Een oude liefde.

Dit blogje zit ik te tikken op mijn oude Pentium 500 uit 2000. Het beestje heb ik destijds als topmachine gekocht. Tegenwoordig moet ze het afleggen tegen de veel snellere monsters. Het toestel werd afgeleverd met Windows 98, waarvan de ondersteuning in 2006 ten einde liep. Een nieuwe computer aanschaffen was het devies, want de Windows XP was veel te zwaar voor het machientje, dus kon ze naar het grof vuil. Omdat ik al eens gehoord had van Linux, maar de stap nooit durfde te wagen omdat de computer altijd naar behoren werkte, was nu de tijd aangebroken om de stap wel te zetten. De simpelste gratis versie voor Linux-nieuwelingen was Ubuntu, toen nog versie 6.06. Deze werkte nog voor geen meter, maar versie 7.04 liep als een zonnetje. Zo heb ik mijn eerste schreden gezet in de Linuxwereld. Mijn slak was weer het scheurijzer van weleer. Na een tijdje bleek Ubuntu eigenlijk nog een beetje te zwaar. Van de week heb ik dit machientje omgezet naar Debian, het basissysteem waar Ubuntu op gebaseerd is. Deze heeft als voordeel dat het systeem een stuk lichter is, nadeel is dat dit komt door het ontbreken van diverse hulpprogramma's, waardoor een hoop dingen handmatig moeten worden ingevoerd. Maar dat laatste heb ik weer geleerd door Ubuntu te gebruiken.
Ik elk geval draait het oude computertje nog steeds, en ik ben bang dat het nog even zo zal blijven ook.

Lachen...

Tijdens het bloggen, dat ik soms doe via Google documents, kreeg ik reclame van Google over hun eigen internetbrowser Chrome. Mijn interesse was gewekt, dus ging ik de browser installeren. Op zich loopt de browser goed. Alleen liep ik tegen een vreemd probleem aan. De gebruikers van Google docs hebben de mogelijkheid om de documenten off-line te verwerken met behulp van een plug-in. En laat nou die plugin melden dan Google Docs niet kan samenwerken met Google Chrome.
Dan rijst bij mij een vraag. Als je een produkt op de markt zet, zorg je toch dat deze uitwisselbaar is met je eigen produkten?

De kerk geeft het juiste voorbeeld?

Terwijl misbruik van jeugdigen door geestelijken steeds meer aan het licht komt, menen diverse geestelijken het vuur op de holebi's te moeten gaan openen." Alleen zonder zonden mag je ter communie gaan", is het commentaar. Pardon? Dus omdat iemand een holebi is, is hij of zij een zondaar? Hoe haal je het in je hersens! En aan wat maken ze zich schuldig? Beter gezegd, als ik er naast ga staan, moet ik mij dan zorgen over mijn veiligheid gaan maken? Ik dacht het niet. Ik heb heel wat kennissen die "van de verkeerde kant" zijn, die geen vlieg kwaad doen. Evenzo ken ik mensen die heel wat zondiger zijn.
Misschien zouden deze mensen eens een studie moeten gaan maken van hun eigen Heilige Geschriften. Daar staan stukken in over verdraagzaamheid en over vergiffenis en acceptatie. Daar staat ook te lezen dat Hij zal komen oordelen, en dus wij niet!
Laten we het alsjeblieft een beetje gezellig houden, en alleen mensen "bijsturen" die echt foute dingen uithalen.

Myspace.

Gisterenavond heb ik mijn account bij Myspace de nek omgedraaid. Naast wel leuke dingen als artiesten met nieuwe muziek, kreeg ik allerlei vriendschapsverzoeken, die verder wilden gaan dan alleen vriendschap, en dat terwijl er toch echt staat dat ik een relatie heb. Het is natuurlijk leuk om er achter te komen dat je nog in de markt ligt.
Vervelend werd het dat er ook gebedeld werd. Een gastje vroeg gewoonweg of ik even honderd euro wilde overmaken naar zijn bankrekening. Ik ben gekke Gerrit niet.
En, omdat iedereen nu ook op Hyves en Facebook zit, kan ik Myspace missen als kiespijn.

Het oude apparaatje.

Tjsa, als ik een blogje schrijf over een oud apparaat, is het natuurlijk ook leuk om het resultaat te zien. En? Vind je het leuk?

Een oud apparaat.

