Afgelopen zaterdag was het weer Luilak. In vroegere tijden werd er in de fabrieken op zaterdag gewoon gewerkt, behalve op de zaterdag voor Pinksteren. Om de fabrieksarbeiders te beletten om rustig uit te kunnen slapen, werd er rond een uur of negen 's morgens zoveel mogelijk herrie gemaakt om iedereen wakker te krijgen.
In de zeventiger jaren "moderniseerde" het evenement zich. Omdat het vrij hebben op zaterdag inmiddels de normaalste zaak van de wereld was, verdween de echte betekenis van Luilak, en werd er ander rottigheid uitgehaald. Als je die zaterdag over straat ging, was er een waar spoor van vernielingen waar te nemen.
Dit jaar was in Amstelveen een soort avondklok van kracht. Het was van zonsondergang tot zonsopgang verboden om met middelen waarmee vernielingen of overlast konden worden aangericht over straat te nemen. Daarbij werd benadrukt dat hier onder andere lijm, verf en mayonaise danwel brommers en motoren zonder uitlaat wordt bedoeld. De politie zou extra controleren. Dat gebeurde. Het was afgelopen zaterdag enorm rustig. Blij toe, want de auto van mij broer stond voor de deur, ik had die ochtend mijn ritje België.
Een leuk incident gebeurde een paar jaar geleden. Ineens hoorde ik 's nachts muziek op straat. Toen ik mijn gordijnen open deed, liep daar een muziekkorps! En dat om drie uur 's nachts! Leuk geintje.
Even terugkomend op de auto van mijn broer. Deze vond ik, goddank, de volgende morgen ongeschonden terug voor mijn deur. Ik had al wat voorzorgsmaatregelen genomen, zoals de spiegels en antenne ingeklapt en geschoven. 's Middags, toen ik op de zaak kwam, meldde mijn broer dat mijn auto, die hij dan weer mee had, wel onder handen was genomen. Op het achterraam was de tekst AFCA, de naam van de supportersvereniging van voetbalclub Ajax, gekalkt. Dat was er gemakkelijk af te krijgen. Bij diverse buren van hem was er op de lak met dezelfde verf gespoten, en dat is toch was lastiger te verwijderen. Maar ook mijn wagen was verder ongeschonden door de nacht gekomen.
Trouwens, graffiti-artiesten hebben op diverse plekken de tekst AFCA onder handen genomen, en er AFGANG van gemaakt, verwijzend naar de prestaties van Ajax die, in de ogen van de supporters, tegenvielen. Door alle herrie er omheen, heb ik inmiddels een afkeer van voetbal. Maar, als je club derde is van Nederland, ben je toch aardig goed. Een gemiddelde sporter gaat uit zijn dak met een derde prijs.
Geniet van het Pinksterweekeinde. Je kunt mij tijdens de Pinksterdagen op de Museumtramlijn terugvinden.
Robert.
zondag 31 mei 2009
woensdag 27 mei 2009
Slapen in een disco.
Toen ik maandagavond naar huis ging, kwam een enorm zwarte wolkenpartij mij tegemoet. Dat er regen uit zou vallen kon je zo wel zien, en dat er misschien een slag onweer zou komen is ook overheen te komen. Totdat ik thuis kwam, en er een storm opstak. Ik had mijn deur nog niet dicht, toen een regenbui losbarstte. Inmiddels was de afdeling special effects ook in actie gekomen, met een mooie lichtshow tot gevolg. Bij het naderen nam ook de geluidsoverlast toe, terwijl ik zo langzamerhand wilde gaan slapen. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen weet ik niet, maar ondanks het geflits en gedonder, heb ik heerlijk geslapen. Toen ik gewekt werd door de nieuwsberichten op de radio, begon ik langzaam te beseffen dat er buiten een ware veldslag had plaatsgevonden. Snelwegen stonden onder water, met lange files tot gevolg, en veel stormschade. Op diezelfde radio begon bijna ieder interview met de vraag of men wel geslapen had. Ik schaamde mij zowat. Met dat geflits en gedreun leek het wel een discotheek.
vrijdag 22 mei 2009
Ik ben er nog.
