2009

Iedereen een gigantisch goed 2009 toegewenst.
Laat de oliebollen en appelflappen lekker smaken, en voorzichtig met vuurwerk.
En als je vanavond, ik bedoel morgenochtend, naar huis moet, let dan goed op, het kan knap mistig worden.
Robert.

Koud hè?

Toen ik vanmorgen wakker werd kon ik maar één ding constateren, het is ijzig koud. Veel was er niet voor nodig hoor, alle auto's op de parkeerplaats van de flat waren als iglo's dicht gevroren. Volgens het weerstation in Uithoorn vroor het buiten maar liefst zeven graden. Voor mijn buren wacht een heidense klus, het krabben van de autoramen. Hoe ik mijn ramen schoon maak? Ik pak gewoon een fles lauwwarm water en giet deze leeg. Daarna goed droog maken. Zo heb ik heldere ramen en geen last van condens. Verder beschadig je je ramen niet. Door het krabben krijg je krassen, wat weer lastig is zodra de zon gaat schijnen.
De straat was ook aardig wit opgevroren. Op diverse plekken zag ik dan ook voertuigen andere bewegingen maken dan de bestuurder oorspronkelijk had bedacht. Bij nadere bestudering bleek ook wat straatinventaris van vorm veranderd.
Nu was het voor mij tijd geworden om mijn neus buiten de deur te steken. Deze was direct afgekoeld alsmede de rest van mijn lijf. Dus de auto gestart, ramen schoon gemaakt, de kachel aangezet en vertrokken. Hoewel, kachel? Het duurde wel even tot de motor warmte aan mij ging afstaan, de egoïst.
Ik zit nu lekker te pauzeren bij een werkende cv. Buiten is het nu min drie.
Groetjes,
Robert.

Vuile lucht. Donkere wolken.

Het RIVM waarschuwt op haar site voor smog tijdens de nieuwjaarsnacht. Dit zal mede worden veroorzaakt door de fijnstof uit het vuurwerk.
Dat er in deze tijd veel luchtvervuiling is, dat is bekend. Je kunt niet door de stad lopen, of je ruikt de oliebollenkramen al van afstand. Natuurlijk ruik je ook de kruitdampen van het voortijdig afgestoken vuurwerk, en de weinige wind laat de luchtjes ook lekker hangen. Dit laatste is er trouwens de oorzaak van dat je vanaf morgen in delen van België niet sneller dan 90 KMH mag rijden. Onze zuiderburen hebben hun steden in een heuvelachtig gebied liggen. Zonder wind blijft de vuiligheid dan nog eens tussen de heuvels in hangen. Overigens schijnt de lucht rond de regeringscrisis wel langzaam op te klaren. Optimisten spreken er al over dat er misschien al vanaf vrijdag een regering Van Rompuy zal aantreden.
Wat nog steeds in nevelen gehuld is, is de plotselinge overname van Fortis Nederland. Volgens de verklaringen in Nederland, was er ineens veel haast geboden, omdat bij een redding van het Belgische en Luxemburgse deel door de regeringen aldaar, even was vergeten Nederland in te lichten. Gelukkig kwam men er op tijd achter. Wel is het zo dat veel Belgen aandelen Fortis hebben om hun pensioen aan te vullen. Men kan daar eigenlijk nog steeds niet geloven dat zo'n degelijke bank zowat niet meer bestaat, met vele rechtszaken tot gevolg.
En de kredietcrisis. Op het industrieterrein waar ik werk, zijn de eerste sporen zichtbaar. Een dealer van grote Amerikaanse auto's heeft zijn deuren gesloten. Volgens de officiële lezing is men verhuisd, wel naar al bestaande filialen. Een andere garage maakt er al geen geheim meer van dat men gaat inkrimpen.
Wie er wint? Volgens mij de fabrikanten van sokken. Als iedereen zijn geld in een oude sok gaat stoppen, moet daar toch een vervangingsmarkt gaan ontstaan?
Zullen we het er maar op houden dat dit gewoon een uitdaging is waar we doorheen moeten? Ik ga je zien aan de finish!
Robert.

Gedaan met de rust.

Vandaag is de verkoop van het vuurwerk van start gegaan. Dit betekent dat je, naast het illegale spul, nu het legale vuurwerk kunt kopen. En, zoals je de afgelopen weken al hebt kunnen merken, is het vooral de jeugd die niet kan wachten met afsteken. Men knalt er lustig op los.
Ook voor de huisdieren is het een angstige tijd. Vuurwerk maakt een hoop herrie en licht. De fout die wij dan vaak maken is het dier gerust gaan stellen door te gaan aaien of knuffellen. Het dier in kwestie ervaart dit als een beloning voor het gedrag, en zal zich een volgende keer weer zo gedragen.
Ach, hou het gewoon veilig en maak er een mooie jaarwisseling van.
Groetjes,
Robert.

Een vreemde week.

