Hoezo oud?

Een paar jaar geleden heb ik mij verwend met een navigator, de Cartrek 200. Hoewel ik zeer tevreden ben over de kaarten in boekvorm, die ik ook nog steeds gebruik, was het voor mij een uitkomst, vooral omdat ik in die tijd veel meer in vreemde steden ging rijden. Dan is het rijden met een kaart op de passagiersstoel toch lastig.
Dat goedkoop duurkoop is, bleek een jaartje later. Ik wilde een update hebben voor de kaarten, en probeerde deze te bestellen. "Ja meneer", klonk een vriendelijke stem van de klantenservice,"voor uw apparaat zijn geen updates. Maar de opvolger komt volgende week in de aanbieding." Ja hoor, weer tweehonderd euro uitgeven zeker? Op dat moment kregen we contact met een computerbedrijf. Die waren net aan het stoppen met de verkoop van die dingen. Ik kon een leuk apparaatje voor negenentachtig euro op de kop tikken, inclusief verkeersontvanger. Dat klonk een stuk beter, honderdtien euro goedkoper en nog meer opties ook. Natuurlijk had ik gekeken of dit merk geen grapjes uit zou halen, en dat bleek niet het geval. Het bleek van origine een ding van drieëneenhalfhonderd euro, dus ik dacht een leuke koop gedaan te hebben. Toen ik tevreden met het apparaat rond reed, was ik benieuwd of er ook updates zouden komen. De eerste kwam gratis, een tweede zou nooit meer komen, de toko bleek failliet.
Ik was inmiddels alweer aan het winkelen geslagen, tot mijn broer vroeg of ik die Cartrek nog had. Die had ik wel, maar wel met kaarten uit het jaar kruik. Hij wilde even proberen of omgebouwde software er op kon draaien. En ja hoor, een afgeschreven bakkie heeft nu kaarten van 2009 op de kaart. Goh, zou dat andere apparaat dat ook kunnen, immers ik kon geen andere software erop zetten in verband met een of andere sleutelcode. Ook dat bleek geen probleem. Door de kaart van de één in de ander te zetten, gingen de kaarten gewoon mee, en blijken twee afgeschreven apparaten weer volkomen up-to-date.

Legaal zwartrijden.

Op vrijdag ga ik normaal op de fiets naar mijn werk. Dit omdat mijn vader, die normaal mee rijdt, dan zelf de auto nodig heeft. Omdat er regen werd voorspeld, en ik weinig zin had in een nat pak, besloot ik de bus te nemen. Omdat binnenkort in onze regio wordt omgeschakeld naar de chipkaart, heb ik deze een paar weken geleden laten aanrukken. Nu mijn strippenkaart vol was, ging ik vol goede moed naar de bushalte, bewapend met mijn nieuwe chipkaart. De eerste bus stopt, en ik ga voor de eerste keer in mijn leven inchecken op een bus. "Buiten dienst", staat er op het display. De buschauffeur vraagt of ik misschien nog een strippenkaart heb. Ik moet ontkennend antwoorden. "Ga maar zitten. U kunt er ook niets aan doen dat het systeem niet werkt." Als dat zo is, is het misschien toch handig om weer een strippenkaart aan te schaffen.
Op het busstation aangekomen, kijk ik in wat andere bussen om te zien of de kaartlezers daar wel werken. En dat bleek het geval. Vol goede moed wacht ik op mijn bus. Het is er een uit Friesland, die hier, samen met zijn soortgenoten, op bezoek is om de chipkaartlezers in te bouwen en uit te testen. Nou, deze doorstond de test niet. Toen de bus kwam voorrijden stond er nog "welkom" in het scherm. De deur gaat open, ik breng mijn chipkaart vol goede moed richting de lezer, en het ding geeft de geest. De chauffeur kijkt mij aan, alsof ik er wat aan kan doen dat die Fries mij niet wil helpen, en ook hij verzoekt mij te gaan zitten.
Al met al benauwd mij dit voor de toekomst, als we massaal op die kaart moeten overstappen. Ik hoor de directeuren van de RET en GVB nog in koor roepen dat het zwartrijden zal afnemen. Misschien het expres zwartrijden. We krijgen er zwartrijden wegens defect voor terug.
Robert.

