Facebook, de volgende zeepbel.

Na Worldonline en Ajax staat de volgende aandelenemmissie met een zeepbelwaardering op stapel, Facebook. Voor een, niet-realistisch, bedrag kun je jezelf de trotse eigenaar noemen van een bak gebakken lucht. Beter gezegd, iedere Facebookgebruiker is honderd euro waard, althans als je de geschatte inkomsten gaat delen door het aantal gebruikers.
De waarde wordt vooral gemaakt door de reclame-inkomsten en de tijdlijngebruikers.
Tja, die reclames. Mijn halve scherm stond er vol mee, en tijdlijn besloeg de rest van mijn scherm, waardoor het een janboel was. Gelukkig zijn er dan whizzkids die een stukje software in elkaar zetten, zodat je je eigen scherm gewoon weer kunt indelen.
In ieder geval ga je vandaag een hoop mensen zien, die in het aandeel Facebook geloven, dhr. Zuckerberg nog rijker maken, en zelf er geen cent aan gaan overhouden.
Let the show begin!

Een gat in mijn kies, gevolgd door...

Afgelopen week moest ik naar de tandarts. Bij controle was gebleken dat een van mijn eetgereedschappen in een staat van ontbinding verkeerde, kortom, een gaatje. Nu is dit op zich niet zo'n probleem, maar wel waar het gaatje zich bevindt, ik moest het natuurlijk weer vlak boven mijn tandvlees hebben.
"Moet je een verdoving hebben?", vroeg de tandarts. Nu neem ik nooit een verdoving, de tijd dat je pijn hebt van het boren is niets vergeleken met de ellende die je krijgt na een verdoving. Buiten dat, moest ik een keer een verdoving hebben omdat ik een wortelkanaalbehandeling nodig had. Dit liep een beetje verkeerd af, na het toedienen van de verdoving, voelde ik helemaal niets meer, beter gezegd, ik was zo diep ontspannen, dat ik compleet van de wereld was geraakt.
Het gaatje dat ik nu had zat ook nog eens aan de binnenkant, dus zit, bij het vullen, de tong in de weg. Nou, daar heeft de tandarts een heel handig stuk gereedschap voor, de afzuiger, die aan de onderkant van de mond wordt geplaatst, fungeert meteen als een apparaat om jouw tong even opzij te leggen. En natuurlijk kreeg ik tijdens de behandeling kramp in diezelfde tong...
Het leek wel uren, maar in werkelijkheid was ik binnen het half uur klaar. En dan het voordeel van een behandeling zonder verdoving, de pijn verdwijnt langzaam, en na een uurtje heb je nog slechts pijn op één plek, jouw portemonnee..
Over een half jaartje is de volgende controleafspraak....

En ineens zijn de Nederlanders terug. Wietpas.

Ooit werd de Europese Gemeenschap opgericht, met als doel alle Europeanen dezelfde rechten en plichten te geven. Zo ben ik, als Nederlander, bijvoorbeeld vrij om te gaan wonen en werken in België, evenals een Belg dat in Nederland kan. En overal in Europa wordt ik behandeld alsof ik in het desbetreffende land woon, en zo zou het omgekeerd ook moeten zijn.
De wietpas, een pas die nodig is om een "coffeeshop" te bezoeken, is sinds kort verplicht in het zuidelijke deel van Nederland, en wordt alleen verstrekt aan mensen met een Nederlandse identiteitskaart. Dit is geheel tegen de Europese regels, die vrijheid van personen voorstaat. Nu is het een misverstand dat verdovende middelen legaal zijn, ze worden slechts gedoogd. Maar om een scheiding te gaan maken op basis van nationaliteit is een foute zaak Om een heel krom voorbeeld te nemen, kan een Belg, woonachtig in Maastricht, niet meer aan spullen komen, terwijl een Nederlander uit Leuven dit wel kan. Krom natuurlijk, zo komt de illegale straathandel weer op gang, wat inmiddels al gebeurd is.
Feit is wel dat deze regeling nu bij de rechtbank ligt ter beoordeling. De klacht is discriminatie, welke best nog eens toegewezen kan worden.
Wordt vervolgd.......

Ed, eerlijkheid duurt het langst, maar je moet soms....

In 1988, ten tijde van het EK-voetbal dat door Nederland gewonnen werd, was ik op vakantie in Spanje, in Blanes om precies te zijn. Op zich een leuk stadje met, toen al, veel toerisme. Vandaar dat ik het plaatsje als uitvalsbasis gebruikte voor mij reisjes naar de binnenlanden, maar dit terzijde.
Na de gewonnen finale brak er ook in Spanje een feest uit bij de Nederlanders, waarbij de Guardia Civil liet zien geen lieve jongens te zijn, als iets met een oranje hemd een andere richting op ging, werd met de gummiknuppel duidelijk gemaakt in welke richting er wel gegaan mocht worden.
De volgende dag kwam voor veel mensen de kater, en kwamen sommige mensen er achter wat meer geld gespendeerd te hebben dan gepland, zo ook Ed, een totaal vreemd figuur, die ik toevallig in de bus naar Spanje was tegengekomen, en ook een paar keer in Blanes was tegen gekomen." Kun je mij een tientje lenen?", vroeg hij," ik ben dom geweest, en heb niet eens geld om te eten. Je krijgt het terg." Jaja, de jongen komt uit Rotterdam, ik wist dus bij voorbaat dat ik dat tientje op mijn buik kom schrijven. En inderdaad, in Nederland aangekomen, stapte Ed over op de bus naar Rotterdam, en ik in die naar Amstelveen, we zouden elkaar nooit meer zien, dag tientje.....
Een paar jaar later, kwam het idee om naar Rotterdam te gaan. Ik was er, buiten een paar zakelijke bezoekjes, nooit geweest. Halverwege de dag loop ik daar nietsvermoedend op straat, toen mijn naam ineens over straat geschreeuwd werd, en een man komt op mij afrennen." Hier, heb je je tientje terug." Inderdaad, Ed.

Beleefdheid

Als mij naar een groot verschil tussen Nederlanders en Vlamingen gevraagd word, zal ik direct antwoorden:" Beleefdheid". Niet dat Nederlanders onbeschoft zijn en Vlamingen overdreven vriendelijk, maar je merkt wel dat een Vlaming meer moeite doet om het jou naar je zin te maken.
Als voorbeeld noem ik de bediening in een gemiddeld restaurant, en beter gezegd de hele sfeer. Als je in Vlaanderen gaat eten, word er alles aan gedaan om dit in alle rust te doen, en heb je zelfs de indruk dat je, zelfs al ben je in vakantiestemming, nog gehaast bent.
Zelfs in een broodjeszaak, blijft de eigenaresse tegen je praten, terwijl ze jouw bestelling aan het klaarmaken is, en legt ze nog vriendelijk uit wat die andere broodjes voor ingrediënten hebben( en wat is een stokbroodje smos-preparé lekker als je dat een paar jaar niet meer gegeten hebt....).
Vanmorgen werd ik weer duidelijk op de feiten gedrukt, toen ik met mijn vriendin weer in Amsterdam een broodje ging eten, de eigenaar even snel de bestelling opnam, naar achteren liep op dit klaar te maken, het uit serveerde, om vervolgens met een emmer sop naar buiten te lopen om het terras schoon te gaan maken....
Verschil moet er zijn......