Bye, bye Nokia.

Er is een tijd van komen, en een tijd van gaan, zelfs voor een telefoon. In dit geval ook voor een heel merk, Nokia, ooit begonnen als fabrikant van papier, hout en rubber, later, door allerlei overnames, een van de grootste elektronicaproducenten. Dit duurde tot 1998, toen het bedrijf ging afslanken. Het bedrijf zat toen werkelijk in alles, tot verzekeringen en diepvriesprodukten aan toe.
Nokia begon in 1984 met het produceren van mobiele telefoons, en koos in 1998 ervoor om de bedrijfsactiviteiten hierop te gaan focussen." Over tien jaar loopt iedereen met een mobiel, en dan willen wij de markt in handen hebben." Hoe profetisch bleken deze woorden te zijn. Zelfs ik, als vervente Motorola-aanhanger, ben zelf overstag gegaan. En zo versleet ik een 3210( wie niet), een 3310 en een N78, die heimelijk tijdens een poging om sneeuw te schuiven, zelf verpletterd werd door mij. Als laatste verscheen een 5530 ten tonele, naast telefoon ook een fantastisch media-apparaat. Totdat Microsoft de boel overnam, en de restanten van Nokia zich gingen concentreren op Windows. Tja, Windows, een besturing die bepaalt hoe lang jij jouw apparaat mag gebruiken. En zo kwam het dat het platform, waar de 5530 op draait, op een redelijk snelle wijze wordt afgebroken, en ik de hele tijd meldingen krijg om vooral een nieuwe windowsphone te gaan kopen. En zo komt het dat ik ben overgestapt, niet op windows, maar op Android.

Stilte voor de storm.

Ik tik dit verhaal terwijl ik lekker ver in het Noorden zit, wacht er voor mij, en nog vele anderen, een hele hectische week, Theatergroep Troost komt langs. Dit betekent veel plezier, maar ook hele lange dagen, waarbij ik soms letterlijk alleen maar thuis kom om te slapen. Dit gebeurt nu voor de achtste keer, waarbij ik slechts bij de laatste zes keer echt betrokken ben geraakt. Dit kwam door een probleem tijdens de tweede reeks voorstellingen, waarbij ik, blijkbaar, naar tevredenheid heb gehandeld. En zo belde men voor de derde reeks rechtstreeks met mij.
Natuurlijk sta ik tussen twee vuren waarbij aan de ene kant de continuïteit van het trammuseum moet worden gegarandeerd, het is midden in het seizoen en dus worden er ritten gereden, anderzijds wil je het theater zoveel mogelijk vrijheid geven.
Zo was er een paar jaar geleden een voorstel om met een dubbeldeksbus met een danser erop het terrein op te rijden. Dit heb ik uit alle macht tegen gehouden, zeker toen ik wist wie die danser zou worden. Men had geen rekening gehouden met de bovenleiding. En zo werd de bus vervangen door een tram met een platte wagen. Overigens gaf dit een bijkomend probleem, de acteurs hadden met de tekst gerepeteerd met een bus, en moesten de tekst nu vervangen voor tram. Het is een gewoonte dat je bij een tekstfout een euro in de pot stopt. Dat jaar heeft men er heerlijk van uit kunnen eten.
Trouwens, bij een van de voorstellingen kregen de dames van de kleding het op hun heupen. Zo kreeg ik ineens een pruik aangemeten, evenals een tramcollega. Vreemd hoor, na twintig jaar ineens een volle bos haar op het hoofd te hebben.
Ik hoop volgende week weer een leuk verhaal over deze week te kunnen schrijven, vooral om te gaan schrijven dat alles gelukt is.

Amstelveen 50!

Dit jaar bestaat de gemeente waar ik woon, Amstelveen, 50 jaar. En dit is voor een heleboel "deskundigen" een reden om zich op mijn woonplaats te storten en de grootst mogelijke onzin de wereld in te slingeren. Zo zijn er diverse "deskundigen" die denken dat de plaats Amstelveen pas 50 jaar bestaat. Die mensen kan ik direct uit een droom helpen. Het oudste, nog bestaande huis, staat in de Dorpstraat, en stamt uit 1799. Ik hoor je afvragen waar de naam Nieuwer-Amstel, die de hele tijd in het verhaal genoemd wordt, vandaan komt. Dat was tot 1964 de naam van de gemeente en tot 1897 de plaatsnaam van het gebied in Amsterdam waar nu ongeveer het, inmiddels voormalige, stadsdeel Zuid zich bevind, samen met het deel van Oost ten westen van de oude spoorbaan, waar nu de Wibautstraat is. De wijk heeft jaren de officiële naam Amsterdam-ONA gehad, waar ONA staat voor Oud-Nieuwer-Amstel. Overblijfselen van die plaats zijn nog zeer goed zichtbaar in het huidige Amsterdam zoals het Concertgebouw, het voormalig gemeentehuis aan de Amstel, de Ceintuurbaan, die werd aangelegd om van het westen naar het oosten van Nieuwer-Amstel te kunnen komen zonder door Amsterdam te moeten, en zelfs de Munttoren heeft een Nieuwer-Amstelse geschiedenis.
Maar wij hebben een feestje, Amstelveen 50 jaar, tenminste de gemeente dan.

