Bye, bye Netlog.

En zo gaat er weer een sociale website op zwart, te weten Netlog. Zelf ben ik kort bij deze website aangesloten geweest tot het moment dat men een tweede website opstartte, Twoo.be, een datingsite. Natuurlijk is dat nog niet zo erg, ware het niet dat mijn hele adresboek een e-mail kreeg dat ik op die datingsite was aangemeld en de geadresseerden vroeg om ook lid te worden. Jaja, ik op een datingsite. Dat is een van de laatste dingen die ik zou doen. En zou ik op zoek zijn naar een relatie, zijn er andere manieren om aan een partner te komen. Buiten dat heb ik al langer een relatie dan dat dit soort sites bestaan! Deze actie, en het weigeren om mij excuses voor deze actie aan te bieden, heeft mij al heel snel doen besluiten om Netlog de rug toe te keren, zeker omdat ik van die datingsite ook nog regelmatig reclames kreeg. En nu is het einde in zicht voor Netlog. Eens zien wat voor opvolgers er gaan komen. Uiteindelijk heeft de opheffing van Hyves ook geleid tot de oprichting van Livecrew.....

Privacy op Facebook.

De internetgemeenschap is in rep en roer, Facebook zou haar privacyvoorwaarden veranderen. Zo kan jouw profielfoto geplaatst worden bij producten die jij hebt "geliked". Ook worden de reclames aangepast aan de interesses die jij invult op Facebook.
Zelf gebruik ik het programma Facebook Purity, alleen al om de mededeling" uw vriend vind dit leuk" niet in mijn scherm te krijgen. Daarnaast doe ik niets met de eventuele reclames die in het beeld verschijnen, zelfs het wegklikken of het bekijken worden door Facebook vastgelegd. En zo was ik benieuwd was Facebook eigenlijk van mij wist, en heb mijn gegevens voor de grap gedownload. En wat bleek? De interesses die Facebook over mij meende te hebben verzameld, klopt van geen kant. Zo zou ik geïnteresseerd zijn in de CD's van Kiki Dee, houden van zonvakanties en meer van dit soort grappen. Diegenen die mij kennen weten dat ik al verbrand als ik de zon zie schijnen, dus een echte zonvakantie is aan mij niet besteed. En ik wist niet eens dat er CD's van Kiki Dee waren! En als men dan toch mijn profielfoto wil gebruiken, kun ik dat aangrijpen om reclame voor iets anders te maken. Zo heb ik al een keertje reclame voor Google Plus en Tumblr op mijn profiel gezet, en nu staat er sluikreclame voor het trammuseum op.
En ach die privacy. Als je daaraan gehecht bent, ga dan weer contant betalen en zeg alle bonuskaarten op. Geeft Facebook gewoon toe dat jouw gegevens worden gebruikt, de bedrijven waar jij ook kleine bedragen mag pinnen, krijgen een schat aan gegevens over jou binnen. Een domme jongen die daar niets mee doet.
En dan paniek maken over Facebook? Zolang er nog reclamemakers zijn die er handel in zien om te adverteren, en er vooral gebruikers zijn die er nog intrappen ook, zal er niets veranderen.

Kersttijd.

Zo, het is alweer bijna kerst. En daarmee komt 2014 bijna aan haar einde, en kunnen we gaan terugblikken, en zien wat het jaar gebracht heeft. Voor mij heeft dit jaar veel spanning gebracht. En dan niet voor mijzelf, maar voor iemand die naar Nederland wilde komen. Aankomende week weet ik of dat definitief is gelukt.
Dit jaar moest ik voor het eerst afscheid nemen van een taalmaatje. De afspraak is dat je iemand één jaar mag begeleiden. Om eerlijk te zijn viel het mij een beetje zwaar, het lijkt net of je iemand in de steek laat. Helaas moet ik ook van mijn huidige taalmaatje afscheid nemen. Zijn arbeidscontract wordt niet verlengd, zodat hij op zoek moest naar een andere baan. Deze heeft hij gevonden in Den Haag, welke plaats buiten mijn "werkgebied" ligt, immers, ik doe dit werk voor de vrijwilligerscentrale Amstelland. Met dit taalmaatje was iets bijzonders. Zijn vrouw bleek ook wat ondersteuning te kunnen gebruiken. En zo had ik ineens twee taalmaatjes. Waarom ik zijn vrouw meenam? Voor de ontwikkeling van de taal is het belangrijk dat je de taal thuis gaan spreken. En dan maakt het niets uit dat je de taal verre van foutloos spreekt, belangrijker is het dat je het probeert.

Wat betreft het vrijwilligerswerk, ben ik ook daar lekker bezig. Ik ben zelfs bang dat ik bijna geen tijd zal hebben om kerstkaarten te gaan schrijven. Op het trammuseum, waar ik alweer bijna 32 jaar actief ben, is zoveel extra vervoer, dat de afgelopen paar weken de weinige vrije tijd daar in is gaan zitten. Ik doe dit met veel plezier, met als hoogtepunten de bekende dingen zoals Sinterklaas, het jaarlijkse feest van de "Amsterdam mama's" en de diverse kerstritten.
Kortom, mocht je geen kerstkaartje van mij krijgen, weet je waardoor dit komt.

Rijk geleefd.

Gisteren raakte ik in een dicussie verzeild, hoe het mogelijk is dat topsporters na hun carrière aan de bedelstaf raken. Het antwoord is heel simpel als je de volgende vraag beantwoordt:" Heb jij een topsporter wel eens zien sparen?" Beter gezelgd, zodra het eerste loon binnenkomt, zijn de eerste dingen die gekocht worden een grote auto en een groot huis. Zo zag ik gisteren een van onze volkszangers over de A1 rijden met een dikke cabrio, al bumperklevend met hoge snelheid richting het Gooi. Nu duurt die carrière meestal wat langer, maar we hebben al kunnen zien hoe het anders kan aflopen, zoals nu met twee voormalige tv-tv-beroemdheden. De een zit nu in een Belgische gevangenis wegens vermeende drugshandel, de ander doet nog wat schnabbels maar heeft constant een horde schuldeisers achter zich aan.
Zo zie je maar, als je geld hebt, zorg dat je er goed mee om kunt gaan.

Vrij weekeinde.

Wederom geniet ik van een vrij weekeinde, en dit keer ben ik ook even lekker weg, even genieten van de rust. Dat mijn lichaam dit nodig blijkt te hebben, kan ik goed merken. Op dit moment heb ik last van spieren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Ik vraag mij af waarom ik deze spieren niet heb gevoeld toen ik volop ik actie was. Ach, morgen ben ik weer aan het werk, en zal ik er geen last meer van hebben......

Terugroepactie.....

Tegenwoordig gaat er bijna geen week voorbij zonder terugroepactie. In het verleden waren ze er ook wel, zoals een Japans merk die 110 volt-schakelaars had gemonteerd in toestellen die voor Europa bestemd waren, maar niet zo vaak als in deze eeuw. Om met mijn eigen ervaringen te beginnen, ik heb drie keer een nieuwe auto gehad, en alledrie zijn ze voor behoorlijke storingen terug geweest naar de garage. Het lijkt er dan ook meer en meer op dat fabrikanten blij zijn dat ze een werkend produkt hebben, en deze veel te snel op de markt zetten.
Zo komen er van een Koreaans merk, met de regelmaat van de klok, toestellen binnen waarvan de elco's zijn ontploft. Deze liggen dan ook letterlijk uit elkaar. Tijdens het bestuderen van die toestellen bleek dat de fabrikant geen rekening heeft gehouden met het opstarten, waarbij andere spanningen heersen. Ook bij de huidige modellen, deze grap speelt al jaren, zit deze fout er nog steeds in.
Blijkbaar speelt kwaliteit geen rol meer.

Rode kruizen.

De laatste dagen is de discussie losgebarsten over de straffen die je moet geven wanneer iemand door een rood kruis rijdt. Deze discussie is weer actueel nu er, binnen een maand, een dode en meerdere gewonden zijn gevallen. Zelf zie ik het regelmatig gebeuren dat er door een rood kruis gereden wordt, op het knooppunt Diemen, waar de A10-oost en A1 richting Zeeburgertunnel, samenkomen, is er altijd één rijbaan af gekruist, en wordt dit kruis massaal genegeerd. Zelf zou ik pleiten voor roodlichtcamera's op dit punt. En de straf. Je laat overduidelijk zien datje niet snapt waar je mee bezig bent, en vaak zijn dit dezelfde mensen die ook andere verkeersregels aan de laars lappen. Met andere woorden, ik twijfel of deze mensen wel een rijbewijs mogen hebben. Want, let maar op, dit zijn vaak dezelfde mensen die met volle snelheid langs werkzaamheden rijden, om maar te zwijgen over het gedrag in de stad.
Om een ervaring van mij te delen. In Uithoorn heb je de, zogenaamde, busbrug. Deze brug wordt inmiddels door allerlei voertuigen gebruikt, en soms rijdt er dan ook een bus overheen. Daar onderdoor loopt een eenrichtingsstraat, de Wilhelminakade. Ga daar, tijdens de spits, een half uurtje staan en verbaas je hoeveel auto's daar tegen het verkeer inrijden, om, vervolgens met hoge snelheid, hun weg te vervolgen. En iedere dag zijn het dezelfde mensen die dit doen. De politie zou er een flinke boterham aan kunnen overhouden door daar een weekje te gaan controleren.
Verdient zo iemand het nog langer om een rijbewijs te hebben?

Daar ben ik weer.

En zo zijn we weer de herfst aanbeland. De klok is weer een uur terug, en het wordt alweer kouder. En wat betreft die temperatuur gaat 2014 waarschijnlijk de boeken in als het warmste jaar ooit gemeten. En of dat slecht is? Voor de energiebedrijven is het zeker slecht nieuws, de omzet zal flink gekelderd zijn. Beter gezegd, wanneer stond bij jou de kachel voor het laatst aan? Ja, oké, gisterenavond heb ik mijn kachel ook aan gehad om de kou uit mijn huis te krijgen, maar hij heeft een hele lange tijd uit gestaan. Misschien is dit een handreiking van moeder natuur om onze grote vriend Poetin te helpen met zijn gasboycot. In ieder geval laat, diezelfde moeder, ons merken dat de herfst er echt aankomt. Zaten we vorige week nog rond de 20 graden, op dit moment is 10 graden al warm.
Begin van de maand heb ik, voorlopig, afscheid genomen van mijn taalmaatje. Na een jaar is het de beurt voor een ander, welke zich inmiddels ook heeft gemeld. Naar mijn klacht, dat mijn vorige taalmaatje op een redelijk hoog niveau zit, is geluisterd, ik krijg dit keer iemand die nog amper Nederlands spreekt. Ik kan eigenlijk iedereen, die goed Nederlands spreekt, aanraden om dit te gaan doen. Naast de taal, leer je een heleboel over jouw eigen cultuur.
Aankomende zondag ga ik mijn eerste echte vrije dag, sinds Pasen, beleven. Echt waar, mijn agenda is op die dag echt leeg. Geen tram, geen ontmoetingen of bezoeken, kortom een echte rustdag. Ik ben benieuwd of dit zal bevallen. Ik hou jullie op de hoogte.
Ik ga nu nog even genieten van het grijze weer.

Nieuwe sloffen.