Zo, we zitten midden in een vreemde week. We hebben net twee vrije dagen achter de rug, en morgen zijn we weer vrij. Ik merkte vandaag wat voor een gewoontedier ik ben. Ik had de hele dag een maandaggevoel. Natuurlijk was ik gisteren lekker op stap geweest, maar toch. Vandaag ging mijn "Belgische" telefoon, dat is een GSM met een Belgisch nummer, waar de klanten uit dat land mij op kunnen bereiken." Ben je toevallig in België?" "Nee, ik was er gisteren." "Maar gisteren had u toch een verlofdag?" Zoals u in het mijn blog van gisteren heeft kunnen lezen, heb ik kort gewerkt. Zo kon ik vandaag gewoon aan het werk. En dat was hard nodig. Veel klanten gokten dat we open waren, deze ene normale dag.
Hoewel, normale dag. Israël en Palestina zijn weer flink aan het schieten gegaan. En een winnaar zal hier niet uitkomen, zolang het op deze manier blijft doorgaan.
Een mooi dingetje gebeurde ook. Een paar snertjochies dachten in Utrecht een buschauffeuse in het gezicht te mogen spugen. Aan de oren werden deze heren aan de politie overgedragen. De leeftijd zet te denken, dertien tot vijftien jaar.
En bij onze Zuiderburen draait de Koning weer overuren. Net zoals vorig jaar, zit België tijdens Kersttijd midden in een formatie, of beter gezegd een herformatie van de regering, de arme man. Zo is niet alleen de regering naar de maan, hij zal ook niet lekker gegeten hebben tijdens het kerstdiner. De Belgen zelf zijn er een beetje laconiek onder en hopen alleen maar dat er zo spoedig mogelijk weer bestuurd gaat worden, en dan maakt het de meesten niet eens zoveel uit welke partijen het gaan doen.
En dan hebben we natuurlijk de kredietcrisis. Omdat er minder olie wordt afgenomen, heeft de OPEC besloten dat de productie met tien procent verminderd gaat worden om hiermee de olieprijs weer op te drijven. Omdat er bijna vijftien procent minder olie verbruikt wordt, is de olie nog verder in prijs gedaald, waarmee de prijzen rond het niveau van 2004 zitten. Kijk maar zelf, de prijzen zijn afgelopen maand met rond de vijftien cent gedaald. Als je het ten opzichte van de zomer vergelijkt, gaat het richting de veertig cent de liter. Daarentegen zal de gasprijs voor de aankomende periode nog stijgen, de gasprijs ijlt altijd een half jaar achter de olieprijs aan. En nu maar hopen dat het na januari niet al te koud gaat worden.
Groetjes,
Robert.

Antwerpen

Zo ons dagje Antwerpen zit er weer op. Hoewel het vrijwel de hele dag gevroren had, maakte de zon het behaaglijk. Omdat op tweede Kerstdag in België gewoon gewerkt wordt, en ik toch naar een klant moest, heb ik mijn vriendin voorgesteld om er een winkeldag aan vast te knopen, je bent er toch, nietwaar? Mijn auto heb ik lekker bij de klant achter gelaten, en we zijn met het openbaar vervoer 't Stad ingegaan. Slimmerik die ik ben, ik het een tien-rittenkaart van de Lijn, het Vlaamse openbaar vervoerbedrijf, waardoor een rit mij slechts 80 eurocent kost. Kom daar maar eens om in Nederland! Na een theetje en een koffietje zijn we op pad gegaan, de speurtocht naar kookboeken en kookgerei. Natuurlijk kom je ook in andere winkels terecht. In België is een keten van winkels, genaamd de Krak. In die winkels is het lekker struinen, je vindt er altijd wel wat van je gading. Dat alles er low-budget is, bewijst deze foto. Wat vind je van de vloerbedekking? Aan het einde van de dag dachten we nog even snel naar de supermarkt te gaan. Blijkt deze voor een verbouwing gesloten te zijn. Inmiddels ben ik dusdanig bekend in Antwerpen, dat we naar een ander filiaal zijn gereden. Is je wel eens opgevallen wat een verschillen er zijn in producten? Dat maakt een bezoekje aan de supermarkt best leuk hoor. Of we stoofvlees hebben gegeten. Ja, natuurlijk. Een prettige jaarwisseling, of op z'n Vlaams, een goed eindejaar. Robert.

Wat zeur je nou?

Afgelopen zomer was een toneel van rechtzaken in Amsterdam- noord. De lokale C1000 had een truc gevonden om iedere zondag open te zijn. In Amsterdam mag je je winkel ook openen op feestdagen. En die wist deze ondernemer feilloos te vinden. Wat dacht je van de onafhankelijkheidsdag van Brazilië of van de start van het prijzencircus van V en D? In ieder geval begonnen de andere winkeliers van dat winkelcentrum zich te roeren. De C1000 moest dicht, net zoals zij. De rechter stemde daar niet in toe, maar gaf het stadsdeel de opdracht haar huiswerk beter te doen. Het stadsdeel oordeelde dat de mogelijkheid maar afgelopen moest zijn. Per 1 januari mogen alle winkels op zondag open. En dacht je dat nu iedereen tevreden is? Nee hoor, meer dan de helft van de winkeliers wil dat het stadsdeel de maatregel terug gaat draaien. Waar zijn ze nou helemaal mee bezig?
Groetjes,
Robert.

