2010.

Aan het einde van het jaar is het een traditie om terug te kijken naar het afgelopen jaar. Nu ben ik normaal niet zo van de tradities, maar voor dit jaar maak ik een uitzondering.
Dit jaar is mijn moeder, na een coma van 12 jaar, overleden. Vooral dit voorval heeft bij mij een dubbel gevoel gegeven. Enerzijds bedroefd omdat ze overleed, anderzijds blij omdat ze uit de gevangenschap van haar lichaam is bevrijd. Mijn grootste angst is nog steeds dat ze midden in de nacht bij bewustzijn geweest kan zijn, en wij er niet bij waren.
In dezelfde periode kwam ik in contact met een aantal Afrikaners, blanke inwoners van Zuid-Afrika. Tot dan toe had ik de indruk, zoals zovelen, dat het een land in vrede was. Niets blijkt minder waar, zelfs Colombia is veiliger, en ik zou niet weten hoe je het tij daar zou moeten keren. Naast de, in Afrika gebruikelijke, stammenstrijd, zijn de blanken dubbel de dupe. De communistische regering, onder leiding van het ANC heeft direct na haar aantreden de BEE ingesteld, een wet die bedrijven verplicht om zwarte Afrikanen in dienst te nemen. Nu moet je weten dat de meeste Afrikanen pas naar Zuid-Afrika gekomen zijn nadat de blanken zich vestigden. Kortom, de apartheid is weer volop aanwezig. Misschien dat er wederom een anti-apartheidsbeweging word opgericht.
Door dit gebeuren heb ik een groot aantal extra vrienden op Facebook erbij en een spoedcursus Afrikaans gekregen.
Dit jaar ontfermde een collega op het trammuseum zich over een jongedame, die een stageplek zocht. Deze dame maakt op dit moment een hele snelle ontwikkeling door. Van een stil meisje, is zij een, misschien iets te, spontane vrouw geworden. Het belangrijkste is dat zij zelf de wil heeft getoond om te veranderen. De mensen die zich zorgen maken om mij, er is niets om je zorgen over te maken. Dit geeft mij een hoop voldoening.
2011 wordt voor mij het jaar van een nieuwe start. Voor ons bedrijf hebben we een andere ruimte gevonden, waardoor we nu midden in een verhuizing zitten.
In elk geval heb ik vandaag eens lekker lui gedaan. De enige activiteiten vandaag zijn het schrijven van dit bericht en het afvoeren van een baal papier en karton geweest.
Morgen ben ik weer wat actiever, en ga ik een ritje op de museumtramlijn doen, waarbij de indeler al waarschuwde voor sneeuwduinen.
Prettige Kerst!

Even de telefoon aansluiten?

Woensdag was het eindelijk zover, op de nieuwe locatie van ons bedrijf werd de telefoon aangesloten. Op zich niet bijzonder, ware het niet dat er maar liefst negen monteurs aan de slag zijn geweest, en het gebeuren behoorlijk lang duurde.
De geschiedenis. Ik bestelde de aansluiting voor 1 december. Tijdens de aanvraag merkte de medewerkster van KPN dat het nieuwe pand geen telefoonaansluiting had. Of het mogelijk was om de volgende week langs te komen om de leiding te leggen, het zou namelijk kunnen vriezen in december. Na contact opgenomen te hebben met de nieuwe huisbaas, kon de afspraak gemaakt worden.
Op de afgesproken ochtend verscheen een busje, onder luide klanken van Latijns-Amerikaanse muziek. De monteur was net zo vrolijk als zijn muziek, en had binnen de kortste keren de straat open liggen, even zo snel werd de kabel erin gelegd en ging de straat weer dicht.
Op 29 november zou de aansluiting geactiveerd worden. De monteur kwam op het afgesproken tijdstip." Ik kom nummer 14 aansluiten." Nummer 14? Hij komt bij nummer 15 binnen lopen, ik ben op nummer 15 en de telefoon staat daar ook. De monteur blijkt niet alleen. Hij belt zijn collega, die blijkbaar in de centrale staat, om te melden dat de opdracht fout is, en deze verhuizing niet moet doorgaan. De monteur adviseerde mij contact op te nemen met KPN en ging maar weer. En aldus ging ik de klantenservice van KPN bellen weer bellen. Na een kwartiertje in de wacht, deed ik mijn relaas." Is de monteur daar nog?", vroeg de telefonist." Dan kan hij u alsnog aansluiten." Natuurlijk was die monteur in geen velden of wegen meer te bekennen. Aan het einde van het gesprek vroeg de telefonist of ik aan het klanttevredenheidsonderzoek wilde meedoen. Dit leek mij op dat moment niet echt verstandig.
Een week later komt de derde monteur in een poging ons aan te sluiten. Hij kreeg het signaal er niet op. Er zou een draad missen in het verdeelkastje in de straat.
De volgende dag kwam inderdaad een monteur. Het draadje zat erin, maar nog steeds, geen signaal.
Dus ook hij ging, maar adviseerde ons de storingsdienst te bellen.
Die storingsdienst kwam een paar dagen later." Heb je het weer gezien? Ik ga niet graven!", waren zijn eerste woorden bij binnenkomst. En inderdaad, na een paar uur verdween ook deze man, zonder een vervolgafspraak, dus hing ik weer aan de lijn." Is er een monteur bij u langs geweest? Er is ons geen storing bekend!", was het antwoord." Ik stuur morgen een monteur."
Dus op vrijdag belde de monteur. Hij had autopech gekregen en hij zou 's avonds langs komen om naar onze aansluiting te kijken, en zaterdag bellen. Die zaterdag werd ik gebeld." Waar bent u?", klonk het aan de andere kant van de lijn." Op de van Meetelenstraat", zei ik." O, moest ik dan niet op de Fokkerweg zijn?" Mijn antwoord mag duidelijk zijn. De man, nummer 6 inmiddels, kwam, en zag dat hier grondwerk aan te pas moest komen, en verzocht mij wederom contact op te nemen met de storingsdienst. Omdat het zaterdag was, kon hij niet controleren of zijn verzoek om grondwerk was over gekomen.
Dus hing ik maandagochtend gelijk weer aan de lijn. Inderdaad bleek het verzoek niet doorgekomen, en zou er op dinsdag een grondploeg komen. De dame van de storingsdienst beloofde het proces verder te gaan volgen.
En, ja hoor, dinsdag stonden nummer 7 en 8 voor de deur. Onze balie lag bezaaid met bouwtekeningen van het telefoonnet van Uithoorn. Na 8 uur zoeken gaf men het op, en besloten de heren om de volgende dag een nieuwe lijn te gaan trekken. Kort daarop belde, inderdaad, de dame van KPN, om te vragen naar de stand van zaken.
Woensdag stond monteur 8 met nummer 9 voor de deur. Nadat het gat was gespit, kwam de waarheid letterlijk aan het licht, onze lijn was op een verkeerde kabel gelast. Na wat verder graafwerk hadden we dan op woensdagmiddag eindelijk telefoon.
Het meest frappante was nog dat het eerste binnenkomende gesprek van KPN zakelijk was. Of wij een ander abonnement wilden. Ik was allang blij dat we eindelijk telefoon hadden.
Daarna belde de dame van de storingsdienst. Ik kon eindelijk melden dat alles in orde was.
Vervolgens kon ik de overgebleven lijnen op de Fokkerweg gaan opzeggen, en kon ik internet gaan aanvragen. Over twee weken zou ook dat in orde moeten zijn.......

Een vrolijke buschauffeur.

Afgelopen vrijdag had een dag kunnen zijn om met de fiets naar het werk te gaan. 's Morgens liep ik naar mijn box om het ding te pakken toen ik besefte dat het ding nog op het werk stond, dus ging ik met de bus, lijn 170 naar Uithoorn en daarna een paar haltes met lijn 130. De bus was een paar minuutjes te laat, en kon daardoor lekker doorrijden. Op Uithoorn Busstation aangekomen snelde ik mij, met een aantal anderen, naar de halte van de aansluitende bus. " Haast je niet", riep de chauffeur ons toe," ik heb speciaal op jullie gewacht!" En zo vertrok de bus, die doorgaans vrijwel leeg tussen Breukelen en Uithoorn pendelt, met wat passagiers aan boord.
Bij de halte aangekomen, stapte ik uit." Ga je nu al weg?", riep de chauffeur. Na elkaar een prettig weekeinde te hebben toegewenst, en elkaar groetend afscheid te hebben genomen, vertrok de bus weer.
Dit was een vrolijk begin van de dag.
Ik blijf mij trouwens afvragen waarom die pendelbus nog steeds niet naar Utrecht rijdt. Lijn 140, die ooit op dat traject reed, was altijd afgeladen druk. Tegenwoordig gaan veel mensen met de auto naar Utrecht.........

Blauwe zone.