Ons bedrijf adverteert dat we ook oude apparaten repareren. Vandaag kreeg ik een apparaat die deze week met stip de oudste is, een Blaupunkt radio uit 1973. De versterker had geen zin meer om in te schakelen. Omdat diverse onderdelen niet meer leverbaar zijn, moest ik zelf een schakeling ontwerpen en inbouwen. Et voilá, ze werkt weer.

Sony Ericsson?

Afgelopen april kwam ik in contact met een Chinese fabrikant van allerlei elektronica. Daarbij zijn ook een stel GSM-telefoons in het programma. Deze zijn voor mij zeer interessant, de meesten kunnen overweg met twee simkaarten tegelijk. Het probleem is wel dat die Chinezen alles kopiëren, en dat al die toestellen wel lijken op een of ander bekend apparaat. Eindelijk dacht ik een toestel te hebben gevonden die niet op iets leek. Leek ja. Totdat ik een keer een telefoontje aannam, en iemand riep:" Is dat de nieuwe Sony-Ericsson?"

Computerservice

De laatste paar weken zijn we in de computerreparaties beland. Het is weer eens wat anders, en je schrikt hoe de computers van sommige klanten eraan toe zijn. Deze computer zat vol met spyware en het was nog een wonder dat het ding nog iets deed. Het toetsenbord op de foto heeft een geschiedenis achter de rug. Het ding lag onverkoopbaar bij een importeur. Bij een partijenverkoop zat dit ding erbij. Het toetsenbord heeft een tijdje in de voorraad gelegen, ook bij ons raakte het ding niet verkocht. In 2001 kreeg ik contact met een Belgische firma, waar ik later ook werkzaamheden voor ging verrichten. Ik had daar een eigen computer. Deze was echter uitgevoerd met een Frans toetsenbord, zoals gebruikelijk daar. Na een paar keer enorme tikfouten te hebben gemaakt, dacht ik ineens aan dit toetsenbord. Deze zou tenminste opvallen, en dat gebeurde ook. En nu is het toetsenbord in gebruik bij reparaties.

Daar gaan we weer.

Ik heb mij een paar dagen gedwongen rustig moeten houden vanwege mijn rug. Daar heb ik een stuk minder last van dan zondag, toen ik echt uit mijn bed moest kruipen. In die paar dagen zijn toch heel wat dingen gebeurd.
De Nederlandse supermarkten verwachten een nieuwe ronde in de "prijzenoorlog". Bij de vorige ronde is blijkbaar nog niet voldoende schade aangericht.
In Belgie daarentegen, heeft een grote keten, Carrefour, laten weten een behoorlijk aantal filialen te gaan sluiten, en zelfs zoveel dat een compleet distributiecentrum kan gaan sluiten. De verwachtte schade, zo'n 2500 banen alsof het niets is.
Hoewel er personeel de dupe is, moet deze keten, evenals alle andere klagende discounters, de hand in eigen boezem steken. Eerst zijn deze bedrijven behoorlijk agressief de markt op gekomen, om vervolgens te klagen als een ander bedrijf dat nog even beter kan. Zo heeft Dirk van den Broek een gat in de markt ontdekt, en heeft een aantal filialen langs de Nederlands-Belgische grens geopend, en niet zonder succes, de parkeerplaatsen zijn er flink gevuld met Belgische auto's.
Zeker, er is ook een Belgische keten die steeds pogingen onderneemt om in Nederland aan de bak te komen, Colruyt. Met een filiaal van Bioplanet in Eindhoven, heeft men een aantal jaren geleden de eerste stapjes gewaagd. Met de vorige veldslag in Nederland was het nog bijna gelukt een grote slag te maken toen Laurus in de problemen kwam, en delen moest verkopen. Twee Nederlandse ketens waren voor.
Ach. Ik heb het schrijven gemist.

Update rug.

Ik verwacht met een paar dagen weer vrijwel de oude te zijn. Ik blijk gewoon te kampen met een vorm van spit. Als je mij ziet lopen, zul je dan ook vrij weinig aan mij zien, en dingen verslepen gaat ook weer. De problemen die ik nu nog heb, komen als ik lang in een houding ben geweest, zoals lekker zitten om een kopje thee naar binnen te werken of bij het eten. Maar de meeste last heb ik 's morgens bij het opstaan. Ik denk dat er mensen met dubbele leeftijd zijn, die sneller uit bed zijn.
Ik ga zo maar weer eens een duik wagen. Eens zien hoe ik er morgen uit kom.