Trammetje op Blogspot

Ik kreeg wat commentaar op de foto van het trammetje, die op mijn blogsite staat. Dat is Groninger wagen 41. Dit wagentje heeft mij letterlijk in mijn leven een paar keer gekruist. Tijdens de restauratie, dit tussen 1989 en 1991 plaatsvond, kwam de vraag opzetten wie deze wagen ging besturen tijdens de openingsrit. Alle trambestuurders, die in de restauratieploeg zaten, waren Amsterdamse bestuurders, en daar deze wagen Haags schakelt( nog wel), en ik nog geen rijbewijs had, werd ik op les gestuurd om mijn rijbewijs voor deze wagen te gaan halen. Het verschil tussen Amsterdams en Haags schakelen is de schakelrichting. Dit is het beste te vergelijken met het omwisselen van gas- en rem-pedaal. Vandaar dat deze bestuurders strikt gescheiden gehouden worden.De openingsrit werd gereden door mij als bestuurder en de dominee van Usquert als conducteur. Deze man is gewoon medewerker bij de museumtramlijn. Sinds die tijd had ik mij voorgenomen om ooit eens naar Groningen te gaan.
Een paar jaar later kreeg ik contact met een dame uit Groningen. Door een begripsverwarring was onze eerste afspraak een beetje fout gegaan. De week daarop deden we het over. Ze kwam mij afhalen van de museumlijn, en ik kwam aanrijden in........
Deze dame is een paar maandjes later mijn vaste vriendin geworden, en is dat, na meerdan tien jaar, nog steeds. In ieder geval ben ik een paar maal in Groningen geweest. De wagen is meerdere malen in Groningen geweest, de laatste keer in 2006. Mij werd gevraagd om het een beetje te begeleiden. Mijn gesprekspartner had wat moeite met Nederlands te praten, en vond het dan ook fijn om te horen dat hij gewoon in het Gronings tegen mij aan kon praten. Hoewel ik het probeer te voorkomen, schakel ik dan ook om, zodat het meerendeel van de gesprekken in half Gronings- half Nederlands verliepen.
De wagen ging in 2006 op stap omdat in dat jaar het gemeentelijk vervoerbedrijf honderd jaar zou hebben bestaan. Een openbare aanbesteding heeft een eind gemaakt aan dat bedrijf, hoewel het op papier nog steeds bestaat.
Het terugbrengen van de wagen gebeurde midden in een medewerkersvergadering. Omdat die avond snikheet was, deden we deze vergadering in de open lucht bij de remise. Ineens kwam een vrachtwagen het terrein oprijden, met daarop de 41. Ik loop naar de wagen toe. "Je zou toch pas morgen komen?" "Ja", antwoordde de chauffeur,"maar ik wilde voor de files uit rijden. Ik overnacht lekker in mijn wagen." Toegegeven hij was ruim op tijd.
Vanuit Groningen kwam nog een verzoek. De wagen had dan wel op Grote Markt gestaan, maar had geen meter gereden. Of het ook mogelijk was een ritje te maken met die wagen. Natuurlijk. Of ik dat kon regelen. Ik was op dat moment voorzitter van de vereniging, dus, om belangenverstrengeling te voorkomen, gaf ik deze vraag door aan de afdeling extra vervoer, immers ik was een soort doorgeefluik tussen de Groningers en ons museum.
De rit werd geregeld. Twee bussen vol kwamen naar de lijn. Voor hun stonden klaar GTG 41, NBM 43 en GVB 792. Het grappige is dat de opvolgers van deze bedrijven, Arriva, Connexxion en GVB het openbaar vervoer in en rond Amsterdam verzorgen.
De horde mensen kwam uit de bus, en verzamelden zich bij het station. Je merkt ook hier weer dat er diverse mensen tussen zaten, die vrijwel nooit Nederlands spraken. Natuurlijk kwamen er vragen over de tram en het museum, en mijn collega's en ik waren die vrolijk aan het beantwoorden tot een luid,"Moi, Robert, hou ist mien jong?" klonk. "Goud mien jong", antwoordde ik. "Gooie rit had?" "Miroakels", en een heel relaas kwam over een rit over de Veluwe en een etentje werden verteld. Inmiddels was de nieuwsgierigheid gewekt van het publiek om mij heen. "Woar komst vot?", was de vraag. Ik vertelde dat in geboren en getogen ben in Amstelveen, en daar ook nog steeds woon. Ze bleven maar doorvragen, wat iemand in het westen die Gronings kan spreken? Ik moest toen wel bekennen dat "mien poedie" uit het Noorden kwam, en ik het onder andere van haar geleerd had.
De mensen hebben zich verder vermaakt, hoewel men nog steeds niet kon geloven dat ik nooit in het Noorden gewoond had.
Moi hè,
Robert.

Kerst.

Allereerst nog een prettig Kerstfeest toegewenst. Van de week heb ik mij gekwijt van het jaarlijkse kaartjes schrijven, om gisterenavond in mijn brievenbus nog kaartjes tegen te komen, van mensen die ik vergeten ben een kaartje te sturen. Waarom doen we dat eigenlijk? Natuurlijk is het zo dat het een mooi moment is oude kennissen een teken van leven te geven, maar de meeste kaartjes gaan toch naar mensen die je regelmatig ziet.
Voor mij is de Kerst vooral even een rustpuntje in een hectische tijd. Ook de afgelopen weken is het weer stervensdruk geweest op het werk.
De tweede Kerstdag is traditiegetrouw een dagje Antwerpen geworden. Zoals misschien bekend, vieren de Belgen de Kerst iets anders dan wij dat doen. Het is daar gebruikelijk om de avond voor Kerst met de familie samen te komen en een combinatie van het Kerstdiner en pakjesavond te vieren, en daarna met z'n allen naar de nachtmis te gaan.
De koffietafel na de nachtmis, die kent men daar ook.
In feite viert men de Kerst dus een dag eerder. Dat maakt dat de tweede Kerstdag de winkels gewoon geopend zijn. Vooral voor mij, geeft dat de gelegenheid om samen met mijn vriendin lekker het stad, zoals de Antwerpenaren hun stad ook wel noemen, te bezoeken, en mij weer te gaan ergeren aan mijn landgenoten.
Groetjes,
Robert.

Jouw letsel, mijn zorg.

Op de weg zie je ze regelmatig, automobilisten zonder autogordels om. "Dat moeten ze toch zelf weten?", hoor ik u denken. Nou niet helemaal. Als er een ongeval gebeurt, en iemand raakt zodanig gewond dat er een ziekenhuisopname moet volgen, dan wordt dat betaald door de ziektenkostenverzekering. Heeft u er wel eens bij stilgestaan dat dit soort kosten een premieverhoging in de hand werkt? Met andere woorden, omdat die grapjas zichzelf meer letsel toebrengt dan noodzakelijk, moeten we met z'n allen meer betalen voor "onze" ziektekosten. Ik kan u trouwens nog andere voorbeelden noemen. Wat te denken van sportletsels? In mijn vriendenkring heb ik een aantal mensen die door hun sportverleden schade hebben opgelopen aan rug en vooral aan gewrichten. In een van mijn hobbies, het trammuseum, is een aparte verzekering afgesloten voor letselschade, terwijl het aantal ongelukken met letsel zeer weinig voorkomen, al was het alleen maar omdat er diverse veiligheidsmaatregelen zijn getroffen. In de 33 jaar dat het museum bestaat, is mij maar één geval bekend van een ongeval met blijvend letsel. Dit gebeurde in de beginjaren van de lijn, waarbij, tijdens de montage van een wissel, deze omsloeg, en een van onze medewerkers met een vinger klem kwam te zitten. Toch knap voor een club met gemiddeld tussen de honderd en honderdvijftig medewerkers, nietwaar?
Nu de tijd van het vuurwerk weer is aangebroken, zien we weer mensen met vuurwerk expirimenteren. Ook voor die gasten geldt, hun ongeluk kost ons geld. Als u deze mensen niet wil waarschuwen voor hun eigen bestwil, doe het dan voor je eigen bestwil.
Groetjes,
Robert..