Dagje Amsterdam.

Hoewel ik er vlakbij woon, kom ik privé bijna nooit in Amsterdam-centrum. De enige delen van Amsterdam waar ik kom is in Zuid, bij het trammuseum en in Noord, bij de EHBO-vereniging en bij mijn vriendin.
Door een afspraak moest ik gisteren naar Amsterdam Centraal Station. Omdat ik in de stad zou blijven, en ik met mijn gast naar het zuiden van de stad zou gaan lopen, parkeerde ik mijn auto daar, en ging ik verder met de bus, die mij in no-time naar dat station bracht. Daar aangekomen kreeg ik het bericht dat er "iets tussengekomen" was. Ach, dat kan gebeuren. Ik besloot op de terugweg ook maar de bus te nemen. En zo zat ik in een bus met een bestuurder die, volgens mij, een carrière als formule-1-rijder heeft gemist. Bij het wegtrekken had ik echt medelijden met de bus, en ik vroeg mij af hoe lang dit goed zou gaan. Nou, dat antwoord kwam snel op de Rozengracht. Hoewel je er vanuit mag gaan dat de bestuurder de route eerder heeft gereden als hij de beslissing neemt om volg gas langs de hekken daar te rijden. Ik had mij vergist, een klap klonk door de bus, maar de chauffeur reed door alsof er niets aan de hand was. Op de Marnixstraat hing de chauffeur ineens half uit zijn bus. Het bleek de linkerspiegel te zijn geweest die tegen een hek was geknald. Omdat de klap nogal heftig was geweest, moest de best man uitstappen, om te proberen alles in het gareel te krijgen. Bij het uitklappen werd een mooie ster in de spiegel zichtbaar, en bij het in positie brengen van die spiegel brak de boel natuurlijk af. Wat daarna gebeurde sloeg alles. De chauffeur meldde aan de centraalpost dat de spiegel ineens van de bus was gevallen. Yeah, right. En je waffel houden over de reden? Eigenlijk hoop ik dat men bij het busbedrijf even de beelden van de bewakingscamera's gaat bekijken.
En zo reed de bus, zonder linkerspiegel, verder. Eigenlijk was ik blij dat ik, zonder kleerscheuren, weer thuis was aanbeland....

Geweld en overlast.

Ik vraag mij af, waarom zijn er mensen die het leuk vinden om zich helemaal klem te zuipen? Inderdaad, ik ben geen drinker, ben er op zich geen tegenstander van, maar begrijp het niet, vooral als je de volgende dag naar zo iemand gaat. Meestal kan men zich er weinig van herinneren en heeft een heerlijke hoofdpijn als prijs. Met een kroeg voor mijn deur heb ik in het verleden regelmatig problemen gehad. Gelukkig zijn de regels tegen overlast nu strenger, maar in het verleden gebeurde het regelmatig dat er mensen laveloos in de bosjes of in de hal van onze flat lagen te slapen. En valt het je op dat mensen met een slok op een stuk luidruchtiger zijn? Zelfs zo luidruchtig dat het de dronkaards zelf stoort? Ook dat heb ik meegemaakt, waarbij ik een keer zo kwaad ben geworden dat ik de tijd heb gekregen een emmer water te vullen en over de groep heen te gooien. Vloekend en tierend ging men de kroeg in, want het was toch wel erg koud met een nat pak. De volgende dag kwam de kroegbaas verhaal halen bij mij. Na zijn verhaal aangehoord te hebben, ben ik zo vrij geweest de hermandad op de hoogte van het geheel te brengen. En zo was de kroegbaas helemaal niet blij, de hermandad wilde die overlast zelf een keer meemaken, en organiseerde een grootschalige alcoholcontrole. Naar verluid zijn een aantal kroegbezoekers hun felbegeerde roze papiertje, cq. pasje kwijtgeraakt. Tja, dat er sufferds zijn die dronken gaan rijden, zal ik niet meemaken, ik ben een van die personen die de nacht gebruikt om te slapen.