Donald Duckies

Goed, ik ben dan aan het werk gegaan, maar helemaal lekker gaat het niet. De afgelopen nacht was een compleet drama. Vanwege de rugpijn ben ik vannacht een paar keer wakker geworden. Ook het opstaan ging niet veel beter. Omdat ik al problemen kon verwachten, was ik al eerder opgestaan. Hoewel, opgestaan. Het staan lukte de eerste paar minuten absoluut niet. Ik ben uit mijn bed eerst naar een stoel gekropen om mij, via diezelfde stoel, rechtop te richten. Ik stond, maar daar was ook alles mee gezegd. Voorzichtig nam ik een paar stapjes. Na wat trucs lukte het mij om aan te kleden, alleen kreeg ik het niet voor elkaar om schoenen aan te trekken. Gelukkig heb ik een paar instappers, door mijn vriendin ook wel uitgescholden als Donald Duckies. Die kon ik wel aantrekken, want zonder schoeisel kun je de straat toch niet op?

De openluchtgarage

Bij mijn vriendin voor de deur had bovenstaand schouwspel plaats. De overbuurman nam de zondag om een andere uitlaat onder zijn auto te plaatsen. Mij zal het benieuwen waar de oude uitlaat achtergelaten wordt.

Je kunt mijn rug op, of liever niet?

Vanmorgen sta ik fris en fruitig op. Een zeurderig pijntje in mijn rug had ik wel, maar dat mag de pret niet drukken, nietwaar? Het was een beetje vroeg, dus ging ik lekker het bed afhalen en een ontbijt in elkaar zetten. Mijn rug begon wel steeds meer te zeuren. Onder de douche ging het mis. Ik meende dat een lekkere warme douche mij wel goed zou doen. Hoe fout had ik het, ik moest bukken om een stuk zeep te pakken, die op zo'n moment natuurlijk uit je handen glipt. Het bukken ging wel, het omhoog komen werd een ander verhaal. Via de wasbak wist ik mij omhoog te hijsen.
Onmiddellijk begon ik mij af te vragen of iets zwaars had getild in de afgelopen paar dagen. Ik kon mij geen gekke dingen herinneren.
Het feest begon echt bij het aankleden. Gelukkig ben ik handig met mijn voeten, en heb op die manier mijn sokken aangekregen. Het leukste kwam nog. Ik had om twaalf uur afgesproken om met mijn vriendin te lunchen. Ik had bijna vijftien minuten nodig om mijn schoenen aan te trekken.
Ik heb dit wel vaker, en het is meestal terug te voeren op spanningen of het vatten van een kou. Gezien de toestanden gisteren, zou het een beetje van beiden kunnen zijn.

Zoals het klokje

Woensdag had ik een klein uurtje over. Hoe treffend was het om de klok in mijn huiskamer te repareren. De klok was een paar weken tot stilstand gekomen, en had geen zin meer om weer op gang te komen. Het bleek dat ze gewoon dorst had, een flinke scheut olie bleek voldoende om het beestje weer op gang te brengen, en tingelt ze er ieder half uur weer lustig op los.

Wat een schijtbeeld

Gisteren kwam een noodkreet binnen. Een rioolcamera was defect, en of wij dat ding repareren kunnen. Natuurlijk, hoewel dit apparaat dusdanig oud is dat diverse originele onderdelen niet meer leverbaar zijn, en we een compleet nieuwe spanningsstabilisator in elkaar moesten zetten.
Maar zeg nu zelf, het is toch een schijtbeeld?

En weer dicht.

Het tochtige gat is weer dicht. Aankomende week gaat het definitieve raam erin.

Foutje, bedankt.

De dag liep vandaag redelijk goed. Ik had geen opstoppingen, en de beloofde neerslag bleef binnen de perken. Rij ik bij mijn laatste klant met het achterraam tegen een boom. Ja, roep het maar, het is gewoon stom. Ik zit dit blogje te tikken voor de deur van de autoruitservice. Ik moet namelijk wachten op de monteur. Ik hoop alleen niet dat hij vast zit in het verkeer. In het centrum zijn twee metrotreinen op elkaar geknald. Om de hulpverlening snel te laten verlopen, is een grote verkeersader afgesloten. En omdat ik rekening heb gehouden met die opstopping, waar ik dan weer geen last van bleek te hebben, ben ik een kwartier te vroeg.
Groetjes,
Robert.