België

Vandaag is dan de kogel door de kerk, regering Leterme is gevallen. Na een recordlengte van een formatie, was de regering gestart, waarbij de premier al een keertje zijn ontslag aanbood, en de Koning deze tot tweemaal toe weigerde.
Vandaag heeft Wilfried Martens, zelf ooit premier, zijn benoeming tot informateur, in het Vlaams trouwens verkenner geheten, heeft geaccepteerd. En nu maar hopen dat er een wat stabielere regering komt, en dat België wat meer een eenheid gaat vormen. De Vlamingen en Walen mogen als leeuw en haan tegenover elkaar staan, het land bestaat nog steeds, en zal waarschijnlijk nog een tijdje blijven bestaan.
En zo gaat België, voor het tweede jaar op rij, zonder regering de Kerst vieren.
Groetjes,
Robert.

Kerstrit

Gisteren was ik aan het conducteuren op de museumtramlijn. Zoals ieder jaar, worden in december Sinterklaas-, Kerst- en oliebollenritten gedaan. Voor diegenen die dit nog willen meemaken, zondag aanstaande is de laatste kans voor dit jaar.
Ik deed gisteren twee ritten. Tijdens de eerste rit zaten er veel mensen in de tram van buiten de stad. Omdat de lijn voor een groot deel door Buitenveldert loopt, kun je de hele geschiedenis van "de grote naasting" van 1897 vertellen en de ontwikkelingen die Amstelveen daarna heeft doorgemaakt. In Amstelveen loopt de lijn exact tussen de westelijke "bovenlanden" en de oude middenpolder in, waardoor je de verschillende waterniveaus prachtig kunt zien.
Op de terugrit kwam ik op een andere wagen terecht. Daar vertelde ik het originele kerstverhaal. Mocht het je zelf interesseren kun je het gewoon op deze blog vinden.
Ondanks deze positieve dag, begon de dag met een domper, in de meest letterlijke zin van het woord. Toen ik op het station aankwam, zat de deur dicht, en brandde het licht volop. De boekwinkelier bleek met ladder en al omlaag te zijn gekomen. De schade was "slechts" beperkt tot twee enorme schaafwonden. Gisteren liep hij daarom wat moeilijk, en heb ik diverse keren naar zijn toestand geïnformeerd. Vandaag heb ik hem gebeld. Afgezien van wat blauwe plekken, huppelt hij alweer rond.
Groetjes,
Robert.

De Kia is terug.

Door de toestanden in Utrecht, was ik vergeten te vertellen dat de Kia weer terug uit de reparatie is gekomen. Afgelopen maandag heb ik de wagen weer uit Grootebroek opgehaald, en naar een garage in Uithoorn gebracht. Daar bleek dat de merkdealer nog nooit de transmissie van nieuwe olie had voorzien. En wie roep er alweer dat alleen de merkdealer verstand heeft van je auto? In ieder geval is mijn auto van de nodige olie voorzien. Doordat de wagen "drooggelopen" heeft, is er natuurlijk wel schade ontstaan, de wagen is nu een stuk lawaaiiger dan voorheen. Ach, het ding brengt mij waar ik moet zijn, en op een veilige wijze. En de extra geluiden? Die neem ik maar op de koop toe.
Groetjes,
Robert.

Kerst

Vandaag is het kerst. Eh, dat is toch pas op 25 december? Nou, niet helemaal. Op de 25- ste vieren we de geboorte van de Heer. Het kerstfeest zelf is veel ouder en is oorspronkelijk de feest van het licht en werd gevierd op de kortste dag van het jaar. Het symbool is de spar, de boom die altijd groen blijft. Dat deze boom vaak als denneboom wordt uitgescholden komt door het duitse woord Tannenbaum, wat spar betekent. De boom werd versierd met hoofdhaar van de vrouwen, het tegenwoordige engelenhaar. Daarnaast werd een groot vuur ontstoken, en werd er met elkaar gegeten. Dit alles om de zonnegod gunstig te stemmen, zodat de zon weer terug zot komen. Gelukkig is veel van dit feest behouden, al vieren ze het nu over meerdere dagen. Want dat vuur, dat doen ze tegenwoordig met oud en nieuw.
Prettige feestdagen.
Robert.

