2009

Iedereen een gigantisch goed 2009 toegewenst.
Laat de oliebollen en appelflappen lekker smaken, en voorzichtig met vuurwerk.
En als je vanavond, ik bedoel morgenochtend, naar huis moet, let dan goed op, het kan knap mistig worden.
Robert.

Koud hè?

Toen ik vanmorgen wakker werd kon ik maar één ding constateren, het is ijzig koud. Veel was er niet voor nodig hoor, alle auto's op de parkeerplaats van de flat waren als iglo's dicht gevroren. Volgens het weerstation in Uithoorn vroor het buiten maar liefst zeven graden. Voor mijn buren wacht een heidense klus, het krabben van de autoramen. Hoe ik mijn ramen schoon maak? Ik pak gewoon een fles lauwwarm water en giet deze leeg. Daarna goed droog maken. Zo heb ik heldere ramen en geen last van condens. Verder beschadig je je ramen niet. Door het krabben krijg je krassen, wat weer lastig is zodra de zon gaat schijnen.
De straat was ook aardig wit opgevroren. Op diverse plekken zag ik dan ook voertuigen andere bewegingen maken dan de bestuurder oorspronkelijk had bedacht. Bij nadere bestudering bleek ook wat straatinventaris van vorm veranderd.
Nu was het voor mij tijd geworden om mijn neus buiten de deur te steken. Deze was direct afgekoeld alsmede de rest van mijn lijf. Dus de auto gestart, ramen schoon gemaakt, de kachel aangezet en vertrokken. Hoewel, kachel? Het duurde wel even tot de motor warmte aan mij ging afstaan, de egoïst.
Ik zit nu lekker te pauzeren bij een werkende cv. Buiten is het nu min drie.
Groetjes,
Robert.

Vuile lucht. Donkere wolken.

Het RIVM waarschuwt op haar site voor smog tijdens de nieuwjaarsnacht. Dit zal mede worden veroorzaakt door de fijnstof uit het vuurwerk.
Dat er in deze tijd veel luchtvervuiling is, dat is bekend. Je kunt niet door de stad lopen, of je ruikt de oliebollenkramen al van afstand. Natuurlijk ruik je ook de kruitdampen van het voortijdig afgestoken vuurwerk, en de weinige wind laat de luchtjes ook lekker hangen. Dit laatste is er trouwens de oorzaak van dat je vanaf morgen in delen van België niet sneller dan 90 KMH mag rijden. Onze zuiderburen hebben hun steden in een heuvelachtig gebied liggen. Zonder wind blijft de vuiligheid dan nog eens tussen de heuvels in hangen. Overigens schijnt de lucht rond de regeringscrisis wel langzaam op te klaren. Optimisten spreken er al over dat er misschien al vanaf vrijdag een regering Van Rompuy zal aantreden.
Wat nog steeds in nevelen gehuld is, is de plotselinge overname van Fortis Nederland. Volgens de verklaringen in Nederland, was er ineens veel haast geboden, omdat bij een redding van het Belgische en Luxemburgse deel door de regeringen aldaar, even was vergeten Nederland in te lichten. Gelukkig kwam men er op tijd achter. Wel is het zo dat veel Belgen aandelen Fortis hebben om hun pensioen aan te vullen. Men kan daar eigenlijk nog steeds niet geloven dat zo'n degelijke bank zowat niet meer bestaat, met vele rechtszaken tot gevolg.
En de kredietcrisis. Op het industrieterrein waar ik werk, zijn de eerste sporen zichtbaar. Een dealer van grote Amerikaanse auto's heeft zijn deuren gesloten. Volgens de officiële lezing is men verhuisd, wel naar al bestaande filialen. Een andere garage maakt er al geen geheim meer van dat men gaat inkrimpen.
Wie er wint? Volgens mij de fabrikanten van sokken. Als iedereen zijn geld in een oude sok gaat stoppen, moet daar toch een vervangingsmarkt gaan ontstaan?
Zullen we het er maar op houden dat dit gewoon een uitdaging is waar we doorheen moeten? Ik ga je zien aan de finish!
Robert.

Gedaan met de rust.

Vandaag is de verkoop van het vuurwerk van start gegaan. Dit betekent dat je, naast het illegale spul, nu het legale vuurwerk kunt kopen. En, zoals je de afgelopen weken al hebt kunnen merken, is het vooral de jeugd die niet kan wachten met afsteken. Men knalt er lustig op los.
Ook voor de huisdieren is het een angstige tijd. Vuurwerk maakt een hoop herrie en licht. De fout die wij dan vaak maken is het dier gerust gaan stellen door te gaan aaien of knuffellen. Het dier in kwestie ervaart dit als een beloning voor het gedrag, en zal zich een volgende keer weer zo gedragen.
Ach, hou het gewoon veilig en maak er een mooie jaarwisseling van.
Groetjes,
Robert.

Een vreemde week.

Zo, we zitten midden in een vreemde week. We hebben net twee vrije dagen achter de rug, en morgen zijn we weer vrij. Ik merkte vandaag wat voor een gewoontedier ik ben. Ik had de hele dag een maandaggevoel. Natuurlijk was ik gisteren lekker op stap geweest, maar toch. Vandaag ging mijn "Belgische" telefoon, dat is een GSM met een Belgisch nummer, waar de klanten uit dat land mij op kunnen bereiken." Ben je toevallig in België?" "Nee, ik was er gisteren." "Maar gisteren had u toch een verlofdag?" Zoals u in het mijn blog van gisteren heeft kunnen lezen, heb ik kort gewerkt. Zo kon ik vandaag gewoon aan het werk. En dat was hard nodig. Veel klanten gokten dat we open waren, deze ene normale dag.
Hoewel, normale dag. Israël en Palestina zijn weer flink aan het schieten gegaan. En een winnaar zal hier niet uitkomen, zolang het op deze manier blijft doorgaan.
Een mooi dingetje gebeurde ook. Een paar snertjochies dachten in Utrecht een buschauffeuse in het gezicht te mogen spugen. Aan de oren werden deze heren aan de politie overgedragen. De leeftijd zet te denken, dertien tot vijftien jaar.
En bij onze Zuiderburen draait de Koning weer overuren. Net zoals vorig jaar, zit België tijdens Kersttijd midden in een formatie, of beter gezegd een herformatie van de regering, de arme man. Zo is niet alleen de regering naar de maan, hij zal ook niet lekker gegeten hebben tijdens het kerstdiner. De Belgen zelf zijn er een beetje laconiek onder en hopen alleen maar dat er zo spoedig mogelijk weer bestuurd gaat worden, en dan maakt het de meesten niet eens zoveel uit welke partijen het gaan doen.
En dan hebben we natuurlijk de kredietcrisis. Omdat er minder olie wordt afgenomen, heeft de OPEC besloten dat de productie met tien procent verminderd gaat worden om hiermee de olieprijs weer op te drijven. Omdat er bijna vijftien procent minder olie verbruikt wordt, is de olie nog verder in prijs gedaald, waarmee de prijzen rond het niveau van 2004 zitten. Kijk maar zelf, de prijzen zijn afgelopen maand met rond de vijftien cent gedaald. Als je het ten opzichte van de zomer vergelijkt, gaat het richting de veertig cent de liter. Daarentegen zal de gasprijs voor de aankomende periode nog stijgen, de gasprijs ijlt altijd een half jaar achter de olieprijs aan. En nu maar hopen dat het na januari niet al te koud gaat worden.
Groetjes,
Robert.

Antwerpen

Zo ons dagje Antwerpen zit er weer op. Hoewel het vrijwel de hele dag gevroren had, maakte de zon het behaaglijk. Omdat op tweede Kerstdag in België gewoon gewerkt wordt, en ik toch naar een klant moest, heb ik mijn vriendin voorgesteld om er een winkeldag aan vast te knopen, je bent er toch, nietwaar? Mijn auto heb ik lekker bij de klant achter gelaten, en we zijn met het openbaar vervoer 't Stad ingegaan. Slimmerik die ik ben, ik het een tien-rittenkaart van de Lijn, het Vlaamse openbaar vervoerbedrijf, waardoor een rit mij slechts 80 eurocent kost. Kom daar maar eens om in Nederland! Na een theetje en een koffietje zijn we op pad gegaan, de speurtocht naar kookboeken en kookgerei. Natuurlijk kom je ook in andere winkels terecht. In België is een keten van winkels, genaamd de Krak. In die winkels is het lekker struinen, je vindt er altijd wel wat van je gading. Dat alles er low-budget is, bewijst deze foto. Wat vind je van de vloerbedekking? Aan het einde van de dag dachten we nog even snel naar de supermarkt te gaan. Blijkt deze voor een verbouwing gesloten te zijn. Inmiddels ben ik dusdanig bekend in Antwerpen, dat we naar een ander filiaal zijn gereden. Is je wel eens opgevallen wat een verschillen er zijn in producten? Dat maakt een bezoekje aan de supermarkt best leuk hoor. Of we stoofvlees hebben gegeten. Ja, natuurlijk. Een prettige jaarwisseling, of op z'n Vlaams, een goed eindejaar. Robert.

Wat zeur je nou?

Afgelopen zomer was een toneel van rechtzaken in Amsterdam- noord. De lokale C1000 had een truc gevonden om iedere zondag open te zijn. In Amsterdam mag je je winkel ook openen op feestdagen. En die wist deze ondernemer feilloos te vinden. Wat dacht je van de onafhankelijkheidsdag van Brazilië of van de start van het prijzencircus van V en D? In ieder geval begonnen de andere winkeliers van dat winkelcentrum zich te roeren. De C1000 moest dicht, net zoals zij. De rechter stemde daar niet in toe, maar gaf het stadsdeel de opdracht haar huiswerk beter te doen. Het stadsdeel oordeelde dat de mogelijkheid maar afgelopen moest zijn. Per 1 januari mogen alle winkels op zondag open. En dacht je dat nu iedereen tevreden is? Nee hoor, meer dan de helft van de winkeliers wil dat het stadsdeel de maatregel terug gaat draaien. Waar zijn ze nou helemaal mee bezig?
Groetjes,
Robert.

Trammetje op Blogspot

Ik kreeg wat commentaar op de foto van het trammetje, die op mijn blogsite staat. Dat is Groninger wagen 41. Dit wagentje heeft mij letterlijk in mijn leven een paar keer gekruist. Tijdens de restauratie, dit tussen 1989 en 1991 plaatsvond, kwam de vraag opzetten wie deze wagen ging besturen tijdens de openingsrit. Alle trambestuurders, die in de restauratieploeg zaten, waren Amsterdamse bestuurders, en daar deze wagen Haags schakelt( nog wel), en ik nog geen rijbewijs had, werd ik op les gestuurd om mijn rijbewijs voor deze wagen te gaan halen. Het verschil tussen Amsterdams en Haags schakelen is de schakelrichting. Dit is het beste te vergelijken met het omwisselen van gas- en rem-pedaal. Vandaar dat deze bestuurders strikt gescheiden gehouden worden.De openingsrit werd gereden door mij als bestuurder en de dominee van Usquert als conducteur. Deze man is gewoon medewerker bij de museumtramlijn. Sinds die tijd had ik mij voorgenomen om ooit eens naar Groningen te gaan.
Een paar jaar later kreeg ik contact met een dame uit Groningen. Door een begripsverwarring was onze eerste afspraak een beetje fout gegaan. De week daarop deden we het over. Ze kwam mij afhalen van de museumlijn, en ik kwam aanrijden in........
Deze dame is een paar maandjes later mijn vaste vriendin geworden, en is dat, na meerdan tien jaar, nog steeds. In ieder geval ben ik een paar maal in Groningen geweest. De wagen is meerdere malen in Groningen geweest, de laatste keer in 2006. Mij werd gevraagd om het een beetje te begeleiden. Mijn gesprekspartner had wat moeite met Nederlands te praten, en vond het dan ook fijn om te horen dat hij gewoon in het Gronings tegen mij aan kon praten. Hoewel ik het probeer te voorkomen, schakel ik dan ook om, zodat het meerendeel van de gesprekken in half Gronings- half Nederlands verliepen.
De wagen ging in 2006 op stap omdat in dat jaar het gemeentelijk vervoerbedrijf honderd jaar zou hebben bestaan. Een openbare aanbesteding heeft een eind gemaakt aan dat bedrijf, hoewel het op papier nog steeds bestaat.
Het terugbrengen van de wagen gebeurde midden in een medewerkersvergadering. Omdat die avond snikheet was, deden we deze vergadering in de open lucht bij de remise. Ineens kwam een vrachtwagen het terrein oprijden, met daarop de 41. Ik loop naar de wagen toe. "Je zou toch pas morgen komen?" "Ja", antwoordde de chauffeur,"maar ik wilde voor de files uit rijden. Ik overnacht lekker in mijn wagen." Toegegeven hij was ruim op tijd.
Vanuit Groningen kwam nog een verzoek. De wagen had dan wel op Grote Markt gestaan, maar had geen meter gereden. Of het ook mogelijk was een ritje te maken met die wagen. Natuurlijk. Of ik dat kon regelen. Ik was op dat moment voorzitter van de vereniging, dus, om belangenverstrengeling te voorkomen, gaf ik deze vraag door aan de afdeling extra vervoer, immers ik was een soort doorgeefluik tussen de Groningers en ons museum.
De rit werd geregeld. Twee bussen vol kwamen naar de lijn. Voor hun stonden klaar GTG 41, NBM 43 en GVB 792. Het grappige is dat de opvolgers van deze bedrijven, Arriva, Connexxion en GVB het openbaar vervoer in en rond Amsterdam verzorgen.
De horde mensen kwam uit de bus, en verzamelden zich bij het station. Je merkt ook hier weer dat er diverse mensen tussen zaten, die vrijwel nooit Nederlands spraken. Natuurlijk kwamen er vragen over de tram en het museum, en mijn collega's en ik waren die vrolijk aan het beantwoorden tot een luid,"Moi, Robert, hou ist mien jong?" klonk. "Goud mien jong", antwoordde ik. "Gooie rit had?" "Miroakels", en een heel relaas kwam over een rit over de Veluwe en een etentje werden verteld. Inmiddels was de nieuwsgierigheid gewekt van het publiek om mij heen. "Woar komst vot?", was de vraag. Ik vertelde dat in geboren en getogen ben in Amstelveen, en daar ook nog steeds woon. Ze bleven maar doorvragen, wat iemand in het westen die Gronings kan spreken? Ik moest toen wel bekennen dat "mien poedie" uit het Noorden kwam, en ik het onder andere van haar geleerd had.
De mensen hebben zich verder vermaakt, hoewel men nog steeds niet kon geloven dat ik nooit in het Noorden gewoond had.
Moi hè,
Robert.