Italianen.

Gisterenavond moest ik naar Amsterdam voor de presentatie van een rapport. Op weg daar naartoe viel het mij al op dat de snelwegen behoorlijk druk was Over de radio kwam een melding dat er in de stad rellen gaande waren met Italianen. Ik had niet door dat Juventus op bezoek kwam bij Ajax. Nu heb ik geleerd dat, als je ergens op bezoek gaat, je de boel netjes houdt, en niet de boel gaat slopen.
De Amsterdamse politie had in ieder geval de handen weer vol aan de "gasten". Helaas bleken de "gasten" een slechte invloed te hebben op sommige inboorlingen, die ook meenden rommel te moeten gaan trappen.
Het jammere is dat dit nieuws de wedstrijd liet ondersneeuwen. Werd er een paar minuten uitgetrokken voor de berichtgeving over de rellen, de wedstrijd werd afgehandeld in een paar minuten.
Jammer. Zo verdwijnt meer en meer de interesse voor voetbal, ooit onze volkssport.

En zo komt het eruit te zien.

Gisteren liet ik zien dat er werkzaamheden verricht gaan worden aan het trappenhuis. Bij de belendende flats is men al aardig opgeschoten. De nieuwe coating, die nu onder de plankiers ligt, moet ervoor zorgen dat je niet meer uitglijdt, waardoor je met je voorgevel in aanraking met moeder aarde komt

En komt weer een hoop om over te schrijven.

Het is het afgelopen etmaal flink aan het rommelen, maar wel dankbaar als het om woordspelingen gaat.
Neem nu het kabinet. De PvdA heeft stelling genomen tegen de twee andere regeringspartijen. De troepen moeten terugkomen. Het CDA opende direct het tegenvuur, en houdt een deur open. Ook de Christenunie opende een spervuur op de PvdA om zo te proberen het bastillion van de drie regeringspartijen overeind te houden. In ieder geval ligt er een bom onder de huidige coalitie.
De Olympische spelen verlopen alles behalve gladjes, ondanks de sneeuw die toch aan het vallen is. Zo verloopt het vegen van het ijs met behoorlijke obstakels. De machines zijn afkomstig van een van de sponsoren van het drama, en werken verre van vlekkeloos. Je gaat toch als merk behoorlijk onderuit als de organisatie een machine van de concurrent laat invliegen om de boel alsnog glad te strijken.
De spelen zijn slecht begonnen. Buiten de verkeerde machines, werd sneeuw en vorst niet daar afgeleverd, maar kregen we het in Europa voor de kiezen.
Helaas was er ook minder nieuws, maar daar is voldoende over geschreven.

Zit er nog leven in Live?

Vandaag lag er wederom een brief in mijn brievenbus," Is Eredivisie Live u bevallen?" Het antwoord is kort, nee, of beter, ik heb er geen seconde naar gekeken. De brief vervolgt," Waarschijnlijk bekeek u spannende wedstrijden en genoot u van het actuele voetbalnieuws." Inderdaad, ik heb genoten van de wedstrijden My name is Michael, Popstars en de X-factor, maar of men dat bedoelt? Het enige nieuws uit de voetbalwereld dat ik heb gehoord zijn de financiële problemen bij de diverse clubs, en de faillissementen van de diverse clubs in heel Europa. Dit wordt ook deels veroorzaakt door het vervallen van de transfersommen aan het einde van de contracten, hoewel dat slechts het rondpompen van geld is. De laatst bekende faillissementen zijn Moeskroen in België en Haarlem in Nederland. Waarschijnlijk zullen dit niet de laatsten zijn, bijvoorbeeld RKC Waalwijk en de clubs in Limburg worstelen flink om te blijven bestaan.
Voor de voetballiefhebbers hoop ik dat de boel overeind blijft, maar ik heb er een hard hoofd in. Een deel wordt veroorzaakt door de hoge verdiensten van de voetballers zelf. Net zoals in de anderen bedrijven, kunnen ook deze werknemers eens gevraagd worden om eens aan loonmatiging te denken.

Verrassing

Ik kom net thuis van mijn sleutelavond bij het trammuseum, staat het trappenhuis vol met plankiers en andere stukken hout. Ik dacht eerst nog aan wat rommel van een paar nieuwe buren die nog in een verhuizing zitten. Het bleken spullen van de woningbouw te zijn. Omdat er buiten niet gewerkt kan worden, worden de werkzaamheden aan de trap aankomende week al uitgevoerd, en wordt de deklaag vervangen voor een ruwer type. Dat is wel handig, met sneeuw onder je schoenen is deze trap momenteel spiegelglad.