Satire

Als ik ergens fan van ben is dat satire. Naast satire op televisie is er ook veel satire op straat te vinden. Een scene wil ik u niet onthouden. Plaats van handeling is een busstation.
Een passagier klopt op de deur van de bus. De chauffeur opent de deur." Chauffeur, kunt u mij vertellen waar de bus naar de Keukenhof vertrekt?" " Ja hoor" " Wilt u het mij dan ook vertellen?" " Natuurlijk mevrouw." De passagier loopt boos weg en dient een klacht in. Hierop wordt de chauffeur op het matje geroepen. De chauffeur stelde de vraag wie er onbeleefd was geweest, hij, die netjes antwoord gaf, of de passagier, die niet eens de moeite nam om goedemorgen te wensen.
Een tijdje geleden stond ik bij de kassa van een supermarkt in Schoten vlakbij Antwerpen. Deze plaats ligt vlakbij Brasschaat, zowat een Nederlandse enclave in België. Een gesprek tussen een klant en de caissière. " Sorry hoor", zegt de klant," ik kom net uit Duitsland." " O", zei ik." Ik kwam vanmorgen uit Nederland." Je zag de mensen denken," niet weer een hè?" " Maar ik ga vanavond weer terug naar Nederland." Een zucht van opluchting steeg op.
Een paar jaar geleden had ik een aanrijding bij Gent. Op zich niets bijzonders. De tegenpartij was een Fransman, die geen woord over de grens sprak. Dus ik bel de politie en vraag of het mogelijk is om een Franstalige agent te sturen. " Alle agenten in België zijn tweetalig", was het antwoord. De politieauto arriveert. De agent vraagt mij waarom ik de politie heb ingeschakeld, en ik leg hem het hele gebeuren uit." Alle agenten tweetalig?", antwoordde de man." In Oost-Vlaanderen zeker?" Gelukkig sprak zijn collega wel Frans.
Een paar jaar geleden was het zeer gebruikelijk dat de haltes werden afgeroepen door de buschauffeur, en niet door een of andere elektronische dame. Tijdens een rit vanaf het Centraal Station in Amsterdam naar Amstelveen nam een chauffeur zijn taak heel serieus. Naast het afroepen van de haltes, gaf hij ook een uitleg van de dingen die om de bus gebeurde. Deze man zou ook zeer geschikt zijn als reisleider.
Op de Amsterdamse tram is ook een bestuurder die in vier talen de haltes afroept, waarbij de Dam steevast wordt afgeroepen als" Dam, Dam, Dam, Dem".
Ach, de humor ligt gewoon op straat, geniet ervan.
Groetjes,
Robert.

Kerstkaarten

Hèhè, de eerste kerstkaarten zijn de deur uit. Het klopt dat ik vorige week al schreef dat ik er aan begonnen was, alleen kreeg ik het ineens een beetje druk, zowel thuis als op het werk. In Utrecht bleek al een tijdje dat het gigantisch mis dreigde te gaan met het openbaar vervoer. De gedeputeerde bleek al in 2006 een contract te hebben gesloten met NS. Hierin is afgesproken dat de bussen vanuit het noord-westen van die provincie niet meer verder mogen rijden dan Breukelen. Van daaruit worden de passagiers geacht met de trein verder te reizen, en dit onder het mom van verbeteringen. Ik zou mijner nog in kunnen vinden als het daadwerkelijk zo was. Maar vergelijk zelf. Een rit Uithoorn- Utrecht duurde in de oude situatie 50 minuten, of tijdens de spits 80 minuten, zonder overstap. In de huidige situatie duurt een busrit 90 minuten met drie overstappen. De rit met bus en trein duurt in het gunstigste geval 57 minuten, tenminste als de trein netjes wacht op de bus, minimaal 7 minuten langer dus, en een kostenstijging, die aankomend jaar gecompenseerd wordt. De grote klap gaat dus pas volgend jaar plaatsvinden. Dit wordt trouwens de salamitechniek genoemd. Door een verslechtering in fasen in te voeren, hoopt men de protesten een beetje binnen de perken te houden. Als het dit keer ook zo is, staat ons een hete zomer te wachten. In de eerste fase waren al, of misschien slechts, 7000 handtekeningen. Zo blijf je bezig nietwaar?
Groetjes,
Robert.

Foutloos

Vanavond zit de halve nederlandstalige bevolking voor de buis. Het groot dictee der nederlandse taal is er weer. Zoals ieder jaar zal er ook weer een kleine strijd tussen Vlaanderen en Nederland uitbreken. Al wekenlang is de vraag uit welk land de winnaar zal komen, en allerlei statistieken worden erbij gehaald zodat het meer lijkt alsof er een kampioenschap voetbal gespeeld gaat worden.
Dat ik geen foutloos Nederlands schrijf is mij bekend. Zeker na de laatste wijzigingen is onze taal een janboel geworden. Leg mij nou eens uit waarom hondehok als hondenhok gespeld moet worden. Er past meestal maar één hond in.
Dat ik per ongeluk ook nog extra fouten maak komt bijvoorbeeld ook omdat ik veel op mijn gsm zit te bloggen, zoals op dit moment. Als ik dan niet oplet staat er wel eens ze in plaats van we. Wat wil je, als je in plaats van zesentwintig toetsen er maar tien hebt?
Groetjes,
Robert.

Hoe dom ben jij?

Volgens het laatste bericht over Beau van Erven zou het weer goed gaan met hem na zijn duik in de Amstel. Ter promotie van zijn boek was hij in het ijskoude water van de Amstel gesprongen terwijl hem dit door de politie ter plaatse zwaar was afgeraden. Onderkoeld werd hij weer uit het water gehaald door brandweer, politie en ambulance.
Als je toch zo gewaarschuwd bent, en je duikt dan toch het water in...........
Ik vraag mij alleen af wie deze actie gaat betalen, hij of wij van onze belastingcenten.
Groetjes,
Robert.

Dit heet nu openbaar vervoer.

