Trauma

Een paar weken geleden wilde een meisje niet in de museumtram stappen. Huilend stond ze voor de wagen en wilde absoluut niet instappen. Haar ouders probeerden haar over te halen om toch in te stappen. Ze bleek bang voor afgesloten deuren te zijn. Toen ik haar liet zien dat ik de deuren op ieder moment zou kunnen openen, was het goed, en stapte ze in. Terwijl haar ouders in de tram zaten, haalde ik haar naar het achterbalkon, en liet haar, zogenaamd, het afrijsignaal geven. En zo vertrok de tram, nadat ik het echte signaal had gegeven, en raakte ik aan de praat met haar. Uiteindelijk bleek het meisje als klein kind, ze is inmiddels al bijna 8 jaar, in een auto achtergelaten te zijn geweest. Dit bleek de basis te zijn van dit gedrag. Toen ik haar vroeg of ik met haar ouders moest gaan praten. Haar oogjes twinkelden, en stemde toe, en zo kwam ik in gesprek met haar ouders. Tja, wat ben ik aan begonnen? Ik heb het beloofd, dus ik moest het gesprek aangaan. Dus ik naar de ouders, en het gesprek voorzichtig verteld waar het trauma door kwam. Met schaamrood moest men bekennen dat dit inderdaad was gebeurd, en ze bedankten mij hartelijk dat ik het had verteld.
Een uurtje later kwam ik het gezin weer tegen, en alle drie de leden zwaaiden in volle overtuiging naar mij.
Zou ik dan toch iets goeds gedaan hebben?

Vuurwerk?

Dit verhaal speelt in 2005, toen ik regelmatig ritje naar België had. Het was een mooie decemberdag, en ik had een ritje richting het prachtige Vlaamse land. Het was een dag die lekker voorspoedig verliep, en ik kom mijn goederen snel afleveren. Zo rond een uur of vijf in de middag was ik bij mijn een-na-laatste klant, tilde zijn toestellen uit de auto. Echter deze man had nog een retourvrachtje, een paar toestellen die gerepareerd moesten worden. Geen probleem, er was inmiddels ruimte zat, en ging ik naar mijn laatste klant, ook om wat reparaties op te halen. En zo ging ik richting ons kikkerlandje, en was blij de windmolens langs de A16 te zien. Het viel mij al op dat ik vanaf de laatste parkeerplaats werd gevolgd door een motor van de Marechaussee. Eenmaal over de grens werd ik naar de parkeerplaats van Hazeldonk gedirigeerd." Heeft u vuurwerk bij U?" Vuurwerk? Ik was de hele dag aan het werk geweest, en vuurwerk is het laatste waar ik aan dacht, en zo werd mijn auto doorzocht. Het was mij een raadsel waarom mijn wagen werd uitgepikt.
Duidelijker werd het toen ik een telefoontje uit België kreeg. Of ik een bepaald persoon kende. Dat moest ik bekennen, immers, ik had daar reparaties opgehaald. Diegene ging verder:" hij is opgepakt wegens illegale vuurwerkhandel." Aha, nu snap ik waarom ik in de kant werd gehaald.....

Zondagsrijders

Zondag weer eens meegemaakt, een stel zondagsrijders. En als het er nu eentje was, nee, het leek wel alsof de hele vereniging op de weg zat. Een paar kleine voorbeelden, op de A9 voegt een auto in, gaat helemaal naar links om daar vervolgens zo rond de 80 kilometer per uur te gaan rijden, en rechts ingehaald te worden door vrachtwagens. Tweede, wat bekender, op de A2 gaat een auto rechts richting A10-zuid, om vervolgens, tussen de wegmarkeringen door, richting s110 te rijden. Maar de meest frappante was op de Torontobrug, waar ik linksaf richting Amsteldijk wilde, werd ingehaald door een Audi die achter mij reed, die voor mij vol in de remmen ging, naar rechts ging, want zij moest rechtdoor, om vervolgens bijna op de rij te botsen die voor het verkeerslicht netjes de beurt stond af te wachten.....
Gelukkig is het morgen weer maandag.

15 december, dag lijn 25.