Even naar de chinees.

Een paar weken geleden kwam ik in aanraking met een groothandel in China. Ik was al een tijdje op zoek naar een autoadapter voor mijn eeepc, en dit bedrijf levert ze uit voorraad. Omdat je voor een klein ding te laten verzenden veel kosten moet betalen, was ik benieuwd wat er nog meer aangeboden werd. Het resultaat is dat er een lading horloges onderweg is en allerlei verloopsnoeren die hier niet in de handel zijn.
Een ander ding trok ook mijn aandacht, een dual-sim telefoon. Wie kent het niet, je hebt een telefoon voor het werk en een privé, en dan heb ik er ook nog een voor mijn werk in België. Resultaat? Je broekzakken zitten vol, en zie maar eens uit te zoeken welk toestel overgaat. Grote kans dat de andere kant heeft opgehangen of de mededeling hoort dat je niet kunt opnemen. Wat wil je, het was de onderste telefoon die net achter een naad bleef hangen.
Dit toestel heeft dus de mogelijkheid om twee kaarten in een keer af te handelen. Voor mij een uitkomst, ik kon wel wat ruimte in mijn broekzak gebruiken.
Een klein probleempje bij het uitzoeken is het mateloze talent van de chinezen om het na te bouwen. Toen ik een toestel had uitgezocht, bleek deze de merknaam Nokla te dragen, een verbastering van Nokia. Als type heet het ding ook nog eens de 5800 express. Je kunt de gok wagen, maar als de douane hier achter komt......
Mijn keuze viel uiteindelijk op een Sigmatel. Dit merk lijkt nergens op, en het typenummer, S3, is bij de andere merken ook niet terug te vinden. Kortom, het leek er op dat dit geen kopie van een of ander was. Was ja. Toen ik een kennis het apparaat wilde laten zien, vroeg hij waar ik die N 73 vandaan had. Inderdaad, ook weer een kopie.
Voor mij is het niet de eerste keer dat ik met chinese spullen in aanraking kom. De tv-merken Nokia en Thomson waren in hun nadagen in handen van chinese firma's, die jammerlijk failliet gingen.

Ikea thee.

Zo, ook genoten van het eerste lenteweekeinde? Ik in ieder geval wel. Vanmorgen ben ik even gaan kijken op het trammuseum naar het begin van de herinstructie. Voor dit stukje werk ben ik, samen met een collega, eindverantwoordelijk.
Terwijl ik bezig was, begon de zon zich steeds meer te laten zien. En zo gebeurde het dat ik samen met mijn vriendin aan het einde van de middag een stukje ging wandelen in Amsterdam-Noord. En wat is er dan mooier dan een wandeling langs het IJ? Dat wil ik zeggen. Als je een stukje langs het water hebt gelopen, is het niet vreemd dat de maag ook verwend wil worden. En wat is er dan lekkerder dan een warme drank en een gebakje? Mijn vriendin nam koffie en ik, natuurlijk, een kopje thee, althans dat bestelden wij. De koffie klopt. Bij de thee is het altijd hetzelfde. Je krijgt alle elementen los geleverd, waaruit je zelf een kop thee moet fabrieken, zoals de meubels van Ikea.
Op de terugweg kwamen we bovenstaand busje tegen. Toen ik de tekst van het busje las, had ik ineens de twijfels over het bedrijf. Aan het busje te zien, is het bezorgen toch geen eitje.
Groetjes,
Robert.

Onschuldig.