Een paar weken geleden heb ik nieuwe banden onder de auto laten zetten. Hoewel ze niet helemaal versleten waren, had ik wat klachten die ik niet helemaal kon thuisbrengen. Een van die klachten was het schudden van de wagen bij hogere snelheden. Hiervoor had ik de uitlijning van de auto laten nakijken, en met de balancering was ook niets mis. De enige mogelijkheid die dan overblijft is dat de vorm van de banden niet geheel rond is. En zo ging ik naar de bandenboer.
Bij de bandenboer aangekomen zocht ik een paar bandjes uit om onder de wagen te laten zetten. Terwijl ik sta te wachten, zie ik een beetje tumult ontstaan, en komt er een man in pak, waarschijnlijk de chef, bijstaan. Deze pakmans kwam naar mij toe." Mag ik het kentekenbewijs van de auto even hebben?" Ik heb geen geheimen, en overhandigde het ding. En zo verdween het pak met inhoud weer richting mijn auto, en wederom was er overleg.
Na een paar minuten werd er gewenkt naar mij, blijkbaar waren er nog niet genoeg mensen om het karretje gezelschap te houden." Weet u dat uw auto op T88 banden staat?" Ach ja, die waren er vorig jaar onder gezet. Dit zijn banden die geschikt zijn voor een laadvermogen van 800 kilo. En de quiz ging verder." Wat is uw laadvermogen?" Dat hoor je als chauffeur uit je hoofd te kennen." 595 kilo", antwoordde ik, wat het juiste antwoord bleek te zijn." Dan kunnen er toch T82-banden onder?" Eh, had ik iets anders besteld dan? De man ging zelf rekenen en kwam er achter dat ik, als bandenleek, gelijk had.
Bij de eerste rit bleek dat de problemen, die ik had inderdaad kwam door de banden, de auto zoeft weer rustig over 's lands wegen.

Radiateur?

Naar aanleiding van het blogje over de autobanden, wil ik jullie ook dit verhaal delen. Dit speelde bijna zeven jaar geleden, toen ik andere banden onder het Kia-busje nodig had. Ik bracht de auto naar de lokale bandenboer, en hij meldde mij dat de banden er niet waren. Deze zouden in de middag komen. En zo besloot ik om het busje achter te laten, en naar mijn werk te lopen, een stukje van 300 meter.
Het werd later en later, maar al wie zich meldde, de bandenboer niet. Om vijf uur begon ik erg nieuwsgierig te worden, kon ik met de wagen terug naar huis, of moest ik de fiets, die ik gelukkig bij mij had, pakken." Uw radiateur is nog niet binnen." Radiateur? De auto ging voor nieuwe voorbanden." De monteur is al naar huis, belt u morgen maar terug." Nou, dat was ik allang van plan.
Dus de volgende dag hing ik aan de telefoon en wilde uitleg." Ja, ik zag een stang die krom was, en wilde deze rechtbuigen. Ik had niet gezien dat dit de onderkant van de radiateur bleek te zijn." Ai, foutje. Dat kan gebeuren, en het werd verder netjes opgelost.

Aanbieding.

Afgelopen week werd ik gebeld." Meneer, wat betaalt u voor uw televisieaansluiting?" "12,50", antwoordde ik." Dan mag ik u internet, bellen en televisie aanbieden voor 12,50 per maand, en dat een jaar lang." Aha, een jaar lang, en daarna zeker de volle mep betalen, en dat terwijl ik, naast die televisieaansluiting, een leuk tarief betaal voor mijn internet welke, door een foutje van de provider, niet verhoogd zal gaan worden, dus begrijp ik wel waarom men probeert om mij een ander abonnement aan te smeren, dus ik weigerde." Maar meneer, u gooit bijna 500 euro aan voordeel weg!" 500 euro? Dan ben ik benieuwd wat de volle prijs is van het abonnement. Dat bleek 55 euro per maand te zijn. Dat is een smak centen meer dan de 33 euro die ik nu voor mijn contacten met de buitenwereld betaal.
Er zat dus niets anders op dan het gesprek op een nette manier te eindigen, maar mijn tegenpartij gaf zich niet zomaar gewonnen. Nu hoopte ik dat haar tijd op was, zo werkt dat bij callcenters, en dat werkte. Of ik mij alsjeblieft bij het bel-me-niet-register wil aanmelden. Dat dacht ik niet, die mensen geven mij inspiratie om dit soort domme stukjes te gaan schrijven....

Wat een week.

Om de week te eindigen, vrijdag zou er een pakketje worden bezorgd door de post. Dit zou gebeuren voor 14.30u. Om 14.30 kreeg ik de melding van het postbedrijf dat de chauffeur nog steeds onderweg was, en ik nog een beetje geduld moest hebben. Maar om 17.30 was mijn geduld op. Ik was klaar met mijn werk, en ik had een afspraak, en dus gaf ik het op en liep naar de auto. Bij mijn auto aangekomen, zie ik de postauto passeren, en ging er achteraan. Een blik in de auto vertelde mij genoeg, er zat een andere chauffeur op de wagen." Sorry, ik verdwaal hier steeds", was zijn antwoord. Toen ik zag hoeveel pakketjes er nog in zijn wagen lagen, kreeg ik ineens medelijden met de man, zijn avond zou nog lang gaan duren.

Zoals jullie misschien hebben gezien, heb ik mijn fototoestel "geüpgrade" waardoor het nu mogelijk is om de foto's draadloos met mijn telefoon te versturen, in plaats van het gehannes met kabels, waardoor je teruggrijpt naar de slechte camera van de telefoon zelf.

En ik weet niet of jullie donderdagavond naar Hosa-radio hebben geluisterd. Ja, dat was ik die dat programma presenteerde. Het is leuk om voor dat station te draaien, de luisteraars hebben namelijk de mogelijkheid om direct te reageren, hetgeen ook gebeurde. En zo kwam de echte uitdaging, verzoekjes... En zo vloog het "Hollandse uurtje" om. Toen ik de logfile bekeek, bleek ik bijna anderhalf uur gedraaid te hebben. Ach, wanneer iets leuk is, vliegt de tijd om.

Diezelfde donderdag heb ik afscheid genomen van mijn taalmaatje. Dit is een niet-Nederlandstalige die Nederlands leert. Om eerlijk te zijn, ik denk dat ik het meeste over Nederlanders heb geleerd. Een van de vreemde gewoontes, die wij hebben, is dat wij wachten tot de nieuwe buren zich komen voorstellen. In het buitenland is het gebruikelijk dat jij bij die nieuwe buren gaat kijken, en aanbiedt om een handje te helpen. Zo bouwt de nieuwe buur ook een vriendenkring op.
Het zal mij benieuwen wie mijn nieuwe taalmaatje zal zijn.

Maandag heb ik instructie gekregen voor een nieuw type tram, uit 1961, te rijden. Tijdens deze instructie miezerde het, het ideale weer om tram te leren rijden. Een tram zal dan om het minste of geringste in de slip gaan. Bij de heenrit reed ik dan ook langzaam, ik had geen zin om al slippend over een overweg te vliegen. Toen ik de wagen lekker onder controle had, ging het dan ook een stuk sneller, hoewel het nog steeds miezerde....

Gezoem.

Ben ik afgelopen zomer redelijk bespaard gebleven van die vliegende pestkoppen, word ik in het staartje van de zomer nog even flink onder handen genomen door die verdraaide bloedzuigers. Ik weet waar je nu aan denkt, maar ik heb het gewoon over muggen. Op dit moment vang ik iedere dag tussen de drie en vijf van die beesten in mijn slaapkamer, en ik heb geen idee waar ze vandaan komen. En om nou te zeggen dat dit mijn nachtrust ten goede komt.....
In ieder geval heb ik het nu voor elkaar gekregen om de batterijen van mijn elektrische vliegenmepper, in dit geval een muggenmepper, leeg te krijgen. Ik weet nu hoe irritant het is om midden in de nacht de batterijen te moeten verwisselen. Nadat je ze verwisseld hebt, duurt het een tijdje voordat je het oorspronkelijke onderwerp teruggevonden hebt, de mug.

Alweer 'n week voorbij.

Naast de oorlogstaal uit Rusland en het Midden-Oosten, was het een betrekkelijk rustige week, althans in het nieuws. En zo konden we lezen dat de Belgen aan de vooravond staan van een energiecrisis. Huh? Vlak over de grens, in Nederland, staan twee centrales werkloos. Goed, deze zijn niet rechtstreeks op het Belgische net aangesloten, maar zij kunnen al via het Nederlandse net aan België leveren. Ik snap niet wat hier zo moeilijk aan is. Het zal een stuk bureaucratie zijn.
Over dat laatste gesproken. De eerste Fyra is terug naar Italië. Dat deze zending nog een dag extra vertraagd was kwam omdat de machinist op de heenreis zo lang onderweg is geweest, dat hij eerst een tukkie moest doen. We mogen blij zijn dat die regels bestaan, maar soms geven ze aanleiding tot komische situaties.
Zal ik het nog over het weer gaan hebben? Ach, na een natte zomer zijn we september zonnig begonnen. En dan te bedenken dat de herfst met rasse schreden nadert. Ach, laten we daar nog maar even niet aan denken.

De week voorbij.

Afgelopen week had ik een tweet de wereld in geslingerd dat alle data op internet openbaar is, ook al zit het beveiligd opgeborgen. Bedenk maar eens hoe simpel jij zelf bij die gegevens kunt komen. En dit kwam weer pijnlijk aan het licht bij Apple, waar meteen naar Apple zelf gewezen wordt. En hoogstwaarschijnlijk is de hack niet eens bij Apple gezet, maar bij een van de email-services. En je weet zelf wat er gebeurt als je op de link "wachtwoord vergeten?" drukt, het zwaarbeveiligde netwerk stuurt een emailtje naar een zwakbeveiligde server. Dat dan jouw pikante foto's de wereld in geslingerd worden, is dan een geval van jammer......

Als een computer het op de heupen krijgt.

Een paar weken geleden kreeg ik het verzoek om een radioprogramma over te nemen. Om alles op rolletjes te laten verlopen, zou ik een uitzending onder begeleiding maken. Leuk, het is lang geleden dat ik dat nog eens gedaan heb Ja, deze jongen stamt nog uit de tijd van de ouderwetse mengpanelen, en het was nogal een ervaring om vanaf een laptop te draaien. Tot zover gaat alles goed.
Om alles een eigen tintje te geven, had ik mijn eigen computer aan het systeem gekoppeld, en toen begon de ellende. Het netwerk beschermde mijn computer tegen de uitzendcomputer, die onder windows 7 draait. Nu had ik dit niet direct door, de liedjes die ik had gekozen van mijn computer verschenen netjes in de playlist. Het was wel vreemd dat ik van sommige liedjes geen details zag. Tijdens een stukje proefdraaien was dit helemaal geen probleem, maar vijf minuten voordat ik zou beginnen, bleek ik midden in een "war of computers" te zijn terecht gekomen. Niet ik, maar de computer bleek te bepalen wat de luisteraars te horen kregen.
Na een slordige vijftien minuten was de oorlog voorbij, en liep de uitzending zoals ik wilde, en kon ik zelfs verzoekjes gaan draaien, hoewel dat er maar twee waren.

Zeepsopthee.

Afgelopen week hing er tijdens de theepauze een zeepsoplucht. Ach, dat kan gebeuren, alles wordt immers afgewassen. Echter, toen ik de thee onder mijn neus wilde schuiven werd de lucht alleen maar sterker. Dit kon maar een ding betekenen, Earl Grey, en deze was nog sterk ook. Nu ben ik al helemaal niet van de vreemde theetjes, ik snap niet wat men aan al die smaakjes vindt, bovendien stinkt deze thee. Kortom, voor mij alleen gewone thee.
Zo, en nu een lekker bakkie om de smaak weg te werken.

Treintjes op de snelweg.

Afgelopen week stond in de krant een artikel over "treintjes op de A2". Treintjes, zonder rails? Bij nadere bestudering bleek het artikel te gaan over automobilisten die hun cruise-control aanzetten en stoïcijns op een van de linker rijbanen blijven rijden, zonder ook maar het besef te hebben dat er rechts van hen ook nog rijbanen zijn. Nu is dat niet zo erg, er zijn wel vaker automobilisten die denken dat ze in Engeland rijden, maar wel als dat met een zodanige snelheid gebeurt dat jij, die wel netjes rechts houdt, de keuze krijgt óf om rechts te passeren óf om een aantal rijbanen naar links te gaan om die auto te passeren om vervolgens een slinger te maken naar de, verplichte, rechter rijbaan. En dan heb je ook nog gasten die achter zo'n figuur blijven hangen, waardoor je op de rechter banen prima kunt doorrijden, terwijl er links opstoppingen ontstaan.
Is het misschien een idee om die rijbanen buiten de spits af te sluiten, totdat er een manier is gevonden om het gedrag van deze mensen te veranderen?