Kerst.

Allereerst nog een prettig Kerstfeest toegewenst. Van de week heb ik mij gekwijt van het jaarlijkse kaartjes schrijven, om gisterenavond in mijn brievenbus nog kaartjes tegen te komen, van mensen die ik vergeten ben een kaartje te sturen. Waarom doen we dat eigenlijk? Natuurlijk is het zo dat het een mooi moment is oude kennissen een teken van leven te geven, maar de meeste kaartjes gaan toch naar mensen die je regelmatig ziet.
Voor mij is de Kerst vooral even een rustpuntje in een hectische tijd. Ook de afgelopen weken is het weer stervensdruk geweest op het werk.
De tweede Kerstdag is traditiegetrouw een dagje Antwerpen geworden. Zoals misschien bekend, vieren de Belgen de Kerst iets anders dan wij dat doen. Het is daar gebruikelijk om de avond voor Kerst met de familie samen te komen en een combinatie van het Kerstdiner en pakjesavond te vieren, en daarna met z'n allen naar de nachtmis te gaan.
De koffietafel na de nachtmis, die kent men daar ook.
In feite viert men de Kerst dus een dag eerder. Dat maakt dat de tweede Kerstdag de winkels gewoon geopend zijn. Vooral voor mij, geeft dat de gelegenheid om samen met mijn vriendin lekker het stad, zoals de Antwerpenaren hun stad ook wel noemen, te bezoeken, en mij weer te gaan ergeren aan mijn landgenoten.
Groetjes,
Robert.

Jouw letsel, mijn zorg.

Op de weg zie je ze regelmatig, automobilisten zonder autogordels om. "Dat moeten ze toch zelf weten?", hoor ik u denken. Nou niet helemaal. Als er een ongeval gebeurt, en iemand raakt zodanig gewond dat er een ziekenhuisopname moet volgen, dan wordt dat betaald door de ziektenkostenverzekering. Heeft u er wel eens bij stilgestaan dat dit soort kosten een premieverhoging in de hand werkt? Met andere woorden, omdat die grapjas zichzelf meer letsel toebrengt dan noodzakelijk, moeten we met z'n allen meer betalen voor "onze" ziektekosten. Ik kan u trouwens nog andere voorbeelden noemen. Wat te denken van sportletsels? In mijn vriendenkring heb ik een aantal mensen die door hun sportverleden schade hebben opgelopen aan rug en vooral aan gewrichten. In een van mijn hobbies, het trammuseum, is een aparte verzekering afgesloten voor letselschade, terwijl het aantal ongelukken met letsel zeer weinig voorkomen, al was het alleen maar omdat er diverse veiligheidsmaatregelen zijn getroffen. In de 33 jaar dat het museum bestaat, is mij maar één geval bekend van een ongeval met blijvend letsel. Dit gebeurde in de beginjaren van de lijn, waarbij, tijdens de montage van een wissel, deze omsloeg, en een van onze medewerkers met een vinger klem kwam te zitten. Toch knap voor een club met gemiddeld tussen de honderd en honderdvijftig medewerkers, nietwaar?
Nu de tijd van het vuurwerk weer is aangebroken, zien we weer mensen met vuurwerk expirimenteren. Ook voor die gasten geldt, hun ongeluk kost ons geld. Als u deze mensen niet wil waarschuwen voor hun eigen bestwil, doe het dan voor je eigen bestwil.
Groetjes,
Robert..

België

Vandaag is dan de kogel door de kerk, regering Leterme is gevallen. Na een recordlengte van een formatie, was de regering gestart, waarbij de premier al een keertje zijn ontslag aanbood, en de Koning deze tot tweemaal toe weigerde.
Vandaag heeft Wilfried Martens, zelf ooit premier, zijn benoeming tot informateur, in het Vlaams trouwens verkenner geheten, heeft geaccepteerd. En nu maar hopen dat er een wat stabielere regering komt, en dat België wat meer een eenheid gaat vormen. De Vlamingen en Walen mogen als leeuw en haan tegenover elkaar staan, het land bestaat nog steeds, en zal waarschijnlijk nog een tijdje blijven bestaan.
En zo gaat België, voor het tweede jaar op rij, zonder regering de Kerst vieren.
Groetjes,
Robert.

Kerstrit

Gisteren was ik aan het conducteuren op de museumtramlijn. Zoals ieder jaar, worden in december Sinterklaas-, Kerst- en oliebollenritten gedaan. Voor diegenen die dit nog willen meemaken, zondag aanstaande is de laatste kans voor dit jaar.
Ik deed gisteren twee ritten. Tijdens de eerste rit zaten er veel mensen in de tram van buiten de stad. Omdat de lijn voor een groot deel door Buitenveldert loopt, kun je de hele geschiedenis van "de grote naasting" van 1897 vertellen en de ontwikkelingen die Amstelveen daarna heeft doorgemaakt. In Amstelveen loopt de lijn exact tussen de westelijke "bovenlanden" en de oude middenpolder in, waardoor je de verschillende waterniveaus prachtig kunt zien.
Op de terugrit kwam ik op een andere wagen terecht. Daar vertelde ik het originele kerstverhaal. Mocht het je zelf interesseren kun je het gewoon op deze blog vinden.
Ondanks deze positieve dag, begon de dag met een domper, in de meest letterlijke zin van het woord. Toen ik op het station aankwam, zat de deur dicht, en brandde het licht volop. De boekwinkelier bleek met ladder en al omlaag te zijn gekomen. De schade was "slechts" beperkt tot twee enorme schaafwonden. Gisteren liep hij daarom wat moeilijk, en heb ik diverse keren naar zijn toestand geïnformeerd. Vandaag heb ik hem gebeld. Afgezien van wat blauwe plekken, huppelt hij alweer rond.
Groetjes,
Robert.

De Kia is terug.

Door de toestanden in Utrecht, was ik vergeten te vertellen dat de Kia weer terug uit de reparatie is gekomen. Afgelopen maandag heb ik de wagen weer uit Grootebroek opgehaald, en naar een garage in Uithoorn gebracht. Daar bleek dat de merkdealer nog nooit de transmissie van nieuwe olie had voorzien. En wie roep er alweer dat alleen de merkdealer verstand heeft van je auto? In ieder geval is mijn auto van de nodige olie voorzien. Doordat de wagen "drooggelopen" heeft, is er natuurlijk wel schade ontstaan, de wagen is nu een stuk lawaaiiger dan voorheen. Ach, het ding brengt mij waar ik moet zijn, en op een veilige wijze. En de extra geluiden? Die neem ik maar op de koop toe.
Groetjes,
Robert.

Kerst

Vandaag is het kerst. Eh, dat is toch pas op 25 december? Nou, niet helemaal. Op de 25- ste vieren we de geboorte van de Heer. Het kerstfeest zelf is veel ouder en is oorspronkelijk de feest van het licht en werd gevierd op de kortste dag van het jaar. Het symbool is de spar, de boom die altijd groen blijft. Dat deze boom vaak als denneboom wordt uitgescholden komt door het duitse woord Tannenbaum, wat spar betekent. De boom werd versierd met hoofdhaar van de vrouwen, het tegenwoordige engelenhaar. Daarnaast werd een groot vuur ontstoken, en werd er met elkaar gegeten. Dit alles om de zonnegod gunstig te stemmen, zodat de zon weer terug zot komen. Gelukkig is veel van dit feest behouden, al vieren ze het nu over meerdere dagen. Want dat vuur, dat doen ze tegenwoordig met oud en nieuw.
Prettige feestdagen.
Robert.

Satire

Als ik ergens fan van ben is dat satire. Naast satire op televisie is er ook veel satire op straat te vinden. Een scene wil ik u niet onthouden. Plaats van handeling is een busstation.
Een passagier klopt op de deur van de bus. De chauffeur opent de deur." Chauffeur, kunt u mij vertellen waar de bus naar de Keukenhof vertrekt?" " Ja hoor" " Wilt u het mij dan ook vertellen?" " Natuurlijk mevrouw." De passagier loopt boos weg en dient een klacht in. Hierop wordt de chauffeur op het matje geroepen. De chauffeur stelde de vraag wie er onbeleefd was geweest, hij, die netjes antwoord gaf, of de passagier, die niet eens de moeite nam om goedemorgen te wensen.
Een tijdje geleden stond ik bij de kassa van een supermarkt in Schoten vlakbij Antwerpen. Deze plaats ligt vlakbij Brasschaat, zowat een Nederlandse enclave in België. Een gesprek tussen een klant en de caissière. " Sorry hoor", zegt de klant," ik kom net uit Duitsland." " O", zei ik." Ik kwam vanmorgen uit Nederland." Je zag de mensen denken," niet weer een hè?" " Maar ik ga vanavond weer terug naar Nederland." Een zucht van opluchting steeg op.
Een paar jaar geleden had ik een aanrijding bij Gent. Op zich niets bijzonders. De tegenpartij was een Fransman, die geen woord over de grens sprak. Dus ik bel de politie en vraag of het mogelijk is om een Franstalige agent te sturen. " Alle agenten in België zijn tweetalig", was het antwoord. De politieauto arriveert. De agent vraagt mij waarom ik de politie heb ingeschakeld, en ik leg hem het hele gebeuren uit." Alle agenten tweetalig?", antwoordde de man." In Oost-Vlaanderen zeker?" Gelukkig sprak zijn collega wel Frans.
Een paar jaar geleden was het zeer gebruikelijk dat de haltes werden afgeroepen door de buschauffeur, en niet door een of andere elektronische dame. Tijdens een rit vanaf het Centraal Station in Amsterdam naar Amstelveen nam een chauffeur zijn taak heel serieus. Naast het afroepen van de haltes, gaf hij ook een uitleg van de dingen die om de bus gebeurde. Deze man zou ook zeer geschikt zijn als reisleider.
Op de Amsterdamse tram is ook een bestuurder die in vier talen de haltes afroept, waarbij de Dam steevast wordt afgeroepen als" Dam, Dam, Dam, Dem".
Ach, de humor ligt gewoon op straat, geniet ervan.
Groetjes,
Robert.

Kerstkaarten

Hèhè, de eerste kerstkaarten zijn de deur uit. Het klopt dat ik vorige week al schreef dat ik er aan begonnen was, alleen kreeg ik het ineens een beetje druk, zowel thuis als op het werk. In Utrecht bleek al een tijdje dat het gigantisch mis dreigde te gaan met het openbaar vervoer. De gedeputeerde bleek al in 2006 een contract te hebben gesloten met NS. Hierin is afgesproken dat de bussen vanuit het noord-westen van die provincie niet meer verder mogen rijden dan Breukelen. Van daaruit worden de passagiers geacht met de trein verder te reizen, en dit onder het mom van verbeteringen. Ik zou mijner nog in kunnen vinden als het daadwerkelijk zo was. Maar vergelijk zelf. Een rit Uithoorn- Utrecht duurde in de oude situatie 50 minuten, of tijdens de spits 80 minuten, zonder overstap. In de huidige situatie duurt een busrit 90 minuten met drie overstappen. De rit met bus en trein duurt in het gunstigste geval 57 minuten, tenminste als de trein netjes wacht op de bus, minimaal 7 minuten langer dus, en een kostenstijging, die aankomend jaar gecompenseerd wordt. De grote klap gaat dus pas volgend jaar plaatsvinden. Dit wordt trouwens de salamitechniek genoemd. Door een verslechtering in fasen in te voeren, hoopt men de protesten een beetje binnen de perken te houden. Als het dit keer ook zo is, staat ons een hete zomer te wachten. In de eerste fase waren al, of misschien slechts, 7000 handtekeningen. Zo blijf je bezig nietwaar?
Groetjes,
Robert.

