Kijk naar elkaar.

Voor mijn deur gebeuren regelmatig ongelukken. Het is een van de drukste kruispunten, of ik moet zeggen, kruispunt geweest, inmiddels is de kruising veranderd in een rotonde. Ondanks deze verandering gebeuren er nog steeds ongevallen. Bij zo'n ongeval, waarbij meestal een fietser of voetganger is betrokken, hoor je vaak de kreet:" ik had toch voorrang?" Daar is de wet duidelijk in, voorrang heb je niet, voorrang krijg je, hoewel je wel recht van spreken hebt als je zomaar tegen het wegdek geschoffeld wordt.
Maar veel ongelukken zijn te voorkomen door naar de andere bestuurder te kijken, als de persoon jou niet aankijkt, ga er dan van uit dat je niet gezien bent. Dit geldt overigens ook als je naast een voertuig, zoals een vrachtwagen rijdt.
Hou daarom als vuistregel aan dat je moet zorgen dat je gezien wordt, en controleert dat je gezien bent. Je hebt dan een grotere kans om veilig door het verkeer te komen.

Dank u, buurvrouw.

Vorige week belde mijn buurvrouw bij mij aan, of ik even haar interactieve televisie wilde aansluiten. Ja, leuk, ik had een avond vrij, het was nog licht, dus ik was eigenlijk van plan om de buitenboel een schoonmaakbeurt te geven, iets dat met het vele verkeer boven en om mijn huis geen overbodige luxe is.

En zo verdwenen de emmer, wisser en spons weer in de kast, en ging ik de buurvrouw helpen. Na een uurtje had zij beeld en voor de computer moest ik de volgende dag nog terugkomen, ik mocht kiezen tussen een kabel en een wifi-verbinding. Je begrijpt, ik koos voor het laatste.

Maar groot was de verrassing de volgende dag. Toen ik thuiskwam, bleek mijn buitenboel gedaan. De schuldige bleek mijn buurvrouw te zijn.

Iets met goede buren en verre vriend?

Zondagmiddag.

Wat doen jullie op een rustige zondagmiddag? Lezen? Ach ja, ik doe dan het omgekeerde, schrijven. Dat ik heel weinig heb geschreven komt eenvoudigweg omdat ik er geen tijd voor had, en volgens mijn agenda ook weinig zal hebben. Zo is volgende week de laatste rijdag van de museumtramlijn, maar is de agenda alweer gevuld met evenementen tot en met eind december. Zo komt op 24 november Sinterklaas naar de museumtramlijn, doen we dat feest op 8 december nog een dunnetjes over voor een groep expats, om vervolgens op 15, 22, en 29 december met de Kerst en eindejaarsfeesten bezig te zijn. Hiervan zullen jullie tzt op de sociale media een en ander te zien krijgen.
Maar goed, ik ga nog even genieten van mijn vrije zondag.

Oplichters.

Zaterdagavond ook tenenkrommend naar Kassa gekeken? Wat mij vooral opvalt is dat de mensen nogal snel een oordeel klaar hebben. Zo werd een aanbieder van opleidingen door mensen uit het publiek uitgemaakt voor oplichter. Nu gebeurt het wel eens dat je het niet eens bent met de manier van werken van een of andere firma, maar meestal ben je er zelf bij. Er zijn ook mensen die zich laten oplichten, en dan bedoel ik eigenlijk dat men teveel geld uitgeeft, terwijl dat niet altijd nodig is.
Ook in mijn bedrijf komt het voor dat ik tegen geldklopperij aanloop. Een hele bekende is een televisie, gekocht bij een webwinkel. Deze gaat defect tijdens de garantieperiode, en je mag het ding insturen naar de importeur. De reparatie is dan gratis, maar je draait vaak, onterecht, op voor de transportkosten, en een leentoestel kun je helemaal vergeten. Overigens wordt het helemaal leuk wanneer het een lokaal probleem is, zoals een toestel met niet aangepaste software. Het toestel wordt dan teruggestuurd, komt, natuurlijk, ongerepareerd retour, waarna de kabelmaatschappij wordt ingeschakeld, die ook geen afwijking kan vinden. Dan ben je zo 120 euro verder, en heb je nog steeds problemen.
Zoiets heb ik ook meegemaakt met een klant die een decoder wilde kopen. Deze kost bij mij 130 euro, waarbij de decoder speelklaar wordt afgeleverd. Bij een webwinkel kostte deze 89 euro. De klant kocht hem daar, liet hem vervolgens door diezelfde webwinkel aansluiten, kosten 59 euro extra, waarna het apparaat nog steeds niet werkte. Ten einde raad belde de klant mij. Na een uurtje werk, er moest een kabel worden aangelegd, en de software moest aangepast worden, stond ik nog eens met een rekening van 88 euro, immers het apparaat kwam niet bij mij vandaan. Ach ja, 120 euro was te duur....