De definitie van openbaar vervoer is een vervoermiddel dat vertrekt op een punt waar je niet woont, rijdt naar een punt waar je helemaal niet moet zijn op een tijdstip dat het je niet uitkomt. Dit moet de achtergrond zijn geweest voor het openbaar vervoerplan rond Breukelen. Met alle geweld dienen passagiers over te stappen van de bus op de trein. Mensen die vanuit het Noordwesten van de provincie naar Utrecht willen, moeten, in het zicht van de Dom, minimaal eenmaal overstappen. De provincie wil natuurlijk dat je een stukje met de trein gaat rijden om, zoals onderzoeksbureau Goudappel Coffeng op haar site schrijft, de kosten van de exploitatie te drukken. Op de site van Goudappel Coffeng wordt geen woord besteed aan de passagier. Waarschijnlijk is dat een lastig bijverschijnsel die nog lastig kan worden ook, want klagen gaan ze, die passagiers. Om de vooruitgang in het openbaar vervoer te omschrijven, neem ik als voorbeeld de rit Bloemenveiling Aalsmeer naar Utrecht Marjella. Deze rit kon tot 2002 afgelegd worden met lijn 140, een lijn met een respectabele lengte van 63 kilometer. In 2002 werd deze, met de komst van het Franse busbedrijf BBA-Connex, geknipt in Uithoorn. Deze knip zou tijdelijk zijn, totdat overheden en busbedrijven nadere afspraken zouden maken. U raad het al, dit is nooit gebeurd. Sinds afgelopen zondag is het Utrechtse gedeelte wederom geknipt. Vanuit Uithoorn rijdt de bus niet meer verder dan Breukelen. Hier krijg je de keuze met de trein of met de bus. De trein rijdt dan wel naar Utrecht, maar daar heb je weer een duurder kaartje voor nodig. In Utrecht aangekomen moet je dan weer een kaartje kopen voor de stadsbus, zodat je, in plaats van het ene kaartje en een rechtstreekse rit, drie kaartjes en drie overstappen nodig hebt. De andere optie is buslijn 120. Dit is de enige verbinding tussen Breukelen, waar je uit de bus bent gezet, en Maarssen, waar wel bussen naar Utrecht rijden.
Normaal als je begint te klagen over het opheffen van een buslijn, is steevast de opmerking, dan hadden de klagers die lijn maar moeten gebruiken. In dit geval gaat het juist om een lijn die, ondanks alle tegenwerkingen, het best goed doet, sterker nog, in de spits is het staan in die bus. In dit geval wordt de buslijn juist ingekort om passagiers te dwingen de spoorlijn Breukelen- Utrecht te gaan gebruiken. Dit onder het mom van verbetering van het openbaar vervoer. Als ik de situatie zo bekijk, lijkt dit meer op een bezuinigingsmaatregel. Zelf zou ik het liefste zien dat buslijn 140 weer in oude glorie wordt hersteld, d.w.z. de volle verbinding van Haarlem naar Utrecht, maar dan moeten de provincies Noord-Holland en Utrecht samenwerken met BRU en SRA, de regio's Utrecht en Amsterdam.
Meneer Ekkers, laat eens zien waar u voor staat. Was de leuze van de VVD in Utrecht niet:"Duidelijkheid, durf, daadkracht!", of niet?
Of ik droom? Knijp nu maar alsjeblieft in mijn arm, en verlos mij van deze nachtmerrie........
Groetjes,
Robert.
P.S. Ik schrijf dit op persoonlijke titel, maar dat zul je wel begrepen hebben.

Decemberpost

Het is december dus komen de bekende bedrijven weer om de hoek zetten met allerlei malafide aanbiedingen. Zo kun je op tig sites adverteren tegen woekerprijzen, waarbij je je afvraag of er ooit iemand die advertentie zal zien. De twee die dit jaar weer tekeer gaan zijn Biz, zoals ieder jaar trouwens, en, als nieuweling, KVK, niet te verwarren met de KvK. Als er iets is dat naar oplichting riekt, is het dit wel. Vergelijk de sites www.kvk.nl en www.kvkhandelsregister.nl maar eens met elkaar. Zelf zat ik al te wachten op de "rekening", of de aanbieding, zoals de gluiperds het zelf noemen, van KVK. En inderdaad, je zou er zo instinken. Gelukkig heeft de echte KvK het voor elkaar dat het peperdure 0900 nummer is afgesloten, en de girorekening geblokkeerd is. Hulde trouwens voor de postbode van Sandd, die de geadresseerden waarschuwde, hoewel het bedrijf zelf daar anders over dacht. Voor de postbode woog het rechtvaardigheidsgevoel zwaarder dan het briefgeheim. Ik zou zelf niet graag in die man zijn schoenen hebben gestaan. Je weet dat je brieven van een stel oplichters aan het rondbrengen bent die waarschijnlijk een aantal slachtoffers zal maken.
Mocht je opgelicht zijn door deze gasten, maak er melding van op de site http://www.fraudemeldpunt.nl/
Groetjes,
Robert.

Leenauto

Vorige week woensdag kreeg de Kia kuren. Bij wat hogere snelheden begint de auto zo hard te schudden dat het net lijkt of je naast een centrefuge staat. De rit naar de garage was allerminst comfortabel te noemen. Toch is het mij gelukt de rit te voltooien.
Als leenauto kreeg ik een Opel Corsa mee. Wat is dat wennen! Als je gewend bent om met bestelwagens te rijden, is het vreemd om alles wat om je heen gebeurt te zien. Een brommer die zowat op je bumper zit, zie je normaal helemaal niet. Ik heb ook geprobeerd om op de personenwagenmanier in te parkeren. Ik snap niet dat er nog mensen zich vrijwillig hiertoe aanzetten. Via je spiegels zie je ook wat er naast de wagen gebeurt. Daarnaast zit ik niet graag als een wokkel achter het stuur. Je hoofd staat zowat 180 graden gedraaid ten opzichte van je voeten. Dit zie je op tv alleen bij griezelfilms. Ja, ik zou weer blij zijn als de Kia weer terug is.
Ik zal nog even geduld moeten hebben. Bij de eerste reparatie kon de garage niets vinden. Daarom dacht ik gisteren de Kia weer op te halen. Binnen tweehonderd meter ging het alweer mis. Was ik blij dat ik die Opel nog achter de hand had!
Groetjes,
Robert.