Daar gaat weer een woonboulevard.

Ik ben geabonneerd op een middageditie van een krant. Wat mij in het oog sprong was een noodkreet van een aantal winkeliers uit de Villa Arena. Het aantal bezoekers is enorm gedaald waardoor er geen rendement meer wordt gehaald.
Hoewel ik er maar een par kilometer vanaf woon, ben ik er nog nooit geweest Een van de redenen is dat er betaald parkeren is. Zou zo een exploitant nou niet doorhebben dat de meerderheid van de mensen niet genegen is om te betalen voor een winkelbezoek? Bijkomend probleem is dat een paar kilometer verderop een woonboulevard is waar je wel gratis kunt parkeren en binnenkort nog een discountcentre geopend gaat worden waar ook gratis geparkeerd kan worden.
En nu?

Voetjes

Deze foto is vanavond gemaakt op een dichtgevroren Noord-Hollands kanaal. Zoals je kunt zien, wordt er nog flink over het ijs gelopen.

Daar hebben we de Grieken nog een keer.

Heb je toevallig de laatste paar dagen de financiële markten in de gaten gehouden? Je zult dan gezien hebben dat de aandelenkoersen omlaag zijn gegaan, alsmede de koers van de euro. De wereld verliest blijkbaar het vertrouwen in de euro. Lag de schuld eerst in de Verenigde Staten, nu is het Griekenland. Bijkomend probleem is dat de bevolking zelf door heeft dat er iets moet gebeuren. Het land heeft namelijk een enorme hoeveelheid ambtenaren, die ook nog eens tot veertig procent meer verdienen dan de burgerij, om maar te zwijgen over de riante pensioenen.
Dit is een test. Er zijn meerdere landen die in dezelfde problemen kunnen komen. Italië, Spanje, Portugal en België staan er ook niet al te rooskleurig voor.

Ik zal nog eens wat zeggen.

Gisteren had ik een kennis op de chat." Is het bij jullie ook nog wit?" Afgezien van wat sneeuwresten, was het hier schoon. De dooi van de afgelopen dagen bleek funest voor de sneeuw. Ik was dan ook niet blij dat ik vanmorgen weer een witte wereld aantrof. Geluk bij een ongeluk is dat er sinds deze week weer zout is. De overheden hebben een lading zeezout uit Tunesië laten komen.
Minder zal het vandaag gaan bij onze Zuiderburen. Gisteren werd daar al gewaarschuwd dat alleen snelwegen en provinciale wegen, daar gewestswegen genoemd, gestrooid worden. Men wil zout overhouden voor de maandagochtendspits. Dat heb ik gemerkt. Zaterdag had ik een ritje Belgie. De snelwegen waren, afgezien van de vreselijke vorstschade, goed berijdbaar. Minder ging het binnen de bebouwde kommen, waar sommige wegen in complete "ijspiste's" waren veranderd.
Voor de dames zal dit een mooie valentijn worden, al het voetbal is waarschijnlijk afgelast.
Wat ik voor valentijn heb gedaan. Niets bijzonders. Er zijn ook andere dagen dat je je vriendin kunt verrassen.

Hoezo beter voor het milieu?

Vandaag kondigde de provincie Friesland aan niet langer kilometervergoeding te betalen aan werknemers die met diesel of benzine aangedreven voertuigen naar het werk komen. Men heeft liever dat ze met fiets of hybridevoertuigen gaan rijden.
Nu vraag ik mij af hoe milieuvriendelijk die hybridevoertuigen eigenlijk zijn. In de praktijk is al gebleken dat vooral kilometervreters in die wagens rijden, vanwege de gunstige bijtelling op het belastingformulier, en de milieuwinst miniem is. De grootste winst haal je in de stad, waar de wagen vaak stilstaat. Probleem is wel dat er aan het einde van het leven van zo'n wagen een stamp accu's verwerkt moet worden.
Net zo'n probleem speelt zich af in de Amsterdam en het geprivatiseerde openbaar vervoer. Vanwege het milieu, worden vrachtwagens en bussen versneld gesloopt. Weegt die milieuwinst op tegen het extra afval wat je hiermee veroorzaakt?
Het zal waarschijnlijk zo gaan als met de gloeilamp. Daarvan wordt langzaam ingezien dat deze niet zo milieuonvriendelijk is dan gedacht. Denk alleen maar aan het feit dat je een gloeilamp gewoon in het huisvuil kunt weggooien, en spaarlampen en led-lampen niet vanwege de kwikdamp bij eerstgenoemde en arseen bij de tweede. En wie zegt dat de warmte van de gloeilamp altijd weggegooide energie is?
In ieder geval is milieu big business geworden, alleen al door de hogere kosten van de milieuvriendelijke vervangers.