Sorry hoor, ik heb het de laatste maand iets te druk gehad om mij met bloggen bezig te houden. Neemt niet weg dat er zat te schrijven is. Neem nu het voorbeeld van goede oude noord-zuid-lijn. Het regiebureau vertelt dat het ergste achter de rug is. Tijdens het boren kunnen er wel kleine verzakkingen optreden, maar niet zo erg als met damwanden. Dat moet je eens in Zürich vertellen. Daar moest met spoed een boortunnel met beton worden dichtgegooid omdat de boel begon te verzakken, met de boormachine, ter waarde van een paar miljoen euro, er nog in. En laat nou een van de bouwbedrijven ook in Amsterdam aan de slag gaan.
En dan die ov-chipkaart. Het is mij tot op heden niet gelukt om met het ding te reizen. Als ik een kaartlezer tegen kwam, was deze steevast buiten dienst. Ik hou moed, eens zal het mij lukken.
Vorige maand kwam mijn internetprovider met het bericht dat de prijs omhoog zou gaan, en dat het contract niet ontbonden kan worden omdat het een inflatiecorrectie betreft. Ik was van plan om in de pen te gaan klimmen, totdat bleek dat mijn contract zou aflopen. Met een beetje winkelen kwam ik bij een provider uit, waar ik voorheen ook al klant was. Ik moest destijds deze provider de rug toekeren omdat, deze provider haar diensten via de kabeltelevisie aanbood, ik de kabeltelevisie had opgezegd, vanwege een prijsstijging van 50 procent. Omdat ik ook vaste telefoon heb, moest ik een provider hebben die een abonnement heeft inclusief lijnhuur, en dat bood deze provider destijds niet, waardoor ik wel moest overstappen. De omschakeling stond gepland rond 22 mei, wat zoiets wil zeggen als, het kan wel een paar dagen laterworden. Toen ik 's morgens om zeven uur mijn mail wilde checken, bleek de verbinding 's nachts al omgeschakeld te zijn. Ik heb die nacht wel wat duistere figuren rond de flat zien lopen, maar of die er wat mee te maken hebben. Het mooiste was nog het mailtje waarin staat dat de modem omgezet kan worden. Nou, zonder het omzetten had ik het mailtje niet eens kunnen lezen!
Groetjes,
Robert.
En dan die ov-chipkaart. Het is mij tot op heden niet gelukt om met het ding te reizen. Als ik een kaartlezer tegen kwam, was deze steevast buiten dienst. Ik hou moed, eens zal het mij lukken.
Vorige maand kwam mijn internetprovider met het bericht dat de prijs omhoog zou gaan, en dat het contract niet ontbonden kan worden omdat het een inflatiecorrectie betreft. Ik was van plan om in de pen te gaan klimmen, totdat bleek dat mijn contract zou aflopen. Met een beetje winkelen kwam ik bij een provider uit, waar ik voorheen ook al klant was. Ik moest destijds deze provider de rug toekeren omdat, deze provider haar diensten via de kabeltelevisie aanbood, ik de kabeltelevisie had opgezegd, vanwege een prijsstijging van 50 procent. Omdat ik ook vaste telefoon heb, moest ik een provider hebben die een abonnement heeft inclusief lijnhuur, en dat bood deze provider destijds niet, waardoor ik wel moest overstappen. De omschakeling stond gepland rond 22 mei, wat zoiets wil zeggen als, het kan wel een paar dagen laterworden. Toen ik 's morgens om zeven uur mijn mail wilde checken, bleek de verbinding 's nachts al omgeschakeld te zijn. Ik heb die nacht wel wat duistere figuren rond de flat zien lopen, maar of die er wat mee te maken hebben. Het mooiste was nog het mailtje waarin staat dat de modem omgezet kan worden. Nou, zonder het omzetten had ik het mailtje niet eens kunnen lezen!
Groetjes,
Robert.
zondag 10 mei 2009
Aan de deur......
Als er bij je aangebeld wordt, en je verwacht niemand, doe jij dan open? Grote
kans dat het iemand is die je iets wil aansmeren, opdringen of
opleggen. Was het vroeger alleen een encyclopedieverkoper,
stofzuigerverkoper of Jehova getuige, nu komen ook de diverse
telefoon- en elektriciteitmaatschappijen aan de deur.