Foutloos

Vanavond zit de halve nederlandstalige bevolking voor de buis. Het groot dictee der nederlandse taal is er weer. Zoals ieder jaar zal er ook weer een kleine strijd tussen Vlaanderen en Nederland uitbreken. Al wekenlang is de vraag uit welk land de winnaar zal komen, en allerlei statistieken worden erbij gehaald zodat het meer lijkt alsof er een kampioenschap voetbal gespeeld gaat worden.
Dat ik geen foutloos Nederlands schrijf is mij bekend. Zeker na de laatste wijzigingen is onze taal een janboel geworden. Leg mij nou eens uit waarom hondehok als hondenhok gespeld moet worden. Er past meestal maar één hond in.
Dat ik per ongeluk ook nog extra fouten maak komt bijvoorbeeld ook omdat ik veel op mijn gsm zit te bloggen, zoals op dit moment. Als ik dan niet oplet staat er wel eens ze in plaats van we. Wat wil je, als je in plaats van zesentwintig toetsen er maar tien hebt?
Groetjes,
Robert.

Hoe dom ben jij?

Volgens het laatste bericht over Beau van Erven zou het weer goed gaan met hem na zijn duik in de Amstel. Ter promotie van zijn boek was hij in het ijskoude water van de Amstel gesprongen terwijl hem dit door de politie ter plaatse zwaar was afgeraden. Onderkoeld werd hij weer uit het water gehaald door brandweer, politie en ambulance.
Als je toch zo gewaarschuwd bent, en je duikt dan toch het water in...........
Ik vraag mij alleen af wie deze actie gaat betalen, hij of wij van onze belastingcenten.
Groetjes,
Robert.

Dit heet nu openbaar vervoer.

De definitie van openbaar vervoer is een vervoermiddel dat vertrekt op een punt waar je niet woont, rijdt naar een punt waar je helemaal niet moet zijn op een tijdstip dat het je niet uitkomt. Dit moet de achtergrond zijn geweest voor het openbaar vervoerplan rond Breukelen. Met alle geweld dienen passagiers over te stappen van de bus op de trein. Mensen die vanuit het Noordwesten van de provincie naar Utrecht willen, moeten, in het zicht van de Dom, minimaal eenmaal overstappen. De provincie wil natuurlijk dat je een stukje met de trein gaat rijden om, zoals onderzoeksbureau Goudappel Coffeng op haar site schrijft, de kosten van de exploitatie te drukken. Op de site van Goudappel Coffeng wordt geen woord besteed aan de passagier. Waarschijnlijk is dat een lastig bijverschijnsel die nog lastig kan worden ook, want klagen gaan ze, die passagiers. Om de vooruitgang in het openbaar vervoer te omschrijven, neem ik als voorbeeld de rit Bloemenveiling Aalsmeer naar Utrecht Marjella. Deze rit kon tot 2002 afgelegd worden met lijn 140, een lijn met een respectabele lengte van 63 kilometer. In 2002 werd deze, met de komst van het Franse busbedrijf BBA-Connex, geknipt in Uithoorn. Deze knip zou tijdelijk zijn, totdat overheden en busbedrijven nadere afspraken zouden maken. U raad het al, dit is nooit gebeurd. Sinds afgelopen zondag is het Utrechtse gedeelte wederom geknipt. Vanuit Uithoorn rijdt de bus niet meer verder dan Breukelen. Hier krijg je de keuze met de trein of met de bus. De trein rijdt dan wel naar Utrecht, maar daar heb je weer een duurder kaartje voor nodig. In Utrecht aangekomen moet je dan weer een kaartje kopen voor de stadsbus, zodat je, in plaats van het ene kaartje en een rechtstreekse rit, drie kaartjes en drie overstappen nodig hebt. De andere optie is buslijn 120. Dit is de enige verbinding tussen Breukelen, waar je uit de bus bent gezet, en Maarssen, waar wel bussen naar Utrecht rijden.
Normaal als je begint te klagen over het opheffen van een buslijn, is steevast de opmerking, dan hadden de klagers die lijn maar moeten gebruiken. In dit geval gaat het juist om een lijn die, ondanks alle tegenwerkingen, het best goed doet, sterker nog, in de spits is het staan in die bus. In dit geval wordt de buslijn juist ingekort om passagiers te dwingen de spoorlijn Breukelen- Utrecht te gaan gebruiken. Dit onder het mom van verbetering van het openbaar vervoer. Als ik de situatie zo bekijk, lijkt dit meer op een bezuinigingsmaatregel. Zelf zou ik het liefste zien dat buslijn 140 weer in oude glorie wordt hersteld, d.w.z. de volle verbinding van Haarlem naar Utrecht, maar dan moeten de provincies Noord-Holland en Utrecht samenwerken met BRU en SRA, de regio's Utrecht en Amsterdam.
Meneer Ekkers, laat eens zien waar u voor staat. Was de leuze van de VVD in Utrecht niet:"Duidelijkheid, durf, daadkracht!", of niet?
Of ik droom? Knijp nu maar alsjeblieft in mijn arm, en verlos mij van deze nachtmerrie........
Groetjes,
Robert.
P.S. Ik schrijf dit op persoonlijke titel, maar dat zul je wel begrepen hebben.

Decemberpost

Het is december dus komen de bekende bedrijven weer om de hoek zetten met allerlei malafide aanbiedingen. Zo kun je op tig sites adverteren tegen woekerprijzen, waarbij je je afvraag of er ooit iemand die advertentie zal zien. De twee die dit jaar weer tekeer gaan zijn Biz, zoals ieder jaar trouwens, en, als nieuweling, KVK, niet te verwarren met de KvK. Als er iets is dat naar oplichting riekt, is het dit wel. Vergelijk de sites www.kvk.nl en www.kvkhandelsregister.nl maar eens met elkaar. Zelf zat ik al te wachten op de "rekening", of de aanbieding, zoals de gluiperds het zelf noemen, van KVK. En inderdaad, je zou er zo instinken. Gelukkig heeft de echte KvK het voor elkaar dat het peperdure 0900 nummer is afgesloten, en de girorekening geblokkeerd is. Hulde trouwens voor de postbode van Sandd, die de geadresseerden waarschuwde, hoewel het bedrijf zelf daar anders over dacht. Voor de postbode woog het rechtvaardigheidsgevoel zwaarder dan het briefgeheim. Ik zou zelf niet graag in die man zijn schoenen hebben gestaan. Je weet dat je brieven van een stel oplichters aan het rondbrengen bent die waarschijnlijk een aantal slachtoffers zal maken.
Mocht je opgelicht zijn door deze gasten, maak er melding van op de site http://www.fraudemeldpunt.nl/
Groetjes,
Robert.

Leenauto

Vorige week woensdag kreeg de Kia kuren. Bij wat hogere snelheden begint de auto zo hard te schudden dat het net lijkt of je naast een centrefuge staat. De rit naar de garage was allerminst comfortabel te noemen. Toch is het mij gelukt de rit te voltooien.
Als leenauto kreeg ik een Opel Corsa mee. Wat is dat wennen! Als je gewend bent om met bestelwagens te rijden, is het vreemd om alles wat om je heen gebeurt te zien. Een brommer die zowat op je bumper zit, zie je normaal helemaal niet. Ik heb ook geprobeerd om op de personenwagenmanier in te parkeren. Ik snap niet dat er nog mensen zich vrijwillig hiertoe aanzetten. Via je spiegels zie je ook wat er naast de wagen gebeurt. Daarnaast zit ik niet graag als een wokkel achter het stuur. Je hoofd staat zowat 180 graden gedraaid ten opzichte van je voeten. Dit zie je op tv alleen bij griezelfilms. Ja, ik zou weer blij zijn als de Kia weer terug is.
Ik zal nog even geduld moeten hebben. Bij de eerste reparatie kon de garage niets vinden. Daarom dacht ik gisteren de Kia weer op te halen. Binnen tweehonderd meter ging het alweer mis. Was ik blij dat ik die Opel nog achter de hand had!
Groetjes,
Robert.

Vrijwilligers

Vandaag werd ik gebeld."Ik ben diverse keren bij uw kantoor geweest, maar u was er niet", klonk het aan de andere kant. Huh? Ik was de hele ochtend op de zaak, en het kantoor is erboven." Waarover wilde u mij spreken?" "Over de OV-chipkaart." Toen begreep ik dat de man mij niet zakelijk wilde spreken, maar in mijn functie bij ROVER. Ik moest uitleggen dat ROVER een vereniging is, waar de meesten vrijwilligers zijn. De man vond het vreemd dat er voor dat soort werkzaamheden nog vrijwilligers te vinden zijn. Nou, ik ben zo een gek.
Vrijwilligers. Inderdaad doet de professionaliteit vaak niet onder ten opzichte van de betaalde mensen.
Vorig jaar werden er bij een trambedrijf wat extra personeel ingezet. Via een stichting kon er op de tram gereden worden. Op een avond kwam een van de bestuurders bij mij. Hij had een kleine aanrijding gehad. Toen hij een vuilniswagen, die vuilcontainers leegt, passeerde, hing deze ineens naar links.Omdat deze bestuurder al de twijfels had om erlangs te komen, reed hij zeer langzaam. De vrachtwagen drukte hierdoor drie ramen in. Ik grapte al dat een professional de hele zijkant eruit gereden zou hebben. Dit gebeurde een week later op dezelfde plaats. Een professionele bestuurder passeerde dezelfde wagen met een wat hogere snelheid. Resultaat, alle ramen aan de rechterkant lagen aan diggelen.
Groetjes,
Robert.

Lijntje

Maandagavond ging mijn telefoon. Bij de middentoegangsbrug van het Centraal Station in Amsterdam is een tram ontspoord. De reden, het spoor was verzakt. Goh, de vorige keren waren we steeds blij dat er op tijd maatregelen genomen konden worden en het verkeer al kon worden omgeleid voordat er ongelukken gebeurden. Dit keer niet. Het gevolg was dat er diverse trams opgesloten stonden en de stad niet meer in konden.
De volgende ochtend ging ik de krant uitspellen. Geen woord! Wel over de vertraging door de verzakkingen aan het Rokin en Ferdinand Bolstraat. De opening van de NZ-lijn is nu uitgesteld naar 2017, inmiddels een vertraging van tien jaar en een budgetoverschrijding die meer is dan het bedrag dat ooit werd begroot, 900 miljoen gulden, zo'n vier ton.

Uw auto?

Het is de schrik van iedere autobezitter, de politie die vraagt of je weet waar je auto uithangt. Meestal is het andersom, als je vergeten bent waar je je apparaat hebt neergezet.
Mijn verhaal speelt zo' n jaar of twintig geleden af. Mijn auto stond bij de garage voor de, toen net ingevoerde, APK. De garage belde dat ik mijn auto kon ophalen. Na wat reparaties was hij weer goedgekeurd en mocht weer een jaartje de weg op. Die middag zou ik de wagen gaan halen. Ik hang nog niet op, of de telefoon ging weer. "Bent u de bezitter van een auto met het kenteken BB-15-TP?" Ik bevestigde dit. "Uw auto is betrokken geweest bij een ramkraak", meldde de man. "Weet u dat zeker?", vroeg ik. "Ja, en ze is er slecht aan toe. Kunt u op een of andere wijze bewijzen dat u hier niet bij betrokken bent?" Gelukkig kon ik dat, immers mijn auto stond op dat moment nog bij de garage. Dit is een van de weinige keren geweest dat ik blij was dat een reparatie wat langer duurde.

Chinees

Als er iets is waar ik als kind van gruwelde, was dat chinees eten. Nog steeds ben ik geen liefhebber van rijst. Niet dat ik het niet zou lusten. Het probleem is dat ik zachte dingen, zoals stoofperen en dus ook rijst, niet door mijn keel kan krijgen. De chinese keuken bleek veel uitgebreider en sindsdien ben ik toch verslingerd geraakt aan deze keuken. En dat de keuken nog veel uitgebreider is dan ik toen dacht bleek op een chinees feest. De kok wilde mij vertellen wat ik zou gaan eten. Ik verzocht hem pas na het eten te vertellen wat ik gegeten had. Dit bleek een verstandig besluit. Als ik van tevoren wist dat ik koeieuiers of hersens zou eten, denk ik dat ik niet zo gesmuld zou hebben.

