Herrie!

Misschien heb je het al gehoord, aankomende zaterdag is er een dancefeest in het Amsterdamse Bos. Zoals ik al een keer eerder betoogde, snap ik niet waarom dit soort dingen uitgerekend in een natuurgebied moeten gebeuren, zet zoiets eens midden in de stad neer. Het is natuurlijk gemakkelijker dit soort dingen in een natuurgebied te doen, immers dieren gaan niet naar de politie bellen om te klagen over geluidsoverlast.
Nu heb ik het geluk dat ik in Amstelveen woon, dus moet het geluid vanaf 20 uur al worden getemperd, en vanaf 23 uur al stil zijn. Op zich een goede regel, hoewel ik al een paar keer heb mogen meemaken dat het binnenshuis niet te harden was door de herrie.
Om nog even terug te komen op het "Dancefeest" van aankomende zaterdag, in de regels, door de organisatie "rules" genoemd, staat dat de muziek te hard zal zijn en er kans is op gehoorsschade. Bovendien staat er dat de organisatie daarvoor niet aansprakelijk gesteld kan worden. Ik denk dat het eens tijd wordt dat een aantal festivalgangers een gang naar de rechtbank gaat maken.

Televergadering.

Ik ben om. Was ik altijd een voorstander van het bij-elkaar vergaderen, het vergaderen via de computer gaat ook goed, zeker nu je de documenten tijdens de vergadering kunt doorschuiven. Een ander groot voordeel is dat er niet door je heen gekletst wordt, heerlijk.
Maar het allergrootste voordeel is, je bent thuis, je hoeft niet naar en van de vergadering te rijden, en je hoeft je niet te haasten.
Kortom, ik kom nog met daglicht thuis en kan eens vroeg mijn bed in.

Van het een naar het ander.

Dit stukje zit ik op mijn balkon te tikken, lekker in de zon tussen de geluiden van allerlei vogels die het maar druk hebben met van alles en nog wat. Wat een verschil met gisteren, toen ik nog met een jas aan moest lopen, en er van buiten eten geen sprake kon zijn, het was koud en guur, terwijl er ook nog een paar spatten regen vielen.
Dat ik buiten zit, komt omdat ik nog een paar dingetjes moet doornemen, onder andere voor een online vergadering, die ik straks ga bijwonen. Wat een uitvinding is dat trouwens, prachtig. Je hebt nu de mogelijkheid om, na de vergadering, binnen het kwartier in je bed te liggen, in plaats van eerst nog een stuk te moeten rijden.
En, voordat je je afvraagt, of ik ook buiten heb gegeten, ja, dat heb ik. Het Nederlandse weer kennende, kan het morgen alweer heel anders zijn, en omdat ook ik zo langzamerhand van mijn winterwit af wil, probeer ik een paar zonnestraaltjes op te vangen. Oké, niet te veel, want, waar anderen bruin worden, word ik rood.
Geniet ervan!

Eindelijk, lente.

Jaja, over 5 dagen begint voor meteorologisch Nederland de zomer, voor ons, de normale burgers, duurt het nog even, maar lente 2013 zal de boeken ingaan als een van de koudste. En koud was het. Zondag hoorde ik mensen zich nog beklagen over het feit dat, na een paar dagen lente, de winterkleren maar weer tevoorschijn werden gehaald.
Nu komt de hamvraag, kunnen we de zomerkleding gaan gebruiken, en de winterkleding opbergen, of moeten we, voor alle zekerheid, nog maar even wachten?

Hondenvoer

Vandaag had ik een zin in een verleidelijke zonde, het halen van een kroketje bij de snackbar. Bij deze snackbar, in Amsterdam, is ook stoofvlees te koop, beter gezegd, een of ander goedje dat zo genoemd wordt. In dezelfde zaak wordt ook hondenvoer, het is ook een soort avondwinkel, verkocht, en ik zou niet durven te wedden om het verschil tussen het hondenvoer en het stoofvlees te zien als ze dit naast elkaar voor mijn neus zouden zetten.
Hoewel, ik heb het een keer door mijn keel laten glijden toen deze snackbar het gerecht voor het eerst aanbood. De meelezende Vlamingen weten dat ik" zot ben van stoofvlees" en ik blij was dat het eindelijk ook in Nederland te koop zou zijn. Echter, toen ik de patat in de frituurpan zag verdwijnen, was ik benieuwd waar het stoofvlees vandaan zou komen. Dit komt normaal uit een sudderpan, echter, hier kwam het uit een blik en verdween in de magnetron.
Ach, ik zal je de details besparen.......

