Dag bult.

Vrijdagochtend zijn de hechtingen uit mijn hoofd gehaald, en daarmee is het hoofdstuk "bultje op mijn hoofd" afgesloten.
De meesten kennen mij niet anders dan met een bultje op mijn hoofd, die linksboven op mijn hoofd zat. Deze is ontstaan door een haarzakje dat geblokkeerd is waardoor het talg er niet meer uit kon en zich onder de huid gaat ophopen. Een jaartje of twintig geleden heb ik er al eens eentje laten weghalen wat niet geheel zonder slag of stoot ging, ik heb namelijk nogal eens de neiging om flauw te vallen bij verdovingen en nadat ik veel pijn heb gehad Ik had de chirurg, die mij toen hielp, gewaarschuwd. "Ach, als het stil wordt onder de doek( de operatiedoek), stoppen we gewoon even." Tijdens die behandeling heb ik geen problemen gehad, en ik ben daarna nog rustig in een hoekje gaan zitten, ik wist dat ik flauw zou gaan vallen. Daarna ben ik naar de wachtkamer gegaan, waarna ik, nog steeds goed op mijn benen staand, naar de afsprakenbalie ging om een vervolgafspraak te maken. Helemaal niet meer op de signalen lettend, ging ik neer. Het malle is dat ik op zo'n moment gewoon alles meemaak, ik zie alleen niets en heb geen beheersing meer over mijn lichaam.

Dit keer deed de huisarts de operatie. Ook dit keer waarschuwde ik voor mijn malle gewoonte om van mijn stokje te gaan.
Het begon in ieder geval goed, de verdoving werkte, en een testje van de tweede arts, ik werd door twee artsen geholpen, bevestigde dit. Toen mijn huisarts kwam binnenlopen, en vroeg of de verdoving werkte, antwoordde zijn collega dat ik zelfs de klem niet had gevoeld." Ik wil jou na de operatie nog even spreken", grapte ik, en de toon was gezet, eigenlijk hing er een vrolijke sfeer in de behandelkamer.
Na de behandeling was mijn broer zo aardig om mij op te halen. Onderweg naar de auto voelde ik de prikkels komen die mij waarschuwen dat ik flauw ga vallen. Ik zat op tijd in de auto, en zoals gewoonlijk, gebeurt er dan niets....

Vrijdag moest ik naar de vervangende huisarts om de hechtingen, drie in totaal, weer te laten verwijderen. Bij de eerste hechting ging ik door de grond en het zweet brak mij uit, de tweede ging zonder problemen en bij de derde moest de dame even peuteren." Zo, die is strak aangetrokken", mompelde ze Na een paar minuten stond ik weer buiten en ook dit keer had ik een lift van mijn vader naar mijn werk. Hij moest toch in Amstelveen zijn

Na de bult ben ik nu ook van de hechtingen af, en ga ik voortaan bultloos door het leven.........

Wat is een taal?

Gisteren was op de televisie een interessante discussie over het verschil tussen een dialect en een taal. Ik had altijd gedacht dat een dialect gebruik maakt van woorden en grammatica van de moedertaal, terwijl een (streek)taal duidelijk een eigen woordenschat en grammatica heeft. Dit heeft al eens geleid tot een heftige discussie met de Zeeuwen. Zij meenden een eigen taal te hebben. En wat te denken van het Fries als taal en Drents, Twents en Gronings als dialect. Klopt, het Fries heeft een eigen grammatica en taal, maar dit geld net zo voor de drie "dialecten" die ik als voorbeeld aanhaal. Het klopt wel dat dit dialecten zijn, alleen niet van het Nederlands, maar van het Nedersaksisch, net zoals Limburgs en Brabants weer van het Nederduits afkomstig zijn.
De stelling die gisteren werd neergezet was simpel, een taal heeft een leger. Interessante stelling, die het Papiements gelijk tot een dialect maakt, immers, de Antillen hebben geen eigen leger. Nu mijn vraag, van welke taal is Papiements een dialect?

Dit wordt mogelijk gemaakt.

Valt het jou op dat tegenwoordig alles in handen is van de mens? Neem nu eens het weerbericht. Dit begint meestal met de kreet " Het weer wordt mogelijk gemaakt door", vervolgens gevolgd door de firma die dit mogelijk maakt. Stel je nu eens voor dat deze firma wordt opgeheven, en er geen ander bedrijf het weer mogelijk zal maken. Dan heb je mooi geen weer.