Kerstkaarten

Een leuke pakjesavond gehad? Dan kunnen de Sinterklaasliedjes weer voor een jaar opgeborgen worden. Mijn schoonzus kent inmiddels weer het hele repertoire weer uit haar hoofd, dankzij haar dochter. Iets wat meer ouders kennen?
Ben je er al mee begonnen, het jaarlijkse schrijven van de kerstkaarten? Ik ben meteen zondag begonnen met de eerste zending te schrijven om zo de mensen van TNT aan het werk te houden. Daar ik niet de enige ben, zullen er binnenkort wel weer berichten verschijnen over de drukte, en dat TNT het niet meer aan kan en dat er vertraging in de bezorging kan optreden. Dat heb ik gemerkt, in plaats van de gebruikelijke een dag, deden mijn kaartjes er twee tot drie dagen over.
Het kopen van de kerstkaartjes is een gebeurtenis op zich. Je probeert altijd zo origineel mogelijk te zijn, met andere woorden je probeert te voorkomen dat iemand herkent dat jij de kaartjes bij een of andere duitse supermarkt hebt gekocht. Dit jaar heb ik een aantal kaartjes bij een stalletje in België gekocht. Daar stond een aantal mensen te koukleumen en trachtte zo van hun negatie af te komen. Op een bord stond dat het een vereniging, in België overigens VZW geheten, betrof die zich inzette voor speelruimte voor de "kindertjes", een soort Jantje Beton. Ik zet mijn auto even aan de kant, en denk even snel wat kaartjes te kopen. Even snel, in België zeker? Ik loop op het kraampje af, en een dame begint een heel riedeltje over wat de vereniging doet, en dat zij de voorzitster is.Tsjonge, ik wilde alleen wat kerstkaartjes, en ik gunde het die mensen. Aan het eind van het verhaal kwam het hoge woord eruit:"Wilt u iets kopen misschien?" In Nederland zou je dan zoiets zeggen als:"Drie keer raden." Dat soort grappen moet je in België niet uithalen, men begrijpt niet dat je tijdens een serieus gesprek ook grappen kunt maken. Niet dat men beledigd is of zo, maar het is ongebruikelijk om tijdens een serieus gesprek dit soort geintjes uit te halen. Dit merkte ik van de week nog. Een Belgische klant van mij had een vraag over een toestel. Ik vroeg hem wat dingen over het toestel. De vragen had ik juist, dus ik vroeg hem of ik door mocht gaan voor de auto. Als dan het muntje niet valt, probeer het dan eens uit te leggen.
Een tweede zending kocht ik bij de Bruna. "Goh", zegt de caissière,"ga je mij ook een kaartje sturen?""Als je dat zo graag hebt, waarom stop je die kaartjes dan in een zakje?" De caissière haalde haar schouders op.
Dat de kersttijd en nieuwjaar er aan zitten te komen is te merken. Nou liggen de supermarkten al vanaf oktober met kerstspullen, waarbij ik mij afvraag of dat nou echt noodzakelijk is. De diverse tuincentra zijn in kerstsfeer, je ziet mensen met kerstbomen slepen, en het eerste krantebericht dat ik zaterdag onder ogen kreeg was dat de spar, die in Amsterdam op de Dam zou komen, hopeloos is ingesneeuwd in Duitsland. Men zoekt er nu eentje in Nederland. Ook staan de onvermijdelijke oliebollenkramen overal opgesteld. Daarbij vraag ik mij af wat de oliebollenkraam bij mij in de straat nog doet. Tegenover mijn huis zit een ijssalon die in deze tijd overgaat op gebak en taarten. Dit is een van de beste oliebollenbakkers van Nederland. Dit is ook te merken. Op oudejaarsavond staat bij mij de straat vol met mensen die staan te wachten om hun lekkernij op te halen. En de oliebollenkraam daar tegenover moet dit al jaren met lede ogen aanzien.
Groetjes,
Robert.

Kredietcrisis.

Maandag was de aandeelhoudersvergadering van Fortis Nederland. Heb je de gezichten van de mensen gezien? Nou, hoe zou jij kijken als je je kapitaal in rook ziet opgaan? Een vrouw gaf zelf toe haar pensioen met aandelen te hebben aangevuld. Het kopen van aandelen is hetzelfde als een loterij, soms win je, maar vaak kun je ook verliezen en is het gebruik van aandelen voor een solide basis niet aan te raden. Sparen is iets anders. Je geeft geld in bruikleen bij de bank. Dat is meteen de reden van de steun die de banken ontvangen. Nu al zijn er mensen die hun droomhuis niet kunnen kopen omdat er geen geld beschikbaar is, in de meest letterlijke zin van het woord. Dit komt weer omdat er mensen geld van de bank hebben gehaald, en dit als Dagobert Duck proberen te bewaken. Dit laatste geeft weer een opleving van de sokkenhandel, de oude sokken wel te verstaan.
Zo zie je maar weer, de ene zijn dood........
Groetjes,
Robert.

Pech

Vanmorgen belde ik mijn garage. Sinds de kou heeft toegeslagen, start de wagen met een hoop rook, en loopt daarna een tijdje onregelmatig. Bij een diesel betekent dat meestal dat de gloeikoppen aan vervanging toe zijn. Ik vroeg gelijk om naar de snaren te kijken, omdat deze maar mijn zin iets te snel slippen. "Breng vanavond maar langs", zei de garagehouder. "Zoveel haast heeft het nou ook weer niet", zei ik. Ik maakte een afspraak voor aankomende maandag. Ik kon dan over een leenauto beschikken.
Vanavond reed ik de snelweg op, en ineens begint mijn auto een herrie te maken, een koffiemolen is er niets bij. Ik wist dat de garagehouder vanavond niet thuis zou zijn. Ik durfde geen tweede keer meer door de tunnel, ik was in Amsterdam-noord. Ik zou met mijn vriendin gezellig gaan even en een theetje doen. Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet, maar ik werd straal misselijk, een familietrekje. Dus mijn broer gebeld, of hij achter mij aan wilde rijden voor het geval dat mijn auto echt de geest zou geven en zo ging ik naar de garage. Ik had ook nog het probleem om thuis te komen, immers geen garagehouder betekent ook geen leenauto.
Diegenen die niet in toeval geloven, kunnen nu beter stoppen met lezen. Toen we de sleutel gingen wegbrengen, stopte er ineens een auto. "Je zou toch volgende week pas komen? ", klonk het uit de auto. Verrek, de garagehouder, en ik legde het verhaal uit. Alsnog ging ik met een leenauto maar huis.

Paddo's 2

De eerste alternatieven voor de paddo's zijn alweer te vinden. In diverse smartshops is de voorganger van de paddo weer te koop, de cactus. Dit is hetzelfde als destijds met de pitbulls, binnen de kortste keren liepen er allerlei andere soorten honden rond.
Een ander alternatief voor de verkoop van de paddo's is het ze zelf gaan halen. Op nog geen tien minuten lopen van mijn huis is momenteel een grote bron van paddo's, het bos. Het stikt er van de paddestoelen, waarvan sommigen je best wel een trip kunnen bezorgen.
Wat? Heb je ineens zin in een boswandeling?
Groetjes,
Robert.

Wat geen paddo's?

Sinds deze week zijn ze dan verboden, de paddo's. Ik zag al een wereld zonder pizza funghi en saaie schnitzels. Toen ik vanmorgen in de supermarkt kwam, stonden er op de groenteafdeling bakken vol met paddo's, zoals je op bijgaande foto kun zien. Ik hoor je al denken. Bij de supermarkt zijn toch geen verdovende middelen te koop? Nou, wat dacht je van koffie, nootmuskaat, bier, enz., en nu dus ook ..........
Groetjes,
Robert.

Sinterklaas

Dit was het tweede Sinterklaasweekeinde. Op het trammuseum hadden we de Sint op bezoek, en moesten de pieten met de kinderen op zoek naar de rode ballonnen. Een aardige meneer had ze gevonden, ik dus, en was met een tram onderweg naar het Haarlemmermeerstation. Terwijl de kinderen in een heerlijk verwarmde tram zaten, had ik een onverwarmde werkwagen bij mij. Ik ben geen koukleum hoor, maar de hele dag bij een maximum van vier graden breekt je langzaam op, vooral als je daarna lekker bij een kacheltje gaat zitten. Het resultaat is dat ik nu, het is half acht, aardig rozig ben.
Het belangrijkste is natuurlijk de Sint, althans in de ogen van de kinderen. Dat was te merken toen ik de Sint naar het station bracht. De kinderen waren in het station zo luid aan het zingen, dat ze op straat te horen waren. Zodra de Sint afgeleverd was, speerde ik, natuurlijk met conducteur en ballonnen, de lijn op, immers je moet het verhaal wel geloofwaardig houden. Een paar minuten later arriveerden ook de eerste speurneuzen, en ik had in no-time niet een ballon meer in de tram. Echt waar, de Sint had gezegd dat de ballonnen goed vastgehouden moesten worden, dus waren de touwtjes, waar de ballonnen aan vast zaten, zelfs niet meer met een breekijzer uit de kinderhandjes te bevrijden, eh, spreekwoordelijk dan.
Het ballonnen opblazen was een belevenis op zich. Dit gebeurde met helium. Ja, er zijn ballonnen weggevlogen of geknapt. Maar ook was er een meelbiet die wat van dat helium inademde, en daar was de smurfpiet.
Ik hoop dat iedereen een leuke dag heeft gehad. Volgens mij hadden mijn collega's het ook naar de zin. Ik wens iedereen alvast een fijne pakjesavond aankomende vrijdag. Gelukkig heb je daarna het hele weekeinde om van de overtollige pepernoten af te komen.
Groetjes,
Robert.

Spam.

Je kent het wel, de mailtjes over de meest belovenswaardige pillen of iemand die je bankrekening even wil lenen, spam dus. Even terzijde, wist je dat de Nederlandse merknaam van Spam Smac is? Je weet wel, dat goedje wat op vrijwel iedere tafel te vinden was, het lipje afbrak bij het openen, om je vervolgens je vingers open te snijden aan het blik. Een andere vorm van spam is natuurlijk de telefoonterreur tijdens het eten. Ik ben inmiddels wat kortaf tegen die gasten geworden. De truc die de telefonisten leren is om de regie van het gesprek over te nemen. Dit doen ze door zeer snel te gaan praten. Het is geen kunst, ze hebben een voorgedrukte tekst voor liggen. Zoals ik in een voorgaande blog al eens schreef, geven dit soort gesprekken stof tot schrijven. Had ik dat nou maar niet gedaan, ik word praktisch niet meer gebeld! En dat terwijl er is gewaarschuwd dat internationale bendes flinke bedragen betalen voor telefoonnummers en E-mailadressen die onder andere van deze site Blogspot of van Hyves worden gehaald, om je vervolgens lastig te vallen met allerlei "aanbiedingen". Dat zijn de leukste telefoontjes. Laatst vroeg een Chinese dame of ik wel eens olie kocht." Natuurlijk", antwoordde ik. "Welke?", vroeg de vrouw, en ik noemde het merk. Op welke beurs deze aandelen genoteerd stonden. Ik kon de dame alleen vertellen dat deze olie bij de autohandel in het schap staat. Ik zou de dame verkeerd begrepen hebben. Ik had allang door dat ze mij aandelen van een of ander tweederangs bedrijf wilde aansmeren, om zo de koers omhoog te krijgen. Resultaat, de verkopen verdient veel geld, en jij zit met waardeloze aandelen, want die koersen zakken weer als een pudding in elkaar. Met de moed der wanhoop probeerde ze mij duidelijk te maken dat het geen olie betrof maar aandelen. Inmiddels waren mijn aardappels gaar, en moest ik een einde aan het gesprek gaan maken. Ik dankte de dame voor de prettige conversatie, en hing op.
Afgelopen dinsdag was het weer raak. Dit keer ging het gesprek in het Nederlands. Het Duitse RWE. Deze jongens ken ik nog wel uit de Nokia-tijd, ze waren de huisleverancier van de fabriek in Bochum. Glashard werd gezegd dat ik teveel voor mijn energie betaalde." Hoe weet u dat?", vroeg ik."Nou, dat staat hier in de computer", antwoordde de dame. "Dan maak ik bij deze bezwaar dat mijn gegevens in uw computer voorkomen, en eis dat deze direct verwijderd worden." De dame was blijkbaar overbluft. Ze maakte haar excuses, en hing op. Ik verheug mij nu al op het volgende gesprek.
Een paar maanden geleden was ECI in actie. "U kunt lid worden van onze club, en dan krijgt u grote kortingen.""Maar die kortingen krijg ik toch ook al als ik geen lid ben?" (ECI is een zusterbedrijf van BOL.com en ook een dochter van Bertelsmann.) "Nee hoor." "Nou, als ik op een andere site van jullie concern bekijk, kan ik gewoon boeken bestellen wanneer ik dat wil." Gek hè, dat ze de afgelopen tien jaar de helft van de leden hebben zien verdwijnen. Ik had de tijd, dus ik probeerde het gesprek nog wat te rekken, en ik merkte duidelijk dat de tegenpartij het gesprek het liefst zou afbreken. Ik heb haar niet al te lang vastgehouden, en heb opgehangen.
Een leuker ding was een telecomfirma, en dit keer geen Pretium, die zal waarschijnlijk nooit meer bellen na onze laatste actie. Deze belde duidelijk via een internetverbinding, net zoals ik trouwens. Hoewel het telefoonnummer gemaskeerd was, was het IP-nummer, het internetadres, gewoon zichtbaar. "Met welke telefoonmaatschappij belt u meneer?" "Met Nonoh.""Dan wens ik u een prettige avond", en er werd opgehangen. Dit was meteen de kans om een een IP naar IP gesprek te proberen. Dus ik bel terug. "Had ik u net aan de lijn?" "Ja", stamelde de man."Hoe komt u aan dit nummer?""Dat heb ik jou ook niet gevraagd", antwoordde ik. Ik was toch uiterst benieuwd welke aanbieding hij had. Hij kon mij 25% korting aanbieden op de kosten van KPN. Ja, dat is inderdaad geen kunst. Ik wenste hem veel succes en hing op.
Ja sorry hoor, men breekt in op jouw privéleven, en dat mag ik niet?
Groetjes,
Robert. En zo heb ik weer een aardige lap tekst in elkaar gezet.

Een beter ritje dan vorige week.