In de jaren 90 van de vorige eeuw, had een stel ondernemers een overleg met een stadsdeelraad. De winkelstraten verloederde sinds de invoering van betaald parkeren, een normaal effect overigens. Het stadsdeel had tweehonderdvijftigduizend gulden, waar blijft de tijd, uitgetrokken, en was benieuwd naar onze voorstellen. Nu worden de beste voorstellen "op de gang" gedaan, dus wachtte ik mijn moment af. "Hoeveel geld haal jij uit die parkeermeters?", vroeg ik. "Hondervijfenzeventigduizend", was het antwoord. " Als je nu eens dat ontwikkelingsgeld in jouw parkeerfonds stort, die parkeermeters weghaalt, en een blauwe zone invoert?" "Geen denken aan", was het antwoord, en daarmee dacht ik dat mijn werk voor niets was.
Stomverbaasd was ik toen datzelfde raadslid een paar weken later een voorstel deed tijdens een raadsvergadering. Hij vond dat de parkeermeters in de winkelstraten moesten verdwijnen en daar een blauwe zone voor in de plaats moest komen.
Het werd een succes, en zelfs zo dat de naburige winkelstraten in de andere stadsdelen ook een blauwe zone wilden. Dit ging goed totdat de centrale stad zich ermee ging bemoeien. De blauwe zone is namelijk opgenomen in de wegenverkeerswet. Een overtreding is daarmee een verkeersovertreding, waardoor de boete in de justitiekas verdwijn en niet in de gemeentekas. Daarmee kwam een einde aan de blauwe zone in Amsterdam.

Sneeuw en ijzel.

Toen ik maandagochtend wakker werd, hoorde is, met korte tussenpozen, het geluid van vallend metaal, net of een vrachtwagen steigermateriaal een het lossen was. Toen ik mijn gordijnen open deed, bleek de waarheid minder rooskleurig. Het waren fietsers die, van een gestrooide van der Hooplaan, de spiegelgladde Lindenlaan op reden. Vanwege het weer had ik mijn eigen wagen langs de weg geparkeerd in plaats van op het parkeerterrein. Een slimme keuze bleek, mijn buurman had problemen om van het terrein af te komen. Ik hoefde alleen de ramen te krabben, en kon wegrijden. Hoewel wegrijden. Wegglijden was een betere omschrijving. Ik moest mij een weg banen over een ijsbaan, wat voorheen de weg was, tussen allerlei jonglerende medeweggebruikers. Gelukkig ontwaarde ik mijn vader, die met mijn carpoolt, en prikte ik de auto in een parkeergaatje. Nadat hij was ingestapt gleden we samen naar het werk.

Telefoon deel zoveel.

Vandaag kwam de volgende monteur langs om te proberen ons aan telefoon te helpen.
Met deze cryptische omschrijving begon de dag. Naar nu blijkt is er ook nog een fout in de grondkabel. Morgen komt dus het zoveelste vervolg in de telefoonsoap.
Voor alle zekerheid belde ik de internetprovider. Normaal gesproken geeft KPN de verhuizing door aan, in dit geval XS4ALL. De klantenservice van XS4ALL heeft dit gecontroleerd, en men bleek de verhuizing niet te hebben doorgegeven. Men kon wel zien dat er, op onverklaarbare wijze, wel internetsignaal op de nieuwe aansluiting komt te staan.
Kort gezegd zou het kunnen zijn dat we morgen ineens telefoon en internet op de zaak kunnen hebben. Kunnen ja. Ik wil het nu eerst zien, en dan geloof ik het pas. Feit is wel dat ik morgen vanaf acht uur aanwezig moet zijn, dus wie weet......

Te vroeg blij.

Vandaag kwam een monteur van KPN een poging wagen om ons aan te sluiten. Inderdaad, poging. De beste man heeft de aansluiting omgezet naar het nieuwe pand maar kwam er achter dat er nog een aansluiting in de straat miste. Op zich geen probleem, deze aansluiting zit in het kastje op straat, alleen was deze monteur niet gecertificeerd om in dat kastje te werken.
Kortom, wordt vervolgd.

De week voorbij.

Hoe heb jij de afgelopen winterprik beleefd? Heb je er veel last van gehad, of viel het wel mee? Ik heb weer een beetje moeten wennen aan de ongemakken die dit weer met zich meebrengt. Zo "mocht" ik zaterdagavond mijn auto uitgraven. Nadat ik mijn auto had geparkeerd, bleek de plek zo glad, dat wegrijden niet zonder problemen zou gaan. Het resultaat was een schone parkeerplaats, na enig schepwerk.
Slechter ging het de mensen af die met het, winterbestendige, spoorwegbedrijf NS op pad gingen en er achter kwamen dat hun trein niet ging. Waarvoor was dan die wintertest geweest? Gelukkig bleven de bussen, zij het met vertraging, wel doorrijden.
En over het zout hoeven we ons ook geen zorgen te maken, na het debâcle van het vorig strooiseizoen, is er dit jaar meer strooizout ingekocht.
Laten we hopen op een rustige winter....

Eventjes op adem komen.

De dooi zet even lekker door. Sneeuw is natuurlijk een mooi gezicht, maar blijft verraderlijk, zoals een bestuurster in een 4x4 met winterbanden merkte, toen zij met haar auto het water in verdween.
Gisteren werd ik ook getrakteerd op een schitterende sneeuwbui. Voordeel is wel dat je ramen niet zo snel smerig worden van het strooizout, nadeel is dat er mensen zijn die niet meer durven te rijden. Sowieso moet je op een snelweg nooit op je remmen vertrouwen, sterker nog, eigenlijk moet je eens goed gaan nadenken als je daar de remmen gebruikt. Natuurlijk is het leuk om keihard op een bocht af te komen, en vol in de remmen te gaan, om daarmee je medeweggebruikers de stuipen op het lijf te jagen.
Desondanks heb ik gisteren slechts tien minuten langer over het stuk Oss naar Uithoorn gedaan, mede dankzij mijn navigator die mij feilloos langs de files heeft geleid.
Belangrijke dingen met gladheid zijn, hou afstand, pas je snelheid aan en kijk vooral vooruit. Vaak kun je meerdere honderden meters vooruit kijken en kan een manoeuvre daar binnen een paar seconden leiden tot een reactie van jouw voorganger. Probeer daarom ook te zorgen dat je een uitweg hebt.

Afrikaan in paniek.

Een aantal jaren geleden werd de politie gebeld door een Afrikaanse vluchteling. Hij wilde aangifte doen van vernielingen aan zijn auto, en hij vertelde ook dat de auto's van de buren ook vernield waren. Toen de politie een beetje doorvroeg, bleek dat de vernieling een onschuldige sneeuwbui te zien. En als je in een vreemd land zit, nog nooit sneeuw hebt gezien en ineens jouw auto onder de sneeuw zit, zou je dan ook niet in paniek raken?

Mensen kunnen hard oordelen.

Wat mij soms opvalt is de snelheid waarop mensen een ander beoordelen. Een blik is genoeg om een ander in een vakje te plaatsen, althans dat denkt men Nog enger wordt het als iemand zicht niet aan de regels van de ethiek houdt. Zo iemand wordt gelijk gek gevonden of krijgt een etiket opgeplakt. Ik vraag mij dan af of men wel de moeite neemt om die ander te leren kennen, of is het etiketje opplakken misschien een manier om van iemand af te komen?
Ik heb een keertje het geluk dat ik zo iemand mag begeleiden, waarmee ik hoop mijn steentje bij te kunnen dragen. Dat dit met vallen en opstaan gebeurt heb ik vandaag wel gemerkt, de "pupil" is een paar keer volledig in een angstaanval terecht gekomen. Ik hoop met een paar tips het leven wat comfortabeler te maken. Laat die anderen maar denken.

Voor alles is een laatste keer.

Vandaag is de laatste keer dat ik op vrijdag naar de Fokkerweg ga en met lijn 170 naar Uithoorn reis. Vanaf volgende week zal ik dit gaan doen met lijn 142. Zo merk je langzaam dat je een periode in je leven aan het afsluiten bent, maar ook een periode aan het starten bent.
Volgende week gaat de rit naar de van Meetelenstraat, ik krijg er steeds meer zin in!

Brrrr

Ik heb vandaag makkelijk praten, ik ben, in een heerlijk verwarmde bus, onderweg naar het werk. Deze reis zal mij 1,55 euro kosten. Zo kan ik lekker opwarmen.
Maar wat scheelt het weer met vorige week, toen zelfs ik nog in een shirtje kon rondlopen. Zoals ik al twitterde, is er voor aankomende week sneeuw voorspeld, bijna een maand eerder dan vorig jaar. Gevalletje klimaatverandering?
Over die klimaatverandering gesproken, heb je die opmerking gelezen over onze schonere lucht. Doordat de lucht boven Nederland schoner is geworden, kan het zonlicht gemakkelijker de grond bereiken, en straalt de grond makkelijker haar warmte weer uit. Het resultaat hiervan zou kunnen zijn dat we warme zomers en koudere winters gaan krijgen, iets wat ook aan vuilere lucht wordt toegeschreven.
Inmiddels duiken we de mist van de Bovenkerkerpolder in, en een lekkere, tot negentien graden, verwarmde bus.

