In de aanbieding: grofvuil.

Een paar weken geleden heeft mijn vriendin zichzelf verwend met een nieuw bed, beter gezegd een nieuwe lattenbodem en nieuw matras. Nadat deze spullen geplaatst waren, doemde het volgende probleem op, hoe kom je van het oude spul af? Geen probleem, in het boekje, wat het stadsdeel uitgeeft, staat een telefoonnummer dat je moet bellen voor een afspraak. Mijn vriendin doet een poging en komt vervolgens in de spaghetti van een keuzemenu terecht. Na een paar pogingen geeft ze het op. Terwijl ze nog in zichzelf loopt te voeteren, komt een wagentje van de reiniging langs rijden met een telefoonnummer erop. Ze besluit dat nummer te bellen. Al gauw wordt haar duidelijk gemaakt dat ze toch via die spaghettibrij contact moet zien te krijgen. Met de moed der wanhoop probeert ze het weer en krijgt uiteindelijk contact. "Afspraak maken? We komen iedere maand bij u langs", was het antwoord.
En zo mocht mijn vriendin nog een paar weken van het uitzicht van haar oude bedonderdelen genieten, en al slalommend de weg door haar slaapkamer zoeken.
Zondagavond was het dan zover, het spul mocht naar buiten om de volgende dag opgehaald te worden. Vol goede moed brachten we het spul naar buiten. Nu kon de straat gaan meegenieten van het uitzicht. Dit zou niet lang duren. In Amsterdam heb je morgensterren, mensen die de vuilnishopen langs lopen voor iets bruikbaars. Maar ook dit zijn snelle jongens geworden. Niets ochtend, maar meteen de avond ervoor gaan struinen, en ook de benenwagen heeft plaats gemaakt voor een exemplaar op benzine. En zo gebeurde het dat we, toen we net zaten om een kop thee naar binnen te werken, een hoop herrie op straat hoorden. Een auto was gestopt, en de bestuurder was, tot onze stomme verbazing, driftig bezig het ijzeren frame in zijn auto te krijgen. De rest van de bedbodem liet hij voor wat het was, en ging weer weg, met een frame rijker, dat wel. De rust keerde terug, en wel gingen verder met ons theetje.
Een paar minuten later stopte er weer een auto. Het bleek dezelfde morgenster te zijn, die interesse bleek te hebben voor het matras. Dus zagen we ook dit ding in zijn voertuig verdwijnen.
En zo stond er alleen nog de bedbodem, ontdaan van het, eerdergenoemde, frame.
En zo bleef er maar een klein deel van het bed over voor de afvalverwerking. Ik hoop dat de man gelukkig zal zijn met het frame en het matras met kuil, wat de reden was om deze weg te mikken.

Is een goed doel een gok waard?

Ik werd weer eens opgebeld. "U mag gratis meespelen met onze loterij!", klonk het heel blij aan de andere kant van de lijn. Het bleek de postcodeloterij. Om mij nog extra over te halen benadrukte de dame dat je er een goed doel mee steunt. Het is wat je een goed doel noemt, het in stand houden van een kapitaal monumentaal pand kan een doel op zich zijn. De dame bleef vriendelijk en gaf duidelijk te kennen dit niet te bedoelen. Ik ben altijd voorzichtig met dit soort telefoontjes, het bedrijf achter de ontelbare loterijen maakt gebruik van een call-center dat gevestigd is in een gevangenis. Voor die mensen is het een stap op weg naar de vrijheid, en ik wilde haar niet te hard tegen de haren strijken, en dus meldde ik haar dat, als ik aan goede doelen geef, ik dit rechtstreeks doe, en niet via een loterij. En zo eindigde het gesprek.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik in België wel aan goede-doelen-loterijen heb meegedaan, maar deze werden dan ook door het goede doel zelf georganiseerd.
Maar met die toko uit Zuid wil ik sowieso niets te maken hebben, al was het alleen maar omdat men ineens zonder enige toestemming geld van mijn rekening begonnen af te schrijven, en het bijna onmogelijk bleek dit te stoppen. De enige manier om deze gein te stoppen was door maar een 0900-nummer te bellen. Natuurlijk heb ik dat niet gedaan, ik heb gewoon naar het bedrijf gebeld. Deze gasten durfden nog te beweren dat ik toestemming had gegeven. Ik verzocht ze om een kopie van de handtekening, of anders het geld direct terug te storten. Na een paar dagen stond het geld weer op mijn rekening, en kreeg ik thuis een excuusbrief, met twee loten bijgesloten. De oud-papierman zal er gelukkig mee zijn geweest.

De bus wilde geen afscheid nemen.

