Verdwaald zonder beltegoed.

Donderdagavond wandelde ik naar huis, in plaats van de fiets te pakken. Ik wilde de werkzaamheden aan de Kastanjelaan in Amstelveen bezoeken, en wist dat de fiets letterlijk een sta in de weg zou zijn. Het bleek juist, het werd een soort survivaltocht door een stukje Amstelveen. Men is in dat gebied de riolering aan het vervangen, waarbij de straat volledig is opgebroken.
Nadat ik deze tocht had afgerond, fietste een jongedame mij tegemoet. "Mag ik uw mobiel even gebruiken?", vroeg ze vriendelijk. Het leek mij niet het beste idee, immers, waar gaat ze naartoe bellen? De dame, uit Amsterdam afkomstig, bleek verdwaald, was niet bekend in Amstelveen, en het afgesproken bij de kerk aan de Keizer Karelweg. Deze zou in de buurt van het Stadshart moeten zijn. Ik wilde niet meteen de betweter uithangen, maar aan die weg is helemaal geen kerk. Het dichtste bij is de Kruiskerk, maar om te zeggen dat die aan die weg ligt.....
Inmiddels had ik het telefoonnummer van haar, mannelijke, afspraak gekregen, en belde ik hem op. Ook hij bleek totaal onbekend, en op zoek naar die kerk. En ga eens iemand die de weg niet kent naar je toe begeleiden......
Na een paar minuten verscheen een fiets zonder licht. Ik grapte nog:" Iemand zonder licht, die komt vast uit Amsterdam", hetgeen waar was, het was haar afspraakje. De twee tortelduifjes hadden elkaar gevonden. Ik vraag mij alleen af of ze de weg terug naar Amsterdam gevonden hebben.......

Kies jij tussen vrienden?

Ik leg je dit keer een vraag voor die binnenkort voor mij actueel kan worden. Ik heb twee mensen waar ik goed mee kan schieten. Voor beiden zal ik ook door het vuur gaan. Nu zit er tussen die twee een ruzie aan te komen, waarbij de een gelijk heeft, maar de ander in de toekomst minder schade gaat berokkenen.
Zie je mijn probleem?

Moe.

Vorige week heb ik aan den lijve ondervonden hoe moe je kunt zijn. Uit mijn werk gekomen, dacht ik een paar minuutjes te gaan liggen. Het was een beetje druk geweest en de combinatie met de omschakeling van zomer- naar wintertijd bleek perfect. De geplande paar minuten werden een paar uur. En zo kwam ik er om half drie 's nachts achter dat de avond geheel anders was verlopen dan gepland. Maar deze jongen had het uiltje niet geknapt, deze was volledig afgeslacht.

De qat aan het spek binden.

Uithoorn is door het openbaar ministerie erop gewezen om niets tegen de qat-handel in die gemeente te doen. Het OM wijst erop dat de overlast en handel binnen de regels is. Pardon? Toen ik in diezelfde straat werkte mocht ik meerdere keren aanschouwen hoe particuliere, zijnde medewerkers van een bedrijf op het industrieterrein, het spul gingen halen, terwijl detailhandel op dat terrein niet is toegestaan. En wat betreft de overlast weten de heren, die op de locatie afkomen, zelf voor een behoorlijke verkeersoverlast te zorgen, waar de tankwagens met gevaarlijke stoffen zich doorheen moeten persen, op weg naar één van de chemische fabrieken of naar de tankstations

Zo maak je het de dieven wel gemakkelijk.

Soms lees je een klein berichtje over een diefstal uit de auto, waarbij een brommertje naast een auto komt staan, het zijraam wordt ingetikt, om vervolgens de handtas "mee te nemen". Je zou langzamerhand gaan denken dat mensen voorzichtiger gaan worden met hun eigen spullen, maar het lijkt erop alsof het niet doordringt dat sommigen wel een hele aantrekkelijke etalage van hun passagiersstoel maken. Alleen al vandaag zag ik complete laptops op de stoel liggen, waarbij één bestuurder zelfs het raam open had! Bij de dames staat vaak de handtas, een betere naam zou trouwens handkoffer kunnen zijn gezien de inhoud, op die plek, waarbij waardepapieren en mobiele telefoon zo voor het grijpen liggen, wat dus ook maar al te vaak gebeurt.
Kleine tip van mijn kant, probeer die tas onder een stoel te frommelen, zodat deze uit het zicht is.

Geluk.

Als er iets is waar een mens nooit genoeg van kan hebben, dan is het wel geluk. De laatste paar dagen heb ik een paar voorbeelden van geluk mogen meemaken, waarbij ik zelfs iemand heb gefeliciteerd met een scheiding.
Op een dag als vandaag realiseer ik mij dat ik best gelukkig ben. Ik ben gezond, heb te eten en ben relatief veilig. Als je dan verhalen ziet van mensen die serieus moeten overwegen om huis en haard te verlaten omdat ze hun leven niet zeker zijn. . . . .