Dat is makkelijk praten.

Vanmorgen was Alexander Pechthold in het nieuws over de toestanden binnen de PVV. Hij stelde ons gerust, bij D66 moet je eerst een carrière binnen de partij doorlopen voordat je er ook maar aan kunt denken om je kandidaat te stellen voor de kamerverkiezingen. En daar zit het probleem bij de PVV, de partij bestaat nog maar net.
Het commentaar van voormalig kamerlid Eerdmans van de LPF was treffend. De LPF is kapot gegaan omdat men de regeringsverantwoordlijkheid nam zonder ervaring te hebben. Vervolgens ontstonden er spanningen, ontstonden er ruzies en viel het kabinet.
Misschien heeft Wilders hiervan geleerd?

Moet je maar geen Audi kopen.

Het was weer eens raak. Ik reed achter een meneer in een Audi, die geen richting aangaf, niet-handsfree zat te bellen en constant over de banen aan het zwalken was. Nu is het natuurlijk zo dat zo'n kar het maandelijkse budget behoorlijk opslokt, niet in de laatste plaats door de draaikolk in de tank Vandaar dat de arme man geen geld meer over heeft voor een handsfree-kit en zelfs geen lampjes kan betalen voor een richtingaanwijzer. Op de snelweg kwam nog een ander defect aan het licht, waarschijnlijk blijft zijn gaspedaal ook hangen. In ieder geval kan hij nog lang nagenieten van dit wrak op de weg, een camera langs de weg heeft een mooi kiekje gemaakt........

Swiss money report.

Daar waren ze weer, de clowns van Swiss Money Report. Het bedrijf probeert waardeloze aandelen te slijten. Door deze truc hoopt men vraag in die aandelen te kweken, waardoor de koers inderdaad zal stijgen. In de brief, of spam-fax, haalt men het voorbeeld aan van het "succesvolle" aandeel Global Aviation. Dit aandeel, met een beginkoers van E. 1,40, steeg ten tijde van de vorige spam naar een koers van E. 2,20 om vervolgens te kelderen naar een koers van 83 cent op dit moment. Men adviseert de aandelen op "hold" te zetten. Ach, je kunt dit dingen net zo goed meteen met de vuilnisman meegeven, veel meer zullen die dingen niet meer waard worden........

Je zou maar in zijn schoenen staan.

Alle ogen waren deze week op Geert Wilders gericht om te zien hoe hij zou reageren in de zaak Lucassen. Aan zijn gelaatsuitdrukkingen te zien, was Geert op zijn minst in de wiek geschoten. Natuurlijk was de weg van de minste weerstand om de man uit de fractie te gooien, waarbij het kabinet direct haar meerderheid in de tweede kamer kwijt zou raken. De oplossing die Geert heeft bedacht verdient niet de schoonheidsprijs, maar is wel functioneel, je maakt de man monddood.
Maar je ziet nu dat de angst van Geert voor een tweede LPF niet ongegrond is geweest. Had de PVV meegeregeerd, had de regering nu gevallen.

Het weer, je beste vriend of je ergste vijand?

Afgelopen week was de week van de grote weersverschillen. Begonnen we vorige week zondag nog met een redelijk weertje, nu kampen diverse, hooggelegen, delen van de lage landen met wateroverlast, waarbij delen van Vlaanderen meer dan zeventig millimeter regen te verwerken kregen. Ten tijde dat ik dit schrijf, zijn daar twee slachtoffers te betreuren.
Afgelopen week was het de week van de weersverschillen. We hebben letterlijk alles gehad, zon, storm, regen en rustig bewolkt weer. Eens zien wat aankomende week gaat brengen.

Stormpje.

Heb jij veel last van de storm? Afgezien van een aantal afgewaaide takken en omgewaaide hekken heb ik nog weinig problemen gezien.
Gisteren was ik wel nieuwsgierig naar het tochten in het pand aan de van Meetelenstraat. Aan de Fokkerweg tocht je met deze wind uit je hemd, zeker in het magazijn. Nu is dat pand alweer tien jaar oud. Op de van Meetelenstraat was het bladstil, en vernamen we de storm alleen door het klepperen van de brievenbus.
Gisteren had ik een foto geplaatst van het regenwater dat, door de kieren van de voordeur, naar binnen sijpelde. Ook hier gaat het beter in het andere pand. Het water dat naar binnen kan via de overheaddeur, loopt daar ook weer naar buiten.
Ik zit dit stukje te tikken in de bus, en ik bewonder de buschauffeur. Ondanks de harde windstoten, weet hij de bus aardig op koers te houden.
Groetjes uit een stormachtig Nederland.

Mijn blogmachientje.

Als je je afvraagt op wat voor ding ik mijn blogjes meestal schrijf, is hier het antwoord, een Qtek 9100. Dit toestel heb ik ooit laten aanrukken omdat mijn Nokia N78 weer eens de geest had gegeven, de uitlezing was defect, en dit apparaat, zwaar overjarig, minder kostte dan de uitlezing. Later is die N78 wel weer gerepareerd, toen ik de uitlezing voor een heel schappelijk prijsje kon scoren.
En zo gebruik in dit apparaat om te bloggen. Ik heb ook een laptop, in het Nederlands ook wel een schootcomputer genoemd. Het nadeel van dat ding is dat, als je hem daadwerkelijk als schootcomputer gebruikt, je benen aardig zijn opgewarmd en je aders afgekneld.

Van werken....

Op het moment dat jij dit zult lezen, zit ik waarschijnlijk alweer thuis. Ik zit eventjes te lunchen in ons nieuwe bedrijfspand op de Van Meetelenstraat in Uithoorn. Er moest namelijk een en ander aan de verlichting gebeuren. Omdat dit nu eenmaal makkelijker te doen is bij daglicht, moest ik wachten tot een vrije zondag. Deze dag is dus vandaag.
En een vrije zondag? Volgende week op verjaardag, daarna instructie rijden op de tram gevolgd door een Sinterklaasfeest, kortom, ik blijf lekker bezig!

En het blijft stormen.

Ik moet toegeven, ik heb vannacht heerlijk geslapen, ondanks de herrie die moeder natuur meende te moeten maken. Vanwege de storm, die nu trouwens tot een harde wind is afgezwakt, en de windrichting, het zuiden, is het wel warm voor de tijd van het jaar. Beter gezegd, toen ik gisteren het onverwarmde magazijn uitliep naar buiten toe, leek het net of iemand een föhn op mij gericht had. Van mij mag het dit weer blijven tot aan de lente.
Maar, het blijft een prachtig gezicht.

Wat een weer weer.

Als je opvalt dat ik wat slingerend tik, dan kan dit kloppen. De storm van vandaag heeft mij nogal door elkaar geschud. Vooral het avondritje was een avontuurlijke aangelegenheid, de auto, een busje van het type Kia Pregio, vangt wat meer wind dan een gemiddelde personenwagen, waardoor ik wat stuurmanskunst in de strijd moest gooien om het ding netjes tussen de lijntjes te houden. Te zien was ook dat de wat grotere wagens, de vrachtwagens, er duidelijk meer moeite mee hadden. Maar ach, we houden toch rekening met elkaar.
Ik ga straks een poging wagen om te gaan slapen. Gezien de herrie buiten zal het misschien niet een, twee, drie lukken. Het is tenslotte herfst.

Oudermishandeling

In mijn flat woont een moeder met kind, waarvan het kind, een jongen die naar de basisschool gaat is. Dit heerschap heeft een eigen wil, en laat geen gelegenheid onbenut om zijn moeder het bloed onder de nagels vandaan te halen. De logische reactie is een moeder die zo nu en dan ontploft. Mijn handen jeuken af en toe om het joch eens flink onder handen te nemen. Helaas, of gelukkig, verbiedt de wet dit. Feit is wel dat hier de moeder wordt mishandeld en niet het kind.

Het blijft toch wennen.

Hoewel het voor de zoveelste keer is dat we van zomer- naar wintertijd en terug schakelen, blijft het iedere keer wennen. Ik heb dan ook echt last van een soort jet-lag met hoofdpijn en alleen maar zin om te slapen. Ik vraag mij ook af hoe wereldreizigers dit volhouden.
In ieder geval merk ik dat ik niet de enige ben. Een voorbeeld was de avondspits die vanavond in het donker gebeurde. Diverse automobilisten zijn er nog niet aan gewend, en zijn het fenomeen fietser zonder licht alweer vergeten. Menig fietser heeft zijn lichtloze vehikel al in de kreukels zien gaan, waarbij ik dan hoop dat de fietser zelf met niet al teveel verwondingen er vanaf komt.
Ach, morgenavond zal het weer beter gaan.

Goh, daar was Pretium weer.