Ik wilde vanmorgen eigenlijk helemaal geen blog schrijven. Ik had gisterenavond een redelijk zware vergadering gehad, en wilde vanmorgen lekker rustig de dag beginnen.
Op vrijdag ga ik altijd op de fiets of met de bus naar het werk. Vandaag was het de beurt aan de bus. Na het instappen, checkte ik in, zoals dat moet met een chipkaart, en ging lekker zitten, rustig genietend van het uitzicht En zo tufte ik even na achten het pitoreske Uithoorn binnen, om een paar minuten later op het busstation aan te komen. In de bus brak paniek uit, de chip-apparatuur weigerde alle dienst, en de chauffeuse had haar tas al ingepakt om afgelost te worden. En zo beende de hele, volle, bus naar die arme chauffeuse, die declaratieformulieren moest gaan uitdelen.
Zou het niet handig zijn als er, in zo'n situatie, het mogelijk zou moeten zijn om in een andere bus uit te kunnen checken?

Fwd: Waarschuwing!

Je bent toch dom om dit te geloven!

-------- Original Message --------

Subject:	Waarschuwing!
Date:	Thu, 17 Feb 2011 03:21:45 +0100
From:	Warning!!! <dror1z@012.net.il>
Reply-To:	accounts@xnmsn.cn

Geachte Authorize klant,

Het spijt ons u mede te delen dat uw online diensten zijn verstreken, en moet worden
onmiddellijk verlengd, als u van plan om deze mailbox diensten gebruik in de
toekomst, en te voorkomen dat soortgelijke situaties moet u actie te ondernemen in een keer!

Opnieuw valideren uw mailbox klik dan op de onderstaande link:

http://i12.admin/setup-account

Opmerking: Als de bovenstaande link niet werkt, neem dan onderstaande gegevens te sturen naar de
systeembeheerder e-mailadres: accounts@xnmsn.cn


Voornaam :..............
Achternaam :...............
E-mail :..................
Gebruikers Naam :..............
Wachtwoord :............

Bedankt

Systeembeheerder





‭‮

Stoofvlees.

Als er iets is waar ik in België aan verslingerd ben geraakt is dat stoofvlees. Het is dan ook vaste prik om, als mijn vriendin en ik daar zijn, tussen de middag dit te gaan eten. Goed, je kunt het zelf maken, en af en toe doet mijn vriendin dat ook, maar het gerecht eten in het land van herkomst...
Nu gebeurt het ook dat gerechten uit het buitenland hier ook te krijgen zijn. Denk maar eens aan de pizza's of shoarma. Op een dag stond er bij de lokale patatboer een bord dat hij stoofvlees verkocht, dus gingen we een paar dagen later goed gemutst naar die frietboer. De man ging aan de slag en er verscheen daadwerkelijk iets voor onze neus waarvan alleen de patat herkenbaar was. Het andere deel van ons bord was gevuld met iets wat het meest aan kattenvoer deed denken Dit kan ook wel kloppen, ik had de beste man een paar minuten daarvoor met een blik in de weer gezien. In ieder geval leek het nergens naar. Uit beleefdheid zeg je dan nog "tot ziens".......

Crash

Als iemand met een schootcomputer naast je in een vliegtuig zit en uitschreeuwt dat hij gaat crashen, dan mag ik hopen voor je dat het over de computer gaat, en niet over die kist.
Gisteren had ik een crash te pakken, op een mobiele telefoon nota bene. Ineens stond de hele interne opslag vol, en gegevens weghalen wilde ook niet meer. Dus zat er maar een ding op, de boel formatteren. Nu gebruik ik dit dingetje eigenlijk alleen als klein zakcomputertje, en vooral om verhaaltjes, zoals deze, op te schrijven.
En hier zit dan ook het probleem. Meestal ben ik met meerdere verhalen bezig, maar vind ze dan nog niet goed genoeg om ze online te zetten. En omdat het maar kladjes zijn, zijn deze bestanden nog niet gekopieerd. Ach, dat is dan ook het enige probleem, afgezien van het weer invoeren van de gegevens, zoals e-mailgegevens en dergelijke.

Ik ziek? Kijk eens naar de wereld.

