Heetgebakerd.

Zo, de eerste hittegolf hebben we weer achter de rug en waarschijnlijk gaan we er volgende week weer een krijgen. Tja, voor de vorige hittegolf moeten we terug naar 2006.
Maar wat onlosmakelijk samenhangt, in onze compacte gemeenschap zijn heetgebakerde figuren. Nu heb ik het niet over baby's die dit in de doeken zijn gewikkeld, maar meer de mensen die menen alleen op de wereld te zijn. Je kent ze vast wel, keiharde muziek en de deuren cq. ramen open. En o wee als jij er commentaar op geeft, dan vind men dat jij naar een hutje op de hei moet. Ja dag, wie maakt de herrie?
Diezelfde discussie had ik met iemand, die het zo leuk vind om een openluchtconcert te bezoeken. We hebben er weer twee gehad in Amstelveen, en dit keer heeft men zich aan de regels gehouden, ik had tenminste geen geluidsoverlast. Een van de bezoekers vond er niets aan, het was hem te stil. Huh? Normaal moet je daar met oordoppen inlopen om geen gehoorbeschadiging op te lopen. Wat is er lekkerder dan zonder oordoppen in te hoeven lopen. Ook hij vond dat ik op een hutje op de hei moest gaan wonen. Echter, toen ik zie het wel leuk te vinden om op zondagochtend een fanfare door de straat te zien lopen, wat overigens een keer op een luilakochtend echt is gebeurd( ik heb ervan genoten!), vond hij dat je dat niet kon maken omdat het teveel herrie maakt. Wacht even, dus als het voor jouzelf is mag het wel, is het voor een ander, dan mag het niet. Kijk dat is nu typisch meten met twee maken.
Bij de weg, in een hutje op de hei kun je wel herrie maken, dus.......

Avondje Amsterdam.

Mijn vriendin had een goed idee voor de warme avond, zij ging zij niet koken, maar zou ze wat laten brengen, shoarma. Dat je geduld voor zoiets moet hebben is bekend, maar na anderhalf uur werden we toch nieuwsgierig waar ons voedsel bleef." Het is druk", was het antwoord. " Maar we gaan nu beginnen met uw eten." Huh, nu pas? "Waarschijnlijk hadden wij uw telefoonnummer niet." Ja hoor, dat is het eerste wat gevraagd wordt. Toen we wilden afbestellen meldde de meneer aan de andere kant van de lijn dat het eten klaar was. Huh, binnen de twee minuten vlees op temperatuur? Dan moet het haast nog rauw zijn.
Omdat het op straat beter vertoeven was dan binnen, besloten we maar zelf wat te gaan halen, en kwamen zo bij een snackbar terecht, met airco! Ter plekke besloten we maar daar te gaan eten, en zo zaten we nog geen tien minuten later aan een uitgebreide kipsatéschotel.
Na dit opgesmikkeld te hebben, vervolgden we onze wandeling door het oude havengebied van Amsterdam-Noord, en kwamen zo in een Poolse supermarkt terecht. En nu weet ik hoe een analfabeet zich moet voelen, hoewel. Je gaat toch proberen te ontcijferen wat er op de potjes en verpakkingen staat. En eigenlijk gingen we er alleen maar naar binnen omdat we zin hadden in een ijsje