Luilak

Als er een traditioneel feest is, waarvan we de oorsprong allang vergeten zijn, is het Luilak. De bedoeling is om, op de zaterdag voor Pinksteren, iedereen vroeg wakker te maken. De oorsprong ligt in het feit dat dit de enige vrije zaterdag van het jaar was. Natuurlijk, op zondag had men ook vrij, maar dan had je de, destijds gebruikelijke, verplichtingen, zoals naar de kerk gaan en familiebezoek. En zo was het een uitgesproken kans om eens heerlijk uit te slapen, immers, vroeger ging men ook niet op vakantie.
De jeugd, ging dan de straat op met alles wat herrie kon maken, om iedereen gewoon op tijd wakker te maken. Sommigen sloegen er zelfs nog een slaatje uit door met rommelpotten langs de deuren te gaan, om slechts te vertrekken indien het slachtoffer geld gaf( wie kent het versje van de rommelpotterij niet?).
Helaas is het feest verdwenen, en werd luilak nogal eens gezien als een vrijbrief om vernielingen te gaan aanrichten.
Tegenwoordig is dat gelukkig een stuk minder, en wordt er van alles georganiseerd.

Parkeren met tropische geluiden.

Dit is grappig, je zit op bijna 52 graden noorderbreedte, parkeert je auto en waant je ergens in de wildernis. Nu kun je de stad een jungle noemen, maar de achtergrondsgeluiden, die uit dierentuin Artis komen, versterken het effect. Nu de zon nog schijnt, hoor je vooral de vogels, en soms het getrompetter van een olifant, tijdens de schemering hoor je het huilen van de wolven, wat trouwens door merg en been gaat.
Kikkerlandje? Dat wel, maar er is zoveel meer.....

Ik, de grote onbekende.

Ik had een lekkere discussie op twitter. Ondanks de 140 tekens, die een bericht daar maximaal mag hebben, ging het er even heftig aan toe. Op een bepaald moment vroeg diegene wie ik eigenlijk was. Nu had ik al even snel mijn discussiepartner nagetrokken via de vele zoekmachines, maar blijkbaar was zij nog niet op het idee gekomen. In plaats van te zoeken, ging zij aan anderen informatie over mij vragen. Terwijl het zo simpel is.

Feestseizoen...

Afgelopen weekeinde was ik in Groningen, waar een of ander dancefeest in het Stadspark was. Bij aankomst bij mijn logeeradres, verging mij het horen en zien, wat een herrie! Nu moest ik gelukkig naar een verjaardag, dus zou ik niet vroeg op bed komen, hetgeen ook onmogelijk bleek, de herrie ging door tot middernacht. Nu heb ik geen hekel aan dance-muziek, ik heb het regelmatig in mijn auto aanstaan, maar ik probeer te voorkomen dat anderen er last van hebben, en het zeker niet zo hard aan te zetten, dat mijn oren gaan fluiten, al was het maar voor de verkeersveiligheid.
In Amstelveen hebben we een paar jaar last van het "feest in het park". Hoewel de wetgeving daar strenger is, na 20 uur mag geluid niet meer hoorbaar zijn in de huizen, en vanaf 23 uur niet meer op straat, is daar het nadeel van de poldergrond. Hoewel het lijkt dat het geluid de wijken niet bereikt, is het bij mij in huis een herrie van jewelste, het infrasone geluid reist gewoon via de grond, en men krijgt dan ook steevast een mailtje van mij, sinds het, altijd overbelastte, telefoonnummer buiten gebruik is gegaan. Bijkomend probleem, die feesten worden meestal in het Amsterdamse Bos op het grondgebied van Aalsmeer gehouden, welk bos onder beheer is van de gemeente Amsterdam. Die laatste gemeente is allang blij dat dit feest niet binnen haar gemeentegrenzen plaats vindt.
Over Amsterdam gesproken. Daar heb je, nu nog, stadsdelen. Als er een festivalvergunning wordt afgegeven, wordt er alleen gekeken naar de geluidshinder in de eigen wijk. Zo vind het jazz-festival in het centrum op het noordelijkste puntje van dit stadsdeel plaats. Zo hebben de bewoners van het centrum bijna geen last, maar kunnen de bewoners van het, tegenover gelegen, zuidelijke deel van Amsterdam-Noord genieten van de herrie. Nu heeft het centrum de naam zich niets aan te trekken van klachten, het Muziekgebouw maakt bij harde wind irritante fluitgeluiden, waar men niets aan wil doen.