Terwijl ik aan het aansterken was van mijn griepje, liepen er duizenden mensen in Egypte te demonstreren voor meer vrijheid en het aftreden van Moebarak, in de ogen dan de Egyptenaren een dictator, te eisen.
Met argusogen wordt deze ontwikkeling door de buurlanden gade geslagen, veel landen in Afrika worden op deze wijze geregeerd, en ook daar rommelt het.
En in de schaduw van dit geweld kon president Zuma van Zuid-Afrika zijn staatsrede uitspreken. Dat daar iets nodig is zal je niet verwonderen. Het land heeft te kampen met een steeds hogere werkeloosheid, niet in de laatste plaats door het vertrek van vele boeren, het hoogste geweldscijfer ter wereld en een, letterlijk, instortent land. Sinds de afschaffing van de apartheid is er niemand geweest die heeft beseft dat de gebouwen en infrastructuur onderhouden moeten worden. En zo zijn instortingen aan de orde van de dag.
Verder de impasse in de regeringsformatie in Belgie. Voor iemand die er niet woont is het een abracadabra, en dat klopt. Op dit moment zijn de tegenstellingen nog nooit zo groot als ooit tevoren. Het grootste probleem daar blijft dat er in feite twee democratisch gekozen regeringsploegen gedwongen worden een regering te vormen, iedere keer een bijna onmogelijke opgave. En zo zit dat land al meer dag tweehonderd dagen zonder regering.
En waar maken wij ons dan in Nederland nog druk over, zou je denken. Wij moeten nu langzaam gaan beseffen dat we in een weelde hebben geleefd, en wij dit langzaam inleveren.

Weer op de been.

Tsjonge, wat een weekeinde. Vrijdagavond ging ik, naar mijn weten, gezond mijn bed in, om rond drie uur 's nachts hondsberoerd wakker te worden, om vervolgens niet meer in slaap te komen. Zo eigenwijs als ik ben, ben ik gewoon gaan werken, hoewel gewoon. Met een bonkend hoofd en een borrelende maag is het niet lekker werken. Ik was dan ook blij om zaterdagavond mijn bed in te kunnen duiken. En zo heb ik lekker geslapen tot aan de middag.
Mijn vriendin was zo lief om mij te bellen om te informeren hoe het met mij ging. Ik moest toegeven dat het wel weer redelijk ging, maar nog steeds enorm moe was. Dit was trouwens ook de reden dat ik dit weekeinde niet naar Groningen ben gegaan. De combinatie van vermoeidheid en een rit van bijna twee uur kan een dodelijke combinatie zijn.

In ieder geval ga ik vandaag weer de draad proberen op te pakken. Ik ben nog wat stijfjes, griep heeft bij mij altijd het gevolg dat mijn rug stijf is Maar voor mij is alles beter dan in bed liggen, de muren vliegen snel op mij af.

Even schrikken.

Ineens kreeg ik een SMS-je van mijn Belgische GSM-provider. Omdat ik de kaart niet meer gebruik, wordt deze over dertig dagen geblokkeerd. Daar is wat voor te zeggen, maar had ik bij het aangaan van de overeenkomst niet gezegd dat ik in Nederlander ben? Nu is er wat voor te zeggen, vanaf Mei ben ik niet meer in België geweest, en heb de kaart alleen gebruikt om wat SMS-jes naar België te sturen, maar helemaal terecht vond ik het nog steeds niet, dus ging ik er een mailtje aan wagen.
Het antwoord kwam, wederom via SMS, diezelfde avond. Door een softwarefout was een onterecht SMS-je verstuurd, waarvoor men excuses aanbood.

En er is weer internet.

Na de telefoon-soap dacht ik even in een internet-soap terecht te zijn gekomen. Ik had vorig jaar al geprobeerd om de internetaansluiting ook te verhuizen. Dit bleek niet mogelijk omdat er nog geen telefoonlijn op de nieuwe locatie aanwezig was. Door de telefoonproblemen was het dus pas mogelijk om rond de Kerst de aanvraag in te gaan dienen voor de verhuizing van het internet.
Tot mijn stomme verbazing vroeg de internetprovider een eigen lijn aan, waardoor we nog eens moesten wachten. Later zou ik begrijpen waarom.
Van de internetprovider kregen we het bericht dat op 27 januari de graafploeg zou langskomen. Een beetje verbaasd ging de ploeg aan de slag. Normaal wordt het ADSL-signaal op de telefoonlijn gekoppeld, maar voor onze aansluiting had de provider om een eigen lijn verzocht.
Op 31 januari was het dan zover, de lijn werd opgeleverd. Omdat we van ISDN naar een normale telefoonlijn waren overgestapt, had ik een "analoog" ADSL modem geregeld, welke taal noch teken gaf. Sterker nog, het ding gaf aan dat er geen signaal aanwezig was, terwijl ik duidelijk signaal mat. Omdat er in de verhuisbrief stond dat ik vanaf 1 februari het modem, een ISDN-type, mocht verhuizen, sloot ik dit modem aan. Tot mijn stomme verbazing kwam het ding online! XS4ALL heeft dus een ISDN signaal op de analoge lijn gezet.
En toen viel ook het muntje, zo bleef het modem, dat we van hen gekregen hebben, bruikbaar, hulde.