Gisteren belde weer eens een figuur van Pretium op. Het was duidelijk te merken dat het een jonge knul was, die alleen maar uit was om ons, bedrijf, een abonnement aan te smeren. Je bent toch dom als je denkt dat onze firmanaam, Sonel, onze achternaam is!
Tijdens het gesprek wilde de "marketeer" het gesprek snel beëindigen. Maar dan heb ik lol, en vroeg wat de man mij wilde aanbieden." Eh, niets", was het antwoord, "Ik had uw helemaal niet moeten bellen, en ik verbind u nu door met het bel-me-niet register", en beëindigde het gesprek. Ik heb mij natuurlijk niet geregistreerd, mijn tegenspeler hoopt op deze manier van mij af te komen. Ik wacht op het volgende gesprek.
Het is natuurlijk zielig om bij een van de duurste providers te werken, alleen te kunnen verkopen door overrompeling om vervolgens mij aan de lijn te krijgen.

Iets te vroeg gejuicht.

In mijn vorige blogje zat ik mijn vrije zondag al in te delen, krijg ik vandaag een telefoontje. Of ik een extra dienst wil doen. Natuurlijk heb ik ja gezegd, en daarmee mijn vrije zondag naar de maan geholpen. Ach, je moet wat over hebben voor je club.

Een vrije zondag.

Ik realiseer mij net dat aankomende zondag een rustige zal zijn. Ik heb geen dienst, ik hoef pas 's middags weg, kortom een zondag zoals half Nederland deze wekelijks beleeft. Daarbij krijgen we het uurtje extra vanwege de klok, die weer een uurtje terug gezet wordt.
Helemaal rustig zal ik het trouwens niet hebben, ik ben de afgelopen weken eigenlijk alleen maar thuis geweest om twee dingen te doen, eten en slapen, dus behoeft mijn huis ook een nodige schoonmaakbeurt.
Kortom, ik heb heel wat te doen op die rustige zondag......

Van wie?

Gisteren kreeg ik een mailltje van Blauw research. Men had mij een enquête toegezonden van een bedrijf waar ik klant ben, maar wilde mij niet vertellen over wie het ging, laat staan welk produkt. Ik, zo nieuwsgierig als ik ben, ging toch de enquête invullen. Gaandeweg ging het meer te gaan over een energiemonitor, een apparaat waar je, tegen betaling, je energieverbruik kunt aflezen, iets waar we de standaard meters voor hebben. Daarna spitste de lijst zich toe op de vraag wat ik er van zou vinden als Eneco deze diensten gaat aanbieden, en zo wist ik ook wie de vragensteller was.
In plaats van deze uitgebreide enquête kon volstaan worden met een paar vragen, bent u bereid te betalen voor een energiemeter en wilt u internetapplicaties op uw verwarmingsketel. Vind je het vreemd dat kik hier niet om zit te springen? Als ik wil internetten, gebruik ik daarvoor, heel wonderlijk, een computer.

Veiligheid voor alles.

In Haarlem bewijst de brand in de garage dat de overheid het zelf niet zo nauw nemen met brandmaatregelen. Hoe verzin je het om een garage te bouwen zonder sprinklerinstallatie? Dit is zeker in Nederland een risico, het is namelijk ook toegestaan om auto's met LPG te parkeren, dit in tegenstelling tot de meeste landen om ons heen.
Door te bezuinigen op die sprinklerinstallatie is de schade enorm, de rook was zo dik dat de brandweer niet bij de brandhaard kon komen. Het ergste is dat er, natuurlijk, weer invaliden zijn getroffen. Is het voor ons alleen lastig om geen auto te hebben, voor diverse invaliden betekent dit botweg huisarrest.
Misschien gaat men alsnog sprinklers aanleggen in de andere parkeergarages, voorkomen is nog altijd beter dan genezen!

Een mooi weekeinde.

Het weekeinde is weer voorbij, en ik heb er weer van genoten.
Zaterdag had ik een receptie in Amsterdam-Noord vanwege het veertig jarig bestaan van ROVER Amsterdam. Op zich niet zo bijzonder, maar wel dat ik naar een voorstelling wilde van theatergroep Troost. Ik had gepland om met het openbaar vervoer mijn toertje te maken, echter, er was nog een klant met problemen, waardoor ik alsnog een auto bij mij had. Het ritje naar Amsterdam-Noord heb ik daarom met de auto gedaan, deze daarna aan de rand van de stad neer gezet en met het openbaar vervoer naar het theater te gaan. Het busritje alleen leek al theater. Het ritje naar Amsterdam Centraal Station ging met de streekbus, het ritje vanaf het CS naar het theater ging met de stadsbus. Nu staan Amsterdammers bekend om hun openheid en taalgebruik, hoopte ik al een beetje op een leuke gebeurtenis, en werd op de wenken bediend. Op de halte stond een man, die overduidelijk een offer had gebracht aan Bachus, al vrolijk met iedereen te praten. In de bus ging de man vrolijk verder, waardoor een vrouw bijna vergat uit te stappen bij haar halte, buiten de bus er achter kwam dat ze nog niet uitgecheckt had, om vervolgens op de deur van de bus te bonken, waarna ze alsnog kon uitchecken. Menig slapstick-schrijver zou dit scenario niet verzonnen hebben.
Hoewel ik met de bus gekomen was, was het stukje tussen de bushalte en het theater voldoende om mij doorweekt te doen aankomen. Het was trouwens nog een probleem om mijn jas richting de kapstok te krijgen, op de weg erheen kwam ik een aantal bekenden tegen.
De voorstelling was schitterend, diverse mensen moesten regelmatig een traantje wegpinken, en ik kijk er naar uit om dit stuk op het trammuseum te zien.
Op de terugrit in de bus, had ik een mooie blog, althans dat vond ik zelf, geschreven. Ik was alleen vergeten om het stukje op te slaan.........
Afgelopen zondag was mijn laatste dienst van het seizoen. Als extraatje was de stageloopster ook op het museum. Inmiddels begint het verlegen meisje een spontane vrouw te worden. Het is leuk om te zien hoe een omgeving iemand kan veranderen.
Ik ben in ieder geval weer voldoende opgeladen voor de werkweek.

Cashloos?

In Nederland loopt een discussie over de toekomst van contant geld. Er zijn partijen die er vanaf willen. Nu is het zo dat een groot deel van de salarissen via een bankrekening wordt uitbetaald. Voor de winkels heeft juist dit een heel groot voordeel, de klant draagt immers zijn of haar hele maandloon bij zich! Natuurlijk kost het elektronisch bankieren extra geld. Werd dit voorheen bij de kassa aan de klant doorberekend, tegenwoordig moet je bij bijna alle banken betalen voor je betaalpas, kortom dit is een sigaar uit eigen doos.
Voor de supermarkten geeft het betalen met een betaalpas nog een voordeel, je kunt een pas koppelen aan de gekochte goederen, iets wat met contante betalingen onmogelijk is, waardoor je je inkoopbeleid kunt aanpassen.
Kortom, ik blijf gewoon contant betalen......

Domme moeders

Afgelopen week heb ik twee staaltjes meegemaakt van moeders die niet echt goed bezig zijn, en dat zelf nog niet eens doorhebben ook! Afgelopen zondag reed ik op de museumtram, en reed, zoals wel vaker op die lijn, op een overpad af. Ik zag een moeder met kinderen aankomen. Ik hield wat snelheid in en begin te bellen. De moeder stoof nog even snel voor de tram langs, samen met haar zoontje. Haar dochtertje bleef als verstijfd staan. Hoewel ikzelf niet reageer op dit soort dom gedrag, ontplofte mijn conducteur, en riep onmiddellijk de moeder tot de orde, en wees haar op haar verantwoordelijkheden.
Dinsdag had ik een tafereel bij een school. Zoals gewoonlijk, zette een moeder haar auto op een asociale manier neer, half op de rijweg, half op het fietspad en het zicht op een oversteekplaats ontnemend. Gaat zij mij terecht wijzen dat ik haar dochtertje niet liet oversteken. Tja, ik kan niet stoppen voor datgene wat jij mij niet laat zien. Voordat je denkt dat ik met volle snelheid voorbij scheurde, dit was niet het geval, maar ik had wel zin om die moeder eventjes te gaan vertellen dat je zo niet met kinderen omgaat. Natuurlijk begrijp ik dat het een grote moeite is om je auto ordentelijk te parkeren, of om een paar minuten eerder te vertrekken zodat je een keertje geen haast hebt en je kind naar school kunt brengen in plaats van deze ergens te dumpen en ze letterlijk in gevaar te brengen. Stilletjes hoop ik dat de politie zich eens op dit soort praktijken gaat storten. Het zijn namelijk meestal de ouders die de situaties rond scholen onveilig maken, om vervolgens zelf te gaan klagen.

De herfst

De natuur gaat het wat rustiger aan doen, de vogels trekken weg naar het zuiden en, waar ik gisteren een foto van plaatste, zoeken sommige dieren een lekker warm plekje om de winterslaap door te gaan brengen en gaan de koeien weer op stal. En toch heeft de herfst haar charmes. Als afscheid zijn de prachtige herfstkleuren te zien van bladeren die gaan afvallen of al afgevallen zijn en zoeken de mensen elkaar weer op om elkaar gezelschap te houden

De herfst komt met ongemakken.