Wie durft mij wakker te maken?

Na een lekker druk weekeinde, met een paar extra vervoertjes op de museumtram en een leuk en, onverwacht, druk dagje op de museumtramlijn, besloot ik vroeg mijn bed in te duiken. Als een zombie moet ik naar mijn badkamer zijn gelopen om vervolgens lekker te gaan knorren. Ik bedoel, toen ik wakker werd was dat gewoon in mijn bed, van het ritueel van gisterenavond kan ik mij weinig herinneren.
Rond een uurtje of zes hoorde ik wat gezoem. Verdakke, een mug, dat kun je er dan nog bij hebben. Hoewel je eigenlijk weet dat het geen nut heeft, geef je toch een klap in het donker, wetende dat die mug je alleen zal uitlachen. Het vreemde was, dat het toch stil was.
Toen ik door de wekker gewekt werd, zag ik een zwarte vlek op mijn hoofdkussen, de klap bleek dus toch raak te zijn geweest. Maar toch was ik nieuwsgierig hoe dit beestje binnen was gekomen. De schuldige bleek mijn keukenraam te zijn. Als gewoonte doe ik dat raam altijd open als ik thuis kom, en normaal doe ik dan ook de balkondeuren open, niets is lekkerder dan het huis even doortochten. Maar, zoals eerder gemeld, ben ik slaapwandelend naar de slaapkamer gegaan, en heb dat raam open gelaten...

IBAN

Zo, ben jij al over op IBAN? Dan ben jij sneller dan een slordige 20.000 bedrijven, die vanaf nu een probleem hebben. Een ding is zeker, het zijn die bedrijven die nog nooit zaken met het buitenland hebben gedaan. Is dat wel het geval, dan heb je al te maken gehad met de BIC en SWIFT-codes.  Wat wel verandert is het feit dat je nu weer moet weten bij welke bank iemand zit. Op de oude postbanknummers na, waren alle rekeningnummers zo gemaakt dat men aan de code kon zien bij welke bank een rekeningnummer hoorde. Nu kun je het op twee manieren zien, door de bankcode en dat verwerkte rekeningnummer.
Op de vraag of ik mijn IBAN-nummer uit mijn hoofd ken, moet ik je ontkennend antwoorden, maar kan hem wel in elkaar zetten. De code begint met NL gevolgd door het nummer 54( waar dat voor staat mag Joost weten) de bank INGB( dat vroeger PSTB was), een zwik nullen om de boel op te vullen en mijn rekeningnummer.

Moi.

Normaal is dit het vermelden niet waard, ik krijg wel vaker telefoon vanuit Groningen, maar dit was een oude bekende." Wij gaan een kleurboek uitbrengen voor gehandicapte kinderen." Alle alarmbellen gingen rinkelen, vooral toen er ook nog een naam werd gebruikt van een van de stichtingen die daadwerkelijk geld ophaalt voor dit doel. De man klonk geschrokken:" kent u ons?" Nou, als jouw bedrijfstak uitgebreid op televisie komt met de bijbehorende verkooptactiek, en jij belt als vertegenwoordiger van zo'n bedrijf mij op en je maakt gebruik van die verkooptechniek, dan is het snel afgelopen.

Moi!Normaal is dit het vermelden niet waard, ik krijg wel vaker telefoon
vanuit Groningen, maar dit was een oude bekende." Wij gaan een kleurboek
uitbrengen voor gehandicapte kinderen." Alle alarmbellen gingen rinkelen,
vooral toen er ook nog een naam werd gebruikt van een van de stichtingen
die daadwerkelijk geld ophaalt voor dit doel. De man klonk geschrokken:"
kent u ons?" Nou, als jouw bedrijfstak uitgebreid op televisie komt met de
bijbehorende verkooptactiek, en jij belt als vertegenwoordiger van zo'n
bedrijf mij op en je maakt gebruik van die verkooptechniek, dan is het
snel afgelopen.

Moi!

Voetbal?

Ben jij ook zo laat opgebleven om de kwart-finale van het WK te gaan kijken. Nou, deze jongen niet. Allereerst moest ik zondagochtend weer vroeg opstaan, ten tweede had Costa Rica zowat een muur voor het doel opgemetseld, zodat het een saaie wedstrijd werd, die, uiteindelijk met strafschoppen, beslist werd.
Helemaal gemist heb ik het natuurlijk niet, toen ik in mijn bed lag, kreeg ik, op een hele ouderwetse manier, de laatste stand van zaken. Voor mijn deur zit een, meermalen genoemde, kroeg. Door middel van de "oe's" en "aa's" had ik een redelijke indruk dat het een zware wedstrijd was. Pas tegen één uur 's nachts brak dan het gejuich uit, gepaard met het, tegenwoordig onvermijdelijke, vuurwerk. En zelfs tijdens dat geknal ben ik weer in slaap gevallen. Ik had dan wel de kennis dat Nederland door was, maar hoe, dat was voor mij nog een raadsel.
Zondagochtend werd ik dan wakker, en ging mij gereed maken voor mijn zondagse tramdienst. Pas onderweg naar de remise besefte ik dat ik nog helemaal niets over de wedstrijd gehoord of gezien had. Het was inmiddels bijna negen uur, tijd voor het radionieuws.

Daar ben ik weer.

Ik heb afgelopen week mijn steentje bijgedragen aan de Nederlandse cultuurwereld. Zoals de laatste negen jaar bijna gebruikelijk is, kwam de theatergroep Troost langs om haar seizoen af te sluiten middels een voorstelling in de open lucht op het remiseterrein van de Museumtramlijn in Amsterdam. Mijn taak in deze is het verzorgen van de trams en personeel voor de voorstelling, immers, als er een voorstelling op het terrein van de museumtram gebeurt, vind men het ook leuk om die trams te zien rijden. En dit betekent dat ik, vanuit het werk, direct naar het trammuseum doorreed, om vervolgens rechtstreeks naar bed te gaan. En dan ga ik natuurlijk niet zitten bloggen, immers, op het werk blog ik niet, hoewel ik een stukje van deze tekst tijdens mijn theepauze aan het tikken ben, en tijdens het theatergebeuren heb ik mijn ogen en oren hard nodig om de veiligheid in de gaten te houden.
Maar afgelopen week was het de week van de auto. Ik hoorde ineens een van mijn achterwielen aanlopen. Omdat een achterwiel alleen maar bestaat uit wat remwerk en een lager, besloot ik om deze reparatie eens zelf uit te voeren. En zo lagen het achterwiel en de remtrommel gebroederlijk naast elkaar te wachten wat er zou komen. Na wat schoonmaken en smeren, bleek het wiel weer geruisloos te functioneren.
Een paar dagen later arriveerde een setje om zelf steenslag in het voorraam te herstellen. En zo was ik ineens bezig het voorraam te repareren.
En, om het helemaal compleet te maken, heb ik gisteren ook nog een autoband geplakt, of beter, geplugd, want het plakken van een autoband is niet meer dan een stop in het gat vast te lijmen. En deze actie was weer nodig omdat een spijker het zo nodig vond om de autoband op te gaan zoeken, en omdat ik mijn autoband zou moeten inleveren bij de lokale bandenboer, nadat ik het wiel er eerst af moet halen, het reservewiel tevoorschijn moet halen, wisselen, terugwisselen etc. Nu was ik in een half uurtje klaar, en kon de auto weer spijkerloos de weg op.
Moet ik het nog hebben over de oranjegekte of wordt daar al genoeg over geschreven? Het enige wat ik hierover kan melden is dat het zaterdagochtend op straat wel heel rustig is. Zou men uit gaan slapen om de wedstrijd vanavond te gaan kijken? Ach, ik ga vandaag weer lekker werken morgen gevolgd door een dienst bij de museumtram.
En je zou haast vergeten dat vandaag de Tour de France begint.......

Bye, bye Nokia.

Er is een tijd van komen, en een tijd van gaan, zelfs voor een telefoon. In dit geval ook voor een heel merk, Nokia, ooit begonnen als fabrikant van papier, hout en rubber, later, door allerlei overnames, een van de grootste elektronicaproducenten. Dit duurde tot 1998, toen het bedrijf ging afslanken. Het bedrijf zat toen werkelijk in alles, tot verzekeringen en diepvriesprodukten aan toe.
Nokia begon in 1984 met het produceren van mobiele telefoons, en koos in 1998 ervoor om de bedrijfsactiviteiten hierop te gaan focussen." Over tien jaar loopt iedereen met een mobiel, en dan willen wij de markt in handen hebben." Hoe profetisch bleken deze woorden te zijn. Zelfs ik, als vervente Motorola-aanhanger, ben zelf overstag gegaan. En zo versleet ik een 3210( wie niet), een 3310 en een N78, die heimelijk tijdens een poging om sneeuw te schuiven, zelf verpletterd werd door mij. Als laatste verscheen een 5530 ten tonele, naast telefoon ook een fantastisch media-apparaat. Totdat Microsoft de boel overnam, en de restanten van Nokia zich gingen concentreren op Windows. Tja, Windows, een besturing die bepaalt hoe lang jij jouw apparaat mag gebruiken. En zo kwam het dat het platform, waar de 5530 op draait, op een redelijk snelle wijze wordt afgebroken, en ik de hele tijd meldingen krijg om vooral een nieuwe windowsphone te gaan kopen. En zo komt het dat ik ben overgestapt, niet op windows, maar op Android.

Stilte voor de storm.

Ik tik dit verhaal terwijl ik lekker ver in het Noorden zit, wacht er voor mij, en nog vele anderen, een hele hectische week, Theatergroep Troost komt langs. Dit betekent veel plezier, maar ook hele lange dagen, waarbij ik soms letterlijk alleen maar thuis kom om te slapen. Dit gebeurt nu voor de achtste keer, waarbij ik slechts bij de laatste zes keer echt betrokken ben geraakt. Dit kwam door een probleem tijdens de tweede reeks voorstellingen, waarbij ik, blijkbaar, naar tevredenheid heb gehandeld. En zo belde men voor de derde reeks rechtstreeks met mij.
Natuurlijk sta ik tussen twee vuren waarbij aan de ene kant de continuïteit van het trammuseum moet worden gegarandeerd, het is midden in het seizoen en dus worden er ritten gereden, anderzijds wil je het theater zoveel mogelijk vrijheid geven.
Zo was er een paar jaar geleden een voorstel om met een dubbeldeksbus met een danser erop het terrein op te rijden. Dit heb ik uit alle macht tegen gehouden, zeker toen ik wist wie die danser zou worden. Men had geen rekening gehouden met de bovenleiding. En zo werd de bus vervangen door een tram met een platte wagen. Overigens gaf dit een bijkomend probleem, de acteurs hadden met de tekst gerepeteerd met een bus, en moesten de tekst nu vervangen voor tram. Het is een gewoonte dat je bij een tekstfout een euro in de pot stopt. Dat jaar heeft men er heerlijk van uit kunnen eten.
Trouwens, bij een van de voorstellingen kregen de dames van de kleding het op hun heupen. Zo kreeg ik ineens een pruik aangemeten, evenals een tramcollega. Vreemd hoor, na twintig jaar ineens een volle bos haar op het hoofd te hebben.
Ik hoop volgende week weer een leuk verhaal over deze week te kunnen schrijven, vooral om te gaan schrijven dat alles gelukt is.

Amstelveen 50!

