Relais 109

Vorige week is mijn VW-caddy naar de garage geweest voor een onderhoudsbeurt. Vanwege de aankomende winter is het toch handig als de wagen nog een beetje nagelopen is. Zonder veel problemen, en binnen een dag was de wagen terug. Eind goed al goed, zou je zeggen. Echter toe kwamen pas, buiten de schuld van de garage, de problemen pas.
Vanaf de garage op de terugweg naar mijn werk, hikte de motor een keertje. Kan gebeuren, immers, het brandstoffilter is ook vervangen, en dan zit er altijd lucht in het systeem.
Een paar dagen later sloeg de motor echt af. Geen probleem, het was starten en weer lopen, maar ik maakte mij wel zorgen, de wagen zal mij eens laten staan.
Maandagavond, ik had ook nog eens haast, liet de wagen mij echt staan. Na wat gefrutsel, dacht ik het gevonden te hebben, tot ik dinsdag weer tot stilstand kwam. Een beetje rondvragen gaf tot resultaat dat ik "relais 109" moest gaan vervangen omdat er losse contacten op de print zitten. Losse contacten, print? Dat zijn woorden die mij wel heel bekend voorkomen. En zo lag in een oogwenk het relais uit elkaar, en werd zowat verwelkomd door die contacten.
De contacten baden nu in het soldeer. Nu maar afwachten of alles geholpen heeft.

Oplichterij via het net?

Met de opkomst van de webwinkels wordt inmiddels duidelijk dat de criminaliteit deze winkels ook ontdekt heeft. Omdat er vrijwel nooit een fisiek contact plaatsvind, zijn deze winkels een stuk kwetsbaarder voor allerlei manieren van oplichterij. Zo is het mogelijk een product op een niet in gebruik zijnt adres af te leveren. Of bij iemand af te laten leveren die het product niet besteld heeft, en het daarna doodleuk bij die mensen de bestelling op gaan halen.
Andersom zijn er ook oplichters actief die een webwinkel starten, bestellingen opnemen en niets uitleveren. Of een slecht produkt uitleveren, met de noorderzon vertrekken, en jou, zonder enige vorm van garanitie achterlaten.
Niet helemaal nieuw is de oplichterij met betaalkaarten, en credticards in het bijzonder. Dit werkt als volgt. Je bestelt iets met een gestolen bankkaart. Vervolgens komt de rechtmatige eigenaar achter dat er onrechtmatig van zijn of haar kaart wordt afgeschreven. Vervolgens wordt het bedrag teruggeboekt, en zo heeft de webwinkel een product afgeleverd zonder een cent te ontvangen. Dit laatste overkomt de supermarkten ook meer en meer. Eigen schuld, men propageert zelf “klein bedrag, pinnen mag”.
Overigens, besef je dat die pinpas op zichzelf een kapitaal is? Uiteindelijk wordt iedere maand je hele salaris op het ding gestort, en loop je ermee over straat. Een beetje vreemd is het wel, vroeger liep je ook niet met je hele salaris op zak over straat? Inderdaad, normaal neem je niet meer geld mee dan dat je nodig hebt voor de boodschappen zelf?

Misschien valt de hele digitale wereld onder de noemer schijnveiligheid? En deze wereld is nog helemaal niet voor ons allemaal.

Oude bekenden

Heb jij dit ook wel eens, dat je aan mensen zit te denken, plannen hebt om contact met ze op te gaan nemen, en dat diezelfde personen ineens voor jouw neus staan?
Dit gebeurt mij de laatste tijd regelmatig, en ook mensen waar ik het contact volledig mee verloren heb,” kruisen” soms mijn pad. Of ik het leuk vind? Natuurlijk, er zijn weinig mensen waar ik ruzie mee heb. Hoewel er een kennis is die ik niet meer bezoek vanwege het gedrag van zijn familieleden. Bij deze oude kennis laat zijn vader blijken sympathie te hebben voor de nazi’s, terwijl meneer zelf de oorlog heeft meegemaakt, en flikte de broer van dezelfde kennis om, achtereenvolgens, de vrouw van die kennis te bedreigen, en een paar dagen later mijzelf midden op straat. Nu was hij in kennelijke staat, maar je zult begrijpen dat ik dat contact heb verbroken, al was het maar dat ik van mijzelf weet dat ik een ruzie niet uit de weg zal gaan. Dus voor de pais en vree leek het mij verstandiger........

Wat nou, uitproberen?

Stel, je wilt iets kopen. Dan is het toch de normaalste zaak van de wereld dat je dat product wilt uitproberen? Zeker als dat product alleen per tien wordt geleverd? Daar denken ze bij Nespresso anders over.....

De eerste zondag in november was voor mij een bijzondere dag. Ten eerste was het de eerste zondag dat ik niets te doen had, normaal ben ik wel voor een of andere stichting bezig of ben ik ergens op bezoek. Ten tweede is de eerste zondag van de maand een koopzondag in Amstelveen. Daar mijn vriendin een “aanbieding van een zeer exclusieve” soort koffie van bovengenoemd koffiemerk had gekregen, konden we meteen twee vliegen in een klap slaan, een bezoek aan het winkelcentrum, en mijn vriendin lekker genieten van die nieuwe smaak.
Na wat gewinkeld te hebben, gingen we naar de winkel van het koffiemerk. Deze bleek, als een van de weinigen, gesloten. Gelukkig zit er ook een groot warenhuis met een vestiging van datzelfde koffiemerk. Daar aangekomen vroeg mijn vriendin of het mogelijk was die nieuwe smaak te proeven, iets wat zij wel vaker doet, en voorheen ook zonder problemen ging. Een uiterst vriendelijke dame vertelde dat dit absoluut niet mogelijk is, en dat je deze smaak maar moet kopen. Als het dan nog per stuk zou gaan is er nog iets voor te zeggen, maar zelfs dit is niet mogelijk, je kunt dit alleen per 10 “capsules” afnemen.
Ik hoop dat dit een foutje van de verkoopster was, maar ik ben eigenlijk benieuwd hoe Nespresso zelf gaat reageren.