Als er in een sector van ons land beloftes worden gebroken, is het wel in die van het openbaar vervoer. Vandaag is het de tweede keer dat ik meemaak dat een lijn wordt opgeheven door externe factoren, waarbij beloofd werd dat de lijn zou blijven rijden.
In 2000 werd duidelijk dat lijn 25 in Amsterdam een paar jaar zou moeten omrijden vanwege de bouw van een metrostation in de Ferdinand Bolstraat. Deze actie zou drie jaar duren en, al zouden de werkzaamheden uitlopen, de lijn zou blijven rijden. U raadt het al, die werkzaamheden lopen nog altijd uit, de lijn heeft, door haar omleiding, veel reizigers verloren, en is dus, tegen alle afspraken in, opgeheven.
In 2008 is op deze wijze lijn 125, de sneldienst tussen Amstelveen en Utrecht tot haar einde gekomen. Door het dichtslibben van de A2 verloor deze lijn haar passagiers. Ook deze lijn zou in ieder geval blijven rijden tot de werkzaamheden aan die snelweg klaar zouden zijn. U raadt het al, die A2 is nu verbreedt, waardoor je met de auto in mum van tijd in Utrecht staat, en de busverbindingen, want ook lijn 140 uit Uithoorn is opgeheven, zo traag zijn dat je het openbaar vervoer niet eens meer overweegt. Voor die laatste lijn is dan wel een pendellijn ingelegd naar Breukelen, alwaar je op de bussen richting Utrecht kunt overstappen, maar snel is het niet meer.

Jammer, gemiste kans, en zo brokkelt het openbaar vervoer steeds verder af.

December.

Zo, de laatste maand is begonnen, tijd om eens terug te kijken op 2013.
Op de valreep is ons land haar AAA-status kwijt bij S&P. Of dit een groot probleem is zal later moeten blijken. Oorzaak is natuurlijk onze kwakkelende economie die, heel misschien, volgend jaar eindelijk eens gaat aantrekken. En de schuldigen van deze crisis zijn we alweer bijna vergeten, de huizenkopers uit de VS, of niet? En zo zie je maar weer dat hebzucht een hoop ellende kan veroorzaken. Zelf ben ik nog opgevoed met het besef dat je niet moet kopen als je het niet kunt betalen.
Voor mij kan het jaar nu al niet meer stuk. Het bedrijf is nog steeds in een opgaande lijn, mijn vriendin houdt het alweer 15 jaar bij mij uit en ik heb een aantal FB-vrienden in het echt leren kennen. Ook in de hobbysfeer loopt het lekker, ik mocht weer een aantal mensen opleiden bij het trammuseum, de EHBO-vereniging heeft een nieuw bestuur en ik ben actief geworden bij de vrijwilligerscentrale in Amstelveen. Bij de laatste club mag ik anderstaligen begeleiden met het leren van het Nederlands. De mensen blijken over het algemeen een redelijke kennis te hebben van de taal, maar durven het vaak niet te spreken. Nu is het zo dat er op de uitspraak vaak wat aan te merken valt.
En dan de griep, althans mijn zware verkoudheid, die maar niet wil overgaan Deze heb ik begin november opgelopen, en nog steeds loop ik te hoesten en heb ik regelmatig koortsaanvallen. Gelukkig wordt het wel steeds minder, maar het blijft wel lastig. Dit is meteen de reden dat ik zo weinig op internet te vinden bent.
En dan herdenken we 200 jaar Nederland, welke gebeurtenis met de nodige evenementen herdacht zal worden. Het begin hebben we op de televisie kunnen zien, met een landing van Huub Stapel bij Den Haag. Terecht wordt opgemerkt dat wij een uniek land hebben, je kunt en mag jouw mening geven, zolang je maar een weerwoord accepteert. En als je contacten in het buitenland hebt, zul je merken dat we in één van de mooiste landen ter wereld wonen.

En toch zul je mij af en toe horen zeuren.

Vrijwillig extra belasting betalen.

Leuk hè, dat we met 130 over 's lands snelwegen mogen crossen. Maar heb je ook eens nagedacht over het feit dat die paardekrachten onder jou motorkap meer brandstof nodig hebben? En zo krijgt de staat meer inkomsten uit accijns binnen zonder deze te moeten verhogen. Eigenlijk zijn het wel slimme jongens in Den Haag, alleen dreigt de milieulobby roet in het eten te gooien Op de ringwegen van Amsterdam en Rotterdam was er meer winst te halen, omdat de snelheid daar met bijna 20% stijgt. Maar daar zou het kunnen gaan gebeuren dat de verhoging terug gedraaid gaat worden.
Maar zo komen we nooit van het begrotingstekort af.