Vorige week heb je misschien mijn berichtje gezien over wat ongemakken met mijn knie. De wisselende temperaturen zijn hier waarschijnlijk debet aan, de ene dag liggen de temperaturen boven de twintig graden, de volgende dag komt de temperatuur amper boven de tien graden. Vind je het gek dat er mensen zijn met allerlei fysieke problemen? In mijn kennissenkring zijn er al diverse mensen die door hun rug zijn gegaan, of waar deze gevoelig is. En natuurlijk de wat bekendere ongemakken, zoals verkoudheid, steken ook de kop op
Kortom het is herfst.

KPN wat doe je nou?

Gisteren viel mij ineens een tekst op op mijn GSM. Als ik ging bellen, kreeg ik de tekst dat er doorschakelingen actief stonden. Huh? Ik had toch alles uitgezet? Dus ging ik mijn doorschakelingen kijken, blijkt mijn voicemail ingeschakeld te zijn door KPN, zonder mij hiervan op de hoogte te stellen. Nu heeft KPN dit al eens eerder gedaan in 2004, en dit zou men, na de stroom klachten destijds, niet nogmaals proberen?( een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen.)
Een beetje rondneuzen blijkt dat KPN inderdaad dezelfde truc heeft uitgehaald als in 2004. Na het afronden op minuten, heeft KPN een melkkoe ontdekt.
Voor diegenen die aan KPN gebakken zitten een tip. Schakel gewoon door naar een niet bestaand nummer.....

Kleine wereld?

Voor de verandering, regen.

OV-chip, eerlijk of oneerlijk?

Ik heb nu een half jaartje een ov-chipkaart, en heb daar zelf weinig problemen mee. De reizen die ik afleg, zijn tegen vrijwel dezelfde prijzen als tijdens het strippenkaarttijdperk. Daarbij moet ik aantekenen dat de routes van deze lijnen rechttoe rechtaan zijn, dus zonder slingers in de route.
Zou je een Amsterdamse stadsbus nemen, zijn er lijnen die het predikaat rondrit kunnen hebben. En hier wringt de schoen. Omdat het vervoersbedrijf geld wil besparen, en daarom lijnen combineert, moet de klant extra betalen. Met andere woorden, voor meer geld krijg je minder service.
Hoe dit komt? Bij de chipkaart betaal je voor het aantal kilometers, terwijl je bij de strippenkaart voor het aantal zones afrekent. Bij het strippenkaarttarief is ook geen discussie mogelijk, een reis tussen twee punten kost bijna altijd hetzelfde, ongeacht welke verbinding je gebruikt. Bij de chipkaart kan het zelfs gebeuren dat de heenrit een andere prijs kent dan de terugrit.
En dan komt de hamvraag, bevalt de ov-chipkaart? Voor mij wel, maar ik denk voor de meerderheid niet.
Een voorbeeld is een bus van Amstelveen naar Haarlem, lijn 175 voor de intimi. Overdag rijdt deze lijn rechtstreeks via de snelweg A9 tussen beide plaatsen. 's Avonds maak deze lijn een extra rondje bij Badhoevedorp. Inderdaad dit stukje wordt netjes extra berekend bij je reis.
In Limburg zal dit probleem nog erger worden. Daar heeft men, om te bezuinigen, lijnen gecombineerd tot ringlijnen. Daar betaal je nu het tarief alsof je rechtstreeks van A naar B reist, terwijl dit rustig via C kan zijn. Als dit probleem is opgelost, zal ik mijn mening misschien herzien.
Nu moet ik erbij zeggen dat dit systeem voor mij een voordeel heeft. Ik was altijd een ster in het vergeten om buskaartjes te kopen. Dit systeem doet het zelf. Alleen vind ik het vreemd dat ik moet betalen voor die chipkaart. Zouden ze dit slechte voorbeeld hebben overgenomen van de banken? Daar moet je ook betalen om gratis te mogen pinnen, en moeten de winkeliers betalen voor iedere betaling die je met pin doet.
Misschien raken we wel gewend aan het feit dat we steeds vaker moeten betalen om diensten te mogen afnemen.......

Dag bult.

Vrijdagochtend zijn de hechtingen uit mijn hoofd gehaald, en daarmee is het hoofdstuk "bultje op mijn hoofd" afgesloten.
De meesten kennen mij niet anders dan met een bultje op mijn hoofd, die linksboven op mijn hoofd zat. Deze is ontstaan door een haarzakje dat geblokkeerd is waardoor het talg er niet meer uit kon en zich onder de huid gaat ophopen. Een jaartje of twintig geleden heb ik er al eens eentje laten weghalen wat niet geheel zonder slag of stoot ging, ik heb namelijk nogal eens de neiging om flauw te vallen bij verdovingen en nadat ik veel pijn heb gehad Ik had de chirurg, die mij toen hielp, gewaarschuwd. "Ach, als het stil wordt onder de doek( de operatiedoek), stoppen we gewoon even." Tijdens die behandeling heb ik geen problemen gehad, en ik ben daarna nog rustig in een hoekje gaan zitten, ik wist dat ik flauw zou gaan vallen. Daarna ben ik naar de wachtkamer gegaan, waarna ik, nog steeds goed op mijn benen staand, naar de afsprakenbalie ging om een vervolgafspraak te maken. Helemaal niet meer op de signalen lettend, ging ik neer. Het malle is dat ik op zo'n moment gewoon alles meemaak, ik zie alleen niets en heb geen beheersing meer over mijn lichaam.

Dit keer deed de huisarts de operatie. Ook dit keer waarschuwde ik voor mijn malle gewoonte om van mijn stokje te gaan.
Het begon in ieder geval goed, de verdoving werkte, en een testje van de tweede arts, ik werd door twee artsen geholpen, bevestigde dit. Toen mijn huisarts kwam binnenlopen, en vroeg of de verdoving werkte, antwoordde zijn collega dat ik zelfs de klem niet had gevoeld." Ik wil jou na de operatie nog even spreken", grapte ik, en de toon was gezet, eigenlijk hing er een vrolijke sfeer in de behandelkamer.
Na de behandeling was mijn broer zo aardig om mij op te halen. Onderweg naar de auto voelde ik de prikkels komen die mij waarschuwen dat ik flauw ga vallen. Ik zat op tijd in de auto, en zoals gewoonlijk, gebeurt er dan niets....

Vrijdag moest ik naar de vervangende huisarts om de hechtingen, drie in totaal, weer te laten verwijderen. Bij de eerste hechting ging ik door de grond en het zweet brak mij uit, de tweede ging zonder problemen en bij de derde moest de dame even peuteren." Zo, die is strak aangetrokken", mompelde ze Na een paar minuten stond ik weer buiten en ook dit keer had ik een lift van mijn vader naar mijn werk. Hij moest toch in Amstelveen zijn

Na de bult ben ik nu ook van de hechtingen af, en ga ik voortaan bultloos door het leven.........

Wat is een taal?

Gisteren was op de televisie een interessante discussie over het verschil tussen een dialect en een taal. Ik had altijd gedacht dat een dialect gebruik maakt van woorden en grammatica van de moedertaal, terwijl een (streek)taal duidelijk een eigen woordenschat en grammatica heeft. Dit heeft al eens geleid tot een heftige discussie met de Zeeuwen. Zij meenden een eigen taal te hebben. En wat te denken van het Fries als taal en Drents, Twents en Gronings als dialect. Klopt, het Fries heeft een eigen grammatica en taal, maar dit geld net zo voor de drie "dialecten" die ik als voorbeeld aanhaal. Het klopt wel dat dit dialecten zijn, alleen niet van het Nederlands, maar van het Nedersaksisch, net zoals Limburgs en Brabants weer van het Nederduits afkomstig zijn.
De stelling die gisteren werd neergezet was simpel, een taal heeft een leger. Interessante stelling, die het Papiements gelijk tot een dialect maakt, immers, de Antillen hebben geen eigen leger. Nu mijn vraag, van welke taal is Papiements een dialect?

Dit wordt mogelijk gemaakt.

Valt het jou op dat tegenwoordig alles in handen is van de mens? Neem nu eens het weerbericht. Dit begint meestal met de kreet " Het weer wordt mogelijk gemaakt door", vervolgens gevolgd door de firma die dit mogelijk maakt. Stel je nu eens voor dat deze firma wordt opgeheven, en er geen ander bedrijf het weer mogelijk zal maken. Dan heb je mooi geen weer.

Wat een weekeinde

Vandaag bestaat de museumtramlijn in Amsterdam vijfendertig jaar. En nu merk ik dat ik inmiddels een echte veteraan aan het worden ben, van alle lustra heb ik alleen het eerste gemist.
Een feest is het geworden, met een wagen die net gerestaureerd is, en de eerste rit van Union 72 in de reizigersdienst.
En wat mij betreft. Ik begon, met een vrij klein groepje, met uitrangeren. Vrijwel dezelfde groep heeft de wagens ook weer binnen gezet. Dit betekent dat sommige mensen een dienst van meer dan tien uur hebben gemaakt. Waar vind je nog werknemers die dit doen, zonder gemor!

