In rep en roer.

Een onrustige tijd de laatste paar weken. Begon het in het Noordwesten van Afrika met demonstraties en het verjagen van een dictator, nu begint dit op Egypte over te slaan, en houdt de rest van de Arabische wereld het hart vast. De oorzaak is waarschijnlijk te vinden in het feit dat vele onderdanen van deze landen in Europa hebben gewoond, democratie hebben meegemaakt, en nu zoiets hebben van "dat willen wij ook", en velen hebben ook de Wende meegemaakt. Ik hoop alleen dat het in de andere landen wat minder gewelddadig gaat verlopen. In ieder geval wordt steeds meer afgeraden om naar die regio te gaan.

Een probleem van een andere orde speelt in België. Door de politieke structuur is het onmogelijk een stabiele regering te vormen, België kent namelijk geen nationale partijen. De regio waar jij woont beslist op welke partijen jij mag stemmen. Om het nog ingewikkelder te maken, mogen de Walen in een deel van Vlaanderen, het zogenaamde BHV gebied, wel op hun "eigen" politici stemmen.
Nu werkte dit systeem redelijk toen de beide delen hetzelfde gekleurd waren Nu Wallonië links heeft gestemd, en Vlaanderen behoorlijk rechts, komt men steeds op maar een conclusie, uit deze brei is geen regering te vormen. En zo is nu het over en weer moddergooien begonnen, en wordt er zelfs openlijk aan gedacht om een regering van nationale eenheid te gaan vormen, iets wat je normaal gesproken na een oorlog of grote milieuramp doet.
Ik zie voor dat land maar twee oplossingen, volledig herenigen of splitsen. Deze halfbakken oplossing heeft zijn bankroet inmiddels meer dan bewezen.
Maar ook bij ons is een klein probleempje. In maart zijn de provinciale verkiezingen. Omdat de "nieuwe" landsdelen formeel niet onder een provincie vallen, kan men daar niet gaan stemmen. Het zal mij benieuwen hoe dat opgelost gaat worden. Voor de mensen daar hoop ik dat er een dertiende provincie gevormd gaat worden, zodat men nog wat macht in eigen handen heeft.
En toch wens ik jullie een rustig weekeinde.

Verse kip.

Een consument heeft graag verse goederen, en zo ook in het buitenland. Een jaartje of twintig geleden ging ik regelmatig naar Spanje, naar Catalonië om precies te zijn. Ook dit volk wil een eigen land hebben, maar daar gaat dit verhaal niet over.
Een belevenis was het in die tijd om naar de markt te gaan, en dan niet die markten waar toeristen komen, maar de echte lokale markten. En zo raakte ik op een boerenmarkt in Tordera terecht. Rond de kerk aldaar stond het vol met allerlei voertuigen van boeren, vol met oogst en dieren, waarbij zelfs de koeien midden op de markt gemolken werden.
Maar, zoals gewoonlijk, kom je ook Nederlanders tegen. Een vrouw wilde kip hebben. Het woord Pollo wist ze dan wel, dus kwam er een kip aan. Toen de dame de kip in handen had, begon ze een heel verhaal over dat de kip niet vers was omdat deze al op de kraam lag. Een aantal mensen er omheen zag ik al gniffelen, en de man bood aan een verse kip te halen. Wat de dame in kwestie niet zag, was dat achter de auto's een soort afgerasterd terrein was, waar het gevogelte liep, of beter gezegd opgehoopt was. En zo kwam de verkoper met een kip aanlopen, en drukte deze in de handen van de vrouw, die niets anders kon doen dan het beest direct weer los te laten. De vrouw wist niet hoe snel ze weg moest komen, terwijl de marktlui de grootste lol hadden.
Ik ben later nog eens naar deze markt geweest. Tegenwoordig worden geen levende dieren meer meegenomen, en hebben de toeristen ook dit dorp ontdekt.

@Bennie Wil jy een vars krokodil hê?

Daar in dat kleine café.

