Ik kan weer bewijzen dat ik een Nederlander ben!

Een paar weken geleden viel een brief in mijn bus, die waarschuwde dat mijn identiteitskaart ging verlopen, dus was een gang naar het gemeentehuis noodzakelijk." Maak een afspraak, dan wordt u snel geholpen", stond er in diezelfde brief. Een afspraak, makkelijk gezegd, tijdens de normale openingstijden ben ik aan het werk, en tijdens de opening op donderdagavond weet ik niet of er wat tussendoor komt. Een paar dagen later stond er in de krant een artikeltje in de krant over het kinderpaspoort. Nu was dat artikel op zich niet belangrijk voor mij, maar wel de laatste regel in het artikel, waar te lezen viel dat je binnen het half uur geholpen wordt. Moet je dan nog een afspraak maken? Ik ben het type dat probeert een kwartiertje eerder op die afspraak te zijn, dus zou het afspreken, met alle stress erbij, mij maar een kwartiertje tijdwinst geven.
Op 'n donderdagavond deed ik mijn stoute schoenen aan. Inderdaad, binnen vijfentwintig minuten stond ik weer buiten. Het grootste probleem was het afrekenen, dat men het liefst via de pin doet. Zelf ben ik een fel tegenstander van dat gepin, omdat je vrij snel het overzicht over je uitgaven kunt verliezen, terwijl je, als je het contant doet, je jezelf kunt budgetteren. Dus ik moet mijn veertig euro en een beetje afrekenen, waarbij al het geld elektronisch wordt gescand. Het muntgeld ging prima, het papiergeld bleek een probleem. Ik kreeg ineens heel veel respect voor de baliemedewerkster, op het punt dat ik dat apparaat allang door het raam naar buiten had gegooid, bleef zij, nog steeds vriendelijk lachend, volharden.
Een week later mocht ik het document ophalen, en kan ik weer bewijzen dat ik een Nederlander ben.....

Halfnaakte motorrijders.

Heb je ze alweer gezien, die motorrijders die met een spijkerbroek, of liever nog een korte broek, en gympies op de motorfiets zitten? Net zoals jij vind ik dit oliedom, een klein schuivertje en je zult merken dat huid niet gebouwd is om een schuiver op te vangen.
In de landen om ons heen is deze manier van kleden inmiddels verboden, en staat er, op het niet dragen van motorkleding, dezelfde boete als het rijden zonder helm. En wees nu eerlijk, wat heeft het voor nut om een helm te dragen als je de rest toch niet beschermt. Ja, ik weet dat het warm zal zijn, maar wat heb je liever, dat je je wat meer moet douchen, of bij de eerste de beste schuiver heel veel operaties moet ondergaan?

Duur weekje.

Deze week vloog het geld haast letterlijk uit mijn handen. Dinsdag moest ik even voor een controle naar de tandarts. Een half uur later stond ik gecontroleerd en gereinigd buiten, bijna vijftig euro lichter.
Vandaag ging ik naar het gemeentehuis voor een verlenging van mijn identiteitskaart. Ook hier stond ik een half uurtje later buiten met veertig euro en vijf cent minder in mijn zak.
Binnenkort krijg ik een uitnodiging om het document op te halen. Hoewel je binnen Nederland je redelijk kunt redden zonder die kaart, is het in de meeste Europese landen verplicht een dergelijke kaart op zak te hebben, en wordt er richting Engeland zelf op gecontroleerd, hoewel dit volgens het verdrag van Schengen niet toegestaan is, eenmaal binnen een Schengenland ben je vrij om naar de andere Schengenlanden te reizen.
Ach, ik ga over een paar weken een dagje naar een ander Schengenland, waar je wel met 120 kilometer per uur over de grens mag rijden.

Rijdende snackbar?

De laatste paar dagen lijkt het steeds erger te worden, mensen die achter het stuur zitten te eten of drinken en het liefst op volle snelheid op de snelweg. Is het nu echt zo moeilijk om die kar even aan de kant te zetten om het een stuk veiliger te nuttigen.
Nog zoiets, dames die hun volledige make-up gaan doen of heren die zich, al rijdend, scheren. Dat laatste is al thuis zittend op een stoel een heidens werk, waarbij je je hoofd in allerlei standen moet houden, en ik het daardoor niet kan begrijpen dat je het doet.
En dan het telefoneren. Dat wordt inderdaad minder, maar om nu te gaan zitten chatten of andere internetgein uit te gaan halen........

Respect voor het oude.

Afgelopen week kreeg ik een hele leuke reparatieopdracht. Een, bijna tien jaar oude, Salora televisie, een Opera voor de insiders, had de geest gegeven. Of we het apparaat konden repareren." Natuurlijk", was ons antwoord. Of het een probleem was dat het toestel in Almere stond. Ach, een stukje rijden, en de klant wilde er ook nog voor betalen.
Het leuke was nog dat het toestel ter plekke hersteld kon worden. De klant was blij, zeker omdat hij geen zin heeft om een LCD aan te schaffen. Eerlijk gezegd heeft hij gelijk, zelf kijk ik ook naar een toestel van bijna elf jaar oud, ook een Salora, een Gala, en mijn volgende zal waarschijnlijk ook weer een beeldbuistoestel zijn.