Ballentent.

Ik kreeg een telefoontje van de Lotto. Of ik mee wilde spelen, en dat mocht een maand gratis. Jaja, dat ken ik, en daarna zit je dan zeker vast aan een of ander abonnement. Als je mij kent weet je dat ik mij sowieso niet laat overhalen door colporteurs of telefonische verkopers, als ik iets wil koop of regel ik het zelf, en vaak nog goedkoper dan die verkopers.
Toen ik op mijn telefoon keek, bevreemde mij een ding, het nummer waarop ik gebeld werd. Ik ben in het bezit van meerdere telefoonnummers, waarvan een in het telefoonboek staat, en overal gepubliceerd staat, en een andere intern bekend nummer. En juist op dat laatste nummer werd ik gebeld. De narigheid van mij is dat ik zo'n gesprek netjes wil afhandelen, terwijl ik het eigenlijk meteen wil afbreken, en misschien moet ik dat voortaan ook maar doen ook......

Wie het laatst lacht.

Zondag verscheen ik in een overhemd op het trammuseum. Ik had die ochtend al gezien dat de temperatuur, die rond acht uur nog slechts vijf graden bedroeg, aardig zou kunnen gaan oplopen, en omdat ik bijna de hele dag op de baan zou zijn, leek het mij handig om mij zo dun mogelijk aan te kleden.
Al snel bleek dat ik geen verkeerde keuze had gemaakt. Nu moet ik er al bij vertellen dat ik het al vrij snel warm heb, maar toen de zon doorbrak, zag ik bij velen de jassen uitgaan, en bij anderen zelfs de melkflessen tevoorschijn komen.

Lentezon.

Heb jij al genoten van de zon? Nou, ik had even een paar minuutjes over, en heb even genoten van de rust van het water. Stom eigenlijk, dat je kunt wegdromen door geluiden die je hoort. In principe kun je dit ook thuis doen met een hoofdtelefoon op. Maar de zon, die doet het hem, vooral als je net uit de winter komt, en we nog een beetje last hebben van onze winterdepressie, die bij sommigen naadloos overgaat in een voorjaarsblues.
Door deze zonnige en warme dag, 17 graden eind maart mag je wel warm noemen, merk ik wel iets anders. Sinds kort ben ik in het bezig van een zonnebril met Polaroidglazen, en probeerde ik bij mijn tekstverwerkertje annex GSM-telefoon op het scherm te kijken. Zwart was het scherm, wat komt omdat ik het scherm een kwartslag moet draaien om te kunnen tekstverwerken. De reden. De lichtfilters zijn ook een kwartslag gedraaid, en kun je het scherm in zijn geheel niet aflezen, maar dit terzijde. Het ging over de lente......
Goed, terwijl ik dit schrijf probeer ik mijn huid nog een paar tinten donkerder te krijgen. De vraag is alleen welke kleur? Ik ben nogal van het type dat eerder roodtinten dan bruintinten aanneemt. Maar dit kan mij niet meer ontnomen worden. Geniet van de lente!

De week voorbij.

Zo, de laatste dagen van de herfst hebben we ook weer achter de rug, en de lente is inmiddels met volle kracht begonnen. Gisteren mocht ik alweer lekker op mijn balkon van de zon genieten, en de eerste poging gaan wagen om van mijn kleurloze huid een beetje kleur te laten krijgen.
Op de tweede lentedag ging het natuurlijk mis bij de spoorwegen, en ik ben benieuwd wat de uitleg gaat zijn. Het gerucht gaat dat men de software de schuld gaat geven. Ik geloof dat het het stuifmeel was.
Over stuifmeel gesproken, het hooikoortsseizoen is ook weer begonnen. Zij die gaan niezen groeten u, hatsie.

Hij is gekrompen.

Een collega van het trammuseum sprak mij aan:" Is het jou al opgevallen dat jouw auto gekrompen is?" Dat klopt, na zeven jaar trouwe dienst heeft de Kia Pregio het veld geruimd voor een Volkswagen Caddy. Bij het laatste bezoek aan de garage werd ons duidelijk gemaakt dat er flink wat kostbare reparaties aan zaten te komen aan zaken zoals de zuigerveren, koppakking en koppeling. Omdat de wagen eigenlijk te groot is voor haar doel, kwam de overweging om ook eens te kijken naar wat anders. En zo kwam deze Caddy, met 1,9 SDI-motor, in het vizier. In het verleden hebben we een vergelijkbare wagen in de Seat-uitvoering gehad, waarbij de wagen regelmatig 1 op 20 haalde, terwijl we bij de Kia, met haar "superzuinige" Euro 3 commonrailmotor, blij mochten zijn als we niet onder de 1 op 10 zakten. Na de eerste ritten in deze Volkswagen lijkt het erop dat de wagen inderdaad dezelfde lage verbruikscijfers als de Seat heeft.
Ach, maar klein is ook fijn.....

Vraagje.

