Dendermonde

Allereerst wens ik iedereen die iets met het drama te maken heeft gehad veel sterkte.
Zoals wel vaker op zaterdag, moest ik gisteren naar Dendermonde, of Sint Gillis om precies te zijn. Tot vrijdag had niemand buiten Vlaanderen ooit van dit plaatsje gehoord, nu weet iedereen het te liggen. Zelf heb ik er twee klanten zitten, waarvan één in dezelfde straat als waar die verschrikkelijke slachtpartij heeft plaatsgevonden. Gelukkig voor mij, moest ik bij de andere klant zijn. Toen ik gisterenochtend het dorp in reed, stond ik direct vast in het verkeer. Ik stond in een file van reportagewagens uit allerlei windstreken. Ik vroeg mij meteen af wat deze wagens hier nog te zoeken hadden. Dit dorp is zwaar in rouw en is bezig met de verwerking. Dan ga je mensen toch geen microfoon onder de neus duwen?
Bij de klant aangekomen ging het gesprek natuurlijk over het drama. Inmiddels had ik begrepen dat de slachtpartij zo erg was, dat zelfs de hulpverleners onder psychische hulp staan.
Hoewel de schok in het dorp zeer voelbaar was, schat ik zelf in dat de echte klap nog moet komen. Men is nu nog geshockeerd, en leeft in een roes. Ik ben bang dat morgen, als de kinderen weer naar school gaan, iedereen uit de roer komt en de echte klap komt.