Wat een weekeinde

Vandaag bestaat de museumtramlijn in Amsterdam vijfendertig jaar. En nu merk ik dat ik inmiddels een echte veteraan aan het worden ben, van alle lustra heb ik alleen het eerste gemist.
Een feest is het geworden, met een wagen die net gerestaureerd is, en de eerste rit van Union 72 in de reizigersdienst.
En wat mij betreft. Ik begon, met een vrij klein groepje, met uitrangeren. Vrijwel dezelfde groep heeft de wagens ook weer binnen gezet. Dit betekent dat sommige mensen een dienst van meer dan tien uur hebben gemaakt. Waar vind je nog werknemers die dit doen, zonder gemor!

En toch....

Vandaag was de viering van het vijfendertig jarig bestaan van de museumtramlijn in Amsterdam. Was het gisteren voor de donateurs, vandaag was de viering voor het publiek, die door de regen niet massaal was gekomen.
Een heel stel oud-medewerkers was ook gekomen, en sommigen overwegen om weer terug te komen, zeker nu de sfeer binnen de club gewoon gezellig is te noemen na het verdwijnen van een club die eigenlijk alleen uit was op macht. In het verleden hebben we wel vaker van dit soort clubs gehad, en ook lieden die dachten de boel naar hun hand te kunnen zetten. Ik hoop dat dit soort tijden niet terugkomen.
Het vreemde was wel dat er een aantal mensen, die zwarte bladzijden in de museumtramwereld hebben geschreven, stiekem over het terrein slopen, en duidelijk niet gezien wilde worden. Een ervan, probeerde ik te groeten. Deze man draaide zich om, en wist niet hoe snel hij weg moest komen.
Ik hoop dat iedereen nu gewoon samen de schouders eronder gaat zetten, en niet elkaar het leven zuur maakt.

Herfst

Met de bus naar Amsterdam.

Dat is een bult minder.

Veel mensen kennen mij niet anders dan met een bultje links bovenop mijn hoofd. In 2004 ben ik er als eens mee naar de dokter geweest, die mij vertelde dat het geen kwaad kon, en ik wel moest terugkomen als het ding zou ontsteken. Dit gebeurde een paar weken geleden. In stootte mijn hoofd, precies op die bult, dat trouwens een verstopte talgklier is. Na een paar dagen bleef deze dik, en werd zelfs nog dikker, waardoor ik afgelopen week met een behoorlijke bult bij de dokter op bezoek ging. Ik had een aantal jaren geleden ook al eens een bult gehad, die in het ziekenhuis is verwijderd. Deze dokter bood aan om het zelf te doen, en het kon de donderdag, vandaag dus, meteen gebeuren. Vandaag was ik op tijd op de afspraak. In de wachtkamer hoorde ik de dokter melden dat de snijtafel klaar was. Ik kreeg al beelden van een slagerij. Een uurtje later stond ik buiten, een paar gram lichter, en licht op de beentjes vanwege de verdoving, die perfect werkte. Op dit moment merk ik dat de laatste fase van de verdoving daar is, ik voel de wond trekken. Ik ben benieuwd hoe mijn vriendin zal reageren. Zij kent mij niet anders dan met die bult.

En natuurlijk weer naar huis.

Mijn vergadering zit erop. Hoewel de vergadering om tien uur afgelopen zou zijn, liep deze nog uit tot half elf, waardoor ik de bus van 22.33 voor mijn neus zag vertrekken en ik nog een kwartiertje mocht wachten.
Ook op deze terugrit zit ik weer tussen allerlei bellende mensen, en volgens mij doet de buschauffeur, handsfree, vrolijk mee.
Ik heb ook nog wat beloofde foto's kunnen maken voor iemand die een pandje had gezien, maar geen plaatje had gekiekt, kortom, ik ben klaar met de dag

Herfst

Het duurt nog een week voordat de herfst echt gaat beginnen. Maar, de weergoden konden het geduld niet meer opbrengen om de herfst op tijd te laten beginnen. Gisteren werd al gezegd dat er geen zon zou komen en er negentig procent kans was op regen. Ik hoopte nog even dat de weerdiensten mis zaten met de verwachting, het tegendeel bleek het geval, het regende de hele dag.
Waarom ik dit verhaal schrijf? Nou, ik heb iemand beloofd foto's te maken van een bepaald pand, waarvoor ik een stuk moet lopen. Ik verheug mij op een nat pak.......

Met de bus naar Amsterdam.

Het is vandaag de tweede dinsdag van de maand, wat voor mij een gang naar Amsterdam-centrum betekent. Dit doe ik doorgaans met de bus. Ik word namelijk verwacht op een vergadering die tot een uurtje of tien zal duren. En om rond dat tijdstip nog terug te gaan fietsen, als je fiets in die tussentijd niet is gejat, zie ik niet zo zitten.
Het is best wel grappig om in de bus rond te kijken. Sommige mensen zitten naar buiten te staren, anderen zitten een boek te lezen of luidruchtig te telefoneren( stel je voor dat de kat een kwartier later zijn brokjes krijgt) en nog anderen zitten te bloggen( dat meen je niet, echt?).
Deze bus rijdt trouwens standaard viermaal per uur, en stopt op honderd meter van mijn huis.
Op dit moment staat een passagier bij de chauffeur die de boel zodanig ophoudt, dat er een complete rij achter hem staat.
Over oponthoud hebben we trouwens toch niet te klagen, door de regen loopt het verkeer niet echt door, en daar deze buslijn niet geheel over een vrije baan beschikt, hebben we inmiddels vier minuten vertraging, maar dankzij de rijkunsten van de bestuurder, komen we ruim op tijd aan.