Zowat onder mijn slaapkamerraam zit, tegen een transformatorhuisje van het energiebedrijf, een kroeg gebouwd, dat zich een eetcafé durft te noemen. Het eetgedeelte is vrijwel geheel verdwenen, het drankgedeelte is volop aanwezig, wat soms te merken is aan de gasten.
Vrijdagavond dook ik vroeg mijn bed in. Ik had die avond, na mijn vaste EHBO-avond, nog een klusje gedaan, en wilde zaterdag goed uitgerust zijn voor mijn ritje naar Brabant, nog ongewis van wat er die nacht zou gaan gebeuren.
Rond een uurtje of kwart over een in de nacht, werd ik wakker van wat geroezemoes, afkomstig uit de kroeg. Duidelijk was het dat er een ruzie aan de gang was. Even later kon ik in volle glorie meegenieten, de deur was open gegaan, en de ruzie werd op het parkeerterrein uitgevochten. De inzet was een man, die weigerde de autosleutels aan zijn vrouw af te geven. Laatstgenoemde had duidelijk aan Bachus geofferd. De man werd met alles, wat voor handen was, bekogeld, en zo vloog een deel van de inventaris over straat. Ook de handtas werd veelvuldig gebruikt om de man toe te takelen.
Na een paar minuten ging de rest van de cafégangers zich met de ruzie bemoeien, maar zelfs tussen drie stevig gebouwde mannen wist de vrouw haar man nog steeds te belagen.
Na een paar minuten kwam de politie op de fiets ter plaatse. Ik wist trouwens niet dat de politie 's nachts op de fiets rondreed. Ook deze mensen hadden problemen, en vroegen om assistentie van collega's. En zo kwamen van alle kanten de politiewagens aanrijden, en werd het behoorlijk druk op het parkeerplaatsje.
Tegen de agenten beklaagde de vrouw zich over het feit dat de man de sleutels niet afgaf, waarop een agent aangaf dat het, in haar toestand, niet verstandig was om maar een meter in de auto te gaan rijden. En zo dacht ik dat het weer rustig werd, en ging ik weer mijn bed in, hopende snel weer terug te gaan naar dromenland.
Lig ik goed en wel in bed, hoor ik een ambulance aankomen, op zich geen probleem, maar wel als diezelfde ambulance het terrein in de schijnwerpers zet, en die schijnwerpers op jouw, in dit geval mijn, slaapkamer gericht staan.
Na een paar minuutjes wachten, werden de twee kamphanen afgevoerd, de vrouw door de politie, de man, die blijkbaar redelijk was toegetakeld, met de ambulance.
En zo keerde de rust weer in nachtelijk Amstelveen.

AFRIKAANS::: Ek moes dit net deel.

Dit stond vanmorgen op mijn E-mail. Prettig weekeinde!

Onderwerp: Fw: AFRIKAANS::: Ek moes dit net deel.

Wat my ma my geleer het

Ma het my geleer hoe om te bid:

"Jy moet bid dat daardie kol op die mat uit is as ek vanaand by die huis kom"

Sy het my geleer van "time travel":
Ek sal jou tot in volgende week in klap!

Sy het my geleer pa's is slimmer en ryker as ma's:
Gaan vra jou pa!

Sy het my geleer oor fotosintese:
Lyk dit vir jou of geld op my rug groei?

Sy het my geleer om altyd nederig en klein te wees:
Mannetjie !!!

Sy het my van die weer geleer:
Dit lyk of 'n dekselse orkaan jou kamer getref het

Sy het my geleer van fauna en flora:
Moenie vir my vertel perredrolle is vye nie!

Sy het my geleer om myself te ontdek:
Hou op om jou soos jou pa te gedra!

Sy het my die wetenskap van osmose geleer:
Hou jou mond en eet jou kos!

Sy het my geleer van uithouvermoe?:
Jy sal by daardie tafel sit totdat jy jou spinasie opgeeet het!

Sy het my geleer van sintuie:
Kinners word gesien en nie gehoor nie!

Sy het my geleer van humor:
Hou aan lag, dan gee ek jou iets om oor te huil ook!

Sy het my van jaloesie geleer:
Daar is duisende arm kinnertjies wat ouers soos joune begeer!

Sy het geleer dat daar 'n plek en 'n tyd vir alles is:
As julle mekaar wil vermoor, gaan doen dit buite! Ek't nounet hier skoongemaak!

Sy het my wiskunde geleer:
Sit jy alweer en tanne tel!

Sy het my logika geleer:
Want ek sê so, dis hoekom!