Dit jaar bestaat de gemeente waar ik woon, Amstelveen, 50 jaar. En dit is voor een heleboel "deskundigen" een reden om zich op mijn woonplaats te storten en de grootst mogelijke onzin de wereld in te slingeren. Zo zijn er diverse "deskundigen" die denken dat de plaats Amstelveen pas 50 jaar bestaat. Die mensen kan ik direct uit een droom helpen. Het oudste, nog bestaande huis, staat in de Dorpstraat, en stamt uit 1799. Ik hoor je afvragen waar de naam Nieuwer-Amstel, die de hele tijd in het verhaal genoemd wordt, vandaan komt. Dat was tot 1964 de naam van de gemeente en tot 1897 de plaatsnaam van het gebied in Amsterdam waar nu ongeveer het, inmiddels voormalige, stadsdeel Zuid zich bevind, samen met het deel van Oost ten westen van de oude spoorbaan, waar nu de Wibautstraat is. De wijk heeft jaren de officiële naam Amsterdam-ONA gehad, waar ONA staat voor Oud-Nieuwer-Amstel. Overblijfselen van die plaats zijn nog zeer goed zichtbaar in het huidige Amsterdam zoals het Concertgebouw, het voormalig gemeentehuis aan de Amstel, de Ceintuurbaan, die werd aangelegd om van het westen naar het oosten van Nieuwer-Amstel te kunnen komen zonder door Amsterdam te moeten, en zelfs de Munttoren heeft een Nieuwer-Amstelse geschiedenis.
Maar wij hebben een feestje, Amstelveen 50 jaar, tenminste de gemeente dan.

Dagje Amsterdam.

Hoewel ik er vlakbij woon, kom ik privé bijna nooit in Amsterdam-centrum. De enige delen van Amsterdam waar ik kom is in Zuid, bij het trammuseum en in Noord, bij de EHBO-vereniging en bij mijn vriendin.
Door een afspraak moest ik gisteren naar Amsterdam Centraal Station. Omdat ik in de stad zou blijven, en ik met mijn gast naar het zuiden van de stad zou gaan lopen, parkeerde ik mijn auto daar, en ging ik verder met de bus, die mij in no-time naar dat station bracht. Daar aangekomen kreeg ik het bericht dat er "iets tussengekomen" was. Ach, dat kan gebeuren. Ik besloot op de terugweg ook maar de bus te nemen. En zo zat ik in een bus met een bestuurder die, volgens mij, een carrière als formule-1-rijder heeft gemist. Bij het wegtrekken had ik echt medelijden met de bus, en ik vroeg mij af hoe lang dit goed zou gaan. Nou, dat antwoord kwam snel op de Rozengracht. Hoewel je er vanuit mag gaan dat de bestuurder de route eerder heeft gereden als hij de beslissing neemt om volg gas langs de hekken daar te rijden. Ik had mij vergist, een klap klonk door de bus, maar de chauffeur reed door alsof er niets aan de hand was. Op de Marnixstraat hing de chauffeur ineens half uit zijn bus. Het bleek de linkerspiegel te zijn geweest die tegen een hek was geknald. Omdat de klap nogal heftig was geweest, moest de best man uitstappen, om te proberen alles in het gareel te krijgen. Bij het uitklappen werd een mooie ster in de spiegel zichtbaar, en bij het in positie brengen van die spiegel brak de boel natuurlijk af. Wat daarna gebeurde sloeg alles. De chauffeur meldde aan de centraalpost dat de spiegel ineens van de bus was gevallen. Yeah, right. En je waffel houden over de reden? Eigenlijk hoop ik dat men bij het busbedrijf even de beelden van de bewakingscamera's gaat bekijken.
En zo reed de bus, zonder linkerspiegel, verder. Eigenlijk was ik blij dat ik, zonder kleerscheuren, weer thuis was aanbeland....

Geweld en overlast.

Ik vraag mij af, waarom zijn er mensen die het leuk vinden om zich helemaal klem te zuipen? Inderdaad, ik ben geen drinker, ben er op zich geen tegenstander van, maar begrijp het niet, vooral als je de volgende dag naar zo iemand gaat. Meestal kan men zich er weinig van herinneren en heeft een heerlijke hoofdpijn als prijs. Met een kroeg voor mijn deur heb ik in het verleden regelmatig problemen gehad. Gelukkig zijn de regels tegen overlast nu strenger, maar in het verleden gebeurde het regelmatig dat er mensen laveloos in de bosjes of in de hal van onze flat lagen te slapen. En valt het je op dat mensen met een slok op een stuk luidruchtiger zijn? Zelfs zo luidruchtig dat het de dronkaards zelf stoort? Ook dat heb ik meegemaakt, waarbij ik een keer zo kwaad ben geworden dat ik de tijd heb gekregen een emmer water te vullen en over de groep heen te gooien. Vloekend en tierend ging men de kroeg in, want het was toch wel erg koud met een nat pak. De volgende dag kwam de kroegbaas verhaal halen bij mij. Na zijn verhaal aangehoord te hebben, ben ik zo vrij geweest de hermandad op de hoogte van het geheel te brengen. En zo was de kroegbaas helemaal niet blij, de hermandad wilde die overlast zelf een keer meemaken, en organiseerde een grootschalige alcoholcontrole. Naar verluid zijn een aantal kroegbezoekers hun felbegeerde roze papiertje, cq. pasje kwijtgeraakt. Tja, dat er sufferds zijn die dronken gaan rijden, zal ik niet meemaken, ik ben een van die personen die de nacht gebruikt om te slapen.

En die kroegbaas? Die mocht, na meerdere overtredingen, zijn tent sluiten. Zo reed meneer in een wrak van een auto, waarvan de APK al jaren vervallen was, waarbij ik mij tot op de dag van vandaag afvraag hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen. Daarnaast kieperde hij zijn afval in de containers van onze flat, waardoor wij ons afval niet kwijt konden, en had hij de gewoonte om de muziek keihard te zetten met de deuren open. De eerste keer ben ik dan nog zo lief geweest om de kroeg zelf te bellen, en heb ik gewaarschuwd dat ik een tweede keer naar de politie zou bellen. Zoals zo'n kroegbaas betaamd, probeert hij het natuurlijk een tweede keer, en zo verscheen de sterke arm. Niet met een autootje, maar met meerdere, waarbij de kroeg direct werd ontruimd. Wat er verder gebeurde weet ik niet, maar een aantal mensen werd ook afgevoerd.

Nu we het toch over overlast hebben, heeft een van jullie iets gemerkt van Luilak, het jaarlijks terugkerende "evenement" op de zaterdagochtend voor Pinksteren? Ik niet, hoewel ik in de krant wel een paar berichten zag over vernielingen, wat mij gelijk bij een andere vraag brengt, waarom moet een evenement zo vaak eindigen in geweld en vernielingen? Neem nu onze volkssport, voetbal. Het is toch belachelijk dat er politie aanwezig moet zijn, anders dan voor het regelen van het verkeer? Natuurlijk, rivaliteit zal er altijd zijn, maar waarvoor moet dit middels geweld tot uiting komen? Laat dat hooliganisme alsjeblieft weer terug gaan naar het land dat het uitgevonden heeft, Engeland. Het zou toch prachtig zijn als alle supporters van een wedstrijd Ajax-Feyenoord met elkaar wat gaan drinken. Uiteindelijk heeft men dezelfde hobby, het ondersteunen van de club. Alleen breng je op deze manier, wederom, meer schade toe dan dat je de club helpt.

Hoe ik van alcohol op geweld kom? Is de meestgebruikte smoes niet:" de mensen hadden gedronken?"

Blogje

Deze week is de zomer eindelijk aangekomen in Nederland. Met temperaturen die boven de 20 graden zijn gekomen, lijkt het er serieus op dat de ergste kou het land verlaten heeft. Maar ja, in Nederland heeft mooi weer altijd een bijverschijnsel, regen. En dat is afgelopen week dan ook met bakken uit de lucht komen vallen.

Voor mij was het ook een bijzondere week, ik heb, na hele lange tijd, weer eens een programma gepresenteerd. Dit was weliswaar op internet, maar toch, en ik kreeg er zelfs positieve reacties op. Bij het terugluisteren merkte ik wel dat ik iets te enthousiast was, de muziek had ik zo hard gezet, dat dit via de microfoon terug te horen was. Maar goed, ik heb het toch maar even gedaan. Ben ik blij dat ik de volgende week in mijn vertrouwde rol als side-kick terugkeer.

En dan waren er deze week weer twee virusslachtoffers, computers om precies te zijn. De ene computer draaide op Vista, dus dat is met bestaande middelen wel aan de gang te houden, maar de andere was een XP-computer waar de klant eigenlijk wel tevreden mee was. Deze dame heb ik een overstap naar Linux aangeboden, zodat zij gewoon met haar vertrouwde computer kan blijven werken.

Over Linux gesproken, na veel vragen, heb ik mij eens gestort op de nieuwe Mint 17. Leuke besturing, alleen heeft ook dit systeem last van de, inmiddels bekende, Samba-bug. In plaats van iets swingends, is dit een programma dat je nodig hebt om met Windows-computers te communiceren. Wat gaat dat met Linux zelf toch simpel, gewoon het IP-nummer intoetsen, en je hebt direct contact, zonder het gedoe met groepen en computernamen.

Over vernieuwing gesproken, ik zit dit stukje eens niet op mijn oude vertrouwde WM-telefoon te tikken, waarvan ik nog steeds geen afscheid kan nemen, maar op mijn Android-netbook, met het programma Google Docs om precies te zijn. Tot voor kort was het niet mogelijk om dit offline te doen, zodat je altijd een internetverbinding moest zien te vinden om met dit programma te werken. Dat is vreemd, juist die kleine computertjes zijn bedoeld om langs de weg te kunnen werken. Onderweg kun, of wil, je niet altijd online zijn, en soms heb je zelfs niet eens de behoefte.

Bijgevoegd: Blogje

Google Documenten: maak en bewerk documenten online.

Een weekje rust in Amstelveen?

Afgelopen donderdagavond, reed ik rustig naar huis. Bij het binnenrijden
van Amstelveen, zag ik een roltekst lopen op de dynamische
reisinformatieborden op de bushaltes. Huh? Een roltekst? Ik weet niets
van een evenement af! Nu ben ik niet van het nieuwsgierige type, maar
wil wel alles weten, en zette mijn auto even in de kant om rustig te
lezen wat het bord te melden had." In verband met een sporenonderzoek
rijden de bussen tussen Amsterdam en het busstation via de Beneluxbaan."
Ik dacht meteen aan de nieuwe rotonde op de Keizer Karelweg- Graaf
Aelbrechtlaan. Deze is, om de veiligheid te verhogen, vorig jaar
aangelegd. Sindsdien menen de fietsers deze rotonde ook linksom te mogen
rijden, hetgeen wederom tot brokken leidt. Dit heb ik al eerder voor
mijn eigen deur gezien, waar de scholieren drie rijen dik tegen het
verkeer in rijden...
Thuis aangekomen, spiekte ik, nog steeds niet nieuwsgierig, op P2000.
Die meldde een aantal ambulances bij de Amsterdamseweg? Huh? Dat is een
recht stuk, goed overzichtelijk, waar eigenlijk nooit iets gebeurt. En
twee ambulances betekent ook meestal een reanimatie. Wat mij wel opviel
was het grote aantal politiewagens die heen en weer reden, meestal een
teken dat er iets groots aan de hand is. En dat bleek korte tijd later
dan ook te zijn, een van de, zoals de pers dat later omschreef,
Amsterdamse topcriminelen was in het pittoreske Amstelveen met meerdere
schoten om het leven gebracht.
De volgende dag reed ik over diezelfde weg. Automatisch kijk je even
naar de plek waar de schietpartij had plaatsgevonden. Het leek wel alsof
er een wildwest had plaatsgevonden, diverse ramen hadden kogelgaten, en
ook de straat lag bezaaid met glas. En later bleek dat er met
automatische geweren geschoten is. Je zult er maar in de buurt geweest
zijn! Hoewel het aantal moorden in Amstelveen op een hand te tellen
zijn, moet ik er niet aan denken dat je rustig over straat loopt, om
vervolgens een kogelregen om je oren te krijgen. Gezien de schade, sta
ik er versteld van dat er geen onschuldige gewonden zijn gevallen.
En zo gaan we het weekeinde in, in het altijd rustige Amstelveen.