Een paar weken geleden kwam een figuur van Greenchoice aan de deur. “Meneer, u neemt uw stroom af bij Nuon”, zei de man, beter gezegd een jochie die net van zijn jeugdpuistjes af is. Ik kon het natuurlijk niet ontkennen. “Dan heb ik een aanbieding in groene stroom.” Ik had eigenlijk helemaal geen zin om dit figuur mij ook maar een cent aan mij te laten verdienen, en wilde zo spoedig mogelijk van hem af. Nu kon ik natuurlijk de deur gewoon dichtgooien, maar die moed had ik niet. Ik bedacht iets anders, en begrijp nog steeds niet hoe ik hieraan kom.” Heeft u ook kernenergie in de aanbieding?”, vroeg ik. Verbaasd keek de man mij aan.” Kernenergie? Weet u wel hoe vervuilend dat is?” “Wil jij dan een windmolen in je achtertuin?” De man eindigde het gesprek een stoof weg, natuurlijk niet zonder te roepen dat je ook het probleem van kernafval hebt. Ach, dat wist ik natuurlijk ook.
Het stomste dat ik ooit gedaan heb, is twee Jehova's binnenlaten. Jaja, ik hou die gasten ook liever buiten, maar dit waren twee oude kennissen die ik al jaren niet meer gezien had, en ineens voor mijn deur stonden. Voor diegenen die mijn huis kennen, destijds was er beneden geen toegangsdeur, en kon je gewoon doorlopen. Voor vrienden staat mijn deur, naar Amstelveens gebruik, altijd open. Pas toen ze binnen waren, en het, met thee op tafel, over koetjes en kalfjes ging werd de ware aard van het gesprek duidelijk. Was ik blij dat ik nog een afspraak had en de gasten de deur uit kon werken. Later probeerden collega's nog een keertje binnen te komen, op zondagmorgen notabene! Mijn deurtelefoon ging.” Mogen wij bij u binnen komen, dan kunnen wij u de blijde boodschap vertellen.” Liever niet natuurlijk, en dat maak ik ook duidelijk.” Wilt u toch de toegangsdeur opendoen, dan zullen er mensen uit uw flat u dankbaar zijn dat u het hen niet onthoudt.” Dit is een inkopper die ik mij niet kon laten ontnemen.” Ik weet zeker dat ik de mensen nog blijer maak door de deur dicht te laten.” Toen ze nog een poging ondernamen om met mij in discussie te gaan, hing ik op. Later bleken ze de hele flat afgebeld te hebben en had niemand open gedaan. Nog niet zo gek lang geleden probeerden twee van die mensen de flat binnen te dringen, toen ik de flat verliet op naar de museumtram te gaan.”Hohoho”, riep ik. “Waar denken jullie heen te gaan?””Wij moeten aan het werk hier”, was het antwoord.”Willen jullie dan netjes buiten wachten, totdat er wordt open gedaan?” De gasten wilden doorlopen, maar met een beetje dreigen met de lange arm, deed ze letterlijk omkeren, en de flat verlaten. Die deur zit er uiteindelijk niet voor niets.
Een paar weken geleden kwam een figuur van Greenchoice aan de deur. “Meneer, u neemt uw stroom af bij Nuon”, zei de man, beter gezegd een jochie die net van zijn jeugdpuistjes af is. Ik kon het natuurlijk niet ontkennen. “Dan heb ik een aanbieding in groene stroom.” Ik had eigenlijk helemaal geen zin om dit figuur mij ook maar een cent aan mij te laten verdienen, en wilde zo spoedig mogelijk van hem af. Nu kon ik natuurlijk de deur gewoon dichtgooien, maar die moed had ik niet. Ik bedacht iets anders, en begrijp nog steeds niet hoe ik hieraan kom.” Heeft u ook kernenergie in de aanbieding?”, vroeg ik. Verbaasd keek de man mij aan.” Kernenergie? Weet u wel hoe vervuilend dat is?” “Wil jij dan een windmolen in je achtertuin?” De man eindigde het gesprek een stoof weg, natuurlijk niet zonder te roepen dat je ook het probleem van kernafval hebt. Ach, dat wist ik natuurlijk ook.