Vandaag zat ik weer eens in België. Inderdaad, de rit was een stuk rustiger dan vorige week. Het ritje naar Leuven ging vrijwel vlekkeloos, de ring van Brussel had, zoals wel vaker, last van files, en ben ik dus via Zemst en de N26 naar Leuven gereden. Wat mij overigens opvalt is dat in België de informatie via TMC veel uitgebreider is dan in Nederland.
Voor een kennis in Leuven had ik iets typisch Nederlands meegenomen, speculaas. In België kent men wel speculoos, wat qua uiterlijk wel lijkt op onze speculaas, maar de smaak is volledig anders. De specerijen zijn vervangen door gebrande suiker, en het botergehalte is lager. Na het lezen van de voedingswijzer, kwam de kennis er ook achter dat zij na het eten van de koekjes "op regime" moet, wat zoiets betekent als lijnen.
Na Leuven moest ik naar Dendermonde. Vandaar ging de rit terug naar Uithoorn. Rechtstreeks? Nou niet helemaal. In Merksem ben ik nog even een supermarkt ingedoken om wat typisch Belgische producten op te halen. Voor mijn tante, die we aankomende week gaan bezoeken, heb ik koekjes gehaald, voor mijn broer( en mijzelf) martinosalade, een soort filet americain met mosterd en uien, en kip-kerrie salade. Kip-kerrie? Ja, dit is niet de bak mayonaise met wat kip en een snufje kerrie, maar een echte bak pittige salade.
"Volgeladen" reed ik weer terug naar Nederland, niet voordat ik mijn tank voor 94,4 cent de liter had volgegooid.
Of de terugreis vlekkeloos verliep? Nou? Bij Brecht kreeg ik al een melding dat bij de brug bij Gorinchem een groeiende file stond, dus werd ik omgeleid via Rotterdam. En daar ging mijn navigator voor het eerst de mist in. Om een file op de A20 te ontwijken, wilde het apparaat mij via Hillegersberg sturen. De filemelding bleek juist door deze afrit veroorzaakt te zijn.
Ach, ik ben weer heel thuis gekomen. Groetjes,
Robert.

Smart shops dicht.

Volgende week is het zover, de smartshops moeten dicht. Ja, als kind wisten we al dat het eten van paddestoelen, dat ik nog steeds zonder tussen-n schrijf, dodelijk kon zijn. Met begeleiding is het al een stuk beter, en bij hele volksstammen is de paddestoel niet uit de keuken weg te denken. Dat de paddocultuur in de schijnwerpers is gekomen, kwam door een Frans meisje die van de IJ-tunnel afgesprongen is na het gebruik van paddo's. Daarna kwamen de berichten van meerdere buitenlanders die de gekste dingen uithaalde, zoals uit hotelramen vallen.
Oké ik ben tegen elke vorm van verslaving, het maakt je op een of andere manier afhankelijk van een normaal niet noodzakelijk middel. Maar wordt het niet meer tijd om alcohol en agressie aan te pakken? Hierbij vallen slachtoffers, die helemaal niets met de verslaving van de persoon te maken hebben. Dan vallen die paar slachtoffers van de paddestoelen in het niets. In mijn kennissenkring heb ik aardig wat mensen die in allerlei openbare functies werken.
Nu we het toch over agressie hebben, waarom steekt er nou niemand eens een vinger uit? Een paar jaar geleden reed ik bij het Amstelstation achter een gelede bus aan, voor de mensen die een beetje bekend zijn, vanaf de Hugo de Vrieslaan naar de standplaats. Een aannemersbusje kwam van de Amstelzijde. Denk je dat hij die bus even doorliet? Op een paar centimeter na miste dit busje de bus. Het busje stopt, en twee kerels stappen uit. Ik was eigenlijk al voorbij gereden, maar zette meteen mijn auto in de achteruit. De twee mannen waren de bus al ingestormd. Ik zette mijn wagen zo neer dat het busje niet meer weg kon, en ben die bus ook ingegaan. Toen was het twee tegen twee. Hoewel de bus vol was, zelfs met staanplaatsen, was er niemand die het besef had om die twee gasten uit de bus de gooien? Nee, meestal volgt er een brief naar de klantenservice omdat de bus te laat vertrok.
Maar goed, geniet dit weekeinde nog maar eens van de pizza funghi, championpaté of een schnitzel met championsaus. Deze konden nog wel eens verboden gaan worden.
Groetjes,
Robert.

Waterschapsverkiezingen.

Wat waren ze spannend hè, die waterschapsverkiezingen? De uitslag zal pas aankomend weekeinde bekend worden gemaakt. Nou, nou, is de opkomst dan toch zo hoog geweest?
Een paar weken geleden kreeg ik, zoals vele andere Nederlanders, het stembiljet voor de verkiezingen. Nu ben ik regelmatig bezig met politiek en zijn de meeste lokale politici mij niet geheel onbekend. Deze mensen zie je dan later in de provinciale, landelijke en Europese politiek terug. Op dit stembiljet vond ik letterlijk niet één persoon die ook maar een schim van bekendheid bij mij had. Toen ik daarover klaagde, en graag een partijprogramma wilde hebben, kreeg ik als antwoord dat er snel een publiciteitscampagne zou starten. Nou, die werd gestart, en we zagen de hoofden van de Haagse politici weer op het scherm verschijnen. Wij moesten echt gaan stemmen, en natuurlijk op mensen van hun partij. Jaja, maar nog steeds geen informatie over de kandidaten, dus de vraag blijft welke kandidaat mijn standpunten verdedigt.
Of ik negatief ben? Nee hoor. Ik ben zelfs blij dat een onbekende bereid is om mijn voeten droog te houden, wat jij?
Groetjes,
Robert.

Gewoontes

Heb je wel eens bij jezelf gekeken naar je gewoontes? Ik eigenlijk niet. Dit veranderde een paar maanden geleden toen mijn vriendin en ik bij een chinees binnen liepen, en de serveerster opmerkte dat wij zeker voor de mau pah kwamen. Ze had gelijk. Zo hebben we meer van dit soort gewoontes. Bij de meeste van onze vaste adresjes hoeven we niet eens meer te bestellen, men weet al wat wij willen. Om maar gelijk de daad bij het woord te voegen gaan ze straks een broodje warme kip-kerrie halen.
Groetjes,
Robert.

Gladjes

Dat gladheid altijd onverwacht komt, hebben we afgelopen weekeinde helaas met 10 doden moeten bekopen. En nog zag ik vanmorgen zelf nog een paar auto's die de weg kwijt waren. Blijkbaar dringt het nog steeds niet door dat gladheid verraderlijk is.
Jaren geleden heb ik zelf flink last gehad van gladheid. Oud en nieuw viel zodanig dat een kleine vakantie gevierd kon worden. Dat betekende destijds voor mij auto volladen en wegwezen. Mijn doel was destijds Marburg in Duitsland, zo'n drie uurtjes rijden. Naar mate ik verder naar het oosten reed, des te witter werd het, totdat ik door dikke sneeuwbuien reed en zo min eindbestemming bereikte. Dat was sinds lange tijd, dat ik oud en nieuw in de sneeuw heb gevierd. Op de terugrit wisten we dat er een ijzelfront achter ons aan zou komen. Helaas haalde deze ons vlakbij de Nederlandse grens in. Zonder schade wist ik de auto, na een rit van 350 KM, veilig voor mijn deur te parkeren. Echter, toen ik mijn koffers uit de auto ging pakken, vonden de omstandigheden het nodig mij de aarde eens van dichtbij te laten bekijken. Resultaat, wat blauwe plekken. Achteraf moest ik er wel om lachen, na een lange gladde rit, op je stoep onderuit gaan.
Doe in ieder geval voorzichtig.
Groetjes,
Robert.

Domme koe.

Ik weer. Ik heb net mijn computertje weer aan de gang, de EEE wel te verstaan.Vorige maand schreef ik over de versie 8.10 van Ubuntu die net uit was. Meestal wordt kort daarop al een voorproefje gegeven van de versie die komen gaat. De volgende versie gaat het nummer 9.04 krijgen, en heeft als releasemaand april 2009. Diegenen die Ubuntu een beetje kennen, weten dat je de updates via de update-manager kunt krijgen. Als je een beetje met het systeem kunt omgaan, kun je ook updates doen die nog niet vrijgegeven zijn. Dit laatste had ik gedaan. Het systeem meldde dat de versie 9.04 beschikbaar was. Pas toen ik ging installeren, keek ik wanneer de eerste testversie beschikbaar zou zijn. Deze komt op 21 november. Gevolg, mijn computertje zocht zich rot naar programma's die er nog helemaal niet waren. Vanmorgen heb ik de EEE versie van Ubuntu weer op het dingetje gezet, en zie, ik ben er weer!
Groetjes,
Robert.

Sarah Bettens

Afgelopen week las ik een weblog op de site van RTV-Noord. Tussen de VRT en RTV-Noord is een uitwisseling van journalisten. Voor RTV-Noord is Sacharko Broere naar Brussel getrokken. Daar werd hem gevraagd een item te maken over Sarah Bettens. Voor hem en de meeste Nederlanders een onbekende, maar wereldberoemd in heel België, en niet onterecht. Bij deze blog zit een live-optreden van haar met het nummer Leef. Dit nummer heb ik regelmatig zitten meebrullen in de auto.
Druk op het pijltje en geniet.

Respect

De afgelopen tijd duiken er zo nu en dan berichten op over het aanrijden en mishandelen van verkeersregelaars, politieagenten, buschauffeurs en gewone burgers op straat. De verkeersregelaars en buschauffeurs zouden op een speciale cursus moeten om deze vorm van agressie de baas te kunnen. Jaja. Dus omdat iemand anders zich niet kan gedragen, moet jij op cursus. Dit is compleet de omgekeerde wereld. Dus, als jij een agressieveling tegeover je vind, ben jij degene die blijkbaar iets moet bijleren. Is dit hetzelfde als de twee scheidsrechters die tegen de vlakte werden geslagen, omdat een speler het oneens was met de kaart? Dan zijn we lekker bezig. Maar het allerergst vond ik toch het fluitconcert dat de "PSV-aanhang" gaf tijdens de minuut stilte in het Ajax-stadion ter nagedachtenis aan Sjakie Wolfs. Als zelfs dat greintje respect ontbreekt........

Weekeinde

Zo, ik ben weer onbeschadigd het weekeinde, of weekend, doorgekomen. Het was een lekker weekeinde, waarin ik geen verplichtingen had. De verjaardag van mijn vriendin hebben we dunnetjes gevoerd in het verpleeghuis bij mijn moeder. Vorig weekeinde hadden we het al uitgebreid gevierd in Groningen.
Ik mocht dus zondag lekker uitslapen. Ik werd ook pas rond negen uur wakker. Na lekker gedoucht te hebben, ging het richting mijn vriendin, waar een brunch stond te wachten, het was inmiddels elf uur.
Een lekker rustig dagje dus.
De zaterdag was ook al lekker gegaan. Ik moest naar het zuiden, en had daarvoor een half uurtje extra uitgetrokken, omdat de A27 afgesloten was. Hoewel de omleidingsroutes via de A16 en de A2 waren, stuurde mijn navigator mij toch de vrijwel uitgestorven A27 op om mij, vanaf Meerkerk, binnendoor naar Dordrecht te sturen. Met maar tien minuten vertraging kwam ik in Antwerpen aan. En een ritje door het prachtige Zuid-Hollandse landschap is best aan te raden. Daarna ging de rit verder naar Leuven, waar ik onderweg bij het knopppunt Machelen van de Brusselse ring, een Nederlandse personenwagen achterstevoren tegen de vangrail aan geparkeerd zag staan, met fikse schade natuurlijk. Gelukkig hebben deze mensen het er heelhuids van af gebracht. Minder goed ging het die nacht, waarbij drie jongedames het leven lieten door bij Schoten tegen een viaduct aan te rijden.
Ik ga mij maar weer eens vermoeien.
Groetjes,
Robert.

Sinterklaas

Sinds gisteren zijn ze weer in het land, de Sint en zijn pieten. Voor de kleintjes een spannende tijd, wat zullen de cadeaus dit jaar zijn? Voor mij is vooral de vraag welke straten er waar en wanneer worden afgesloten worden. Vanmorgen was het al zover. Mijn vriendin had bedacht om te gaan brunchen. Vol goede moed ging ik onderweg, om vervolgens vast te lopen in een enorme menigte. Men had bedacht de Sint via de Amstel de stad in te laten komen. werkelijk waar, ik zou geen artiest weten die het voor elkaar krijgt om op zondag voor elf uur half Amsterdam uit bed te krijgen. De Sint wel, en hoe! De bruggen en kades stonden vol en het wemelde van de pietermannen, en waarschijnlijk ook vrouwen. Kortom, ik kwam vast te staan in een zingende menigte. Na een paar minuten kon ik weer verder rijden.
Op weg naar dit gebeuren, viel het mij op dat er nogal wat politie op de been was bij de snelweg A2, vlakbij de afrit Ouderkerk. Wat was het geval? In het stadion was een voetbalwedstrijd, en de politie greep deze gelegenheid aan om eens wat boetes te gaan innen. In totaal werd er 92 duizend euro aan achterstallige belastingen en boetes geïnd. Daarnaast werden een stuk of wat auto's in beslag genomen, en werden vier mensen wegens dronkenschap opgepakt.
Mooi begin van de Sinterklaastijd.
Groetjes,
Robert.

Voetbal.