En die kroegbaas? Die mocht, na meerdere overtredingen, zijn tent sluiten. Zo reed meneer in een wrak van een auto, waarvan de APK al jaren vervallen was, waarbij ik mij tot op de dag van vandaag afvraag hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen. Daarnaast kieperde hij zijn afval in de containers van onze flat, waardoor wij ons afval niet kwijt konden, en had hij de gewoonte om de muziek keihard te zetten met de deuren open. De eerste keer ben ik dan nog zo lief geweest om de kroeg zelf te bellen, en heb ik gewaarschuwd dat ik een tweede keer naar de politie zou bellen. Zoals zo'n kroegbaas betaamd, probeert hij het natuurlijk een tweede keer, en zo verscheen de sterke arm. Niet met een autootje, maar met meerdere, waarbij de kroeg direct werd ontruimd. Wat er verder gebeurde weet ik niet, maar een aantal mensen werd ook afgevoerd.

Nu we het toch over overlast hebben, heeft een van jullie iets gemerkt van Luilak, het jaarlijks terugkerende "evenement" op de zaterdagochtend voor Pinksteren? Ik niet, hoewel ik in de krant wel een paar berichten zag over vernielingen, wat mij gelijk bij een andere vraag brengt, waarom moet een evenement zo vaak eindigen in geweld en vernielingen? Neem nu onze volkssport, voetbal. Het is toch belachelijk dat er politie aanwezig moet zijn, anders dan voor het regelen van het verkeer? Natuurlijk, rivaliteit zal er altijd zijn, maar waarvoor moet dit middels geweld tot uiting komen? Laat dat hooliganisme alsjeblieft weer terug gaan naar het land dat het uitgevonden heeft, Engeland. Het zou toch prachtig zijn als alle supporters van een wedstrijd Ajax-Feyenoord met elkaar wat gaan drinken. Uiteindelijk heeft men dezelfde hobby, het ondersteunen van de club. Alleen breng je op deze manier, wederom, meer schade toe dan dat je de club helpt.

Hoe ik van alcohol op geweld kom? Is de meestgebruikte smoes niet:" de mensen hadden gedronken?"

Blogje

Deze week is de zomer eindelijk aangekomen in Nederland. Met temperaturen die boven de 20 graden zijn gekomen, lijkt het er serieus op dat de ergste kou het land verlaten heeft. Maar ja, in Nederland heeft mooi weer altijd een bijverschijnsel, regen. En dat is afgelopen week dan ook met bakken uit de lucht komen vallen.

Voor mij was het ook een bijzondere week, ik heb, na hele lange tijd, weer eens een programma gepresenteerd. Dit was weliswaar op internet, maar toch, en ik kreeg er zelfs positieve reacties op. Bij het terugluisteren merkte ik wel dat ik iets te enthousiast was, de muziek had ik zo hard gezet, dat dit via de microfoon terug te horen was. Maar goed, ik heb het toch maar even gedaan. Ben ik blij dat ik de volgende week in mijn vertrouwde rol als side-kick terugkeer.

En dan waren er deze week weer twee virusslachtoffers, computers om precies te zijn. De ene computer draaide op Vista, dus dat is met bestaande middelen wel aan de gang te houden, maar de andere was een XP-computer waar de klant eigenlijk wel tevreden mee was. Deze dame heb ik een overstap naar Linux aangeboden, zodat zij gewoon met haar vertrouwde computer kan blijven werken.

Over Linux gesproken, na veel vragen, heb ik mij eens gestort op de nieuwe Mint 17. Leuke besturing, alleen heeft ook dit systeem last van de, inmiddels bekende, Samba-bug. In plaats van iets swingends, is dit een programma dat je nodig hebt om met Windows-computers te communiceren. Wat gaat dat met Linux zelf toch simpel, gewoon het IP-nummer intoetsen, en je hebt direct contact, zonder het gedoe met groepen en computernamen.

Over vernieuwing gesproken, ik zit dit stukje eens niet op mijn oude vertrouwde WM-telefoon te tikken, waarvan ik nog steeds geen afscheid kan nemen, maar op mijn Android-netbook, met het programma Google Docs om precies te zijn. Tot voor kort was het niet mogelijk om dit offline te doen, zodat je altijd een internetverbinding moest zien te vinden om met dit programma te werken. Dat is vreemd, juist die kleine computertjes zijn bedoeld om langs de weg te kunnen werken. Onderweg kun, of wil, je niet altijd online zijn, en soms heb je zelfs niet eens de behoefte.

Bijgevoegd: Blogje

Google Documenten: maak en bewerk documenten online.