Het stomste dat ik ooit gedaan heb, is twee Jehova's binnenlaten. Jaja, ik hou die gasten ook liever buiten, maar dit waren twee oude kennissen die ik al jaren niet meer gezien had, en ineens voor mijn deur stonden. Voor diegenen die mijn huis kennen, destijds was er beneden geen toegangsdeur, en kon je gewoon doorlopen. Voor vrienden staat mijn deur, naar Amstelveens gebruik, altijd open. Pas toen ze binnen waren, en het, met thee op tafel, over koetjes en kalfjes ging werd de ware aard van het gesprek duidelijk. Was ik blij dat ik nog een afspraak had en de gasten de deur uit kon werken. Later probeerden collega's nog een keertje binnen te komen, op zondagmorgen notabene! Mijn deurtelefoon ging.” Mogen wij bij u binnen komen, dan kunnen wij u de blijde boodschap vertellen.” Liever niet natuurlijk, en dat maak ik ook duidelijk.” Wilt u toch de toegangsdeur opendoen, dan zullen er mensen uit uw flat u dankbaar zijn dat u het hen niet onthoudt.” Dit is een inkopper die ik mij niet kon laten ontnemen.” Ik weet zeker dat ik de mensen nog blijer maak door de deur dicht te laten.” Toen ze nog een poging ondernamen om met mij in discussie te gaan, hing ik op. Later bleken ze de hele flat afgebeld te hebben en had niemand open gedaan. Nog niet zo gek lang geleden probeerden twee van die mensen de flat binnen te dringen, toen ik de flat verliet op naar de museumtram te gaan.”Hohoho”, riep ik. “Waar denken jullie heen te gaan?””Wij moeten aan het werk hier”, was het antwoord.”Willen jullie dan netjes buiten wachten, totdat er wordt open gedaan?” De gasten wilden doorlopen, maar met een beetje dreigen met de lange arm, deed ze letterlijk omkeren, en de flat verlaten. Die deur zit er uiteindelijk niet voor niets.
maandag 4 mei 2009
Verkiezingen
Misschien heb je het gemerkt aan de verkiezingsposters in de stad. In juni zijn de Europese verkiezingen. Dat het nog niet echt leeft, merkte ik vanmorgen op de radio. Een verslaggever vroeg op straat aan een voorbijgangster, of zij al wist op wie zij gaat stemmen. Een volmondig "ja" kwam over haar lippen. "Op Lisa", doelend op de X-factor.
Zou een betere campagne weggegooid geld zijn?
Zou een betere campagne weggegooid geld zijn?
vrijdag 1 mei 2009
Koninginnedag
Allereerst gaat mijn medeleven uit naar alle slachtoffers van de aanslag in Apeldoorn.
Voor mijn vriendin en ik betekent Koninginnedag een ritje Antwerpen. Vandaag combineer ik deze rit met het werk. Zaterdag ligt tussen twee vrije dagen in, en de meeste winkels zullen dicht zijn. Door de Bourgondische levensstijl van onze zuiderburen, zijn er vele winkeltjes te vinden op het kookgebied. Daarnaast zijn er vele restaurantjes te vinden.
Omdat er werkzaamheden zijn op de A16 tussen Hazeldonk en Antwerpen, had ik al besloten om over de dorpen te rijden, waardoor de rit een half uurtje langer zal duren. Vlak nadat ik de grens oversteek, gaat mijn telefoon." Ben in Schoten. Mosterfile", staat er op het scherm, waarmee ik dus weet de juiste keuze gemaakt te hebben. Mijn GPS geeft wel aan dat er werkzaamheden zijn en een file, maar niet dat deze stil zou staan. Een paar maal komen we in de buurt van de snelweg, en zien dat het verkeer daadwerkelijk stil staat. Blij dat ik omgereden ben, en de gemiddelde Nederlander het Belgische wegennet slecht kent. Na mijn levering gedaan te hebben, parkeren we de auto, en gaan met de tram de stad in. Na al dat gerij hebben we langzamerhand trek gekregen.
Als lunch vergrijpen wij ons aan iets typisch Belgisch, stoofvlees met friet. Hoewel we doorgaans tevreden zijn over de diverse keukens, was de friet dit keer aan de vette kant, net of het vet te koud is.
