik de wielen op speling en zie ik een redelijk grote kiezel liggen. Het zal toch niet.... Ik pak de steen op, deze is fikheet. Oké, die tik was waarschijnlijk de steen die mijn band verliet. Gelukkig lijken mijn banden onbeschadigd, en kan ik weer op pad. De wagen rijdt weer als een zonnetje, niets aan de hand dus.
Maar ik had wel even de bibbers.

Kijk eens wie we daar hebben.....

Tussen alle internetproblemen, werd ik ineens gebeld door een oude bekende, Ziggo, of, beter gezegd, UPC die de naam Ziggo heeft aangenomen. Of ik interesse had in een leuke aanbieding. Natuurlijk, altijd! Een alles in één pakket voor slechts 45 euro en de eerste zes maanden voor 34,50." Niet gek toch?" Nou, eigenlijk wel. Het abonnement, dat ik heb afgesloten, kost zelf al 34,50, en daar krijg ik nog een paar maanden korting op." Ja, maar welke snelheid krijgt u dan?" Ach ja, de snelheid, aan de aangeboden 30Mb heb ik genoeg." Ja, maar als u met uw x-box gaat spelen.." Ik, spelen? Ik heb wel betere dingen te doen. Dit soort blogjes schrijven, bijvoorbeeld." Ja, meneer, ik geloof dat u toch een goede keuze heeft gemaakt." Gelukkig, hij is het met mij eens.
"Wilt u aan de lijn blijven voor het bel-me-niet-register, en dan wens ik u een prettige dag." Heb jij dan ook de neiging om de lijn dan open te laten? Uit beleefdheid heb ik gegroet, en direct opgehangen, blij dat de keuze voor mijn nieuwe internetprovider een goede blijkt te zijn. Nu nog wachten op de aansluiting. Deze is gepland voor 29 juni.

Paniek

Vorige week was er paniek op mijn werk, brand bij de buren, een bakkerij. In de melding van de brandweer was niet op te maken om welk adres het ging, en de foto in het nieuwsbericht van een lokale nieuwssite zei eigenlijk ook niets.  De foto toonde een achterkant van een pand met een schuur erbij, zoals er in iedere straat wel een paar te vinden zijn. De opluchting was dan ook groot om te horen dat het een pand aan de overkant betrof. Pas later bleek dat de brand uitslaand was en dat er niets meer te redden viel. Klein geluk bij een ongeluk, de bakker heeft hulp gekregen van een collega, zodat zijn bedrijf door kan gaan.
Een typisch Nederlands onderwerp is natuurlijk het weer, en vooral zijn extremen. Hadden we de eerste week van mei op veel plekken nog sneeuw, de tweede week kwamen de temperaturen tot zomerse waarden. Hoewel de weersverwachting voor deze week al slecht waren, lijkt het er toch op dat het pinksterweekeinde koud zal verlopen. Dat is maar goed ook, zaterdag is het weer luilak.

Tablet

Oké, ik ben overstag, ik heb een tablet. Een kleintje welleswaar, maar toch. Dit kwam omdat mijn Android notebook toch wat kuren begon te krijgen, en vanavond helemaal de geest gaf. Een reparatie van die dingen loont eigenlijk niet, een beetje tablet heb je tegenwoordig al voor €50,=. Dus met de moed der wanhoop ben ik zo'n ding gaan halen, en nu zit ik er mijn eerste stukje op te tikken. Hoewel, tikken is niet echt het juiste woord, ik ben aan het aanraken. Ik moet eerlijk zeggen dat het een beetje wennen is, normaal zit je te tikken met tien vingers, nu werk ik met twee duimen, met de vingers hou ik het apparaat vast.

Hoestie?

Eindelijk begin ik een beetje van mijn hoest af te komen, een
overblijfsel van die "heerlijke" griep die dit seizoen heeft
huisgehouden. Nu heb je mij waarschijnlijk "gewoon" zien doorwerken,
maar ik heb wel degelijk griep gehad. Ik heb het geluk dat de griep bij
mij pas toeslaat zodra ik moe ben, dat wil zeggen vooral 's avonds. Je
weet wel, je hebt lekker je eten klaargemaakt, gaat lekker aan tafel
zitten, en komt er dan achter dat je ineens geen trek meer hebt, terwijl
je een uurtje daarvoor stond te rammelen van de honger. Of, zoals mij
ook overkwam, voelde ik mij kiplekker, had ik beloofd om bij iemand
langs te gaan, om daar vervolgens hondsberoerd te vertrekken. Een andere
avond had ik een afspraak staan bij het trammuseum om te helpen bij
werkzaamheden die echt door moesten gaan. Vlak voordat ik er heen wilde
meende mijn lichaam eens het voedsel te laten verlaten via het deel waar
het juist in zou moeten gaan. Dan heb je de keuze, de jongens nog een
week langer laten wachten of gewoon doorzetten en proberen er het beste
van te maken. Ik heb voor het tweede gekozen, maar was heel blij toen ik
mijn bed zag. De volgende dag had ik een vergadering. Voor die
vergadering dacht ik een paar minuutjes plat te gaan. De vergadering heb
ik gemist want die paar minuutjes werden een hele nacht.
Op een of andere manier gaan die griepperiodes bij mij altijd gepaard
met hoestbuien. Op zich alleen een beetje lastig, maar het wordt
lastiger als je een keuring voor de boeg hebt. Om deze al hoestend te
moeten doen was, op z'n zachtst gezegd, geen leuk vooruitzicht. Heel
vreemd, tijdens die keuring had ik niet eens een kuchje. Dat ik daarna
een enorme hoestbui kreeg kon mij daarna niet meer deren, ik was door de
keuring.
Nu, na bijna drie maanden, is het gehoest voorbij.Gelukkig maar, over
een paar weken begint de lente, en dan wil ik die lange griep eindelijk
achter mij laten.