Eigenlijk vraag ik mij af waarom die festivals zulke herrie moeten maken. Bij bijna alle festivals wordt aangeraden om oordoppen te dragen omdat er grote kans is op gehoorbeschadiging. Denk daar eens over na, je moet bescherming dragen omdat het gevaarlijk is om ernaar te luisteren. Zou een beetje zachter draaien niet beter zijn? Daar komt nog bij dat geluid logaritmisch is, wat betekent dat je voor de helft aan het geluid slechts 10% van de energie nodig hebt.......

Of ik niets ga bezoeken? Jawel, in juni ga ik naar een strandfeest.

Anonieme enquête? Me hoela!

Ken je dat? Komt er een brief binnen met het verzoek om een enquête in te vullen." Het is volledig anoniem", staat er in de begeleidende brief. Dit zou normaliter betekenen dat, als je niets doet, en ook nooit wat van zult horen. Echter, meestal krijg je na een paar weken een brief met het verzoek de enquête alsnog in te vullen, omdat men het nog niet ontvangen heeft.

Leuker wordt het bij een anonieme enquête op internet. Wanneer je een 18-tallige code moet invoeren om de vragen in te mogen vullen, zal ik het meerdere keren overwegen om deze in te gaan vullen vooral als je, na een paar weken, een herinnering op de deurmat aantreft. Hoezo anoniem?

Hier is het overduidelijk, anoniem is het zeker niet, en je mag hopen dat het wel geanonimiseerd is.

Een ding wat je nooit zult kunnen bewijzen, is het gebruik van jouw pingegevens, deze zijn goud waard bij de winkels. Anoniem kun je er zeker niet mee omgaan, immers, de supermarkt krijgt de naam van de klant en het bonnummer te zien. Een supermarkt kan feilloos herleiden wat jij bij hen uit de schappen hebt gehaald, en dat jij een voorkeur hebt voor kassa 1. Wat op zich ontkend zal worden, is het koppelen van bestanden van supermarkten onderling. Wat is er mooier dat de detaillisten weten dat jij de kaas bij supermarkt 1 haalt, en de frisdrank bij supermarkt 2. In het verleden is het zeker gebeurd, iedereen herinnert zich nog de envelopjes met aanbiedingen van de lokale supermarkten waarbij je aanbiedingen kreeg van producten die je nooit kocht.

Ach, oordeel zelf.

't Stad

Met de afgelopen Koninginnedag, waarbij de troonswisseling heeft plaatsgevonden, zijn mijn vriendin en ik naar Antwerpen afgereisd. Zeker, nadat we allerlei signalen ontvingen dat er een en ander zou kunnen gaan gebeuren. Met de vorige troonswisseling in mijn geheugen, wilde ik dat sowieso geen tweede keer meemaken, en hebben we ons heil gezocht bij onze zuiderburen.
Daar aangekomen viel ons een ding direct op, het was er muisstil, en dan bedoel ik niet alleen dat er weinig Nederlanders waren, die nog altijd de stomme gewoonte hebben om over straat te gaan schreeuwen, maar ook de Vlamingen lieten zicht amper zien. Voor ons was dit wel eens een keertje lekker niet te hoeven struikelen over anderen en, vooral, eens de winkels goed te gaan bekijken.
Ook in de restaurants was het opmerkelijk rustig, zodat we vrij snel onze drankjes en eten kregen, en we veel tijd hadden om eens naar andere plekjes in de stad te gaan.
Zo tegen een uur of zeven 's avonds, nadat de TV-uitzendingen over de troonswisselingen afgelopen waren, werd het ineens druk, voor ons het teken om terug te gaan naar Nederland. Daar was het inmiddels ook rustig, de mensen waren er moe van een dag feest vieren...