En toch....

Vandaag was de viering van het vijfendertig jarig bestaan van de museumtramlijn in Amsterdam. Was het gisteren voor de donateurs, vandaag was de viering voor het publiek, die door de regen niet massaal was gekomen.
Een heel stel oud-medewerkers was ook gekomen, en sommigen overwegen om weer terug te komen, zeker nu de sfeer binnen de club gewoon gezellig is te noemen na het verdwijnen van een club die eigenlijk alleen uit was op macht. In het verleden hebben we wel vaker van dit soort clubs gehad, en ook lieden die dachten de boel naar hun hand te kunnen zetten. Ik hoop dat dit soort tijden niet terugkomen.
Het vreemde was wel dat er een aantal mensen, die zwarte bladzijden in de museumtramwereld hebben geschreven, stiekem over het terrein slopen, en duidelijk niet gezien wilde worden. Een ervan, probeerde ik te groeten. Deze man draaide zich om, en wist niet hoe snel hij weg moest komen.
Ik hoop dat iedereen nu gewoon samen de schouders eronder gaat zetten, en niet elkaar het leven zuur maakt.

Herfst

Met de bus naar Amsterdam.

Dat is een bult minder.

Veel mensen kennen mij niet anders dan met een bultje links bovenop mijn hoofd. In 2004 ben ik er als eens mee naar de dokter geweest, die mij vertelde dat het geen kwaad kon, en ik wel moest terugkomen als het ding zou ontsteken. Dit gebeurde een paar weken geleden. In stootte mijn hoofd, precies op die bult, dat trouwens een verstopte talgklier is. Na een paar dagen bleef deze dik, en werd zelfs nog dikker, waardoor ik afgelopen week met een behoorlijke bult bij de dokter op bezoek ging. Ik had een aantal jaren geleden ook al eens een bult gehad, die in het ziekenhuis is verwijderd. Deze dokter bood aan om het zelf te doen, en het kon de donderdag, vandaag dus, meteen gebeuren. Vandaag was ik op tijd op de afspraak. In de wachtkamer hoorde ik de dokter melden dat de snijtafel klaar was. Ik kreeg al beelden van een slagerij. Een uurtje later stond ik buiten, een paar gram lichter, en licht op de beentjes vanwege de verdoving, die perfect werkte. Op dit moment merk ik dat de laatste fase van de verdoving daar is, ik voel de wond trekken. Ik ben benieuwd hoe mijn vriendin zal reageren. Zij kent mij niet anders dan met die bult.

En natuurlijk weer naar huis.

Mijn vergadering zit erop. Hoewel de vergadering om tien uur afgelopen zou zijn, liep deze nog uit tot half elf, waardoor ik de bus van 22.33 voor mijn neus zag vertrekken en ik nog een kwartiertje mocht wachten.
Ook op deze terugrit zit ik weer tussen allerlei bellende mensen, en volgens mij doet de buschauffeur, handsfree, vrolijk mee.
Ik heb ook nog wat beloofde foto's kunnen maken voor iemand die een pandje had gezien, maar geen plaatje had gekiekt, kortom, ik ben klaar met de dag

Herfst

Het duurt nog een week voordat de herfst echt gaat beginnen. Maar, de weergoden konden het geduld niet meer opbrengen om de herfst op tijd te laten beginnen. Gisteren werd al gezegd dat er geen zon zou komen en er negentig procent kans was op regen. Ik hoopte nog even dat de weerdiensten mis zaten met de verwachting, het tegendeel bleek het geval, het regende de hele dag.
Waarom ik dit verhaal schrijf? Nou, ik heb iemand beloofd foto's te maken van een bepaald pand, waarvoor ik een stuk moet lopen. Ik verheug mij op een nat pak.......

Met de bus naar Amsterdam.

Het is vandaag de tweede dinsdag van de maand, wat voor mij een gang naar Amsterdam-centrum betekent. Dit doe ik doorgaans met de bus. Ik word namelijk verwacht op een vergadering die tot een uurtje of tien zal duren. En om rond dat tijdstip nog terug te gaan fietsen, als je fiets in die tussentijd niet is gejat, zie ik niet zo zitten.
Het is best wel grappig om in de bus rond te kijken. Sommige mensen zitten naar buiten te staren, anderen zitten een boek te lezen of luidruchtig te telefoneren( stel je voor dat de kat een kwartier later zijn brokjes krijgt) en nog anderen zitten te bloggen( dat meen je niet, echt?).
Deze bus rijdt trouwens standaard viermaal per uur, en stopt op honderd meter van mijn huis.
Op dit moment staat een passagier bij de chauffeur die de boel zodanig ophoudt, dat er een complete rij achter hem staat.
Over oponthoud hebben we trouwens toch niet te klagen, door de regen loopt het verkeer niet echt door, en daar deze buslijn niet geheel over een vrije baan beschikt, hebben we inmiddels vier minuten vertraging, maar dankzij de rijkunsten van de bestuurder, komen we ruim op tijd aan.

Nou breekt mijn.....kies?

Ik het gisteren gepland om vandaag een afspraak met de dokter te maken. Op mijn hoofd zit, sinds jaar en dag, een verstopte talgklier. Tot een paar weken geleden leek het meer op een uitbreiding van mijn hoofd, totdat ik mijn hoofd ongenadig heb gestoten. Het boeltje begon op te zwellen, en werd ook niet meer kleiner, en werd het dus eens tijd om het weg te laten halen.
Alleen kwam er gisteren iets bij. Ineens merkte ik dat een kies niet meer de vorm had, die de schepper oorspronkelijk had bedoeld. En zo moet ik, naast een doktersbezoek ook een ritje naar de tandarts doen.
Het bultje gaat donderdag verdwijnen, maar hoe het met mijn kies gaat aflopen........

Wat moet je? Niks?

In mijn postbus lag weer vol met reclamefolders. De bedrijven proberen je van alles aan te smeren, waar je meestal niets aan hebt. Goed, je hebt van die "nee, nee"-stickers, die de reclame uit je brievenbus moet houden. Het probleem is meteen dat de mededelingen van het wijkopbouw en de lokale krantjes ook niet meer in je bus verschijnen. En het papier kun je voor allerlei doeleinden gebruiken.
Dit keer zat er ook een kaartje tussen van Eredivisielive, een voetbalzender. Ik mag een paar maanden gratis naar de zender kijken. Nu ben ik sowieso niet het figuur dat naar een hele wedstrijd gaat zitten kijken, meestal kijk ik zelfs niet naar de samenvattingen, dus op veel interesse van mij kan dit aanbod niet rekenen. Waar ik wel naar kijk, zijn de kleine lettertjes. Haast onleesbaar stond er te lezen dat, na de proefperiode, automatisch een abonnement word aangegaan voor onbepaalde tijd. Er zijn natuurlijk mensen die hierin stinken en ongewenst abonnement nummer zoveel aan de broek hebben Gelukkig hebben de meeste kabelmaatschappijen en digitenne de contracttermijn verkort naar een maand. En toch blijft zoiets zondegeld.
Kleine tip. Als je een keertje een potje voetbal wil zien, ga je naar de kroeg. Daar kun je kijken tegen "drankkosten".

Het wordt wel leeg zo.

Bij een verhuizing horen opbouw en afbraak. Van het nieuwe pand heb ik al een paar foto's gemaakt van de opgebouwde stellingen, waarvan nu de eerste delen van de Fokkerweg afkomstig zijn. En zo valt het eerste gat, en zullen er velen volgen.

Telefoon heeft wel wat voeten in de grond.

Met een verhuizing moet ook de telefoonaansluiting worden verplaatst. Normaal is dit een werkje dat met een paar handelingen van achter een bureau wordt gedaan. In ons geval moest er iets meer gebeuren, het pand heeft namelijk nog nooit een telefoonaansluiting gehad. Hoewel we pas over een paar maanden definitief verhuizen, leek het ons slim om het graafwerk, wat nou eenmaal nodig is met telefoonkabels, zo snel mogelijk te laten gebeuren, met de winters van tegenwoordig weet je maar nooit.
Hoewel ik vanaf 8 uur aanwezig moest zijn, kwam er rond een uurtje of 11 een busje de straat binnen rijden, waarvan de geluidsinstallatie het motorgeluid ruimschoots overtreft. Onder de Caribische klanken, die uit de auto kwamen, stapte een man, die overduidelijk voorouders uit die regio heeft, inclusief bijbehorend humeur. Vol goede moed ging de man, in de stromende regen, te graven en te boren. De aansluiting in de straat was zo gevonden en tegen het middaguur was de aansluiting binnen ook een feit.
Omdat het lunchtijd was, ging ik terug naar de zaak. Volgens mij, is de man niet lang na mij vertrokken. Toen we 's avonds bij het pand aankwamen, lag de kabel bovengronds. Pas woensdagavond was de kabel volledig ingegraven.

Aardige man.