Wat een week.

Als we deze week kort mogen omschrijven zal dat als volgt zijn,„na regen komt zonneschijn", want regen hebben we gehad, en flink ook. En dat terwijl ik iemand, die onderweg was naar Nederland, al een paar weken had geplaagd dat de lente flink was losgebarsten. Gelukkig sloeg het weer om op de dag dat deze persoon ons land betrad.
Voor mij was het iets minder, tijdens de zondag met regen ik een vrij, de zondag met zon zat ik op de tram. Goed, het is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Ach, ik doe die hobby bijna 31 jaar, dus ik weet niet beter. Aan het einde van de dag was ik ook zeer blij met mijn douche, om vervolgens mijn voeten eens flink te verwennen.
Ik was die dag niet de enige met voetproblemen. Tijdens mijn dienst op de tram stapte een groep wandelaars in. Deze groep wilde naar Bovenkerk, en de 7 kilometer teruglopen, en dus bestelde deze groep een enkele reis. Een paar uurtjes later trof ik diezelfde groep. In verband met blaren en andere grappen, wilde men toch retour met de tram...
Maar toch hoop ik dat ik aankomende zondag nog een beetje van het mooie weer mag gaan genieten, hoewel. Voor dinsdag is alweer een code geel afgegeven vanwege naderend onweer. We gaan het zien, na zonneschijn blijkt toch regen te moeten komen.....

Terugkijken, vooruitkijken.

Wat ga je doen op een regenachtige zondagmiddag? Nou, een blogje
schrijven zoals deze, lekker gaan zeuren over van alles en nog wat. Als
ik over het weer ga zeuren, dan zul je mij snel gelijk geven, met deze
regen ben je blij om binnen te zitten, zit je binnen vraag je jezelf af
of je echt niet naar buiten kunt.

Als ik over politiek begin, zit ik direct op glad ijs. Met zoveel
miljoen inwoners heb je even zoveel meningen, maar vestig je wel
aandacht op jouw schrijfsels. Bijkomend probleem is dan wel dat je
direct kleur moet bekennen.
Over die politiek gesproken, we mogen op 22 mei weer een keertje bij de
stembus opdraven. Dit kunnen heel interessante verkiezingen worden, niet
vanwege de politieke kleur maar wel vanwege de, te verwachten,
proteststemmen. Net zoals in Nederland, nota bene een van de
grondleggers van de Europese Unie, zijn er in meer en meer andere
West-Europese landen "tegenstromingen" op gang gekomen. Het gevaar
schuilt in het onbestuurbaar raken van de EU.
Ook binnen de partijen rommelt het. Zo is de Italiaan Berlusconi
kandidaat voor de Christelijke fractie. Daar is men dan weer bij het CDA
tegen. Moet je je voorstellen, een man die een vervangende straf
ondergaat als gezicht van jouw samenwerkende partij.

O, je wilt nog wat horen van de verkiezingen uit Zuid-Afrika? Het enige
dat ik hier over te zeggen heb is dat de jeugd langzamerhand een stem
begint te krijgen. Die jeugd zal heel belangrijk voor het land gaan
worden, een jeugd die weet dat samenwerking beter zal werken dan
scheiding op ras en rijkdom, zoals momenteel nog altijd gebeurt.

Ach, is er geen spreekwoord dat verteld dat je moet leren van de fouten
uit het verleden?

Daar krijg je toch een sik van?

Dinsdag, donderdag en zaterdag het songfestival gezien? Nee? Dan ben je,
net zoals ik, een van de gelukkigen. Het werd al voorspeld dat de
toptalenten het moeten afleggen tegen artiesten die zich zo vreemd
mogelijk uitdossen of uit het Oostblok komen. Via de diverse media kreeg
ik berichten over de puntentelling, en kon meegenieten hoe Oostenrijk,
met jurk, baard en snor, op kop ging. Dus een kleine tip voor Ilse, als
je nog een keer meedoet weet je wat jou te doen staat.

De afgelopen week kregen we te maken met storm en regen. Het lijkt
daardoor meer op herfst dan op lente. En zo zien we het
temperatuuroverschot, dat we afgelopen winter hebben opgebouwd, weer
langzaam verdwijnen, en hebben we de kachels weer aangezet.

En daar krijg ik dan weer een sik van.

Bye bye Wordpress.

Als er een site is waar ik een hele korte carrière had, is dat bij Wordpress. Door een recommandatie had ik mij daar aangemeld. Ach ja, als iemand mijn blog wil lezen,( ja, er zijn mensen die dat willen) en zonder veel moeite kan ik op jouw favoriete site posten, dan zal ik dat doen.
In dit geval bleek er een hele grote haak aan te zitten, en het bijbehorende oog kan ik nog steeds niet vinden. Zoals misschien bekend, post ik de meeste berichten via email, hetgeen mij een hoop gedoe met inloggen en opmaak scheelt omdat de meeste blogsites de mail automatisch omzetten naar hun opmaak.
Tot zover ging dat goed, ook bij Wordpress. Ok, ik vergeet nog wel eens de opmaak te verwijderen, waardoor je vreemde afgeknipte zinnen te zien krijgt, maar dat is mijn eigen schuld en daar zal ik dan ook niet over gaan zeuren.
Maar wat mij wel stoort is het feit dat, wanneer je de post ook naar een andere website stuurt, de post gewoon niet verschijnt, maar wel jouw oude berichten die op een andere site staan.
En zo besliste ik maar om alleen op Tumblr door te gaan, met een kopie naar Blogspot, een van de sites waar ik ooit begonnen ben.
Ach, zo kan ik lekker blijven zeuren, eh.. bloggen.

Vrijheid, wees er zuinig op.

Zoals zovelen, mag ik mij gelukkig prijzen dat ik nog nooit oorlog of extreem geweld heb meegemaakt. En ook ik vind het zo normaal dat ik niet eens aan een oorlog denk, terwijl er op dit moment dingen bezig zijn die de wereldvrede ernstig kunnen bedreigen. Een van de bekendste is Oekraïne, waar het niet ondenkbaar is dat de Amerikanen en Russen tegenover elkaar staan in plaats van de binnenlandse groepen, zoals de nieuwsdiensten ons doen geloven.
En een wat minder bekende brandhaard is Afrika, waar grote moordpartijen aan de orde van de dag zijn. Door het de Arabische lente te noemen, kwamen de tegenstellingen in de Arabische wereld ineens in de schijnwerpers te staan, waarbij Syrië het voorbeeld is dat er na de lente niets zal veranderen en in Egypte inmiddels ook wraakacties aan de gang zijn.
Als jij je dit nu een goed realiseert, dan moet je blij zijn dat je in Nederland mag leven. Goed ook wij hebben klachten. Maar zegt het spreekwoord niet:" Als de boeren niet meer klagen, dan moet je gaan oppassen?"

Hoe perfect ben jij?

Is dit een mooie vraag of niet? Ik denk dat bijna iedereen wel iets te klagen heeft over zichzelf. Maar het zijn misschien juist deze mensen, en dus misschien jij wel, die perfecter zijn dan de mensen die zelf denken perfect te zijn. Zelf ben ik een keer tegen iemand aangelopen die beweerde perfect te zijn. Ach ja, een grap maken we allemaal. Maar mijn mond viel open van verbazing toen bleek dat deze persoon het echt meende, en verbaasd was dat ik het zelfs in twijfel durfde te trekken. Hij werd helemaal boos toen hij er achter kwam dat ik serieus dacht dat hij een grap maakte.
Maar zeg nu eens zelf, ben jij de perfecte persoon wel eens tegengekomen? Ik niet. En misschien zal ik die persoon nooit tegenkomen.
En dat het lijkt alsof deze tekst zonder spelfouten is komt omdat ik een spellingscontrole gebruik die, in deze tekst alleen al, twee keer is afgegaan.
Maar ja, ik ben dan ook niet.........

De week voorbij.

Zo, kom je weer een beetje in het normale ritme terug? Met een tweede Paasdag op maandag en koningsdag op zaterdag lag bij mij het ritme volledig overhoop. Zo erg zelfs, dat ik zondag om half acht wakker schrok, vloekte dat mijn wekker niet was afgegaan, mij snel ging wassen en aankleden om naar het werk te gaan, en er toen achter kwam dat het zondag was, en ik mijn uniform moest aantrekken voor een dienst bij de museumtram. Kortom, ik mocht mij omkleden en de andere kant oprijden, richting Amsterdam in plaats van richting Uithoorn te moeten rijden.
Maar die twee extra vrije dagen waren best lekker, hoewel ik de tweede, koningsdag, anders besteed heb dan de gemiddelde Nederlander. Waren de meeste Nederlanders te vinden op een of andere vrijmarkt, deze jongen was het land uit, naar Antwerpen om precies te zijn. Het was wel grappig om op de Belgische radio een verslag over koningsdag te horen, en vooral om te horen uitleggen waar Amstelveen ligt. Ach, donderdag is het 1 mei, en krijgen we misschien een tegenbezoek vanuit België. Over België gesproken, het was ook de week waarin onze koningin zonder brandstof langs een Belgische snelweg kwam te staan na een dagje winkelen in Brussel.
Over missers gesproken, het bericht van Microsoft zul je waarschijnlijk niet gemist hebben. Hun internetbrowser Explorer blijkt onveilig. Zoals gewoonlijk breekt er in de halve wereld paniek uit, en blijft het stil in Redmond. Verder wordt er weer een snauw gegeven richting de gebruikers van Windows XP. Dit laatste is precies een herhaling van de handelingen uit 2007, waardoor ik definitief van Windows op Linux ben overgestapt. En mocht je Windows Vista hebben, en nu nog lachen, over drie jaar ben jij aan de beurt.
En laat ik maar zwijgen over Oekraïne. Dat land vult de kranten en de nieuwsuitzendingen al....

Soms ben je blij met een alibi.

Het is een verhaal van bijna 27 jaar geleden, maar ik zal het nooit vergeten.
Op mijn werk aangekomen ging de telefoon. „Bent u de bezitter van een auto met het kenteken BB-15-TP? " „Dat klopt" „Weet u waar dit voertuig zich bevindt? " Oef, dat was een moeilijke vraag, ik had namelijk mijn auto een paar dagen daarvoor naar de garage gebracht voor een grote beurt en een APK-keuring. De politieagent aan de andere kant van de lijn ging verder, „met uw auto is vannacht een ramkraak gepleegd in Tilburg en staat total loss op ons bureau. " Ai, dat zou lelijk zijn, en het zweet brak mij uit. Het zal je gebeuren, je brengt je auto weg, en vervolgens wordt er een ramkraak gepleegd. Ik beloofde de agent later terug te bellen, immers, ik moest aangifte gaan doen van diefstal van mijn auto. Toen ik ophing, ging de telefoon weer over. Ik kon mijn auto ophalen, hij was weer tip-top in orde. Ik sprong een gat in de lucht, het scheelde mij een rit Tilburg, ik had mijn auto weer terug en het APK-keuringsbewijs was mijn bewijs waar de auto op dat mome! nt was.

Prikogen.