Dat voetbal een loterij is, hebben Standard Luik en Vitesse gemerkt. Beide clubs zijn uitgeschakeld door een, op papier althans, mindere club. Standard moest het afleggen tegen KV Kortrijk, die de landskampioen uit het bekertoernooi schopte. Bij Vitesse was het amateurclub FC Lienden die de Arnhemmers naar huis stuurde, RKC mocht vertrekken na een ontmoeting met Achilles '29 en Ajax had de ontmoeting met hekkesluiter Volendam ook anders voorgesteld.
Nu is dit een paar jaar geleden in België al eens gebeurd, en een stuk spectaculairder. De West-Vlaamse club Zulte-Waregem werd van een simpel clubje, een van de meest gevreesde clubs. Tijdens een eerste wedstrijd tegen club Brugge speelde de club zeer defensief, en won de wedstrijd met 1-0. Omdat men het zelf niet kon geloven, werd de tweede wedstrijd offensief gespeeld, immers tegen Club winnen, dat was gewoon onmogelijk. Het werd 2-0. En zo hoort voetbal te zijn, onvoorspelbaar, vol spanning en vooral zonder rellen. Bovendien was het ook nog normaal op televisie te bekijken. Zou het dan toch weer een vlokssport kunnen worden?
Groetjes,
Robert.

Even geen contact

Gisterenavond en vanmorgen ging het westen van Nederland gebukt onder een pinstoring. In Amsterdam- Zuidoost was een datakabel stuk getrokken bij graafwerkzaamheden. Hoewel gisterenavond de winkels dicht waren, waren het vooral de treinreizigers die geen kaartjes meer uit de automaten konden trekken. Zo zie je maar weer hoe kwetsbaar centrale systemen zijn. Dit kan in de toekomst ook gebeuren met de OV-chipkaart. Het zal mij benieuwen hoe men dat zal oplossen.
Groetjes,
Robert.

Lekkage

Een paar maanden geleden was er in onze regio een vervuiling van het drinkwater. Dit werd veroorzaakt door vogelpoep, dat via een lek dak in een bassin terecht kwam. Na een aantal dagen was de besmetting verdwenen, maar moesten de leidingen nog doorgespoeld worden. Dit werd gedaan door de brandkranen in de straat een tijdje open te draaien. Bij deze kraan is het dichtdraaien niet helemaal goed gegaan, en bleef lekken. Vandaag stond er een graafmachine met wat werklui er omheen. Zelf dacht ik dat het lek werd gerepareerd. In het echt is het gaatje een echt gat geworden.
We wachten af.
Groetjes,
Robert.

Bel me niet

Eindelijk is er een bel me niet register. Via de website bel-me-niet.nl kun je je aanmelden voor dit register. Hierdoor zou het zo moeten zijn dat we weer rustig kunnen eten zonder gestoord te worden door iemand die je weer een abonnement of dienst wil aansmeren. Of ik mij ga aanmelden? Natuurlijk niet. Ik moet toch stof tot schrijven hebben?
Groetjes,
Robert.

11 november.

Gisterenavond was het al op buienradar te zien. Een leuk regenfront was onderweg, het KNMI had al gewaarschuwd voor wateroverlast, dus stond er ons wat te wachten. Zo rond negen uur 's avonds begonnen de eerste druppels te vallen, niet lang daarna gevolgd door een enorm noodweer, waarbij in Amsterdam de straten blank kwamen te staan. Ik was blij dat ik de Kia bij mij had, deze staat lekker hoog op de wielen. Die was bijvoorbeeld bij de Canadabrug handig, terwijl de personenauto's tot aan de drempels door het water gingen, had ik geen last. Wat mij opviel was dat in Amstelveen de straten een stuk droger waren. Dat zal vast komen omdat we daar onder zeeniveau liggen, en het riool leeggepompt wordt.
Vandaag is ook de dag van Sint Maarten, de heilig die zijn doek deelde met een arme die het koud had. Dit wordt in grote delen van het land gevierd door de kinderen, die met lampionen de deuren langs gaan om snoep op te halen. Overigens krijgen de kinderen die bij mij aankloppen een mandarijn.
In het zuiden van het land is natuurlijk om 11.11 uur de raad van 11 geïnstalleerd. Daar is de carnavalstijd aangebroken.
Nog verder naar het zuiden, in België en Frankrijk wordt het einde van de eerste wereldoorlog herdacht. Hoewel, in Ieper gebeurt dit iedere avond om acht uur aan de Menenpoort, en dit al vanaf 1928.

De coffeeshop

We hebben echt een regering die begint door te schieten als het gaat om de bewaking van normen en waarden, beter gezegd, hun normen en waarden. Zelf ben ik van christelijke afkomst, en zou mij dus moeten kunnen herkennen in de beleidsmaatregelen die de diverse bewindslieden willen nemen. Zo wist een krant te melden dat minister Rouvoet graag een einde zou willen maken aan de losbandige manier, waarop jongeren met relaties omgaan. Dat is een heftige uitspraak. Alleen zoals meneer het omschrijft, zou ik om de haverklap stuikelen over de vrijende paartjes. toch wat overdreven nietwaar?
Als het gaat om de coffeshops, heb ik ook een dubbel gevoel. Leg mij het verschil eens uit tussen iemand die een joint rookt, en iemand die een biertje drinkt. Afgezien van de stank die eerstegenoemde veroorzaakt, zie ik geen verschil. Zeker niet als je heroine gelijk stelt met jenever. Je kunt aan beide verslaafd raken, en zowel een junk als een alcoholist zijn afhankelijk geworden. En zie er dan maar eens vanaf te komen.
Als de regering zich eens om de laatstgenoemden gaat bekommeren, en vooral zorgt dat de reden waarom men is gaan gebruiken verdwijnt.
Als je dan coffeeshops wilt gaan sluiten, doe de kroegen dan ook dicht. Want, wat te denken van de mensen die luidruchtig hun drank op straat gebruiken, en vervolgens luidruchtig de kroeg verlaten. Dan vraag ik mij af waar je meer last van hebt. Beter gezegd, met iemand die een joint gerookt heeft, kan ik meestal nog wel praten. Af en toe moet ik die mensen wel eens wegjagen van mijn slaapkamerraam. Daar zul je de rest van de avond ook geen last meer van hebben. Met kroeggangers is dat wel anders. Die gaan het liefst nog met je in discussie, en ben jij ineens de lastpak, terwijl je niets anders deed dan van je nachtrust genieten.
Mijn verslaving? Werken! Zou daar een afkickprogramma voor bestaan?

Rijvergunning

Op AT5 stond een stukje over de slachtoffers van het taxiongeluk vorige week. Daarin werd gemeld dat de veroorzaker door het rood is gereden, en dat de slachtoffers het vreemd vinden dat de man nog steeds een rijbewijs heeft en gewoon aan het werk is. Zelf vind ik het ook vreemd. Als ik op de museumtramlijn een overtreding maak, ben ik direct mijn rijbewijs kwijt. Pas na een onderzoek kan ik mijn rijbewijs terug krijgen. De naam rijbewijs stoot mij al tegen de borst. In de meeste talen heet dat papiertje ook geen bewijs, maar een vergunning. Je mag een voertuig besturen. Een bewijs zou betekenen dat je het kunt. Waarom wordt zo een bewijs dan niet wat sneller ingenomen. Iemand die met een noodgang rijdt, door rood gaat, links blijft rijden of geen richting aangeeft, geeft toch aan geen voertuigbeheersing te hebben? Om maar te zwijgen van de mensen die achter het stuur zitten te lezen, TV kijken( ja, echt!) of te eten. Dit wordt, net als mobiel bellen, slechts bestraft met een geldboete. Neem zo iemand gewoon het rijbewijs eens voor een dagje af.
Veel veiligheid toegewenst,
Robert.

Humeur.

Vrijdagochtend stond ik op met hoofdpijn. "Een lekker vooruitzicht", dacht ik nog, en dacht dat het niet erger kon. Totdat ik mijn voorgevel in de spiegel ging aanschouwen. Deze was helemaal rood van het bloed. Ik had 's nachts een bloedneus gehad. Dit gebeurt wel vaker als ik verkouden ben. Verschrikt realiseerde ik mij dat mijn bed ook best eens in een bloedbad veranderd kon zijn. En inderdaad, mijn kussen en kussensloop hadden een totaal andere kleur dan de fabrikant oorspronkelijk had bedoeld. Als de bliksem haalde ik mijn bed af, gooide alles in de wasmachine, en startte deze. Als er nu een rechercheur mijn rioolwater had gezien, had ik op zijn minst een inval verwacht. Tijdens de voorwas was het water redelijk rood gekleurd.
Donderdag zou ik de achterband van mijn fiets verwisselen. Zou, want ik mocht deze eerst gaan plakken. De nieuwe band bleek lek.
Vrijdagochtend kon ik, nadat ik de sporen van het bloedbad van die nacht had uitgewist, op pad. De band hield zich goed, evenals mijn neus, het blijft natuurlijk een gok. Na een paar klanten bezocht te hebben, waarbij ik flink moest tillen, brak de theepauze aan. Uit mijn neus kwam een zacht warm gevoel. Ja hoor, een bloedneus. Terwijl ik aan het tillen en sjouwen ben gebeurt er niets, ik ga rustig zitten, en het is gelijk bingo.
Alles ging goed. Tot ik zaterdagavond, tijdens het even weer een flinke bloedneus kreeg. Alsof het dan zo moet zijn, was dit een flinke. Het keukenpapiertje, dat ik bij de hand had, was in een oogwenk doordrenkt, en zat er niets anders op dan boven een wastafel wachten tot het zou stoppen.
Tot nu toe is het verder droog gebleven.
Groetjes,
Robert.

Verkiezingen.

De verkiezingskoorts heeft weer toegeslagen. Je kun geen krant openslaan, of er staan allerlei verhalen in over mensen die wij niet kennen, zich verkiesbaar stellen en, of we het willen of niet, invloed op ons leven zullen krijgen. Zelfs vanuit Den Haag komt een stemadvies. Inderdaad, ik heb het natuurlijk over de waterschapsverkiezingen. Wat dacht jij dan?

Is dat Vista?

Je hebt wel eens van die dagen, dat je denkt, kan dit stommer. Terwijl ik met mijn EEEPc bezig was, zat ik met iemand te discussiëren over de diverse besturingssystemen. Zoals ik als schreef, gebruik in Windows voor de hoogst noodzakelijke dingen, zoals communicatie met mijn GSM's. Ik had twee versies Windows,98 en XP op de zwaardere computers en Xandrox op de EEEPC draaien. Zoals ik al eens had geschreven, heb ik de hele boel nu op Ubuntu draaien, wat gratis is, moet je gebruiken nietwaar? Voor de EEEPC gebruikte ik overigens de versie 8.04.1 Netbook. Een maand of twee geleden kwamen de eerste redelijk stabiele alpha-versies uit van Ubuntu 8.10. Dit keer wilde ik wel eens meemaken hoe dit zich ontwikkelde. Wat ik wel weet is, dat ik een aardig dataverkeer heb veroorzaakt, ik had twee computers geüpgrade. Gemiddeld waren er zo'n 50 updates, en dat waren niet altijd de kleinste. Maar goed, het EEEPC-tje wilde ik ook op Ubuntu hebben, omdat ik bij Xandros toch tegen wat kleine irritaties opliep. Zo draaide er nog Firefox 2 op en Open Office 2.0, en was het een heidens karwei om de Nederlandse woordenboeken erop te krijgen. Dus ontkwam ook dit ding niet aan Ubuntu. Ubuntu betekent voor iedereen.
Terwijl ik aan mijn gesprekspartner het systeempje liet zien, denkt er iemand interessant te kunnen gaan doen. Ineens steekt dit figuur, die niets met dit gesprek te maken had, het hoofd tussen ons in. "Is dat nou Vista?", klonk het. En, stommeling die ik ben, ik geef nog antwoord ook. Ik had de grootste moeite het oorspronkelijke gesprek weer aan de gang te krijgen. Steeds trachtte deze stoorzender het gesprek naar de maan te helpen, hoewel ik liever dat figuur daarheen zag gaan.
Groetjes,
Robert.

Stoom afgeblazen

Zo, ik heb lekker mijn stoom kunnen afblazen. Ik heb in ieder geval aardig van ambtenaren aan het werk kunnen zetten, daar worden ze uiteindelijk voor betaald. Ik kreeg een leuke vergelijking voor de chipkaart en het EPD van Klink. Stel, je koopt een huis. Dan vraag je of je er in kunt wonen. Neem je dan ook genoegen met het antwoord:"Probeer het nou maar. Wij vinden dat je daar best kunt wonen." Ik niet. Ik heb nog steeds een strippenkaart op zak en ik heb momenteel geen DigiD.
Ik zie trouwens een gebeurtenis over een jaar of tien al voor mij. Met de auto rij ik naar een P+R plaats, ga daar met de bus de stad in, en stoot mij hoofd. Omdat er een apotheek dichter in de buurt was, koop ik daar mijn pleister. In Den Haag ziet men dan waar ik met de auto heb gereden door de kilometerheffing, middels de chipkaartdatabase ziet men waar ik ben uitgestapt en via het elektronische patiëntendossier kant men zien dat ik mijn hoofd heb gestoten. Deze inkijk wordt natuurlijk uitgewist. Een echt geruststellend idee. Zelf maakt het mij niet uit, dat iedereen alles van mij weet, ik heb niets te verbergen. Sterker nog, als ik in de anonimiteit wil leven, wat doe ik dan met een blog? Ach, de aankomende tijd zal het weer gezellig worden in de kamer.
Groetjes,
Robert.

