Oordeel eens over jezelf?

Vorige week stond ik in een winkel, op zich niets bijzonders, dat gebeurt wel vaker. Komt er een vrouw binnenlopen van, ik schat, voorin de twintig. Zij is stiknerveus, en begint ook met," ik zal het wel fout zeggen....", en de vrouw doet haar bestelling. Duidelijk opgelucht is zij als de man, die haar bedient, zegt dat hij haar bestelling in orde gaat maken. De onzekerheid straalde van die dame af, waardoor ik dan de neiging heb om een hart onder de riem proberen te steken. Fout natuurlijk, die mensen moet je gewoon behandelen als een ander, maar ja dat ben ik. Als ik iemand met moeilijkheden zie, jeuken de handen, en wil ik helpen, ook al waarschuwt mijn omgeving dat het niet gaat lukken. Zo ben ik pas weer een paar keer volledig onderuit gegaan. Maar, ik ga liever onderuit dan dat mij verweten kan worden dat ik alleen heb staan toekijken..... En vooral die paar keer dat het goed gegaan is maakt dat ik weer een paar tegenslagen kan hebben.

Geld is alles.

Stel, je hebt een buurman die niet met geld kan omgaan, en deze komt jou vragen of hij honderd euro van jou kan lenen. Zou jij dit dan doen?
Dezelfde vraag speelt met ook met Zuid-Europa. Hoewel de Grieken onder vuur worden genomen, zijn de praktijken van financieel wanbeheer ook de oorzaak van de problemen in de andere landen.
De Nederlanders, die daar wonen, weten daar vaak over mee te praten. Probeer maar eens een fatsoenlijk factuur te krijgen als je een aannemer laat komen. Vaak wil men een deel zwart hebben, en sta je met je rug tegen de muur, immers, de concurrentie doet dit ook!
Vind je het gek dat er steeds meer opstand komt om deze landen te ondersteunen? En natuurlijk gaan de mensen daar ook klagen. Zeker nu ze de rekening krijgen gepresenteerd van het luxe leventje dat ze jarenlang op onze zak hebben gehad. Wist je dat spoorwegbeambten in Griekenland al met 53 jaar met pensioen gaan?
Misschien wordt het zelfs tijd om de hele euro in heroverweging te nemen, en een soort Noord-euro in te gaan voeren...

Het songfestival.

Heb jij nog gekeken? Dan was je samen met nog één miljoen kijkers. En weer was het een oost-europees land met de hoofdprijs naar huis. Zo vervelend als het festival nu is, zo leuk begon het ooit.
Toen de televisie kwam, was er snel de behoefte aan een internationaal televisienetwerk tussen de Europese landen. Omdat er nog geen gebruik gemaakt werd van satellieten, werd Europa vol gelegd met kabels. En zo konden de televisie- omroepen snel beelden uitwisselen. Kort na de opening kwam het idee om ook amusement uit te gaan zenden. En zo ontstond het Eurovisie songfestival. Het idee was simpel, ieder land trad op in haar eigen taal, en liet een stuk van haar cultuur zien en dit alles live, inclusief een groot orkest. Vreemde eend in de bijt was Israël. Hoewel dit land niet in Europa ligt, was het wel aangesloten op Eurovisie. En zo is heel Europa een paar keer naar Israël afgereisd.
Tot de jaren 90 was dit een feestje van het vrije West- Europa.
De sfeer veranderde toen de muur viel, het communisme haar absolute macht verloor en satelliettelevisie haar intrede deed. Dit betekende het einde van Eurovisie en daarmee eigenlijk ook het Eurovisie Songfestival. Nu is het een spektakelshow geworden, dat weinig meer met cultuur te maken heeft.