Taalcoach.

Een paar weken geleden stond er op twitter een klein oproepje:" heb je twee uurtjes in de week? Misschien ben jij dan onze nieuwe taalcoach." Dat leek mij wel leuk. Ik doe dit in feite alweer een paar jaartjes op social media, maar om het ook in het echte leven te gaan doen leek mij wel een uitdaging. En zo werd ik uitgenodigd voor een intake, en kreeg ik een paar weken later mijn eerste slachtoffer, een Russische dame. Om eerlijk te zijn, verwachtte ik een slechter niveau, maar deze dame bleek onze taal al aardig onder de knie te hebben. Het is wel een uitdaging, iemand de kneepjes van jouw taal bijbrengen, terwijl je de taal van de ander niet spreekt. Tot op heden heb ik alleen mensen gehad wier taal ik gewoon machtig ben.
Het grappige is dat deze dame vooral haar spreekvaardigheid wil opvijzelen. Nou, dat is geen probleem. Onze diplomaten hebben in ieder voor gespreksstof gezorgd. In ieder geval ben ik weer een ervaring rijker.

Sociale media van de laatste tijd?

Als je denkt dat sociale media iets van de laatste tijd is, dan heb je het mis. Sociale media is er al heel lang, en bestaat in allerlei vormen. Denk eens heel eenvoudig aan de 27MC-bakkies, waar menigeen nachtenlang met allerlei mensen zat te kletsen. Of wat dacht je van de briefjes, die klasgenootjes over en weer door de klas schoten, of de stiekeme briefjes, die je in een jaszak stak. Herken je dit? Tegenwoordig is dit vervangen door "vind ik leuks" en "porren".
Een ander stuk sociale media, dat gelukkig een beetje aan het verdwijnen is, zijn de dames, die, tijdens een rit in een drukke stadsbus, zo nodig moeten vragen of hun zoontje de yoghurt wel heeft opgegeten. Ik heb mij altijd afgevraagd of dit gesprek niet op een later moment gevoerd kan worden, omdat het net lijkt alsof de hele wereld vergaat wanneer dit nu niet bekend is. En zo kon de hele bus meegenieten, en wist de hele bus of de yoghurt wel of niet opgegeten was. Toen de bus er nog niet was, had men een ander stuk gereedschap, de schandpaal midden op het plein. Die schandpaal is inmiddels vervangen door Facebook en Google Plus, waar iedereen, in plaats van voor het dorp of de passagiers in de bus, voor de hele wereld voor schut wordt gezet.
En ook het "socializen", welk woord ineens gebruikt wordt, is al zo oud als de weg naar Rome. Voor Facebook en Google Plus bestonden er al "chatcafés", en daarvoor had je zelfs gewone cafés. Die laatste bestaan nog steeds, alleen met een groot verschil. Voorheen ging je er naartoe om gezellig te gaan kletsen( hoewel je er mij niet zag vanwege de rook en dranklucht), tegenwoordig komen diezelfde mensen er ook, maar weten niet hoe snel ze, met laptop of smartphone, online moeten gaan om te gaan chatten, terwijl men omgeven is van andere mensen. Sterker nog, een café zonder wifi ziet de bezoekersaantallen teruglopen, en zo verdwijnt langzaam de oude "social media", ook wel gezelligheid geheten......

Glasvezelweken.

Het lokale kabelbedrijf in Uithoorn is bezig met de aanleg van een spiksplinternieuw glasvezelnetwerk, en het doel is om iedereen aangesloten te krijgen. En zo kreeg ook ons bedrijf een uitnodiging om een aansluiting te laten aanleggen. Je kunt het weigeren, maar dan zal je in de toekomst, zodra je het pand verlaat, alsnog een rekening gepresenteerd krijgen. Dus vol goede moed het internetadres opgezocht, en ons aangemeld. Binnen een paar minuten kregen we al de bevestiging, en kregen we de melding dat er binnenkort bezoek zou komen. En dat bezoek kwam."Is dit nummer 15?" "Eh, nee, dit pand heeft als huisnummer 15A." "Ok, dan kan ik niets doen", vervolgde de bezoeker," u krijgt een brief met instructies", en de man verliet het pand weer. Even later kwam hij snel binnenlopen, lag een brief neer, en maakte zich snel uit de voeten. De brief meldde dat we "niet aanwezig" waren, en of ik maar even een 0900-nummer wilde bellen. Nu ben ik allergisch voor 0900-nummers, dus zocht ik het achterliggende nummer op, men heeft toch niet in de gaten of je via welk nummer jij inbelt. En toen bleek dat men ons nummer niet kon vinden en dat terwijl de gemeente ons wel gewoon te vinden. Het einde van het verhaal is, dat er een glasvezelkabeltje uit de straat steekt, maar niet ons pand binnenkomt.......
Wordt vervolgd?