Big Brother Klink.

Ik kreeg een paar mailtjes met de vraag waarom ik zo tegen het EPD ben. Op zich ben ik niet tegen uitwisselen van gegevens tussen medici. Sterker nog, mijn huisarts, apotheker en ziekenhuis( ja, ik ben daar ook wel eens geweest) wisselen al jaren de gegevens met elkaar uit. Ik moest een keertje naar de dokter, en kreeg daar een receptje mee voor de apotheker. Bij de apotheek aangekomen, bleek deze al klaargemaakt te zijn. Het receptje hadden ze alleen nodig voor de handtekening van de huisarts. Het werkt dus al! Nu komt de regering met een zwaar verouderd systeem, waar alle medici zich op moeten aansluiten. Verzekeringen zouden geen inzicht hebben, alleen medici, zoals artsen. Ik heb de eerste reclame al gehoord. "Onze artsen kunnen u begeleiden." Weg privacy. Trouwens, was ons niet beloofd dat onze medische gegevens op onze identiteitskaart komen?
Vanuit de medische wereld wordt al gewaarschuwd voor dit systeem. Het werkt slecht, en de artsen die ermee werken hebben al gevraagd of de proef stopgezet kan worden. Nogmaals, er bestaat al een werkend systeem. Het probleem voor de overheid is natuurlijk, dat ze er geen controle en inzage over heeft.
Groetjes,
Robert.

Weekeinde

Terwijl mijn vriendin tracht te pinnen, zit ik lekker in de zon dit stukje te tikken. Ze zijn sinds lange tijd weer eens naar de oosterse markt. De voorraad flikken moest nodig aangevuld worden. We nemen gelijk de gelegenheid te baat om de meest exotische etenswaren te kopen bij een gigantische chinese supermarkt. Ah, mijn vriendin staat nu aan de pinautomaat een deel van haar rijkdom uit de muur te rukken. Ze gaan weer verder. Later!
Na een bezoekje aan mijn moeder, zijn we weer thuis. Meteen laat de zon zich ook niet meer zien. Gelukkig was het weer vandaag een stuk beter dan gisteren. Hebben jullie ook zo een regen gehad? Nou, ik wel, en dan nog op de wekelijkse rit België. Door de regen waren er diverse slippartijen. Dit komt omdat er op de meeste wegen afgevallen blad ligt. In combinatie met vocht krijg je een substantie die nog verraderlijker is dan ijs. Onderweg heb ik eenmaal een ongeval gezien, waarbij iemand zijn wagen niet tot stilstand heeft kunnen krijgen, en twee auto's waar ik in de koplampen keek, in een bocht remmen op de snelweg is toch niet zo een slimme actie. Ik hoop alleen maar dat er geen gewonden bij zijn gevallen.
Ik ben in ieder geval het grootste deel van het weekeinde weer heel door gekomen.
Werkse,
Robert.

Elektronische overheid.

De afgelopen week werd bekend gemaakt dat men in Rotterdam vanaf 2009 de strippenkaart gaat afschaffen. Dit systeem is nog verre van perfect, het werkt met verouderde hardware en software en is al diverse keren gehackt. In de regio waar ik woon kun je de chipkaart wel gebruiken, het vervoerbedrijf , Connexxion, verdedigt zich door te roepen dat dit slechts een proef is.

Deze week kwam in het nieuws dat het Ministerie van Volksgezondheid een brief zou sturen over een opt-out voor het elektronisch patiëntendossier. Een opt-out? Dat betekent dus dat als je geen bezwaar maakt, je automatisch wordt opgenomen in dat dossier. Dit riekt naar een overtreding van artikel 365 van het wetboek van strafrecht, waar de burgerij wordt beschermd voor dwang die de ambtenarij kan opleggen. Met andere woorden, de ambtenaar die dit op zijn geweten heeft, kan een gevangenisstraf riskeren.

Die brief, die we vandaag in de brievenbus zouden krijgen, heb ik trouwens niet ontvangen. Ik heb via de mail het ministerie al laten weten hier niet mee akkoord te gaan, en stappen te zullen ondernemen indien ik merk dat mijn gegevens in het systeem zijn opgenomen. Of ik mijn gegevens niet wil laten opnemen? Dat wel, maar ik ben principieel tegen het systeem opt-out, en principes moet je respecteren. Trouwens, mijn huisarts is aangesloten op een lokaal systeem dat perfect werkt. Als ik bij de huisarts een recept krijg voorgeschreven, is het ook bekend bij de apotheek. Het geschreven recept wordt slechts ter controle gebruikt. En als een branche al een systeem in werking heeft, waarom moet Den Haag zich er dan mee bemoeien? En, zoals gewoonlijk, is dat systeem dan vol met kinderziektes, en maakt het gebruik van allerlei verouderde en gekraakte systemen.

Deze week was ik ook al in de slag met DigiD. Het bleek dat mijn account weer actief was, terwijl ik deze toch echt opgezegd had. De beveiliging van dit systeem is vrij amateuristisch. De overheid kan beslissen dat een beveiligingsniveau hoog, midden of laag moet zijn, de consument heeft hier niets over te vertellen.

Of ik altijd zo ben? Ik heb dit al een keertje eerder meegemaakt met het bedrijf Certipost, dat zomaar, op de naam van onze firma een elektronische brievenbus opende. Het bleek later dat de firma Q8 hierachter zat. Om deze brievenbus op te zeggen moest ik een uittreksel van de Kamer van Koophandel insturen met een opzeggingsbrief. Ik werd nog gewaarschuwd. Als ik de algemene voorwaarden zou overtreden, dan zou de brievenbus opgeheven worden. Drie keer raden wat ik gedaan heb..

Dat was Windows 3.11

Vandaag stond in de krant, dat Microsoft de Windowsversie 3.11 definitief ten grave heeft gedragen. Deze versie werd nog gebruikt in diverse besturingen van onder andere auto's. Als ik aan dat systeem denk, denk ik alleen maar hoe gelukkig wij, in 1993, waren met een snelle computer, een 486SX25, een groot geheugen van 4 MB en een gigantische harde schijf van maar liefst 100MB. Ik had daarnaast nog een supersnel modem die met 14,4Kb/s over de BBS-en kon struinen. Een BBS was een centraal punt waar je berichtjes en software kon uitwisselen, want internet was nog niet toegankelijk voor de burgerij. Dat kwam pas een jaar later, toen XS4ALL en De Digitale Stad van start gingen. In 1996 schakelde ik over naar een Pentium 100 met 8MB geheugen en 1GB harde schijf met Windows 95, in 2001 gevolgd door een Pentium 500 met 256 MB geheugen en 12GB harde schijf. Deze laatste computer is de reden geweest dat ik in 2008 ben overgeschakeld op Ubuntu. Omdat Windows 98 niet langer werd ondersteund, dwong Microsoft mij min of meer tot de aanschaf van een nieuwe computer. Gelukkig bleek mijn computer geschikt voor de toenmalige versie 7.04 van Ubuntu. Gisteren was de release van de nieuwe versie van Ubuntu, versie 8.10. Zonder problemen ging deze op mijn inmiddels 7 jaar oude computer. Met weemoed denk ik terug aan de eerste Apple 2 die met 48KB geheugen en 360KB opslagruimte een ware revolutie veroorzaakte.

Patiëntendossier.

Zaterdag komt hij, de brief over het elektronisch patiëntendossier. Zoals wel vaker, gaat het ook hier om een systeem dat niet eens van start is gegaan en ik geen idee heb hoe de beveiliging gaat werken. En mocht men mijn gegevens willen hebben, is een telefoontje naar mijn huisarts voldoende. Inderdaad, ik zal bezwaar gaan maken, dit riekt namelijk naar een ordinaire bezuiniging.

Een herfstweekeinde.

Zo, alweer aan de wintertijd gewend? Nou, ik heb er toch nog wat moeite mee. Vanmorgen was ik alweer wakker voordat de wekker ging. Gisteren was het wel lekker om een uurtje langer te mogen liggen. Wie wel chagrijnig waren, waren de weergoden. Die lieten wel even merken dat het herfst was geworden door de sluizen open te gooien. Natuurlijk moest ik met dit rotweer, wat werkzaamheden buiten verrichten. Ja, ik was doorweekt. Dat het een mal weekeinde zou worden, kwam ik zaterdag al achter tijdens mijn ritje in België. Mijn auto werd gebeten door een hond die, achteraf gezien, geen hekel aan Nederlanders bleek te hebben. Hij greep alles dat ziech op wielen voortbewoog. De supermarkt waar ik wat dingetjes zou halen, bleek dicht door een staking. Die avond zou ik om 19.30 op het trammuseum aanwezig zijn. Ik kwam aan om 19.28, niet gek na een ritje België. Om 20 uur vertrok, op verzoek van vele passagiers, een extra rit, getiteld Museumtram by night. Het was een succes. 125 man had zich aangemeld, waardoor er zelfs een tweede driewagenstel ingezet moest worden. Dit is een motorwagen met twee bijwagens, zoals vroeger in de spits werden ingezet. De rit, in combinatie met de manifestatie “De nacht van de nacht”, waarbij bedrijven de verlichting uitdoen, gaf een haast spookachtige sfeer. Het is dat we geen Halloween vieren..... Het was met 13 graden wel lekker weer. Morgenochtend gaan we voor het eerst ramen krabben. De winter is in aantocht..... Groetjes, Robert.

Bussen naar Utrecht

Als je nog een keertje rechtstreeks met de bus naar Utrecht wilt, moet je snel zijn. Vanaf december zullen deze vanuit onze regio niet meer rijden. Van een lijn zat een opheffing er al lang aan te komen, lijn 125 van Amstelveen naar Utrecht. Door de verbouwingen en toenemende drukte op de A2, verloor deze lijn de functie van sneldienst. Wie herinnert zich nog de reclames:"In 40 minuten in hartje Utrecht?" Deze lijn is van een redelijk succesvolle lijn een zorgenkindje geworden.
Een andere lijn, lijn 140, was ooit met 63 kilometer een van de langste lijnen in Nederland. Deze lijn reed van Haarlem via Aalsmeer en Uithoorn naar Utrecht. In 2002 werd een deel van de lijn overgenomen door het Franse bedrijf BBA/Connex. Hierdoor ontstond het malle effect dat je in Uithoorn van lijn 140 op lijn 140 moest overstappen. Desondanks is dit een redelijk drukke lijn, die in de spits zelfs aan de grenzen van haar kunnen zit.
Juist deze laatste lijn wordt ingekort tot Breukelen, waardoor je, zowat in het zicht van de Dom, nog een keer moet overstappen. Wilde men in Utrecht de mensen dwingen om in de trein te stappen, wat op jaarbasis een kostenverhoging van circa 750 euro tot gevolg heeft, heeft men de hand over het hart gestreken, en laat men een andere lijn, lijn 120, wel naar Utrecht rijden. Of ik met deze oplossing tevreden ben? Nou nee. Dit zal een hoop mensen, die we met pijn en moeite uit de auto hebben gekregen, weer de auto injagen. Buiten dat is ons openbaar vervoer behoorlijk duur. Kost een OV-jaarkaart in Nederland bijna 4800 euro, is een dergelijke kaart in Vlaanderen voor slechts 250 euro te krijgen. Leve de privatisering. Ik hoop dat de 7075 handtekeningen nog wat gaat opleveren. Via de officiële wegen is de provincie Utrecht niet tot andere gedachten te brengen.
Groetjes,
Robert.

Nederlands

Als Nederlander krijg je wel eens de vraag,”Noem iets typisch Nederlands.” Dan komen meteen de clichés, klompen, molens, polders en kaas. Ik noemde dan zelf de bakfiets en de bakbrommer, die zie je vrijwel nergens ter wereld, tot ik een artikeltje las over een Belgische koekfabrikant, die een Nederlandse fabriek had overgenomen. De Belgische fabrikant maakt momenteel gouden tijden door met de productie van smeerbare speculoos, overigens niet te verwarren met onze speculaas. En zo kwam ik op weer iets Nederlands. Ik heb natuurlijk wel eens speculoos gegeten, en vond dit altijd een beetje laf, maar kon niet omschrijven wat er aan miste. Tot ik het bewuste artikel in de krant onder ogen kreeg, waarin haarfijn werd uitgelegd dat de Fransen het recept van de speculaas, zoals wij dat kennen, een eigen bereidingswijze hadden gegeven. Gaat er bij onze speculaas een hele hap kruiden in, is deze bij speculoos vervangen door gebrande suiker. Ik kan hiermee dus speculaas toevoegen aan het lijstje:”typisch Nederlands.”

De Nederlands fabrikant is een van de grootste fabrikant van ontbijtkoek, bij de meeste Nederlandse gezinnen niet weg te denken. De Belgische fabrikant heeft ook hier de kruiden uitgehaald, weer suiker toegevoegd, en het op de Belgische markt gezet. Het schijnt een succes te zijn.

In Nederland zijn trouwens de eerste potjes smeerbare speculoos gezien. Zou de fabrikant ook een Nederlandse uitvoering op de markt gaan brengen?

Groetjes,

Robert.