Op de snelweg ben ik een uiterst vriendelijke BMW-rijder tegen gekomen.
Toen ik gisteren een inhaalmanoeuvre was gestart, kwam over de linker rijbaan een BMW met een idiote snelheid aan gescheurd. Omdat ik al bijna op de linkerbaan zat, ben ik gewoon doorgegaan met mijn inhaalbeweging.
De man was uiterst vriendelijk, hij gaf zelfs twee keer grootlicht, een signaal wat je op de weg vaker gebruikt om je voorganger te laten weten dat je hem gezien hebt en zijn manoeuvre gewoon moet afmaken.
Ik moet zeggen dat ik bewondering voor deze man had. Toen ik klaar was met mijn inhaalmanoeuvre, haalde deze wagen mij en mijn voorganger in, kwam naar de rechter baan, ging weer naar links, kwam weer naar rechts om een wagen rechts in te halen.
Je uit het voorgaande twee conclusies hebben, de auto is defect, of de man is het rijbewijs niet waard en is gewoon een wegpiraat. Ik ga voor het eerste, omdat je dit vaker ziet bij BMW's. Het zijn waarschijnlijk gewone rotauto's die qua snelheid niet te doseren zijn en waarvan de helft van de verlichting niet werkt.
Jij denkt aan de tweede optie? Nee, deze man knipperde zo vriendelijk met zijn grootlicht.......

Ik moet toch ook betalen?

Als je naar het theater gaat, wordt geld gevraagd voor de garderobe, de beveiliging, etc, dingen die feitelijk niets met het theater zelf te maken hebben, maar er als vanzelfsprekend bij horen.
De laatste tijd laait de discussie weer op over de kosten van de politieinzet bij voetbalwedstrijden. De voetbalfans vinden het maar niets dat de gemeenten geld willen gaan vragen voor de politieinzet. Mijn tegenvraag is, als de voetbalfans er nu eens voor gaan zorgen dat er helemaal geen politie meer nodig is? Dan ben je toch van het hele probleem af? Want, waarom moet voetbal zo vaak gepaard gaan met geweld? En als je er geen zin in hebt en je toch wilt blijven knokken, moet je er ook voor betalen.

TRAMS GERED. Doe mij dit nooit meer aan.

Na een paar dagen flinke angst dat een hele collectie Amsterdamse historische trams naar de sloop zouden gaan, kwam donderdagmiddag het verlossende woord, de gemeente Amsterdam heeft geholpen om de collectie te redden. Hoe en wat, daar zal ik het niet over hebben, de hoofdzaak is dat de wagens zijn gered.
Toen het bericht bekend werd, ging de tam-tam meteen in werking, iedereen belde iedereen om het goede nieuws te vertellen. Toen het nieuws ook wat verder bekend werd, kreeg ik ook aardig wat telefoontjes te verwerken, waardoor ik bij vlagen niet eens meer bereikbaar was!
In ieder geval kan er weer naar de toekomst, danwel het verleden, gekeken worden. Alvast hulde aan de mensen die dit voor elkaar hebben gekregen. En nu zien die collectie degelijk onder te brengen, zowel letterlijk als bestuurlijk. Uiteindelijk komt het door een aantal stichtingen dat de collectie uit elkaar is gevallen. Zelf ben ik van mening dat de leden van onze vereniging invloed moeten hebben op hetgeen gebeurt, en gaat gebeuren. Deze constructie heeft de amsterdamse tramwereld meermalen het leven gered. Ander dan bij een stichting, zijn de leden betrokken bij de besluitvorming.

De doodsteek.

Gisterenavond begon eigenlijk lekker. Ik had een paar klusjes op het trammuseum te doen die al een paar weekjes waren blijven liggen. Maar, omdat ik toch bij de remise was, ben ik daar natuurlijk naar binnen gelopen, waarna ik ook een collega-bestuurslid tegen kwam en vroeg hem de laatste stand van zaken over het faillissement van het AOM. Op dit moment staat de boedel van het voormalig Amsterdams Openbaar Vervoer Museum, het AOM, te koop, nadat dit museum failliet is gegaan. Ik dacht de mensen op het ergste te hebben voorbereid. Ik had als ergste scenario verteld dat de wagens overal ter wereld zouden gaan rondrijden, behalve bij het museum waar ik, met meer dan 140 mensen, actief ben. Wat ik niet voor mogelijk hield kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel, er bleek nog een zwarter scenario te bestaan. Er meldde zich een sloper uit België, die behoorlijk wat geld voor de wagens wil neertellen oms ze vervolgens te gaan slopen.
En zo staat het leven van onder andere de enige overgebleven tram uit Utrecht, de enige middeninstapper uit Amsterdam, alsmede de gele trams uit Amsterdam op het spel. Het allerergste is het voor de sneeuwvegers en de Union. Deze wagens hebben twee wereldoorlogen weten te overleven........ Dus, mocht je een tram kunnen redden.........

De "R" komt weer in de maand.

Waarschijnlijk riep jou moeder vroeger:" Doe je jas aan, de 'R' zit in de maand." Morgen komt die 'R' dan in de maand, en zie ik alweer een hoop mensen met een jas, of zelf soms met handschoenen, lopen. Vanmorgen was het natuurlijk koud, slechts 9 graden, en was het lekker vochtig, wat te zien was door de vele beslagen autoramen. Het is trouwens niet vreemd dat we zoveel vocht in de lucht hebben, we hebben een van de natste Augustusmaanden achter de rug.
Maar, zoals gewoonlijk in Nederland, laat het weer zich niet sturen, en zullen de temperaturen rond het weekeinde boven de twintig graden komen, kortom een lekkere nazomer, en trek ik mijn jas, ondanks de wijze raad van mijn moeder, de jas hangen.

De hond, een beste vriend.

Als er één dier mensenkennis heeft, is dit een hond. Zo'n dier weet heel snel of jij met een goede bedoeling naar hem toekomt of niet.
Dinsdag had ik weer eens een staaltje van een hond. Ik kom bij de klant binnen, en de hond kwam vrolijk met een bal aanrennen. Een duidelijk signaal, de hond wil spelen. Helaas voor de hond, kom ik natuurlijk om werkzaamheden te verrichten, en niet om met haar te spelen. Maar probeer dat eens die hond aan het verstand te brengen? Op een bepaald moment ging het beestje er zelfs met mijn werkopdracht vandoor, in een laatste poging aandacht te krijgen. Gelukkig vond de eigenaar het ook welletjes, en haalde de hond bij mij weg. Gelukkig, want het beestje heeft niet door dat het hartstikke vervelend is om niet te kunnen werken.
Het mooiste is mij een aantal jaren geleden overkomen. Het verhaal begon ook met een hond die met een bal aan kwam lopen. Dit beest, een bokser, luisterde naar mijn verzoek om rustig te gaan zitten, en kon ik rustig aan het werk. Toen ik klaar was, mijn spullen bij elkaar had gepakt, en naar buiten wilde lopen, sloeg de hond zijn voorpoten rond mijn benen, en lag ik languit in de gang. De hond gaf duidelijk te kennen dat ik nog niet weg mocht. De klant schaamde zich rot, en verontschuldigde zich voor het ongemak. Zelf had ik moeite mijn lach in te houden, ik gevloerd door een hond! Toen ik buiten stond, heb ik wel even staan lachen.

Herfst!

We hebben het afgelopen jaar behoorlijk extreem weer gehad. Wie herinnert zich niet de afgelopen winter, waarin we in Europa een tekort aan zout hadden, en enorme sneeuwhopen. Op mijn blogs kun je nog wat ervaringen van mij lezen, zoals dat ik mij tijdens een autorit afvroeg hoe het mogelijk was dat mijn ruitensproeier het niet meer deed. Het ding is namelijk reuze handig als je raam onder de pekel zit. Het bleek toen zo koud, dat zelfs de antivries was bevroren.
In de zomer is de sneeuw dan vervangen door regen, wat voor velen de zomervakantie in het water heeft laten vallen, en zelfs tot verlies van levens heeft geleid. En ook op dit moment vallen er fikse buien.
En wat kunnen we hieraan doen? Precies, niets!

Bah!

Op dit moment zit ik in de bus naar mijn werk. De regen, zit momenteel weer met bakken uit de hemel komt, heeft mij een lekker fietstochtje ontnomen. Beter gezegd, ik had geen zin om als een verzopen kat op het werk te verschijnen.
Ik rij overigens nu langs het fietspad waar ik normaal overheen fiets. Deze staat over een lange afstand blank.
Of ik geniet van mijn ritje? Met deze regen beslaan de ramen steeds, en daar de temperatuur onder de 19 graden is, staat de airco uit.
Prettig weekeinde!

Wie schrijft.