De afgelopen week werden ze wederom opgeschrikt door een terreuralarm. Net zoals de vorige keer, was er niets aan de hand, en wordt er jacht gemaakt op de melder. Was het de vorige keer een vliegtuig dat aan de grond moest blijven, dit keer was het iets anders aangepakt. Het gevolg, de winkels rond het Ajax-stadion, als ook de Ikea waren getroffen. Gevolg was natuurlijk dat er diverse huizen overhoop zijn gehaald. Nu vragen deze mensen excuses van de politie. Waarom dat, vraag ik mij af. Ze hebben gereageerd op een serieuze melding, en zeker toen de aanslag in Madrid in beeld kwam.
Er wordt alweer gefluisterd dat hier een jaloerse ex achter zit.
Verder natuurlijk het ongeval met de autodief, die, volgens zijn familie, iemand was die op het rechte pad was. Was ja, want hij reed in een gestolen auto. De man dook tijdens zijn vlucht in een water. Daarbij is hij door onderkoeling om het leven gekomen. De familie vindt het vreemd dat dit de oorzaak van zijn overlijden is. Als je vol gestresst het koude water induikt, ben je dan dom of niet?
Ach, geloof je zelf dat de politie zomaar achter je aan komt? Droom maar verder.
Robert.

Met wie?

Vandaag begon op het trammuseum de herinstructie. Dit is een verplicht nummer, om de bestuurders de wijzigingen op de lijn te laten zien. Nu is er sinds een tijdje een verscherpt parkeerregime ingevoerd op het emplacementsterrein achter het Haarlemmermeerstation. Sinds een aantal jaren zijn er parkeervakken aangebracht, zodat de auto's die er moeten parkeren niet meer kris-kras over het terrein hoeven te staan. Op aanwijzing van de politie zijn er nog een aantal verkeersborden bijgeplaatst, zodat iedereen kan zien dat buiten de vakken parkeren echt uit den boze is. De politie is ook daadwerkelijk begonnen met handhaven, zoals een paar van onze medewerkers ook aan den lijve hebben ondervonden.
Vanmorgen rond half tien kwam ik het terrein opgereden. Terwijl al een paar weken overdag geen auto meer op de rails stond, tijdens een oefenrit kon ik, na jaren, weer eens alle sporen gebruiken, stonden er vanmorgen maar liefst drie auto's op de baan. Dus ik belde de politie met het verzoek de eigenaren op de hoogte te stellen, en te verzoeken de wagens weg te halen." Dat doen wij niet meer", was het antwoord,"men weet lang genoeg dat men de auto daar niet mag parkeren. Ik stuur mijn collega's." Tsja, daar zit wat in, hoewel ik dit soort dingen in den minne schik. Na een paar uurtjes, we reden inmiddels met een aangepaste dienst in verband met het geblokkeerde spoor, belde ik nog maar eens waar de politie bleef."De auto is aan de melding gekoppeld, dus u moet ze straks zien." Inderdaad na een half uurtje, het was inmiddels twaalf uur, verscheen er een auto." Daar moet de kraan bijkomen", was de snelle constatering. Een kwartier later ging mijn telefoon." U spreekt met de politie. Ik bel u in verband met de melding van een omgevallen hek?" Omgevallen hek? Ik had alleen voor drie foutgeparkeerde auto's gebeld, dus ik vroeg om opheldering." Met welk bureau spreek ik dan?", vroeg ik. "Met de politie Kennemerland. U hebt op 8 maart een melding gedaan van een omgevallen hek gedaan. Dat hebben mijn collega's in orde gemaakt." En toen viel het muntje. Vorige week was ik met mijn vriendin op de Beverwijkse Bazaar geweest. Door de storm van die nacht, was een bouwhek omgevallen, waarbij diverse stangen omhoog staken. Een fietser kon daardoor ineens veranderen in een stuk saté. Kun je begrijpen dat ik even heel vreemd stond te kijken toen dit telefoontje binnenkwam? Ik bedankte de dame voor haar belletje, en ging weer verder aan het werk.
Na een uurtje kwam de kraan." Wat wil je", vroeg de kraanchauffeur,"moeten we ze alleen van het spoor halen, of moet ik ze wegslepen. Als ik ze moet wegslepen gaat het wel uren duren." Mij ging het er natuurlijk alleen maar om dat de baan weer gebruikt kon worden.
Aan het einde reed alles weer.