Mocht jij je afvragen waarom je mij geregeld met een zonnebril op ziet lopen, terwijl de zon niet al te fel is, is het antwoord, prikogen. Deze worden veroorzaakt door een natuur die nogal ruimhartig aan het strooien en zaaien is, en zodoende mijn hooikoorts al vroegtijdig aanwakkert. In het verleden liet ik het uit mijn hoofd om zo'n bril op te zetten, de oortjes lagen, bij die modellen, letterlijk op de oren, waardoor er allerlei nare uitslag ontstond. En als jij dan de keuze hebt uit een paar niesbuien en stekende ogen tegenover een wekenlange jeuk, dan zal het antwoord jou duidelijk zijn. Gelukkig is er een slimmerik geweest die eraan gedacht heeft de oren op het hoofd te laten klemmen. En ziedaar, het is een eenvoudige oplossing die doeltreffend werkt. Zeker met deze vroege start van het hooikoortsseizoen ben ik er heel blij mee. Iets zegt mij dat dit seizoen best wel eens lang kan gaan duren.

Paniek in computerland.

Nu de eerste paniek over het beëindigen van de ondersteuning van Windows XP over is, komen nu de vragen. Wat houdt die ondersteuning eigenlijk in? Kunnen we alsnog ondersteuning krijgen? Vragen die bij de overheid heel actueel werd toen bleek dat en nog hele massa's computers nog op dit systeem draaien. Microsoft toonde zich bereidwillig door aan diezelfde overheid een verlengde ondersteuning te geven. Hoewel, geven, er zijn geldbedragen met zes nullen overeen gekomen.
In ieder geval is het voor een aantal van mijn klanten een reden om over te stappen op Linux, en geef ze eens ongelijk. Zo zijn nu al de einddata van de andere systemen bekend, Vista 2017, W7 2020 en W8 in 2023.
En met Linux? In mei komt er weer een nieuwe versie, gratis.....

Moeilijk hè?

Zit ik op visite, gaat daar de deurbel. Of ik voortaan wil opletten waar ik mijn auto neerzet? Huh? Ik had hem in het parkeervak neergezet en ben om mijn auto heengelopen. Ik had mij zelfs verwonderd over de beide buren, de een stond naast het vak, de ander stond er schuin in, maar er was voldoende ruimte. De klaagster beweerde zelfs dat zij via de passagierszijde haar auto in moest stappen. Ach, ik hou het er maar even op dat deze klaagster gewoon even wilde zeuren.

De week voorbij.

Het was me een weekje wel, om maar eens met een lekkere verkeerde uitdrukking te beginnen. Verkiezingen voor de gemeenteraden gevolgd door een gigantische rel over en binnen de PVV door een uitspraak van landelijk leider Geert Wilders. Dit laatste maakt dat de uitslag van de lokale verkiezingen ondergesneeuwd zijn geraakt, in plaats van de gebruikelijke perikelen rondom de formatie van de nieuwe gemeenteraden, staan de kranten vol over opstappende leden en tegenvallende peilingen van diezelfde PVV. Het toppunt van de rel is de PVV in Almere, waar ineens twee PVV's bestaan, de een wordt geleid door het enig overgebleven lid, nadat de rest is opgestapt, de ander door die andere leden, die weer melden dat dat ene lid uit de fractie is gezet. Mijn mening? Nou, ik keek met weemoed terug naar de LPF, die de Haagse politiek wat kleur gaven door vechtend over straat te gaan. Misschien gaat het met deze partij niet gebeuren, hoewel de eerste signalen niet al te best zijn. En wat! betreft die uitspraak ben ik duidelijk, wanneer jij onze cultuur respecteert en je aan de regels houdt, wat let je dan om te blijven. Wanneer jij je niet gedraagt, vraag ik mij af wat je hier doet. En dit geldt niet alleen voor mensen die oorspronkelijk van buiten Nederland komen, maar ook uit Nederland zelf. Wees nu eens eerlijk, als we een deel van de gedetineerden in een goedkopere buitenlandse cel zouden kunnen plaatsen....
En dan het noorden, om precies te zijn de aardbevingen in Groningen. Ik zit dit stukje in Groningen te tikken, terwijl er een onweersbui is losgebarsten. Echter, tijdens de eerste klap bleek er ook een aardbeving te zijn geweest, waar ik overigens niets van gevoeld heb. Een ding is langzamerhand wel duidelijk, winning van mineralen is niet zonder risico, iets waar we de laatste paar jaar keihard op gewezen worden, en de Groningers, letterlijk, met de brokstukken worden opgescheept. Omdat de huizen niet gemaakt zijn om aardbevingen op te vangen, is er veel scheurvorming in de woningen. Eigenlijk ben ik benieuwd hoe dit in de Arabische landen gaat, waar een veelvoud aan brandstoffen uit de grond wordt gehaald.

En dan natuurlijk de „Atoomtop" met haast onnederlandse veiligheidsmaatregelen. Waar wij gewend zijn dat de minister-president op zijn fiets door Den Haag rijdt, we handen kunnen schudden met onze Koning of Koningin zijn de buitenlandse leiders onbereikbaar. Diegenen die zaterdag dachten een glimp van de Chinese president Xi op te kunnen vangen kwamen bedrogen uit, naast de enorme inzet van beveiligingsmensen stonden er Chinese beveiligingsmensen met grote schermen om te voorkomen dat de president zag dat er gedemonsteerd werd. Ook dit is voor ons vreemd, onze bewindslieden weten dat er protesten zijn en gaan regelmatig de discussie aan.
De maatregelen maakt ook dat een groep hobbyisten, de vliegtuigspotters, zich in allerlei bochten moet wringen om de „foto's van hun leven" te maken. Zo is er zaterdag een aantal van hen al „getrakteerd" op een boete van 380 euro wegens het overtreden van het fotoverbod. Inmiddels hebben de spotters een plek gevonden om foto's te maken.

Nou ja, misschien heb ik volgende week iets om over te schrijven.......

Oekraïne.

Goed dan, mijn mening wordt meermaals gevraagd in deze kwestie. Wat betreft de machtswisseling in het land, dat verdient geen schoonheidsprijs. Maar hier geldt, wat de meerderheid van de bevolking wil, dient gewoon uitgevoerd te worden.
Wat betreft de Krim is dat natuurlijk hetzelfde. Buiten dat is het zo dat de Krim tot 1954 bij Rusland heeft gehoord. Maar ook hier verdient de gang van zaken geen schoonheidsprijs.
Laten we hopen dat de vrede en rust heel snel terug zullen keren.

En wederom.

En wederom zit ik vandaag op de fiets. Nou ja, op dit moment niet, ik zit nu lekker op een bankje dit stukje te tikken. Ongelooflijk eigenlijk, we zitten nog steeds in de winter, en we hebben allemaal al de zomer in het hoofd. Zelfs de vogels zijn de kluts kwijt, ze zijn al driftig bezig met het bouwen van hun nest.
Maar mij hoor je niet klagen, naast het feit dat dit gewoon lekker weer is, zal mijn gasrekening een stuk lager zijn dan vorig jaar. En, het fietsen is nog goed voor de gezondheid ook. Daarnaast kun je met de fiets op plekken komen waar je te voet of met de auto nooit zult komen. Ik ga nog een beetje genieten van het weer. Hoewel, tegen de tijd dat je dit leest sta ik voor een andere uitdaging, een rit van Amsterdam-Noord naar Amstelveen zonder zon, want die zal tegen deze tijd alweer ondergegaan zijn.

Fietsen onveilig?

Het zal je niet ontgaan zijn dat er een discussie is losgebarsten over de veiligheid van het fietsen, en niet onterecht. Bij veel fietsers ontbreekt het aan verkeersinzicht, beter gezegd, men toont niet dat dit inzicht aanwezig is, en dit merk je al als je je in de auto tussen deze verkeersdeelnemers terechtkomt, maar als medefietser ben je ook niet veilig. Een heel klein voorbeeld wat in een park in Amsterdam. Het was donker en ook de straatverlichting was, en waarschijnlijk is, daar weinig. Ineens sta ik tegenover een linksrijdende fietser zonder licht. En dan kom je op een punt dat heel gevaarlijk is, men komt van de gekste plekken gereden. Zo zijn trottoirs inmiddels door fietsers overgenomen, is het rijwielpad aan de linkerkant bijzonder aantrekkelijk en zijn verkeerslichten slechts een kleurige versiering van een kruispunt. Wanneer jij dan gaat remmen voor een rood verkeerslicht, wat ik dan wel doe, kun je een scheldkanonade van degene die achter je rijdt verwachten. E! n dan vindt men het vreemd dat kinderen slecht kunnen fietsen. Is dat vreemd? Naast het feit dat de meeste ouders een slecht voorbeeld geven, rijden veel kinderen op wrakken rond of worden ze, zelfs als ze voortgezet onderwijs volgen, door paps of mans naar school gebracht, en komen de kinderen steeds minder op straat door de computer.
Nu zullen er weinig mensen zijn die het oneens met mij zijn, echter, hoe ga je het gedrag verbeteren?

Met de fiets door Amsterdam.

Hoewel het nog een tijdje duurt voordat de lente begint, was het zondag een lekker zonnig dagje. Je weet wel zo'n dag die je gewoon laat voelen dat je buiten moet zijn. De dag begon goed, een tweetal mensen moest examen doen voor hun tramrijbewijs, natuurlijk geslaagd. Dit examen was vroeg gepland, niet tegen mij zin, ik heb een hekel aan zeer langdurig uitslapen. En zo was ik rond een uurtje of twee weer thuis. Na een uurtje heerlijk van de zon genoten te hebben, was het tijd om eens te gaan bedenken hoe ik naar mijn vriendin in Amsterdam zou gaan. Met al die opbrekingen in „de stad" eindigde bijna iedere rit met een hoop schade, dus greep ik liever het blik op wielen.
En zo kwam de keuze op mijn oude trouwe fiets, die ik alweer 25 jaar in mijn bezit blijk te hebben.
Ik denk dat ik hem eens ga verwennen, na die tijd beginnen de trappers toch een wat versleten aanblik te krijgen.

Vertrouwen in elektronica.

Vanaf 2015 is het een feit, jouw nieuwe auto krijgt Ecall. Dit systeem zorgt ervoor dat jouw auto ten aller tijde online zal zijn. De mogelijkheden die dit systeem biedt zijn onder andere het automatisch laten aanrukken van de pechhulp als je met panne staat, nieuwe updates voor de auto, management op afstand. Dit laatste betekent dat je kunt luisteren wat er in jouw auto gebeurt, je de motor kunt uitschakelen, maar ook nuttige dingen zoals verbruik en afstanden kunt uitlezen. De Europese Commissie heeft in haar wijsheid besloten dit systeem verplicht in te voeren onder het mom van een stuk extra veiligheid. Het systeem kan namelijk ook zelfstandig alarm slaan. Dit laatste baart de hulpverleners grote zorgen, immers men moet voor iedere 112-melding uitrukken, net zoals men dat doet voor de 95% valse meldingen die automatische brandmelders veroorzaken. Bedenk maar eens, de auto alarmeert zodra de airbags afgaan. Hoe vaak kom je gewond uit een aanrijding? Dus, wat gebeurt er, ! je stapt uit, vervolgens probeert de 112-centrale jou te bereiken, wat niet gaat omdat je buiten de auto staat. Ik wil jouw ogen wel eens zien als je ineens nutteloos een ambulance ziet aankomen.
Ook bij de hulpverleners zelf rijst de twijfel, immers, bij de eerste proeven bleek 85% van de meldingen vals.
Wat ik mij afvraag is, wie gaat dit betalen? De autoindustrie wil geen verantwoordelijkheid dragen voor dit systeem, en ik, als consument, wil dit ook niet. Gelukkig heeft dit systeem een GPS- en een GSM-antenne nodig. Het is een kwestie van zoeken en afkoppelen. Probleem opgelost.

Wat je niet wilt zeggen.