Marathon

Vandaag was, waarschijnlijk de laatste, marathon van Amsterdam. Wat ik vorige week al schreef in de blog over de 4 mijl van Groningen, was het parkeren weer een ramp. De renners werden wederom aan hun lot overgelaten, met een parkeerchaos tot gevolg. Diverse renners zullen hun auto op het opslagterrein van de politie mogen ophalen. Een ander verschil dat mij opviel was het publiek. Was het in Groningen vechten om een plek, in Amsterdam kon je, zeker de laatste kilometer, de hele dag door tot aan het parcours komen. Sterker nog, mede door de slechte afzettingen kon je gewoon op het parcours lopen. Ook de sfeer is heel anders. Diegenen die dan de moeite nemen om te gaan kijken, die gaan dan ook kijken, en zullen ervoor zorgen dat ze geen woord hoeven te wisselen met de medekijkers. Dat was vorige week in Groningen wel anders. Dat ik daar amper een gesprek kon voeren kwam omdat er een kapel schuin tegenover ons positie had gekozen.

Dit eerste stukje zat ik in de duiventil te tikken. Dat ik niet het hele verhaal kon schrijven kwam omdat er een taxi het zo nodig vond via de rails proberen weg te komen. Het moge duidelijk zijn, dit lukt echt niet, hetgeen deze taxichauffeur direct zou merken. Een bestuurder meldt dat hij niet meer op de wisselplaats Jollenpad kan komen, omdat een taxibusje in de sporen is gereden. En dan komt er op de museumlijn een geoliede machine in bedrijf. De passagiers aan weerskanten van de taxi, worden overgezet zodat ze hun reis kunnen vervolgen en binnen de minuut staat de tweede tramdienstleider in de verkeersleiding. Met de verkeersleider wordt snel doorgesproken wat we gaan doen. De dienstwagen aan “onze”zijde van de taxi wordt volgeladen met balken. Ik ga, samen met een stel collega's, de baan op. Na wat heen en weer overleg, besluiten we de taxi iets opzij te husselen, zodat de wielen weer op de grond staan, en de taxi weg kan rijden. Daarna kan het tramverkeer weer worden hervat.

Achteraf blijkt de chauffeur een sleepwagen bij de politie te hebben besteld. Ik heb probeer deze nog af te bestellen, maar de wagen blijkt al te arriveren als we de taxi net hebben bevrijd.

Helaas voor de man, zal er binnenkort een rekening van de museumtram op zijn deurmat liggen en waarschijnlijk zal de politie een rekening sturen voor de sleepwagen.

Ah, weekend.

Wat was het koud vanmorgen. Het is goed te merken dat we richting winter gaan. Toen ik vanmorgen de motor van mijn auto startte, waren in een mum van tijd de ramen beslagen. Onderweg kreeg ik een prachtige zonsopgang te zien, het zou een prachtige dag worden.

Op een van de ritjes vandaag kwam ik in een omleiding terecht. Vreemd, ik had toch opgelet of er werkzaamheden waren. Het bleek dat er een veldrijwedstrijd plaatsvond. Stom, ik had niet opgelet op evenementen.

Op een andere rit stond de klant verbaasd. “Ben je er nu al? Op de snelweg staan lange files.” Ik was nog een beetje met de navigator aan het testen, en ik vond het al vreemd dat zij, het ding heeft een vrouwestem, mij over een secundaire weg stuurde. Toen ik later de snelweg op ging, was de richting waar ik vandaan kwam volledig gestremd was.

Deze week waren er ook een aantal ongevallen te betreuren, waarbij zelfs zwaargewonden zijn gevallen. Bij de treinbotsing in Gouda waren het slechts lichtgewonden, in Amstelveen waren er bij de botsing tussen een tram en bus een aantal zwaargewonden te betreuren.

Vanmorgen reed ik trouwens langs een hele vreemde aanrijding. Dit was een duidelijk gevalletje ik kwam van rechts. Het kruispunt lag bezaaid met allerlei carrosserie-onderdelen, terwijl er van de auto's niets te bekennen viel. Deze bleken na de klap een tiental meters stuurloos te zijn doorgereden en tegen een gevel van een huis te zijn terecht gekomen.

Een aantal jaren geleden heb ik zoiets dergelijks meegemaakt. Er stond een auto midden op de kruising die duidelijk een aanrijding had gehad, maar een tegenpartij was niet te vinden. De chauffeur in de aangereden auto was nog te beduusd om te vertellen wat er gebeurd was. Na een zoekpartij bleek dat de tegenpartij in een struikgewas was gedoken. Omdat de struik onbeschadigd leek, hadden we daar in eerste instantie helemaal niet gekeken. Om het slachtoffer uit de auto te halen, het dak moest eraf geknipt worden, moest eerst de struik gerooid worden.

Ik ga in ieder geval weekend vieren. Zondag ben ik tramdienstleider op het trammuseum, en we mogen ons verheugen op de Amsterdamse marathon. Omdat de opvang van de renners niet geregeld is, proberen de mensen hun auto overal en nergens kwijt te raken. Dat betekent vroeg opstaan om die mensen van de rails te jagen, want deze mensen gaan gerust op de rails parkeren.

Prettig weekend,

Robert.

Leen

De reactie op mijn vorige blog was een slimme. Inderdaad zijn het de leningen en hypotheken geweest die het zetje voor de kredietcrisis hebben gegeven. Het grote verschil tussen de VS en Europa is dat hier eerst je kredietwaardigheid wordt getoetst voordat je ook maar een cent krijgt. Verder is er een heel parlement de op de huishouding let, terwijl in de VS de president zelfs een vetorecht heeft, iets dat bij ons ondenkbaar is. Dat er momenteel bij ons problemen zijn, komt omdat de inwoners van de VS niet meer aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Daarnaast zijn er hier mensen die hun geld van de bank afhalen waardoor de problemen nog groter worden en een bank zelfs failliet zou kunnen gaan. Zoals ik in mijn vorige bericht al schreef, kun je een handje helpen door de inhoud uit de oude sok, schoenedoos en matras naar je spaarrekening te brengen. Groetjes, Robert.

Kuddedieren.

Geldbezittend Nederland zit aan de buis gekluisterd, wat doet de beurs? De laatste tijd is deze flink gedaald, hetgeen betekent dat de bedrijven minder waard worden. Is dit erg? Nee, natuurlijk niet, de bedrijven zal het ook een worst zijn, em in feite zit daar ons probleem ook niet.

Een korte uitleg over aandelen. De prijzen van aandelen gaan omhoog als ze gewild zijn. Ze worden gewild als een bedrijf winst dreigt te maken, en geld, dividend genoemd, gaat uitkeren op de aandelen. Ik hoor het u denken:”Dat is een omschrijving van aasgieren.” Nou, dat klopt. Die gaan ook om een prooi cirkelen als er veel vlees te halen valt.

Waarom zijn de banken dan omgegaan? In de VS heeft dat te maken met het grenzeloos lenen, beter gezegd, de Amerikanen leven op de pof met een torenhoge staatsschuld tot gevolg. De financiering moet dan ook door het buitenland gebeuren. Vandaar de veel Amerikaanse banken filialen in het buitenland hebben om spaarders te lokken, zoals in België de Citibank.

Dat bij ons de banken bijna om zijn gegaan komt omdat er mensen zijn die hun bankrekeningen gingen leeghalen. Daardoor is de financiële bodem onder zo een bank weggeslagen, en is het gewoon einde verhaal. Mensen die dit lezen, en dit gedaan hebben, breng als de sodemieter het geld terug naar een bank. En als je een beetje zekerheid wilt, pak dan een private bank, zoals Argenta of DSB, of een coöpratieve bank, zoals de Rabobank. Hou verder in het achterhoofd, de eerste €100.000 euro zijn door de staat gegarandeerd. En wist je dat, als je je spaargeld in huis hebt, je de verzekerde som moet verhogen? Verder pakt de belastingdienst per jaar ook een paar procent in.

Waarom ik die banken adviseer? Eigenlijk heel simpel. Deze banken lenen vooral aan particulieren in de vorm van persoonlijke leningen en hypotheken. In feite is de eindsom van die handelingen al bekend.

IJsland, hoe kan dat dan? Nou, dat krijg je als je inhalig bent. De bank is met spaargeld gaan beleggen. En als dan de aandelen in de VS hebt, is het geld ineens geen cent meer waar. Het wordt vooral kwalijk genomen dat, toen de problemen al aan de gang waren, de centrale bank van IJsland heeft ontkend dat er problemen waren. Ziehier het begin van een gerechtelijke procedure.

Maar kijk nu zelf, zijn we geen kuddedieren?

Groetjes,

Robert.

IJsland in de kou?

Vandaag kopte de interneteditie van de Telegraaf:” Belastinggeld bevroren in IJsland.” Ja, werd er gisteren nog gewezen naar Amstelveen, de hele provincie zi voor bijna 100 miljoen in het schip, waarvan 78 miljoen in Ijsland en een ander deel bij een Duitse vestiging van Lehmann, juist die toko die failliet is. Vandaag kwamen de provincie Groningen als nummer twee binnen in de schuldeisers hitlijst, met 30 miljoen. Gedeputeerde Hooijmaijers van Noord- Holland is ziedend. Vorige week dinsdag kreeg hij pas te horen dat het geld in gevaar was. Sterker nog, toen hij maandag informeerde naar de toestand in IJsland, is hem te verstaan gegeven dat er niets aan de hand was. De opmerking van Wouter Bos is daarom in Noord-Holland in het verkeerde keelgat geschoten, ook bij zijn eigen partijgenoten. Hoewel de regering altijd aanmoedigde bij verschillende banken te sparen en dit zelfs zo in de gemeentewet heeft geregeld, vraagt Wouter zich af waarom de provincie niet al het geld bij de staatsbanken heeft ondergebracht. De reactie van de provincie was dat er door de kredietcrisis al teveel geld op die banken staat, en de provincie zelfs in overtreding is.

Eind deze maand moet er een half miljard worden opgehoest om het project Zuidas in Amsterdam door te laten gaan. Iets zegt mij dat dit feest niet door zal gaan.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Wie zal dat betalen?

Goh, dacht ik redelijk aan de kredietcrisis te ontsnappen, blijkt de gemeente Amstelveen even vijftien miljoen kwijt te zijn geraakt aan een van de Ijslandse banken, hetgeen overeen komt met tweehonderd euro per inwoner. Vooralsnog zegt de gemeente dit bedrag te kunnen missen zonder in de problemen te raken. Knap hoor. Een ding is wel bereikt. Amstelveen is nu tot over de landsgrenzen bekend.
Groetjes, Robert.

Gat in de begroting.

Vanavond moest ik maar Amsterdam voor de maandelijkse vergadering van de lokale afdeling van Rover aldaar. Omdat deze vlakbij het Centraal Station gehouden wordt, was voor mij de verleiding niet te weerstaan om naar de meest recente schade van de Noord-Zuid-lijn te gaan kijken. Ik had al vernomen, dat de verzakking rond de twintig centimeter zou zijn. Op bovenstaande foto kun je zien dat dit getal zeker niet overdreven is, men heeft dwarsliggers moeten gebruiken om de ontstane ruimte op te vullen.
Groetjes, Robert.

Bloggen in de bus.

Mocht je je afvragen waarom er ineens drie berichten verschijnen, is het antwoord simpel. Ik zit in de bus naar huis, en heb daardoor alle tijd. Ik moet nog opschieten met dit bericht, ik ben bijna thuis.
Groetjes, Robert.
P.S. Bij het uitstappen komt ik ROVER-collega Harald nog tegen. Ook hij kwam uit een vergadering.

Heeft Driek Oplopers nog niet gebeld?

Lekker circus daar bij defensie. Een paar personeelsleden hebben SBS-verslaggever Alberto Stegeman toegang verleend tot een hangar, die vervolgens trots zijn tocht door die hangar gefilmd heeft. Vervolgens pakt hij een vrachtwagen, en rijdt daarmee het terrein af. Waarom wordt deze verslaggever niet gearresteerd, en wel die rotjongens die iets uitspoken, en het filmpje op Youtube zetten. Vertel mij eens het verschil?
Wil je nog een vergelijking? Stel een medewerker van het Rijksmuseum zegt tegen een inbreker:" Ik zal een raampje openlaten, en zet het alarm uit. Neem dan even een schilderijtje mee." Ook dan worden beide gasten opgepakt.
Waarom ik zo reageer? Stegeman is met hulp naar binnen gekomen. Hiermee wordt niet bewezen dat de beveiliging niet klopt, maar dat SBS er blijkbaar alles voor overheeft om aan kijkcijfers te komen. Ik zou het terecht vinden als Stegeman en de zijnen een langdurige "reportage" uit de bajes mogen maken.
En dan komt natuurlijk Femke Halsema weer om de hoek kijken, die meteen met een parlementaire enquete dreigt, en de minister van Defensie niet meer gelooft op de blauwe ogen. Huh, een gerespecteerd minister wordt de grond ingeboord, en voormalig kamerlid en relschopper Duyvendak werd toch door haar beschermd? Deze gast heeft werkelijk vliegtuigen vernield, en heeft daar nooit excuses voor gemaakt. Sterker nog, meldde hij niet dat hij weer actie wil gaan voeren? Trouwens, die uitspraak over blauwe ogen. Volgens mij heeft de minister geen blauwe ogen, tenminste, de laatste keer op TV was hij ongehavend. Of wil Femke daar ook verandering in brengen?
Ik denk dat het weer tijd wordt dat Driek Oplopers er een telefoontje aan moet spenderen.
Groetjes, Robert.