Nou breekt mijn.....kies?

Ik het gisteren gepland om vandaag een afspraak met de dokter te maken. Op mijn hoofd zit, sinds jaar en dag, een verstopte talgklier. Tot een paar weken geleden leek het meer op een uitbreiding van mijn hoofd, totdat ik mijn hoofd ongenadig heb gestoten. Het boeltje begon op te zwellen, en werd ook niet meer kleiner, en werd het dus eens tijd om het weg te laten halen.
Alleen kwam er gisteren iets bij. Ineens merkte ik dat een kies niet meer de vorm had, die de schepper oorspronkelijk had bedoeld. En zo moet ik, naast een doktersbezoek ook een ritje naar de tandarts doen.
Het bultje gaat donderdag verdwijnen, maar hoe het met mijn kies gaat aflopen........

Wat moet je? Niks?

In mijn postbus lag weer vol met reclamefolders. De bedrijven proberen je van alles aan te smeren, waar je meestal niets aan hebt. Goed, je hebt van die "nee, nee"-stickers, die de reclame uit je brievenbus moet houden. Het probleem is meteen dat de mededelingen van het wijkopbouw en de lokale krantjes ook niet meer in je bus verschijnen. En het papier kun je voor allerlei doeleinden gebruiken.
Dit keer zat er ook een kaartje tussen van Eredivisielive, een voetbalzender. Ik mag een paar maanden gratis naar de zender kijken. Nu ben ik sowieso niet het figuur dat naar een hele wedstrijd gaat zitten kijken, meestal kijk ik zelfs niet naar de samenvattingen, dus op veel interesse van mij kan dit aanbod niet rekenen. Waar ik wel naar kijk, zijn de kleine lettertjes. Haast onleesbaar stond er te lezen dat, na de proefperiode, automatisch een abonnement word aangegaan voor onbepaalde tijd. Er zijn natuurlijk mensen die hierin stinken en ongewenst abonnement nummer zoveel aan de broek hebben Gelukkig hebben de meeste kabelmaatschappijen en digitenne de contracttermijn verkort naar een maand. En toch blijft zoiets zondegeld.
Kleine tip. Als je een keertje een potje voetbal wil zien, ga je naar de kroeg. Daar kun je kijken tegen "drankkosten".

Het wordt wel leeg zo.

Bij een verhuizing horen opbouw en afbraak. Van het nieuwe pand heb ik al een paar foto's gemaakt van de opgebouwde stellingen, waarvan nu de eerste delen van de Fokkerweg afkomstig zijn. En zo valt het eerste gat, en zullen er velen volgen.

Telefoon heeft wel wat voeten in de grond.

Met een verhuizing moet ook de telefoonaansluiting worden verplaatst. Normaal is dit een werkje dat met een paar handelingen van achter een bureau wordt gedaan. In ons geval moest er iets meer gebeuren, het pand heeft namelijk nog nooit een telefoonaansluiting gehad. Hoewel we pas over een paar maanden definitief verhuizen, leek het ons slim om het graafwerk, wat nou eenmaal nodig is met telefoonkabels, zo snel mogelijk te laten gebeuren, met de winters van tegenwoordig weet je maar nooit.
Hoewel ik vanaf 8 uur aanwezig moest zijn, kwam er rond een uurtje of 11 een busje de straat binnen rijden, waarvan de geluidsinstallatie het motorgeluid ruimschoots overtreft. Onder de Caribische klanken, die uit de auto kwamen, stapte een man, die overduidelijk voorouders uit die regio heeft, inclusief bijbehorend humeur. Vol goede moed ging de man, in de stromende regen, te graven en te boren. De aansluiting in de straat was zo gevonden en tegen het middaguur was de aansluiting binnen ook een feit.
Omdat het lunchtijd was, ging ik terug naar de zaak. Volgens mij, is de man niet lang na mij vertrokken. Toen we 's avonds bij het pand aankwamen, lag de kabel bovengronds. Pas woensdagavond was de kabel volledig ingegraven.

Aardige man.