Maden in Japan

Vandaag kreeg ik een apparaat op mijn werkbank met de klacht:"speelt een tijdje, gaat stinken en de zekering slaat door." Op zich komt dit soort klachten wel vaker voor, maar dit soort maak je niet zo vaak mee. Bij het starten van het apparaat kwam een geur van verbrand haar mij tegemoed. Bij het openschroeven kwam het antwoord zeer snel, zoals je op bovenstaande foto kunt zien. Dit is overigens waar de uitdrukking bug, Engels voor insect, vandaan komt. Als er vroeger een vreemd defect was, was de kans groot dat je met insecten te maken had.
Ach, als alle klachten zo duidelijk waren.......
Groetjes,
Robert.

De weg van niks naar nergens.

Je hebt ze vast zien rondrijden in de Ronde Venen, de stampvolle standaardbussen van lijn 141 naar Woerden, en de lege verlengde bussen or lijn 130 naar Breukelen. "Naar Breukelen?", hoor ik je denken, "wat is daar te beleven?" Dat is precies de reden waarom die bussen leeg zijn. Voorheen reed er een zeer drukke bus naar Utrecht. Tijdens de spits stond je binnen het uur in hartje Utrecht, en iedereen was blij. Totdat de provincie deze verbinding ging aanbesteden. Samen met een aantal buslijnen, moest ook deze lijn verdwijnen, en wordt men min of meer gedwongen met de trein te gaan. Waarheen? Naar Utrecht CS? De meeste mensen moeten in de stad en op de industrieterreinen zijn, waar de bus rechtstreeks naartoe reed. Het resultaat? Een verdubbeling van de reisduur, enorme kosten en ontevreden klanten, kortom openbaar vervoer. Logisch dat de mensen voor het eerst in veertig jaar de bus pakken om naar het werk te gaan. Nog erger is het dat vele scholieren, en vooral hun ouders, de dupe zijn van deze fout.
Een klein lichtpuntje is er, lijn 120 gaat aan het eind van deze maand weer naar Utrecht rijden. Gelukkig blijft de lijn voorlopig langs station Breukelen rijden, zodat ook de passagiers vanuit de Ronde Venen van deze verbinding gebruik kunnen maken. Hopelijk komt er ook zo'n wijze beslissing voor lijn 130, of moet ik al lijn 140 zeggen?
Kortom one down, one to go.

Laat je niet gek maken.

Even een vraagje. Als je iets nieuws nodig hebt en je kunt het kopen, doe je dat dan ook op dit moment? Als je volmondig ja zegt, dan ben je goed bezig. Zeg je nee omdat de kredietcrisis is uitgebroken, dan ben je een van degenen die deze kredietcrisis meehelpt te blijven bestaan. Dat is schrikken hè? Het is heel simpel, de economie is het een machine, als een van de radertjes niet meewerkt, stopt vroeg of laat de hele machine. Dat het in de VS fout is gegaan, komt omdat men iets teveel geld liet vloeien, wat een van de grootste stommiteiten is. Maar hou jij je geld vast, stokt de economie, en als velen dit doen dan heb je een ineenstortende economie.
"Maar hoe komt dit dan?", hoor ik je vragen. De kredietcrisis is een gegeven. Deze is alleen overgeslagen op de normale economie omdat mensen de bankrekeningen begonnen leeg te halen, en alles gingen oppotten. Op dat moment is dat geld dus uit het systeem verdwenen, en kan het dus niet meer uitgegeven worden. Je zult zien dat wanneer men er iemand begint te roepen dat de economie weer gaat aantrekken, deze daadwerkelijk aantrekt. Immers, de "sokken" worden dan weer leeggehaald, en komt het geld weer in de economische machine terecht.
Groetjes,
Robert.