We besluiten het aperitief elders te nuttigen. Bij dit restaurant staat frambozenbosbessentaart op de kaart." Hoe smaakt dat?", vraagt mijn vriendin. "Heel lekker mevrouw", zegt de serveerster,"maar, niet gegeten is niet geweten." Dat is inderdaad een wijsheid die niet te weerleggen is." Dat hebt u niet in Nederland", vervolgt de dame, terwijl de tonen van Anita Meijer door de zaak klinken. Dit was voor mij een schot voor open doel." Dat hebt u niet in België", zeg ik. De vrouw grijnst en zegt dat ze zelfs een CD van haar thuis heeft, en loopt weg. Ik vraag mijn vriendin of ik de dame nog zal melden dat ik thuis een CD heb van Katastroof, een lokale groep uit Antwerpen. Het valt ons op dat er veel cameramensen lopen op de Meir. We slaan er geen aandacht op. Omdat we twijfelden of we naar de Volksstraat of naar de Kasteelpleinstraat zouden lopen, en we uiteindelijk besluiten naar de Volksstraat te gaan, maak ik een vergissing, waardoor we uiteindelijk alsnog op de Kasteelpleinstraat terecht komen. Ach, we lopen nu de route andersom. In de wandeling naar de Volksstraat, ontdoet een duif zich van zijn anale ongemakken, precies op de jas van mijn vriendin. Na de ergste rommel weggehaald te hebben, lopen we weer verder, en arriveren in de Volksstraat bij een, zo niet de, kookboekenwinkel van Antwerpen. Terwijl mijn vriendin aan het struinen slaat, raak ik met de caissière in gesprek." Wat vind u van het ongeluk in Apeldoorn?" Ongeluk? De dame legt uit wat er gebeurd is, en laat beelden zien. Later begrijp ik ook wat eerdergenoemde cameraploegen aan het doen zijn. Omdat Antwerpen tijdens Koninginnedag wordt overstroomd met Nederlanders, hoeft men nu alleen maar de stad in te gaan om een reactie te ontlokken. Natuurlijk gaat het gesprek in no-time over politiek en integratie. Tsja, ik ken de politiek in beide landen, en ken ook de problemen. De vrouw zelf komt uit Schilde,een van de Nederlandse enclaves in België. Toen ik haar vertelde dat de enige twee keer dat ik in België ruzie heb gehad, dat met Nederlanders uit België is geweest, keek zij mij een beetje vreemd aan. Als we het dan toch over integratie hebben...
Na ons afsluitend theetje op de Schoenmarkt, doen we nog één poging op aan een herbruikbaar koffiefilter te komen. Waarom zijn die dingen nergens meer te krijgen? Tips zijn welkom.
Bij het ophalen van de auto, bezoeken we nog even twee supermarkten. We besluiten in een restaurantje nog wat te gaan eten. Op het dagmenu staat gehaktballetjes in tomatensaus. Bij het bestellen vraagt de kokkin of we aardappelpuree of friet erbij willen hebben. Ik ben niet tegen iets blanks, maar friet moet toch wel een lekker kleurtje hebben. Met gevulde magen besluiten we weer naar het Kikkerlandje te gaan. Onderweg horen we op de radio de verschrikkelijke details van het, toen nog, ongeval in Apeldoorn. Pas de volgende dag wordt bekend dat het meer een aanslag is geweest.
Groetjes,
Robert.
Voor mijn vriendin en ik betekent Koninginnedag een ritje Antwerpen. Vandaag combineer ik deze rit met het werk. Zaterdag ligt tussen twee vrije dagen in, en de meeste winkels zullen dicht zijn. Door de Bourgondische levensstijl van onze zuiderburen, zijn er vele winkeltjes te vinden op het kookgebied. Daarnaast zijn er vele restaurantjes te vinden.