Vrijwilligers

Vandaag werd ik gebeld."Ik ben diverse keren bij uw kantoor geweest, maar u was er niet", klonk het aan de andere kant. Huh? Ik was de hele ochtend op de zaak, en het kantoor is erboven." Waarover wilde u mij spreken?" "Over de OV-chipkaart." Toen begreep ik dat de man mij niet zakelijk wilde spreken, maar in mijn functie bij ROVER. Ik moest uitleggen dat ROVER een vereniging is, waar de meesten vrijwilligers zijn. De man vond het vreemd dat er voor dat soort werkzaamheden nog vrijwilligers te vinden zijn. Nou, ik ben zo een gek.
Vrijwilligers. Inderdaad doet de professionaliteit vaak niet onder ten opzichte van de betaalde mensen.
Vorig jaar werden er bij een trambedrijf wat extra personeel ingezet. Via een stichting kon er op de tram gereden worden. Op een avond kwam een van de bestuurders bij mij. Hij had een kleine aanrijding gehad. Toen hij een vuilniswagen, die vuilcontainers leegt, passeerde, hing deze ineens naar links.Omdat deze bestuurder al de twijfels had om erlangs te komen, reed hij zeer langzaam. De vrachtwagen drukte hierdoor drie ramen in. Ik grapte al dat een professional de hele zijkant eruit gereden zou hebben. Dit gebeurde een week later op dezelfde plaats. Een professionele bestuurder passeerde dezelfde wagen met een wat hogere snelheid. Resultaat, alle ramen aan de rechterkant lagen aan diggelen.
Groetjes,
Robert.

Lijntje

Maandagavond ging mijn telefoon. Bij de middentoegangsbrug van het Centraal Station in Amsterdam is een tram ontspoord. De reden, het spoor was verzakt. Goh, de vorige keren waren we steeds blij dat er op tijd maatregelen genomen konden worden en het verkeer al kon worden omgeleid voordat er ongelukken gebeurden. Dit keer niet. Het gevolg was dat er diverse trams opgesloten stonden en de stad niet meer in konden.
De volgende ochtend ging ik de krant uitspellen. Geen woord! Wel over de vertraging door de verzakkingen aan het Rokin en Ferdinand Bolstraat. De opening van de NZ-lijn is nu uitgesteld naar 2017, inmiddels een vertraging van tien jaar en een budgetoverschrijding die meer is dan het bedrag dat ooit werd begroot, 900 miljoen gulden, zo'n vier ton.

Uw auto?

Het is de schrik van iedere autobezitter, de politie die vraagt of je weet waar je auto uithangt. Meestal is het andersom, als je vergeten bent waar je je apparaat hebt neergezet.
Mijn verhaal speelt zo' n jaar of twintig geleden af. Mijn auto stond bij de garage voor de, toen net ingevoerde, APK. De garage belde dat ik mijn auto kon ophalen. Na wat reparaties was hij weer goedgekeurd en mocht weer een jaartje de weg op. Die middag zou ik de wagen gaan halen. Ik hang nog niet op, of de telefoon ging weer. "Bent u de bezitter van een auto met het kenteken BB-15-TP?" Ik bevestigde dit. "Uw auto is betrokken geweest bij een ramkraak", meldde de man. "Weet u dat zeker?", vroeg ik. "Ja, en ze is er slecht aan toe. Kunt u op een of andere wijze bewijzen dat u hier niet bij betrokken bent?" Gelukkig kon ik dat, immers mijn auto stond op dat moment nog bij de garage. Dit is een van de weinige keren geweest dat ik blij was dat een reparatie wat langer duurde.

Chinees

Als er iets is waar ik als kind van gruwelde, was dat chinees eten. Nog steeds ben ik geen liefhebber van rijst. Niet dat ik het niet zou lusten. Het probleem is dat ik zachte dingen, zoals stoofperen en dus ook rijst, niet door mijn keel kan krijgen. De chinese keuken bleek veel uitgebreider en sindsdien ben ik toch verslingerd geraakt aan deze keuken. En dat de keuken nog veel uitgebreider is dan ik toen dacht bleek op een chinees feest. De kok wilde mij vertellen wat ik zou gaan eten. Ik verzocht hem pas na het eten te vertellen wat ik gegeten had. Dit bleek een verstandig besluit. Als ik van tevoren wist dat ik koeieuiers of hersens zou eten, denk ik dat ik niet zo gesmuld zou hebben.