Snacken.

Zoals vrijwel elke Nederlander, snack ik ook wel eens. Dat je dat goed kunt doen in ons landje is algemeen bekend. Vooral de verscheidenheid maakt dat je nog beh kunt variëren ook.
De reden van deze blog is een ander blogje over de Noord-zuid-lijn, inderdaad, het zal eens niet zo zijn. Dinsdag had ik een vergadering in Amsterdam-centrum, tegenover het Centraal Station. Daar is ook de bouwput waar volgende maand de boor gaat vertrekken. Mocht je er niet bekend zijn, op Google Maps staan de foto's. Ik ben er even gaan kijken. Er viel weinig te zien, de put is tegenwoordig hermetisch afgesloten. De put bevindt zich op de hoek van de Prins Hendrikkade en het Damrak. Aan de laatstgenoemde straat zitten heel wat eettentjes. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het is er. Zelfs een automatiek, de FEBO, vernoemd naar de Ferdinand Bolstraat, waar het eerste filiaal werd geopend ontbreekt er niet. Een ander tentje dat er zit is Manneken Pis. Deze verkoopt, hoe kan het ook anders met zo'n naam, Vlaamse friet. Niet in een bakje, maar gewoon in een puntzak. Het is wel zo dat er, naast de bijbehorende Vlaamse frietsaus, ook gewone Nederlandse, en heel veel andere sausen te verkrijgen zijn. En mocht je de indruk hebben dat ik mij dinsdag heb vergrepen aan de friet, dan is deze juist, maar wel de Schanulleke, de kleinste portie.

Noord-zuid, onderuit?

Een nieuwe partij heeft zich gemengd in de discussie over de nieuwe metro in Amsterdam. Warenhuis de Bijenkorf, een begrip, maakt zich zorgen om het pand waar zij gevestigd zijn, en terecht. De gemeente heeft al een paar problemen achter de rug, die men niet had ingecalculeerd. Ik hoef alleen maar te wijzen op de Vijzelgracht en de Ferdinand Bolstraat. Om even over het laatste te hebben, wanneer gaan lijn 24 en 25 weer over hun oude route rijden? Het vertrouwen in de gemeente is dus steeds verder aan het wegzakken, en, gezien het verleden, ook niet onterecht. Nu leg ik de schuld bij de gemeente, maar feitelijk hebben de aannemers boter op het hoofd. Zij zijn het die de bouw uitvoeren, en de ontwerpen hebben gemaakt voor de tunnel. De politici hebben niet anders gedaan dan hun handtekening eronder gezet. Oké, ze hebben dan wel discussie gevoerd, maar je kunt niet verwachten dat een gemiddelde politicus verstand heeft van de bodem?
In ieder geval heeft de Bijenkorf de moed gehad om een tegenonderzoek te vragen. De gemeente heeft al aangegeven gewoon door te gaan.
Ook dit wordt vervolgd.

Betalen voor betalen.

Stel, je wilt gaan winkelen in een supermarkt. Deze winkelier stelt als eis dat je eerst een kaart moet aanschaffen om bij hem te kunnen betalen. Wat zou jij dan doen? Het antwoord zal ik de meeste gevallen zijn dat dit bedrijf een hoop klanten kan vergeten. Als er al kaarten worden uitgegeven, zoals een bonuskaart, worden deze gratis uitgegeven. En mochten alle supermarkten gaan samenspannen, dan is een klacht voldoende om de mededingingswaakhond NMa in actie te laten komen.
Nu mag jij het verschil gaan uitleggen met het openbaar vervoer in Nederland. Inderdaad, alle vervoerders gaan die kaart invoeren, en de klanten moeten betalen om een chipkaart aan te schaffen. Het resultaat is dat de incidentele reiziger weer de auto ingeduwd wordt. Zo zal het OV minder aantrekkelijk zijn voor de toeristen.
Waarom wordt die kaart niet gewoon gratis? Je verkoopt gewoon een kaart met saldo, zoals in feite met de strippenkaart ook gebeurt. Voor het papier van de strippenkaart hoefde we toch ook niet te betalen?