Oosterse markt

Zoals wel vaker, zijn we vandaag naar de oosterse markt gegaan. Ten eerste om onze chocoladevoorraad aan te vullen, ten tweede om inkopen te doen en tenslotte om lekker hot chicken te eten. Bij het betreden van de markt lopen we langs onze vaste eetstek. Toen wij er binnenliepen merkten we dat er andere mensen in de zaak stonden. "Verdakke, daar gaat onze hot chicken", was het eerste wat door mij flitste. Bij mijn vriendin was de teleurstelling van het gezicht te lezen. We moesten op zoek naar wat anders.
Een beetje teleurgesteld gingen we naar Chinatown. Daar aangekomen gingen we bij de restaurantjes kijken voor wat anders lekkers. In Chinatown gingen we naar de oriëntaalse supermarkt. Zoals je op de foto kunt zien, koop je niet zomaar een zakje mie. Op de foto staat slechts één rack. Er tegenover staat ook nog een stellage met kant en klaar "mietjes".
Na er wat inkopen te hebben gedaan, gaan we richting chocola. Op weg daarheen, lopen we langs een stroopwafelkraam. Tot onze stomme verbazing staat daar één van de mensen van ons favoriete, en opgedoekte, eettentje te helpen. We doen ons beklag over de opheffing. "Loop maar even mee ", zei de man. En daar stond één van zijn broers ons al op te wachten. De locatie is een stuk beter dan de oude. Bij een beetje wind kon het gebeuren dat de servetten een eigen leven gingen leiden, en er soms wel eens vandoor gingen.
We waren natuurlijk nog onderweg naar de chocoladekraam en zijn daar eerst heen gegaan. Wat smaakte de hot chicken toch lekker.
Groetjes,
Robert.

Nou?

Ik moet toegeven, ik kijk wel eens maar reclames. Meestal neem ik de programma's die ik wil zien gewoon op en spoel de reclames door, maar soms wil ik mij wel eens door wat onzin laten vermaken. Hierbij speelt de keuze van de acteurs, zowel in vrouwelijke als mannelijke vorm, een rol. En dan heb ik het niet over de meesterlijke bedrijfsleider van 's lands grootste kruidenier, maar over, bijvoorbeeld, een van de leningverstrekkers. Als je "adviseurs" op het scherm zet, gebruik dan geen soapacteurs, wiens gezicht al meermaals op het scherm is geweest en vooral niet als dit figuur in die soap nog een onbetrouwbare schurk heeft gespeeld ook.
En dan natuurlijk de wonderproducten. Zeep met ingebouwde intelligentie, hoe verzin je het. Oké, ik kijk wel eens naar sience fiction, maar zelfs dit verzinnen dat soort schrijvers niet eens.
Ook een vertekend beeld geven is iets wat regelmatig gebeurt. Niet? Wat dacht je van een hamburgertent die zich voordoet als een driesterrenrestaurant. Als deze zaak eens gaat beginnen met echte hamburgers te verkopen in plaats van die dunne plakjes die je met een vergrootglas moet zoeken.
Je ziet maar, zelfs dit heeft amusementswaarde.
Veel plezier!
Robert.

Te serieus?

Sorry hoor, dat ik de laatste tijd wat te serieuze blogjes heb geschreven. Maar wat wil je dan ook? Terwijl op de Vijzelgracht panden aan het verzakken waren, raakten in Brussel door een renovatie aan de metrotunnel acht woningen reddeloos beschadigd. Terwijl deze week een debat is over het verder gaan met de bouw van een metro dwars door Amsterdam, stort in Keulen een heel gebouw in en zijn er al eerder diverse gebouwen verzakt. Dan wordt je wat serieus. Vooral als de burgemeester van Keulen zich openlijk afvraagt of de bouw van de Noord-Zuid metro, zo heet het ding daar echt, moet doorgaan, en nu afwachten of de Amsterdammers sneller zullen zijn.

Geloof in jezelf!

Dinsdagochtend las ik een ingezonden stuk over de kracht van Jomanda. Een vrouw hield een betoog dat zij, als regelmatig bezoeker, veel van haar gezondheidsklachten kwijt is. "Onzin", hoor ik u al denken. Dat valt nog te bezien. De menselijke geest heeft meer kracht dan je in eerste instantie denkt. Een simpel voorbeeld, je schrikt behoorlijk. Vaak is een glaasje water voldoende om een groot deel van de schrik weg te nemen, en echt niet vanwege het water, maar door even de gedachten af te leiden. En wat te denken van een handoplegging? Occult zeker? Ik ben er haast zeker van dat je het zelf wel eens hebt gedaan, of dat het jezelf "overkomen" is. Precies, als kind. Als je je had gestoten, en mama wreef over de zere plek, was de pijn toch weg? En zo kun je een bijeenkomst, zoals bij Jomanda, niet direct als onzin bestempelen. Dat het een commercieel verhaal is geworden is een ander verhaal. Typisch Nederlands?
Groetjes,
Robert.