Heb je dit ook wel eens? Je probeert iets niet te zeggen, en dan floept het er toch uit. Nee? Ik heb het dan over dingen zoals een visueel gehandicapte vragen: „Ziet u wel?" of iemand in een rolstoel vragen of hij „lekker aan het wandelen" is. Helaas, mij gebeurt het wel eens, en ik schaam mij er ook voor. Gelukkig zijn mijn slachtoffers verdraagzaam en begripvol, maar leuk is het niet.
De laatste keer dat dit mij overkwam was tijdens een bezoek van iemand die tegenwoordig als vrouw door het leven gaat. Deze persoon heb ik als man gekend, en het was al snel een normaal gesprek. Maar de uitdrukkingen zoals „ah, joh", die je juist probeert te vermijden, komen dan op de meest ongelukkige momenten uit de mond floepen.
Misschien komt dat juist omdat je aandacht schenken aan de woorden die je niet wilt zeggen. En nu begrijp ik ook hoe moeilijk het spelletje „geen ja, geen nee" is.

Fietsen.

Hoeveel fietsen heb jij? De meesten van u zullen een aantal fietsen noemen, tenminste, als je een Nederlander bent. Er is bijna geen Nederlander te vinden die „fietsloos" is. Sterker nog, er zijn velen die er meerdere fietsen op nahouden, één als werkpaard en één voor recreatie. Aan deze fietsdichtheid hebben we ook onze bijnaam „Chinezen van Europa" te danken.
De reden dat ik dit stukje schrijf komt door een bijlage van Het Parool, een fietsspecial. Hierin staan veel verhalen over fietsen, en de produktie ervan, maar ook over slachtoffers van ongevallen. Want een ding is zeker, een fiets heeft geen kreukelzone en geen veiligheidskooi. Als er iets of iemand tegen jou aankomt, is het jouw lichaam die de klap mag opvangen. En toch zijn er nog steeds fietsers die zonder licht in het donker rijden, om maar te zwijgen over het aantal mensen dat „vergeet" de arm uit te steken bij het veranderen van richting. En ook de verkeersregels worden niet zo nauw genomen. Hoewel het langzamerhand wat beter wordt, zijn er nog hele volksstammen die een rood licht niet zien staan, en op plekken en in richtingen rijden die niet de toets der wet kunnen doorstaan. Zo is het over de stoep fietsen heel normaal, en moet je je als voetganger nog uit de voeten maken om geen brokken te krijgen.
Rechtsafslaan is ook zoiets. Tijdens de autorijlessen leer je om de auto zo dicht mogelijk bij de stoeprand te zetten. Zo weet je zeker dat het veilig is om die richting op de gaan. En nog krijgt men het voor elkaar om je, al scheldend en bellend, langs je wagen te komen.
Maar het allerergste is het verbod op rechts inhalen. Deze wordt massaal overtreden, en er regelmatig debet aan dodelijke ongevallen. Het wordt heel normaal gevonden dat, wanneer een wagen afremt om rechtsaf te slaan, om deze gewoon rechts te passeren, terwijl het je bijna geen tijd kost wanneer je achter het voertuig blijft rijden.
Maar het allerbelangrijkste is het kijken, en vooral het controleren of de ander jou wel gezien heeft, in plaats van gewoon, zonder op of om te kijken, door te rijden. Het kan je letterlijk jouw leven redden. En dat kan heel simpel, kijk of je jouw opponent ziet, en of hij of zij naar jou kijkt. Zo nee, weet je bijna zeker dat je van de fiets wordt afgereden.
Een beetje geven en nemen, dat moet je in het verkeer doen. Neem je alleen maar, word je vroeg of laat afgestraft, en niet zelden met verwondingen of erger.

Het venijn.

... zit in de staart. En dat nam deze auto wel heel letterlijk. Vrijdagavond, ik kwam van mijn wekelijkse EHBO-les, kwam ik in Amstelveen van de snelweg gereden. Bij het remmen hoorde ik ineens een schurend en rammelend geluid aan de achterkant van de auto. Omdat ik dichtbij huis was, ben ik voorzichtig doorgereden, immers, je wilt zo snel mogelijk van de weg zijn.
Thuis aangekomen kon ik aanvankelijk niets ontdekken. Voor de zekerheid heb ik de wielmoeren nog nagetrokken. Dit doe ik eigenlijk altijd nadat een auto uit de garage komt, zeker nadat ik in Antwerpen bijna een keer een voorwiel ben kwijtgeraakt. De wielmoeren zaten zo vast als een huis, en een lagerspeling kon ik ook niet ontdekken.
De volgende ochtend, op weg naar het werk, hoorde ik het geluid een stuk minder. Ik had al het plan opgevat om even langs de garage te rijden. Echter, deze opent op zaterdag pas om 10 uur, en had ik alle tijd om even zelf te gaan kijken.
Toen de remtrommel los lag, kwam er een minuscuul stukje ijzer uit de trommel vallen. Deze was afkomstig van een randje, die ervoor moet zorgen dat de remmen droog blijven bij regen. Van diezelfde rand was een stukje ijzer tussen de remschoen en remtrommel terecht gekomen.
Nadat dit verwijderd was, en nog wat likjes vet hier en daar gegeven hadden, was het weer stil achterin, en was de rit naar de garage overbodig.

Dag Friendweb.

Vorig jaar ging de Nederlandse vriendensite Hyves uit de lucht. Na de overname door TMG was de site meer een speelplaats geworden, en was er bijna niets meer over van het oude Hyves. Voor mij was het toen tijd om daar te vertrekken, iets wat velen met mij gedaan hadden. Tot er een berichtje in de krant kwam over een site Friendweb, een Nederlandstalige site waar ook een openbaar gedeelte was, waardoor je ook kon babbelen met volslagen onbekenden zonder hen aan jouw vriendenkring toe te hoeven voegen.
Maar een scheldpartij van een aantal leden richting de moderatoren deed deze mensen opstappen. En zo kwam de mededeling dat de site eind februari gaat stoppen. Wat mij wel verbaasd heeft is dat de site gisterenavond al uit de lucht bleek te zijn, en ik al mijn 10 vrienden daar in het ongewisse moet laten over mijn doen en laten.
Misschien zie ik hen hier terug op Tumblr, of op één van de andere sites waar ik actief ben.

Vrije zondag.

Als ik het over een vrije zondag heb, betekent dit niet dat ik niets te doen heb. Het betekent slechts dat ik mijn werkzaamheden zelf kan indelen. Gelukkig kon ik het een en ander afraffelen, zodat ook ik eens van de zon kon gaan genieten. En dat heb ik met volle tuigen gedaan. Achteraf merk ik wel dat ik iets teveel heb genoten, in de avond begon mijn gezicht toch lichtjes te gloeien.
In ieder geval heb ik wat gedaan aan het vitamine D tekort, waar we allemaal last van zullen hebben. Kun je je nog voorstellen dat we vorig jaar nog zaten te jammeren dat de Elfstedentocht niet doorging? Dit jaar hoor je er eigenlijk niemand over. Zou het zo zijn dat warm weer de koorts doet dalen? Wat zeker zal dalen is mijn gasrekening. Zeker op een dag als vandaag, zag ik de temperatuur in mijn huis, rap stijgen naar een lekker 17 graden, de verwarming had bijna niets te doen.
Ach, als we dit weer tot oktober mogen houden, zul je mij niet horen klagen. De temperatuur is goed, en de zon was lekker. Het enige waar ik over zou kunnen klagen, is de wind. Deze was vandaag hard en guur. Zo blijft er altijd nog wat te wensen over.

Tanken in het buitenland.

Nederland wordt wakker, de laatste accijnsverhoging maakt dat de mensen meer en meer over de grens gaan tanken. En ook voor ondernemers is het aantrekkelijk, zeker sinds het in 2010 mogelijk werd buitenlandse BTW terug te vorderen bij de Nederlandse belastingdienst.
Toen ik regelmatig in België kwam, tankte ik daar ook, het prijsverschil was destijds maar een cent op zes. Gisteren keek ik op de website van het tankstation waar ik altijd kwam. Diesel kostte daar gisteren 1,30 terwijl de prijs in Nederland 1,39 was. Bij benzine zijn de verschillen nog groter.
Maar goed, dit keer merkt de overheid dat je ook teveel kunt vragen, en wordt er serieus gedacht aan accijnsverlaging.
Eens zien hoe dit gaat aflopen.......

Lekker beleefd.

Gisteren had ik postzegels nodig. Gelukkig zit er vlakbij mijn huis een agentschap annex tabakswinkel, dus ging ik daarheen. Ik werd op straat zeer vriendelijk door de eigenaar begroet en ging naar binnen. Wat ik toen meemaakte is op het onbeschofte af. De man achter de toonbank keek mij alleen aan en ook op mijn begroeting leek de man bijna niet te reageren. Dus ik probeerde mijn vraag maar te stellen. „Mag ik tien postzegels van U? " „Nee, wel vijf", klonk het nors. Ik was blij, er kwam toch geluid uit de man en ik kreeg mijn postzegels. En ook bij het verlaten van de winkel werd en niets tegen mij gezegd......

Bloggen op een mobiel.

Heb je dat al eens geprobeerd? Ik probeer dat nu en moet eerlijk zeggen dat het een mooie uitdaging is, je hebt geen overzicht, het scherm is klein om maar te zwijgen over de toetsen, als die al aanwezig zijn. Voor jullie gegevens, dit stukje tik ik op een Samsung Galaxy mini.

Aanbestedingen.

Als je een groot project hebt, is het bijna altijd verplicht een aanbesteding uit te schrijven. Meerdere bedrijven kunnen zich dan inschrijven, en een offerte uitbrengen. Het desbetreffende bedrijf mag deze klus dan klaren.
Evenzo gebeurt dit in het openbaar vervoer. Ook daar wordt een afspraak gemaakt over de kosten en de prestaties. Maar, er zit een addertje onder het gras. Is het normaal zo dat, wanneer je tevreden bent over de opdrachtnemer, je blijft doorgaan met deze opdrachtnemer. Immers een nieuwe aanbesteding kost handen met geld, en je moet weer een nieuwe relatie opbouwen.
Zo niet in het openbaar vervoer. Daar weet de opdrachtnemer dat hij of zij na een aantal jaren het werk weer kwijt is, en zal ook minimaal investeren, hetgeen de kwaliteit niet ten goede komt. Verder is het toch vreemd dat, wanneer je tevreden bent over het bedrijf dat de werkzaamheden uitvoert, je toch een aanbesteding moet uitschrijven? Als we nu eens een aanbesteding voor onbepaalde duur uit gaan schrijven zal dat een hoop geld gaan schelen. Mocht je ontevreden zijn over de prestaties, kun je toch alsnog gaan aanbesteden?

Wat een week.

Een minister, die beweert dat de Amerikanen ons aan het afluisteren waren, terwijl het zijn eigen inlichtingendienst bleek te zijn. Dit is een doomscenario waar je niet aan wilt denken, maar waar minister Plasterk aankomende dinsdag tekst en uitleg mag gaan geven in de tweede kamer, wat zoiets betekent dat hij woensdag wel eens minister af kan zijn.
Zo moest, halsoverkop wethouder Wiebes uit Amsterdam vertrekken om in Den Haag staatsecretaris van financiën te worden, nadat zijn voorganger Weekers over de Belastingdienst was gestruikeld.
Ook Amsterdam was in het nieuws. Eerst vanwege onterecht uitbetaalde toeslagen, waar men nog steeds bezig is deze terug te vorderen, later vanwege onterecht verstrekte stadspassen. Nu was dit laatste veroorzaakt door een extern bedrijf, die ook voor de kosten, een slordige 100.000 euro, mag opdraaien.
En zo was er weer wat te doen in Den Haag, niet in de laatste plaats over de Olympische Spelen in Sotsy waar onze premier aan de Russische president de waarheid heeft verteld over hoe wij Nederlanders denken over het homobeleid in Rusland. Voor de camera heeft Poetin gereageerd door te zeggen dat hij weet dat Nederland zich altijd druk maakt om mensenrechten. Een goede verstaander heeft allang begrepen dat de Russen niet op bemoeienissen van de Nederlanders zitten te wachten. En ach, wat kan zo'n klein landje uitrichten tegen deze grote reus?
Over die Olympische spelen gesproken, de Russen hebben voor hun eigen landgenoten de uitzending van de opening gecensureerd. Zoals je op de voorpagina van de diverse krant kon lezen, ging het mis bij de vijfde ring. In plaats van deze liveuitzending zond de Russische staatsomroep beelden uit van de repetitie. Ach.....