Sy het my geleer dat wonderwerke nog kan gebeur:

Ek sal jou klap dat jy jou antie vir 'n eendvoël aansien as jy my weer terug antwoord!

Een kleine aanvulling.

Ik schreef in mijn vorige blogbericht dat ik van computer ging wisselen. Het nieuwere exemplaar ondersteunt de harde schijf niet. De bios van dat ding gaat niet verder dan tien gigabyte, terwijl het oude bakkie er al twaalf had inhangen. Dus staat het oude beestje er weer.

Een rustige zondag.

Vandaag had ik een lekkere rustige zondag, geen tram en geen visite. Dit was ook wel nodig, want mijn huis was nodig aan een zuigbeurt toe. Nadat ik dat had gedaan, ben ik nog even naar Uithoorn gegaan. Gisteren zijn de laatste stellingen uit het oude pand verwijderd, en moest het een en ander geveegd worden.
Vanmorgen ben ik ook begonnen met de installatie van een "nieuwe" computer. Dit is een beestje uit de tijd van Windows XP, die nu wordt afgedankt omdat deze geen Windows 7 ondersteunt. En daar ik Ubuntu en Debian gebruik, heeft dit machientje nog een leven voor zich, en word mijn oude machine na elf jaar trouwe dienst, ik kocht het ding toen Windows 98 net uit was, afgedankt. Wat dat betreft ben ik blij dat Windows bestaat, heb systeem is zo zwaar dat er regelmatig computers worden afgedankt die, met een ander besturingssysteem, nog prima bruikbaar zijn.

Paniek.

Ineens was er paniek op Facebook. Er was weer eens een hoax opgedoken, dat op 15 maart Facebook zou gaan sluiten. Direct zag ik allerlei email-adressen uitgewisseld worden voor het geval dit inderdaad waar zou zijn.
Dit soort hoaxen zie ik regelmatig, meestal gevolgd door een tsunami aan spamberichten. Het bericht begint meestal met de vraag deze naar al jouw vrienden door te sturen. En zo wordt jouw emailadres in het lijstje toegevoegd.
Dus mijn tip, reageer er gewoon niet meer op.

Sluit maar aan.

Vandaag ben ik met het openbaar vervoer aan het toeren geweest. Ik had al getwitterd dat ik naar het Zuidafrikahuis ben geweest, en omdat dit huis aan de Keizersgracht in Amsterdam staat, heb ik dit ritje met de bus, lijn 142, gedaan. Van daaruit ben ik met de bus verder gereisd naar mijn vriendin in Amsterdam-Noord. De overstap ging perfect, de aansluitende bus stond al te wachten, waardoor ik binnen twintig minuten van de Keizersgracht naar Noord ben gekomen.
Op de terugreis, waar ik nu mee bezig ben, ging de aansluiting ook perfect, bus 172 kwam net van de standplaats op het Centraal Station aanrijden toen ik op de halte aankwam.
Kortom, het OV geeft mij vanavond alle denkbare service. En nu op naar huis

Weer een week verder.

Zo, hoe hebben jullie de eerste week van 2011 overleefd? Net zoals vorig jaar, ben ik weer al snotterend het nieuwe jaar binnen gegaan. Ik heb zo langzamerhand het vermoeden dat mijn lichaam het niet meer zo heeft op laat naar bed gaan, en mij zo afstraft.
Mijn oudejaarsavond heb ik dit jaar, samen met mijn vader, doorgebracht bij iemand met een angstige hond. Bij honden, die bang zijn voor vuurwerk, is het de bedoeling ze niet te belonen voor het foute gedrag. Als de hond begint te blaffen of te janken bij het eerste de beste rotje, en je troost hem of haar, ziet het dier dit als een beloning, en zal het vervolgens weer doen, maar of ze dan echt bang zijn is de vraag. Het beest, met een schofthoogte van bijna anderhalf meter, heeft die avond een paar keer gereageerd, gezien dat wij er geen acht op sloegen, en is gaan slapen.
Het dier was wel bang om naar buiten te gaan, en dat is wel echte angst.
Natuurlijk zijn er honden die echt bang zijn, of beter, die zich rotschrikken. Het probleem daarmee is dat een hond dan alles laat lopen. In het wild maakt het dier zich dan gereed om te vluchten. Helaas helpt dan maar een ding, reinigingsspullen om de vloer weer schoon te krijgen.