Smoesjes

Vorige week stond een artikeltje in de krant. De politie controleert de laatste tijd op autoverkeer dat gebruikt meent te mogen maken van de busbaan op de Van der Hooplaan in Amstelveen. Tijdens de spits is dit een vrij drukke weg, en dan is het voor sommigen te dol dat de busbaan niet door hen gebruikt mag worden. Om deze busbaan te bereiken moet je overigens over een voorsorteervak rijden die bestemd is voor het verkeer richting het zwembad, om vervolgens over een doorgetrokken streep te rijden. Aan het einde van de busbaan staat een verkeerslicht, die alleen reageert op bussen, en blijft dus op rood staan, in totaal worden dus vier overtredingen gemaakt. En dan valt men er over dat men een boete krijgt van "slechts" 61 euro.
Een vrouw beklaagde zich bij de ingezonden stukken erover dat zij door de mensen in de file er niet tussen gelaten wordt. Logisch, het verkeer staat stil. Als je er dan met een lekker gangetje er langs rijdt, kun je het ook niet verwachten. Overigens, deze dame kwam uit Buitenveldert, waardoor de smoes dat ze de weg niet kent, direct naar het land der fabelen verwezen kan worden.
Mocht je nou eens legaal over een busbaan willen rijden, ga dan gewoon solliciteren bij je lokale busbedrijf!
Groetjes,
Robert.

Angsthazen.

Ik mij blogje "toeval bestaat niet" had ik het al over een oud-papierbedrijf die oude televisies en huishoudelijke apparatuur in containers met oud papier stopt. Zoals je in dat stuk kunt lezen, heb ik de man gewaarschuwd, en niet onterecht, naar nu blijkt. Een andere grote keten is inmiddels betrapt op het plegen van afvaldump. Het is inderdaad aantrekkelijk en vrij simpel te doen. Bij ons op het bedrijf kwamen regelmatig mensen in aftandse auto's zowat bedelen om defect toestellen. Als ze komen verwijs ik ze altijd door naar het afvalstation. Nu ben ik zelf geen milieuridder, maar ik probeer mij toch aan de regels te houden. Een van die regels schrijft voor dat je defect niet te herstellen apparatuur naar een Regionaal Overslag Station brengt, hetgeen ik eens in de zoveel tijd ook doe. We hebben een paar keer inspectie gehad van VROM hoe onze afvalstromen lopen. Daar konden we( natuurlijk) aantonen dat de afvalstoffen naar de desbetreffende verwerkingsbedrijven gaat. Als mijn papieren niet in orde waren geweest had ik een probleem.
Nu is het natuurlijk zo dat deze verwerking ook geld kost. Een doos met een defecte televisie bestaat uit papier, karton, piepschuim en de televisie zelf. Voor mij betekent dit een gangetje naar drie bedrijven. Een bedrijf wil natuurlijk zoveel mogelijk winst maken, en zal zoveel mogelijk snijden in de kosten. Dit gebeurt al bij de verkoop, waarbij een verkoper vaak een deel van zijn provisie moet inleveren als hij een toestel uit de folder of advertentie verkoopt, maar natuurlijk ook de afvalstroom. En wat is er dan handiger dan een Ghanees( het zijn vaak Ghanezen) die het komt ophalen?
Inmiddels is van het "gepakte" bedrijf de naam binnen de branche bekend en ik snap niet hoe dit bedrijf door de VROM-controle is geglipt.
Dat de naam niet bekend mag worden gemaakt komt omdat men bang is voor ongeregeldheden in de winkelcentra door milieuactivisten.
Zelf dacht ik eerst aan een andere naam, het bedrijf waar ik over schreef.