Rode kruis.

En nu dacht je waarschijnlijk dat ik het over de organisatie ga hebben. Nee, toevallig niet, maar in een slecht geval kun je er wel mee te maken krijgen. Ik heb het over de rode kruisen op de snelweg, die massaal genegeerd worden.
Stel je de scène voor, je rijdt op de snelweg. Boven de rechterbaan geven de borden een rood kruis aan. In een rijtje rijden drie auto's over de afgesloten baan. Je toetert, omdat je probeert een levensgevaarlijke situatie af te wenden. De chauffeur van de voorste wagen kijkt jou aan en steekt zijn middelvinger omhoog, om jou vervolgens, vlak voor de pijlwagen, nog even te snijden.
Helaas was dit afgelopen vrijdag realiteit op de A10-oost. Maar ik zie dit steeds meer gebeuren, het negeren van die afzettingen, met jaarlijks meerdere slachtoffers tot gevolg.
Nu doet Rijkswaterstaat er alles aan om ongelukken te voorkomen, waarbij ik mij af begin te vragen waarom er bij de werkzaamheden geen roodlichtcamera's komen. De reden dat men doorrijdt is simpel, er is toch niemand die controleert, en aan een ander wordt allang niet meer gedacht. Dit zou nu eens een mooie taak zijn voor de onopvallende auto's van het Bureau Verkeersveiligheid van het Openbaar ministerie.
Ja, zal ik maar zwijgen over het negeren van doorgetrokken lijnen?

Daar wil ik staan!

Ik had het vanavond weer eens aan de stok met een andere automobilist. Ik zag een mooie parkeerplek en wilde mijn auto daarin zetten. Met een slinger aan mijn stuur, draaide ik mijn auto met de kont naar de plek. Ik zag dat er een andere auto aankwam, en reed snel achteruit. Eenmaal geparkeerd, stapte ik uit, en kwam de andere automobilist, die zijn wagen dwars voor de mijne had neergezet, aangelopen. „Ik wil daar staan", zei hij met een beetje huilende stem. Hij had pech, ik stond er al.

Computerperikelen.

Ach ja, ik gebruik eens Windows op mijn computer. Normaal heb ik dan last van die eeuwigdurende updates, maar dit keer was het een zoekmachine die niet te verwijderen was. En ja hoor, het bleek een typisch gevalletje van malware. Kortom, het was sleutelen geblazen.
De schuldige van die virus zal ik nooit kunnen achterhalen, deze computer draait alleen onder Windows als het echt niet anders kan, normaal draait ze op Linux, een systeem waar je van behoorlijk wat moet uitspoken om een virus op te lopen. Maar bij Windows ben je zelfs met virusscanner nog niet veilig.
Maar mijn computertje draait weer.

Vrijheid, blijheid.

Dat censuur in de huidige maatschappij geen zin heeft, heeft de blokkade op Piratebay bewezen, deze is heel gemakkelijk te omzeilen. Dit is ook het oordeel van de rechter in een zaak tegen Brein. Op zich ben ik het met Brein eens, je moet betalen voor muziek en films, en ik snap dan ook niet dat de mensen achter Piratebay nog op vrije voeten lopen. Zelf ben ik vorig jaar tegen de juridische problemen rondom auteursrecht opgelopen, toen ik filmopname's maakte van bevriende artiesten. Ik moest kunnen aantonen dat ik het recht had om de filmpjes op YouTube mocht zetten.
En zo vraag ik mij af hoe de illegale bestanden op servers terecht kunnen komen. Natuurlijk, veel mensen hebben tegenwoordig een eigen servertje, met de prachtige afkorting NAS, maar die hebben een IP-nummer, welke tot op de computer nauwkeurig werkt. En zo zou het moeten zijn dat die mensen aangepakt zouden moeten worden, ergo, als jij een filmpje wilt bekijken en je krijgt die mogelijkheid, ga jij je dan drukmaken over de auteursrechten? Op zich doe je dat zelfs niet bij de aankoop van een CD of DVD, je betaalt gewoon het bedrag op het stickertje.
Maar goed, Brein zal weer op censuur gaan inzetten, en laat de illegale uploaders gewoon hun gang gaan. Het zal mij benieuwen.

Vorst in Groningen.

Toen in zaterdag naar Groningen ging, had ik wel gehoord dat het een beetje zou gaan vriezen en sneeuwen, maar niet dat het in zulke hoeveelheden zou gaan zijn. Om een lang verhaal kort te maken, mijn vriendin en ik moesten naar een verjaardag in Groningen, en zagen in de loop van de avond wat sneeuwvlokjes vallen. We werden pas gealarmeerd toen we een sneeuwbal tegen het huiskamerraam hoorden ploffen, voor sneeuwballen heb je best wel wat sneeuw nodig. En inderdaad, bleek er een centimeter of vijf gevallen, en mochten we, al glijdend, naar ons overnachtingsadres. Glijden deden we zeker, je moet je voorstellen dat het verkeer in Groningen op een zaterdagavond een stuk rustiger is dan we in het westen gewend zijn. Het nadeel is dan dat de strooidiensten kunnen strooien tot ze een ons wegen, wat een knappe prestatie zou zijn met een vrachtwagen, terwijl er te weinig verkeer is om het zout in de sneeuw te rijden.
Na de overnachting en een gezellige dag binnen, het was immers te koud om naar buiten te gaan, stond nog een verrassing te wachten, de auto was dichtgevroren. De oorzaak was simpel, ik was met regen uit Amstelveen vertrokken waardoor de auto door en door nat was. En als het dan zes graden gaat vriezen is het water in een hele korte tijd veranderd in een massief blok ijs. En zo zat er niets anders op dan de achterdeur open te maken en door de wagen naar voren te kruipen. En dan te bedenken dat het nog geen 60 kilometer verderop ook 6 graden is, maar dan boven nul!
In ieder geval ben ik weer veilig thuis.

Pech op de A1 in 1983.

Toen ik vandaag een bericht zag over de naamgeving van een paar nieuwe kunstwerken op de A1, deze gaan namen krijgen die verwijzen naar de boerderijen die ruimte moesten maken voor deze verbreding, moest ik denken aan een verhaal uit het verleden, toen ik heel blij was dat die boerderijen er waren.
Je moet je voorstellen dat er in die tijd geen GSM's waren, het enige middel om een pechgeval te melden waren de praatpalen, die iedere kilometer langs de snelweg te vinden zijn. Maar, heb jij wel eens 500 meter langs een snelweg gelopen, heen en terug? Inderdaad, dat is niet aan te raden.
In dit geval waren mijn vader en ik onderweg naar een klant in Hulshorst, toen we ineens onze v-snaar hoorde slippen, heel kort daarna gevolgd door een klap. De v-snaar bleek gebroken, en daar stonden we dan. Gelukkig stonden we vlakbij een van de boerderijen, dus hupten we over de vangrail, en belden aan bij de desbetreffende boerderij. „We staan met een gebroken v-snaar." „Welk type?", vroeg de alleraardigste man, waarop we het type auto opgaven. Een paar minuten later stond de man, met een nieuwe v-snaar weer aan de deur. Dat was mazzel, in die boerderij bleek een autobedrijf gevestigd, waarbij de man mij nog een auto probeerde aan te smeren.
In ieder geval konden wij weer op weg, en zal ik altijd aan dit verhaal denken als ik de kale plek zie waar deze boerderijen stonden.

De week voorbij.

‹›Ach ja, dit was een week met vele gezichten. Het begon met een rustige maandagavond, althans dat was de planning, die toch heel anders ging uitpakken, en dat kwam alleen door een telefoongesprek dat, naar ik dacht, een paar minuten zou duren, en uiteindelijk bijna meer dan een uur heeft geduurd.
Verder een teleurstelling bij een van mijn Zuid-Afrikaanse kennissen, die zich verheugd had op een vakantie in Nederland, maar deze aan haar neus voorbij zag gaan. Over een maand of vier mag ze het alsnog proberen.
Dan natuurlijk de griep, die dinsdagavond, notabene tijdens een vergadering, nog even liet zien nog lang niet weg te zijn.
En dan zullen we maar zwijgen over het weer. Hoewel het maar niet wil vriezen, kan ik het maar niet behagelijk vinden. Door de hoge vochtigheid blijft het, letterlijk, waterkoud. Nee, dan heb ik liever een paar graadjes vorst. Dan kun je gewoon een sjaal, handschoenen en een dikke jas aandoen, en heb je het gewoon weer warm, maar vocht.
Op het werk ging het ook lekker. Hoewel, er eindelijk het juiste scherm voor een laptop binnenkwam. Deze laptop kwam rond de kerst in reparatie met een gebroken scherm. Het originele scherm was niet op voorraad, dus werd een vervangende opgestuurd. Blijkt dat de computer nogal eenkennig is, en het niet pikte dat er een ander type in gezet werd. Toen het juiste type op voorraad leek te zijn, bleek er in de verpakking een verkeerd scherm te zitten. Eindelijk, na bijna een maand, kwam het juiste scherm aan, en is het apparaat gerepareerd. Maar, hoe ga je deze slapstick aan de klant uitleggen?
Maar de mooiste uitsmijter was een berichtje dat ik kreeg van mijn taalmaatje. Zij is geslaagd voor de laatste module van haar NT2-examen, en is nu officieel Nederlandstalig. Mag ik trots zijn op haar?
En nu op naar het weekeinde, en zien wat de volgende week ons gaat brengen. Volgens de weerdiensten zou dat best wel eens sneeuw kunnen zijn.
Ach ja, je zou haast vergeten dat het winter is.

Bloggen op een Android-netbook.

Goed, jullie weten dat ik normaal op een klein ouderwetse Windows telefoontje zit te bloggen. Op dit ding kun je de tekst niet invoeren met alle tien de vingers, zoals op dit netbookje, maar met de duimen. En daar zit het probleem. Zoals jullie een tijdje geleden hebben kunnen lezen, is mijn linkerduim gekneusd. Uit ervaring kan ik inmiddels melden dat het pijnlijk is om zo te gaan tikken. En zo kwam het netbookje weer in beeld. In het verleden deed ik dit met een EEEPC, maar deze begint het toch af te leggen tegen de moderne ontwikkelingen, en om met een laptop op schoot te gaan zitten is ook weer overdreven. En dus zit ik nu op dit kleine apparaat te tikken.
Ach, zo kan ik jullie weer regelmatig vervelen. En het grootste voordeel? Ik kan offline tikken, en mijn netbook zorgt ervoor dat de teksten vanzelf geplaatst worden als hij weer online komt.

Rustige zondag.

Vandaag heb ik genoten van een hele rustige zondag. Ik zou een ritje bij het trammuseum hebben, maar ging niet door, en zo kwam het plan om weer eens naar de Landmarkt in Amsterdam te gaan, een plek waar boeren uit de wijde omgeving hun spullen leveren. En waarschijnlijk is het een hele wijde omgeving, er liggen zelfs sinaasappels en mandarijnen.
Deze dag eindigden we trouwens in de Pretoriusstraat, bij cafetaria "Het snorretje" die daar sinds mensenheugenis gevestigd is. De reden hiervan? We zouden bij diezelfde Landmarkt gaan eten. Echter, het restaurant ging pas om 18 uur open, het was nog maar 17.15, en we zaten al bij de Schellingwouderbrug en dus vlakbij Amsterdam-oost.