Op de snelweg ben ik een uiterst vriendelijke BMW-rijder tegen gekomen.
Toen ik gisteren een inhaalmanoeuvre was gestart, kwam over de linker rijbaan een BMW met een idiote snelheid aan gescheurd. Omdat ik al bijna op de linkerbaan zat, ben ik gewoon doorgegaan met mijn inhaalbeweging.
De man was uiterst vriendelijk, hij gaf zelfs twee keer grootlicht, een signaal wat je op de weg vaker gebruikt om je voorganger te laten weten dat je hem gezien hebt en zijn manoeuvre gewoon moet afmaken.
Ik moet zeggen dat ik bewondering voor deze man had. Toen ik klaar was met mijn inhaalmanoeuvre, haalde deze wagen mij en mijn voorganger in, kwam naar de rechter baan, ging weer naar links, kwam weer naar rechts om een wagen rechts in te halen.
Je uit het voorgaande twee conclusies hebben, de auto is defect, of de man is het rijbewijs niet waard en is gewoon een wegpiraat. Ik ga voor het eerste, omdat je dit vaker ziet bij BMW's. Het zijn waarschijnlijk gewone rotauto's die qua snelheid niet te doseren zijn en waarvan de helft van de verlichting niet werkt.
Jij denkt aan de tweede optie? Nee, deze man knipperde zo vriendelijk met zijn grootlicht.......

Ik moet toch ook betalen?

Als je naar het theater gaat, wordt geld gevraagd voor de garderobe, de beveiliging, etc, dingen die feitelijk niets met het theater zelf te maken hebben, maar er als vanzelfsprekend bij horen.
De laatste tijd laait de discussie weer op over de kosten van de politieinzet bij voetbalwedstrijden. De voetbalfans vinden het maar niets dat de gemeenten geld willen gaan vragen voor de politieinzet. Mijn tegenvraag is, als de voetbalfans er nu eens voor gaan zorgen dat er helemaal geen politie meer nodig is? Dan ben je toch van het hele probleem af? Want, waarom moet voetbal zo vaak gepaard gaan met geweld? En als je er geen zin in hebt en je toch wilt blijven knokken, moet je er ook voor betalen.

TRAMS GERED. Doe mij dit nooit meer aan.

Na een paar dagen flinke angst dat een hele collectie Amsterdamse historische trams naar de sloop zouden gaan, kwam donderdagmiddag het verlossende woord, de gemeente Amsterdam heeft geholpen om de collectie te redden. Hoe en wat, daar zal ik het niet over hebben, de hoofdzaak is dat de wagens zijn gered.
Toen het bericht bekend werd, ging de tam-tam meteen in werking, iedereen belde iedereen om het goede nieuws te vertellen. Toen het nieuws ook wat verder bekend werd, kreeg ik ook aardig wat telefoontjes te verwerken, waardoor ik bij vlagen niet eens meer bereikbaar was!
In ieder geval kan er weer naar de toekomst, danwel het verleden, gekeken worden. Alvast hulde aan de mensen die dit voor elkaar hebben gekregen. En nu zien die collectie degelijk onder te brengen, zowel letterlijk als bestuurlijk. Uiteindelijk komt het door een aantal stichtingen dat de collectie uit elkaar is gevallen. Zelf ben ik van mening dat de leden van onze vereniging invloed moeten hebben op hetgeen gebeurt, en gaat gebeuren. Deze constructie heeft de amsterdamse tramwereld meermalen het leven gered. Ander dan bij een stichting, zijn de leden betrokken bij de besluitvorming.

De doodsteek.

Gisterenavond begon eigenlijk lekker. Ik had een paar klusjes op het trammuseum te doen die al een paar weekjes waren blijven liggen. Maar, omdat ik toch bij de remise was, ben ik daar natuurlijk naar binnen gelopen, waarna ik ook een collega-bestuurslid tegen kwam en vroeg hem de laatste stand van zaken over het faillissement van het AOM. Op dit moment staat de boedel van het voormalig Amsterdams Openbaar Vervoer Museum, het AOM, te koop, nadat dit museum failliet is gegaan. Ik dacht de mensen op het ergste te hebben voorbereid. Ik had als ergste scenario verteld dat de wagens overal ter wereld zouden gaan rondrijden, behalve bij het museum waar ik, met meer dan 140 mensen, actief ben. Wat ik niet voor mogelijk hield kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel, er bleek nog een zwarter scenario te bestaan. Er meldde zich een sloper uit België, die behoorlijk wat geld voor de wagens wil neertellen oms ze vervolgens te gaan slopen.
En zo staat het leven van onder andere de enige overgebleven tram uit Utrecht, de enige middeninstapper uit Amsterdam, alsmede de gele trams uit Amsterdam op het spel. Het allerergste is het voor de sneeuwvegers en de Union. Deze wagens hebben twee wereldoorlogen weten te overleven........ Dus, mocht je een tram kunnen redden.........