Kerstkaarten

Een leuke pakjesavond gehad? Dan kunnen de Sinterklaasliedjes weer voor een jaar opgeborgen worden. Mijn schoonzus kent inmiddels weer het hele repertoire weer uit haar hoofd, dankzij haar dochter. Iets wat meer ouders kennen?
Ben je er al mee begonnen, het jaarlijkse schrijven van de kerstkaarten? Ik ben meteen zondag begonnen met de eerste zending te schrijven om zo de mensen van TNT aan het werk te houden. Daar ik niet de enige ben, zullen er binnenkort wel weer berichten verschijnen over de drukte, en dat TNT het niet meer aan kan en dat er vertraging in de bezorging kan optreden. Dat heb ik gemerkt, in plaats van de gebruikelijke een dag, deden mijn kaartjes er twee tot drie dagen over.
Het kopen van de kerstkaartjes is een gebeurtenis op zich. Je probeert altijd zo origineel mogelijk te zijn, met andere woorden je probeert te voorkomen dat iemand herkent dat jij de kaartjes bij een of andere duitse supermarkt hebt gekocht. Dit jaar heb ik een aantal kaartjes bij een stalletje in België gekocht. Daar stond een aantal mensen te koukleumen en trachtte zo van hun negatie af te komen. Op een bord stond dat het een vereniging, in België overigens VZW geheten, betrof die zich inzette voor speelruimte voor de "kindertjes", een soort Jantje Beton. Ik zet mijn auto even aan de kant, en denk even snel wat kaartjes te kopen. Even snel, in België zeker? Ik loop op het kraampje af, en een dame begint een heel riedeltje over wat de vereniging doet, en dat zij de voorzitster is.Tsjonge, ik wilde alleen wat kerstkaartjes, en ik gunde het die mensen. Aan het eind van het verhaal kwam het hoge woord eruit:"Wilt u iets kopen misschien?" In Nederland zou je dan zoiets zeggen als:"Drie keer raden." Dat soort grappen moet je in België niet uithalen, men begrijpt niet dat je tijdens een serieus gesprek ook grappen kunt maken. Niet dat men beledigd is of zo, maar het is ongebruikelijk om tijdens een serieus gesprek dit soort geintjes uit te halen. Dit merkte ik van de week nog. Een Belgische klant van mij had een vraag over een toestel. Ik vroeg hem wat dingen over het toestel. De vragen had ik juist, dus ik vroeg hem of ik door mocht gaan voor de auto. Als dan het muntje niet valt, probeer het dan eens uit te leggen.
Een tweede zending kocht ik bij de Bruna. "Goh", zegt de caissière,"ga je mij ook een kaartje sturen?""Als je dat zo graag hebt, waarom stop je die kaartjes dan in een zakje?" De caissière haalde haar schouders op.
Dat de kersttijd en nieuwjaar er aan zitten te komen is te merken. Nou liggen de supermarkten al vanaf oktober met kerstspullen, waarbij ik mij afvraag of dat nou echt noodzakelijk is. De diverse tuincentra zijn in kerstsfeer, je ziet mensen met kerstbomen slepen, en het eerste krantebericht dat ik zaterdag onder ogen kreeg was dat de spar, die in Amsterdam op de Dam zou komen, hopeloos is ingesneeuwd in Duitsland. Men zoekt er nu eentje in Nederland. Ook staan de onvermijdelijke oliebollenkramen overal opgesteld. Daarbij vraag ik mij af wat de oliebollenkraam bij mij in de straat nog doet. Tegenover mijn huis zit een ijssalon die in deze tijd overgaat op gebak en taarten. Dit is een van de beste oliebollenbakkers van Nederland. Dit is ook te merken. Op oudejaarsavond staat bij mij de straat vol met mensen die staan te wachten om hun lekkernij op te halen. En de oliebollenkraam daar tegenover moet dit al jaren met lede ogen aanzien.
Groetjes,
Robert.

Kredietcrisis.

Maandag was de aandeelhoudersvergadering van Fortis Nederland. Heb je de gezichten van de mensen gezien? Nou, hoe zou jij kijken als je je kapitaal in rook ziet opgaan? Een vrouw gaf zelf toe haar pensioen met aandelen te hebben aangevuld. Het kopen van aandelen is hetzelfde als een loterij, soms win je, maar vaak kun je ook verliezen en is het gebruik van aandelen voor een solide basis niet aan te raden. Sparen is iets anders. Je geeft geld in bruikleen bij de bank. Dat is meteen de reden van de steun die de banken ontvangen. Nu al zijn er mensen die hun droomhuis niet kunnen kopen omdat er geen geld beschikbaar is, in de meest letterlijke zin van het woord. Dit komt weer omdat er mensen geld van de bank hebben gehaald, en dit als Dagobert Duck proberen te bewaken. Dit laatste geeft weer een opleving van de sokkenhandel, de oude sokken wel te verstaan.
Zo zie je maar weer, de ene zijn dood........
Groetjes,
Robert.

Pech

Vanmorgen belde ik mijn garage. Sinds de kou heeft toegeslagen, start de wagen met een hoop rook, en loopt daarna een tijdje onregelmatig. Bij een diesel betekent dat meestal dat de gloeikoppen aan vervanging toe zijn. Ik vroeg gelijk om naar de snaren te kijken, omdat deze maar mijn zin iets te snel slippen. "Breng vanavond maar langs", zei de garagehouder. "Zoveel haast heeft het nou ook weer niet", zei ik. Ik maakte een afspraak voor aankomende maandag. Ik kon dan over een leenauto beschikken.
Vanavond reed ik de snelweg op, en ineens begint mijn auto een herrie te maken, een koffiemolen is er niets bij. Ik wist dat de garagehouder vanavond niet thuis zou zijn. Ik durfde geen tweede keer meer door de tunnel, ik was in Amsterdam-noord. Ik zou met mijn vriendin gezellig gaan even en een theetje doen. Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet, maar ik werd straal misselijk, een familietrekje. Dus mijn broer gebeld, of hij achter mij aan wilde rijden voor het geval dat mijn auto echt de geest zou geven en zo ging ik naar de garage. Ik had ook nog het probleem om thuis te komen, immers geen garagehouder betekent ook geen leenauto.
Diegenen die niet in toeval geloven, kunnen nu beter stoppen met lezen. Toen we de sleutel gingen wegbrengen, stopte er ineens een auto. "Je zou toch volgende week pas komen? ", klonk het uit de auto. Verrek, de garagehouder, en ik legde het verhaal uit. Alsnog ging ik met een leenauto maar huis.

Paddo's 2

De eerste alternatieven voor de paddo's zijn alweer te vinden. In diverse smartshops is de voorganger van de paddo weer te koop, de cactus. Dit is hetzelfde als destijds met de pitbulls, binnen de kortste keren liepen er allerlei andere soorten honden rond.
Een ander alternatief voor de verkoop van de paddo's is het ze zelf gaan halen. Op nog geen tien minuten lopen van mijn huis is momenteel een grote bron van paddo's, het bos. Het stikt er van de paddestoelen, waarvan sommigen je best wel een trip kunnen bezorgen.
Wat? Heb je ineens zin in een boswandeling?
Groetjes,
Robert.

Wat geen paddo's?

Sinds deze week zijn ze dan verboden, de paddo's. Ik zag al een wereld zonder pizza funghi en saaie schnitzels. Toen ik vanmorgen in de supermarkt kwam, stonden er op de groenteafdeling bakken vol met paddo's, zoals je op bijgaande foto kun zien. Ik hoor je al denken. Bij de supermarkt zijn toch geen verdovende middelen te koop? Nou, wat dacht je van koffie, nootmuskaat, bier, enz., en nu dus ook ..........
Groetjes,
Robert.