Rip uit mijn lijf.

De nachtmerrie van iedere computerbezitter is het overlijden van deze trouwe makker die bijna nooit iets goed kan doen. Nu is het zo dat ik deze apparaten zelf kan herstellen, maar zelfs bij mij zijn er dingen die onbetaalbaar zijn. Op een ochtend wilde ik mijn laptop, een Acer uit 2009, opstarten. Er kwamen wat geluiden uit, maar beeld geven zat er niet in. „Videoprocessor”, schoot er door mijn hoofd. Die dingen zijn verrekte duur en het uitwisselen is ook geen pretje. Nu moet je weten dat die Acer uit een tijd komt dat alle laptops vrij grote schermen hadden. Ik had dan nog een kleintje van „slechts“ 15,6 inch, de grotere uitvoering was bijna twee inch groter. Op mijn werk aangekomen, werd mijn vrees waarheid, ook voor mij zou dit een dure reparatie worden. Nu heb ik een heel groot voordeel, ik maak gebruik van Linux. Dus, ik greep een oud laptopje, die we eigenlijk alleen nog gebruiken om oude componenten uit te testen, en zette mijn harde schijf over. Het Linux-systeem overgezet van 64 naar 32 bit, en ik kon in ieder geval weer verder, zij het op een lage snelheid( de oude computer had een 2,4GHz dual-core processor terwijl deze Compaq uit 2006 er maar eentje had met een „traagheid“ van 1,5 GHz.)

Hoewel ik dit niet graag aan mijn klanten verkoop, keek ik rond in de refurbished handel. Refurbished is een ander woord voor tweedehands, alleen schijnt deze kreet behoorlijk geld waard te zijn, de apparaten gaan soms bijna voor nieuwprijzen van de hand.

Ik kwam uit op een Lifebook. Het apparaat kon ik laten leveren met Windows 10 en 500GB harde schijf. Echter met een 200 GB harde schijf en Windows 7 was het ding de helft goedkoper. Geen probleem, van mijn oude computer hou ik een harde schijf van 500GB over en Windows 7 waardeert zichzelf al op naar Windows 10. Bijkomend voordeel voor mij, het apparaat heeft een scherm van 12 inch. Buiten dat staat op de oude schijf, naast Linux ook Windows 10, wat na opwaardering geen problemen oplevert als je de harde schijf wisselt.

Op de vraag waarom ik Windows 10 op de computer heb zitten als ik het toch niet gebruik? Ik heb klanten die het gebruiken, en ik moet soms fouten moeten kunnen simuleren.

Daar is hij weer.

Toen ik mij in 2007 verwende met een EEEPC, wist ik nog niet hoeveel plezier ik van dat apparaat zou hebben. Oké, ik heb hem een paar keer opzij gelegd, maar iedere keer weet het ding mij weer te verrassen. Zo zit ik dit stukje weer op het apparaat te tikken met een nieuw besturingssysteem, Puppy Tahr 6.05 een, zoals gewoonlijk, Linux-variant. In dit geval lekker uitgekleed maar wel gebaseerd op een standaard variant, Ubuntu. De „uitkleedoptie" is wel handig, mijn EEEPC beschikt over een opslagruimte van „slechts" 4 GB. Dit is ook de reden dat een deel van dit systeem op een externe stick draait van 16 GB.
Ik vind het wel grappig, de EEEPC is inmiddels alweer bijna 9 jaar oud, maar kan toch weer een tijdje mee.
Misschien schrijf ik binnenkort ook zo'n verhaal over mijn laptop, die ook tegen de 7 jaar loopt. Deze draait, naast de Ubuntu-kloon Mint 17.3, ook nog Windows in dual-boot. Inderdaad 10, en nog legaal ook!
En, valt het je op dat deze tekstverwerker de „aanhalingstekens" wel op de juiste manier neerzet?