Sneeuw en storm.

Ik sta nu te wachten tot mijn vriendin klaar is met haar werk. Vanwege de weersomstandigheden ben ik een kwartiertje vroeger vertrokken. De wegen zijn over het algemeen weer goed te berijden, hoewel je wel beducht moet zijn op gladde plekken.
Normaal maak ik mij niet zo druk over het weer. Alleen maakte deze weercombinatie dat ik niet echt lekker achter het stuur zat. Een vuistregel bij het autorijden is dat je auto altijd rechtdoor wil. Normaal wel ja. Alleen brengt een sterke noordooster wind wat verandering in de regel. Met gladheid probeer je altijd zo min mogelijk druk op je wielen te zetten. Je accelereert wat kalmer, je neemt langere remwegen en je probeert zo min mogelijk te sturen. Hoewel de snelweg waar ik overheen reed gestrooid was, lag er toch verse sneeuw. Het stuur voelde ook wat lichtjes, wat betekent dat het glad is. Als je dan een zijwind hebt, waardoor je flink moet bijsturen, voel je je niet geheel op je gemak.
Ach, ik ben weer heel over, en ga straks aan de late night snack.

De euro onder druk.

Dat de Grieken een temperament volk vormen mag bekend worden geacht. Nu blijken ze de noodzaak van de bezuinigingen niet in te zien. Natuurlijk is het gemakkelijk om in Europa de hand op te houden, maar eens houdt het op. En toch zullen de Grieken eraan moeten. Het alternatief is de herinvoering van de Drachme. Als de Grieken dan hun land naar de maan willen hebben, kunnen ze hun gang gaan. Nu is het zo dat, mocht Griekenland technisch failliet gaan, zullen we er flink last van krijgen.
De andere landen waar de financien problematisch zijn, zijn allemaal gelegen aan de Middelandse Zee. Wordt het geen tijd om te beseffen dat de euro te vroeg is ingevoerd? De zuid-europese landen hebben altijd al problemen gehad met de financien. Iedereen die vroeger in Spanje op vakantie ging, herinnert zich vast wel de enorme devaluaties.
Zou de crisis dan nog niet afgelopen zijn?

Betalen voor de pont?

In haar jacht naar geld, heeft de gemeente Amsterdam een nieuwe geldmijn ontdekt, de ponten naar Amsterdam-Noord. Deze zijn, net zoals de oeververbindingen in Velsen altijd gratis geweest, en zullen altijd gratis blijven. Dit komt door een afspraak die bij de aanleg van het Noordzeekanaal is gemaakt De tegenstand bij de bewoners werd destijds door deze afspraak gebroken. Een klein probleem is wel dat dit document bij het stadsarchief zal liggen, die beheerd wordt door diezelfde gemeente. Ik durf geen conclusies te trekken, maar ik zou niet gek opkijken als de documenten onvindbaar blijken te zijn.
De bewoners van Noord zijn in het verleden al extra gepakt. Bij het invoeren van het zonestelsel bij het openbaar vervoer, lag een zonegrens altijd bij een halte. Hierdoor was het voor de noordelingen mogelijk om voor het tarief van een zone naar het centrum te reizen. Hier is later een stokje voor gestoken door de zonegrens in de IJ-tunnel te leggen. Hierdoor moesten de reizigers uit Noord altijd twee zones betalen. Met de OV-chipkaart wordt dit onrecht trouwens teruggedraaid. Mijn vriendin bijvoorbeeld, gaat met een losse chipkaart de helft minder betalen dan nu met haar abonnement. Kassa voor haar.
Als je snel geld wilt verdienen in de stad, zou ik de bouwers van de Noord-Zuid-lijn te grazen nemen. De missers die tot op heden zijn gemaakt, zijn, op zijn minst, een wanprestatie te noemen, en zou, onder normale omstandigheden, einde contract betekenen. Je zou dan het al gebouwde deel naar Amsterdam-Noord in gebruik kunnen nemen, door een afrit bij het Damrak te bouwen, en een van de Damraklijnen naar Noord te verlengen.
Het zal mij benieuwen wat de gemeente gaat doen.

Hij doet het weer!