Het volgende verhaal is gebaseerd op een waar verhaal. De plek en de bestemming heb ik alleen veranderd. Het zou namelijk kunnen zijn dat de passagier meeleest.
Twee oudere dames kloppen op de deur van de bus. De chauffeur doet open. Zonder te groeten vraagt één van de dames,"Chauffeur, weet u waar de bus naar Hillegom vertrekt.""Natuurlijk",antwoord de chauffeur. "Weet u ook hoe laat deze vertrekt?" "Inderdaad.""Gaat u het ons nog vertellen of niet?""Als u het vriendelijk vraagt wil ik dat best doen." De dames lopen briesend weg.
Een paar dagen later wordt hij op het matje geroepen. Hij zou onbeleefd zijn geweest." Onbeleefd?", zegt hij," iemand die je bus instormt en niet eens de moeite neemt je fatsoenlijk te groeten beticht mij van onbeleefdheid? Ik heb toch alle vragen netjes beantwoord?" Waarop ook de chef in lachen uitbarst. Hij zou nog contact opnemen met de klagers.

Gesloten, wegens beëindiging

Al jaren hebben mijn vriendin en ik de vaste gewoonte om op dinsdagochtend te gaan "brunchen". Dit komt door een gewoonte die Amsterdammers hebben, zij denken dat je maandag gesloten bent.
Het brunchen doen we altijd bij hetzelfde tentjes. De oorzaken dat we "overstappen" is meestal te wijten aan het beëindigen van het bedrijf, of door een nieuwe eigenaar die, zo nodig, een nieuwe kaart moet introduceren, waar onze broodjes nou net niet opstaan.
Een ander geval was bij een tent die nog wel bestaat. Daar kochten we altijd een broodje ham met mosterd-honing-dressing, waarbij de ene week de honing en de andere week de mosterd ontbrak. Mijn vriendin heeft daar een keer op het punt gestaan om de spullen zelf mee te nemen.
En het afgelopen tentje kondigde vorig jaar al aan te gaan sluiten, alleen hield men geheim wanneer het zou gebeuren. Tot een paar weken geleden waren wij dan ook trouwe bezoekers, tot de dag dat de bediening zo ondermaats was, dat we ons zaten te ergeren. Het duurde al een tijdje voordat onze, vaste, bestelling werd opgenomen, om het vervolgens al een tijdje klaar te zien staan om aan ons geserveerd te gaan worden.
Dit deed ons direct besluiten om naar een ander tentje over te stappen.
Afgelopen week kwam de aap uit de mouw. We wisten dat het, door de invoering van betaald parkeren, rustiger was geworden op het winkelcentrum, en dat er winkeliers zijn die het hoofd niet boven water kunnen houden. De tekst "faillissementsverkoop", die nu op de ramen prijkt, zegt mij genoeg.

Privacy, bestaat dat nog?

De laatste paar dagen laait de discussie over onze privacy weer op. Allereerst omdat Facebook en Google hun beleid hebben aangepast, waardoor alle historie terug te vinden is/ zal zijn, en de nominaties voor de "Big Brother award".
Dat we, bedoeld of onbedoeld, onze privacy aan de wilgen hebben gehangen, is zo langzamerhand bekend, immers wie is er niet bezig met Hyves, Facebook of haar soortgenoten, om maar te zwijgen van het vele E-mailverkeer.
Er is natuurlijk ook een andere kant. De servers van de diverse communitysites, om maar eens een prachtig Nederlands woord te gebruiken, draaien niet op lucht. Sterker nog, deze slurpen zoveel energie dat het elektriciteitsnet rondom een dataserver aangepast moet worden. Naast de aanschafkosten, moeten de gebruikskosten ook betaald worden. En dit laatste gebeurt door de opbrengsten van het verkopen van onze, geanonimiseerde, gegevens. Doordat ik vrijwel dagelijks het woord "thee" twitter, en deze tweets ook op Facebook terecht komen, is mijn openingspagina bezaaid met reclames over thee.
Maar voorzichtig moet je ook zijn. Diegenen die mij echt kennen, weten dat ik wel eens van een grapje hou. Nu is het zo dat veel onderzoekers de sites gebruiken om een mening over jou te vormen, vaak vergelijkbaar met het beeld dat wij vormen van een artiest door zijn of haar optredens. En dat kan de plank vaak lelijk misgeslagen kan worden. Zo zijn komieken vaak hele serieuze mensen en komen er zelfs opmerkingen uit de sociale media als "waarheid" in kranten. Feitelijk kun je concluderen dat de wereld niet kan omgaan met sociale media, en dat je redelijk voorzichtig moet zijn met je opmerkingen, voor je het weet heb je een of ander label opgeplakt gekregen.
Zelf heb ik regelmatig last van mensen met verkeerde bedoelingen. Maar ach, dat soort types belden ons normaal tijdens etenstijd. Ik heb dan liever dat men mij via de mail lastigvalt, die berichten kun je binnen de seconde weggooien, terwijl je vaak minuten bezig bent om een ongewenste beller duidelijk te maken dat je al bij het juiste energiebedrijf zit.......