Omdat er werkzaamheden zijn op de A16 tussen Hazeldonk en Antwerpen, had ik al besloten om over de dorpen te rijden, waardoor de rit een half uurtje langer zal duren. Vlak nadat ik de grens oversteek, gaat mijn telefoon." Ben in Schoten. Mosterfile", staat er op het scherm, waarmee ik dus weet de juiste keuze gemaakt te hebben. Mijn GPS geeft wel aan dat er werkzaamheden zijn en een file, maar niet dat deze stil zou staan. Een paar maal komen we in de buurt van de snelweg, en zien dat het verkeer daadwerkelijk stil staat. Blij dat ik omgereden ben, en de gemiddelde Nederlander het Belgische wegennet slecht kent. Na mijn levering gedaan te hebben, parkeren we de auto, en gaan met de tram de stad in. Na al dat gerij hebben we langzamerhand trek gekregen.
Als lunch vergrijpen wij ons aan iets typisch Belgisch, stoofvlees met friet. Hoewel we doorgaans tevreden zijn over de diverse keukens, was de friet dit keer aan de vette kant, net of het vet te koud is.
We besluiten het aperitief elders te nuttigen. Bij dit restaurant staat frambozenbosbessentaart op de kaart." Hoe smaakt dat?", vraagt mijn vriendin. "Heel lekker mevrouw", zegt de serveerster,"maar, niet gegeten is niet geweten." Dat is inderdaad een wijsheid die niet te weerleggen is." Dat hebt u niet in Nederland", vervolgt de dame, terwijl de tonen van Anita Meijer door de zaak klinken. Dit was voor mij een schot voor open doel." Dat hebt u niet in België", zeg ik. De vrouw grijnst en zegt dat ze zelfs een CD van haar thuis heeft, en loopt weg. Ik vraag mijn vriendin of ik de dame nog zal melden dat ik thuis een CD heb van Katastroof, een lokale groep uit Antwerpen. Het valt ons op dat er veel cameramensen lopen op de Meir. We slaan er geen aandacht op. Omdat we twijfelden of we naar de Volksstraat of naar de Kasteelpleinstraat zouden lopen, en we uiteindelijk besluiten naar de Volksstraat te gaan, maak ik een vergissing, waardoor we uiteindelijk alsnog op de Kasteelpleinstraat terecht komen. Ach, we lopen nu de route andersom. In de wandeling naar de Volksstraat, ontdoet een duif zich van zijn anale ongemakken, precies op de jas van mijn vriendin. Na de ergste rommel weggehaald te hebben, lopen we weer verder, en arriveren in de Volksstraat bij een, zo niet de, kookboekenwinkel van Antwerpen. Terwijl mijn vriendin aan het struinen slaat, raak ik met de caissière in gesprek." Wat vind u van het ongeluk in Apeldoorn?" Ongeluk? De dame legt uit wat er gebeurd is, en laat beelden zien. Later begrijp ik ook wat eerdergenoemde cameraploegen aan het doen zijn. Omdat Antwerpen tijdens Koninginnedag wordt overstroomd met Nederlanders, hoeft men nu alleen maar de stad in te gaan om een reactie te ontlokken. Natuurlijk gaat het gesprek in no-time over politiek en integratie. Tsja, ik ken de politiek in beide landen, en ken ook de problemen. De vrouw zelf komt uit Schilde,een van de Nederlandse enclaves in België. Toen ik haar vertelde dat de enige twee keer dat ik in België ruzie heb gehad, dat met Nederlanders uit België is geweest, keek zij mij een beetje vreemd aan. Als we het dan toch over integratie hebben...
Na ons afsluitend theetje op de Schoenmarkt, doen we nog één poging op aan een herbruikbaar koffiefilter te komen. Waarom zijn die dingen nergens meer te krijgen? Tips zijn welkom.
Bij het ophalen van de auto, bezoeken we nog even twee supermarkten. We besluiten in een restaurantje nog wat te gaan eten. Op het dagmenu staat gehaktballetjes in tomatensaus. Bij het bestellen vraagt de kokkin of we aardappelpuree of friet erbij willen hebben. Ik ben niet tegen iets blanks, maar friet moet toch wel een lekker kleurtje hebben. Met gevulde magen besluiten we weer naar het Kikkerlandje te gaan. Onderweg horen we op de radio de verschrikkelijke details van het, toen nog, ongeval in Apeldoorn. Pas de volgende dag wordt bekend dat het meer een aanslag is geweest.
Groetjes,
Robert.
Abonneren op:
Posts (Atom)