Mijn broer heeft, na een nieuw display ook een nieuw toetsenbord in mijn Nokia-telefoon weten te plaatsen. Ik zal dus af en toe ook weer gaan bloggen op dit apparaat, met wat tikfouten tot gevolg. Een klein probleem heb ik even met Twitter en sms. De telefoon is het nummer van de berichtencentrale kwijt. Ik heb straks nog even wat uit te puzzelen.
Groetjes,
Robert.

Gemist.

Vandaag was reporter van de EO op bezoek. Hij wilde eens zien hoe de Qat-handel er aan toe gaat. Hoewel de handel later op gang kwam dan normaal, werd het toch nog "gezellig" druk.
Ik had de reporter verteld over de onveilige situaties die de heren handelaren regelmatig veroorzaken. Natuurlijk ging alles op dat moment vrij aardig. Echter, de man had zijn hielen nog niet gelicht, of ik zag het bovenstaande tafereel. Een van de mannen was achteruit gereden, en was daarbij in de zijkant van de toevallig passerende auto gedoken. Gelukkig was het een vrij fors gebouwde man, die zijn eigen bootjes wel kan doppen. Vorig jaar gebeurde hetzelfde bij een jongedame, die direct werd omsingeld. We zijn ons toen wel even gaan bemoeien met de gang van zaken. Die gasten denken echt dat je met een lapje een deuk kunt wegpoetsen.

Naar vergadering.

Het is weer de tweede week, dus zijn er de twee vaste vergaderingen, op maandag het trammuseum, op dinsdag ROVER.
Vandaag is een vreemde dag. Vorige week is een nicht overleden, en is mijn vader naar de uitvaart gegaan. Hij heeft de auto mee, dus ga ik met de bus. Sowieso zou ik met de bus naar de vergadering gaan. Met de auto is onzin, en de fiets is mij momenteel iets te koud. Ik ben namelijk nog niet helemaal van mijn darmproblemen, waar trouwens half Nederland last van schijnt te hebben, af. En voor een paar euro word ik gehaald en gebracht door een voertuig met chauffeur, wat wil ik nog meer! De verkeersstress laat ik lekker aan de chauffeur voorin over.
De bus zoeft nu langs mijn huis, en ik zie dat mijn auto alweer voor de deur staat.
Met een kwartiertje ben ik bijna op de plaats van bestemming. Ik ga eerst een hap eten. Daarna loop ik het laatste stukje.
En nu maar hopen dat de vergadering lekker snel doorgaat, ik ben zelf geen vergaderbeest. Waarschijnlijk zal ik een klein beetje geholpen gaan worden, er zijn een paar mensen die rond negen uur alweer weg willen.
Tot later!
Robert.
------------------
Het was bijna gelukt. Om 21.08 waren we klaar, en kon ik de bus van 21.22 halen. Heerlijk om voor tien uur weer thuis te zijn.
-----------------
Toen ik dit berichtje afsloot, kwam een dame uit Colombia naast mij zitten. Zij sprak alleen Spaans, een taal die ik zeer slecht spreek. Met wat handen en voetenwerk werd het trouwens wel een leuk gesprek.

Kleine wereld.

Toen ik vanmorgen opstond, en de wijde wereld in dacht te kunnen kijken, bleek diezelfde wereld in nevelen gehuld. Eerst dacht ik nog een aanval van kortzichtigheid te hebben gekregen. Gelukkig bleek de nevel, zeg maar gerust mist, te zijn veroorzaakt door de weergoden. Het was dat ik de auto bij de flat had geparkeerd, dat ik deze nog kon zien, de wagens in de parkeervakken waren vrijwel aan het oog onttrokken. Was ik ineens blij dat ik vandaag niet naar België ben gegaan. Uit eerdere ervaringen kan ik je melden dat paar honderd kilometer lang door de mist rijden geen pretje is.
Groetjes uit een klein wereldje.
Robert.

Wattuh?

Onderweg met de auto, zat ik achter een blauw autootje aan die met een gangetje van dertig kilometer per uur over twee rijbanen voor mij reed. Toen de gelegenheid daar was, passeerde ik het voertuig. De dame achter het stuur bleek al rijdend een SMS-bericht in elkaar aan het flansen en had amper aandacht voor de weg. Een fikse hijs op de claxon bleek voldoende. De vrouw schrok zodanig, dat ze haar telefoon naar de achterkant van de auto deed verhuizen. Het autootje reed daarna weer recht, en bleek gewoon op een rijbaan te passen.