..........die blijft, althans, dat zegt het spreekwoord. Dat er niet zoveel blogjes van mij verschijnen betekent niet dat ik stil zit. Integendeel zelfs. Ik heb zat te doen, maar ben toch regelmatig achter de computer te vinden, niet op de laatste plaats voor de diverse chats die plaats vinden, soms zelfs simultaan en in diverse talen. Het is mij al eens gebeurd dat ik tegelijkertijd een Vlaming, een Nederlander en een Amerikaan aan de lijn had. Daar kun je niet zomaar een groepsgesprek van maken.
Vanavond zat ik met een Zuid-Afrikaan te chatten. Dit gebeurde op Skype, dus ging er binnen de kortste keren een spraakverbinding open. Nu is het ADSL daar niet echt stabiel, waardoor de verbinding regelmatig wegvalt. Deze jongen had vorige maand al eindexamen moeten doen. Vanwege de stakingen aldaar, wordt nu overwogen het examen volledig te schrappen, met als gevolg dat velen niet aan hun vervolgopleiding kunnen beginnen, zo ook deze jongen. Ik vond het sneu, en besloot eens te kijken wat een telefoongesprek zou kosten. Dit bleek twee bent per minuut te zijn, waarop we het gesprek telefonisch hebben voortgezet.
Op een bepaald moment vroeg hij wat voor berichten ik eigenlijk uit zijn land kreeg. Toen ik hem een aantal koppen voorlas, bleek er nogal wat berichten bij hem niet bekend te zijn. Sterker nog, een verslag dat ik gezien heb over een patiënt die eerste hulp is geweigerd, en vervolgens door de politie is opgehaald om vervolgens naar een ander ziekenhuis is gebracht, werd afgedaan met een berichtje dat een stel agenten hem eerste hulp hebben verleend en daarna naar een ziekenhuis hebben gebracht.
Maar het mooiste berichtje kwam van een dame die het even niet meer zag zitten. Zij schreef dat ik het lichtpuntje was en dat ik haar weer aan het lachen had gemaakt. Zo'n zin doet de rillingen over mijn rug lopen, en beseffen wat een gesprek al kan doen.

Ik word niet vastgepind.

Heb je die berichten ook gelezen dat de supermarkten willen stoppen met het aannemen van contanten? Men wil dat we alleen nog maar elektronisch gaan betalen, in de volksmond ook pinnen genoemd. Ik zal niet snel op het pinnen overstappen. Allereerst neem ik geen pinpas mee als ik op straat loop, ten tweede kun je met cash je uitgaven in de gaten houden. En, natuurlijk, het derde punt, zijn je pingegevens zeer gemakkelijk aan jou te koppelen, geen hond die dit ooit zal ontdekken, zoals men bij het openbaar vervoer al voor elkaar heeft gekregen. Geluk bij een ongeluk is dat er meerdere supermarkten zijn. En mochten de supermarkten het voor elkaar krijgen om nog maar een kassa voor contante betaling open te mogen houden, dan zal ik vaak te vinden zijn bij de Jumbo, de supermarkt die niet toestaat dat er meer dan drie klanten in de rij staan.
En ik? Ik laat mij echt niet vastpinnen.

De donkere dagen voor Kerstmis.

Het is alweer duidelijk te merken dat de zomer ons binnenkort zal gaan verlaten, het wordt alweer vroeg donker.
In ieder geval heeft deze zomer een flinke tol geëist, niet in de laatste plaats door het aantal sterfgevallen vanwege de hittegolven, waarvan we de eerste al in de lente mochten verwelkomen. Voor diverse vakantiegangers liep het ook geheel anders. Was het bij ons vooral heet, de rest van Europa had, en heeft, enorm veel water te verwerken gehad. Toegegeven, in ons land zijn ook straten onder gelopen, maar zonder dat er mensen zijn overleden.
Het zal mij benieuwen wat de winter zal brengen. Zullen de strooidiensten dit jaar wel voldoende zout hebben?

Een rustige zondag?

Afgelopen zondag had ik een echte vrije dag. Geen visite, niet op bezoek, geen dienst op de museumlijn, nee, echt vrij. Ik ben, voor mijn doen, lekker gaan uitslapen. Ik stond pas op om negen uur. Omdat ik vrij was, hadden we het idee opgevat om naar een Zweeds meubelwarenhuis te gaan, je weet wel, het doolhof voor volwassenen. We moesten een boekenkast zien te vinden.
We waren lekker vroeg op pad gegaan, half Amsterdam komt toch niet voor de middag op straat. Na de afdelingen keukens, stoelen, eet- en slaapkamers gezien te hebben, kwamen we bij de kasten aan. Op zich hebben we snel een keuze kunnen maken, en gingen we naar het magazijn. Daar was te merken dat er velen nog nooit met magazijnwagens hebben gereden. Terwijl ik met een redelijk gangetje naar de kassa probeerde te komen, waren er mensen die, als een blinde koe, hun karretje vooruit gingen duwen, om zich vervolgens een hoedje te schrikken als ik voorbij kwam.
Toen we de spullen in de auto hadden gelegd, en terug naar huis gingen, was te merken dat Amsterdam was ontwaakt. Terwijl wij nog zo de parkeergarage konden bereiken, stonden de "uitslapers" in een lange file te wachten.
Wij hadden in ieder geval een leuk klusje, de twee kasten moesten nog in elkaar gezet worden.

Mocht je interesse hebben.

Soms ligt het er zo dik bovenop dat iemand wil proberen om jou van je centen af te helpen. Onderstaand bericht is een hele duidelijke. Dit soort mailtjes zijn meestal afkomstig van Nigerianen, en zijn waarschijnlijk met de Google vertaler in een soort Nederlands "vertaald", gezien de enorme taalfouten.
Maar ach, als je opgelicht wilt worden, neem gerust contact op met de afzender....
Je zult er trouwens achter komen dat de ECHTE meneer Tugwell hier helemaal niets van af weet.
Geachte. Vriend
Ik ben de heer John Tugwell van Harlesden, North West London, hier in Engeland. Ik werk voor NatWest Bank Corporation Londen. Ik schrijf u vanuit mijn kantoor, dat zal van een immens voordeel voor ons beiden. In mijn departement, wordt de assistent-manager (Greater London Regional Office), ontdekte ik een verlaten bedrag van £ 15 miljoen Britse ponden (vijftien miljoen Britse ponden) in een account die behoort tot een van onze buitenlandse klanten Late Terry Ryan een Amerikaanse burger die helaas verloor zijn leven in de vliegtuigcrash van Alaska Airlines-vlucht 261, die crashte op 31 januari 2000, met inbegrip van zijn vrouw en enige dochter.
De keuze van contact met u wordt opgewekt uit de geografische aard van waar je woont, met name vanwege de gevoeligheid van de transactie. En de vertrouwelijkheid hierin. Op dit moment is het fonds ligt opgeëiste in onze bank en er is GEEN nabestaanden vermeld in zijn dossier en er is GEEN Hoe kunnen we bereiken een van zijn andere familieleden. Ik heb persoonlijk het ongelijk zijn gesteld in het lokaliseren van de verwanten voor 2 jaar nu, zoek ik uw toestemming om u als volgende van verwanten / Zal Begunstigde aan de overledene, zodat de opbrengst van deze rekening gewaardeerd van 15 miljoen pond kunnen worden aan u uitbetaald.
De transactie met succes zal worden gedaan en soepel verlopen via e-mail en telefoon. Ik beloof u dat u moet blij zijn en grote vreugde hebben afgelopen voor de samenwerking met mij in deze transactie. Na succesvolle afronding van deze transactie, zal deze worden uitbetaald of gedeeld met dit percentage, 60% voor mij en 40% aan jou. Ik heb beveiligd alle nodige juridische documenten die kunnen worden gebruikt om back-up van deze eis die wij stellen. Alle ik nodig heb is het invullen van uw naam op de documenten en legaliseren in de rechtbank hier om u te bewijzen als de rechtmatige begunstigde.
Alles wat ik nodig nu is uw eerlijke samenwerking, vertrouwelijkheid en vertrouwen om ons ziet deze transactie door. Ik garandeer u dat dit zal worden uitgevoerd onder een legitieme regeling die u beschermt tegen eventuele schending van de wet. Geef mij het volgende: zoals we hebben 7 dagen om het uit te voeren door. Dit is erg URGENT PLEASE.
1. Uw volledige naam:
2. Uw Direct Mobiel Nummer:
3. Uw Contactadres:
4. Uw geslacht en leeftijd:
5. Core Job / Beroep:
Na gegaan door middel van een methodische zoeken, heb ik besloten om contact met u hopen dat u dit voorstel interessant vindt. Gelieve op uw bevestiging van dit bericht, met vermelding van uw interesse zal verstrekken u met meer informatie. Endeavor om mij te laten weten wat uw beslissing zo spoedig als mogelijk.
Met vriendelijke groet,
De heer John Tugwell

Een goed, en een slecht bericht.

Je kent het vast wel, een dag dat je blij en verdrietig tegelijk kunt zijn. Nou, zo een moment had ik vandaag, toen ik op mijn computerscherm loerde. Een "facebookkennis" die had gemeld een tijdje niets meer zich te laten horen, had mij vanmiddag een berichtje gestuurd. Vanwege financiële problemen kan ze voorlopig niet op internet komen, en de verjaardag van haar zoontje zou ook niet uitbundig gevierd kunnen worden. Ik heb snel een verjaardagskaart geregeld, die al binnen blijkt te zijn, twee weken te vroeg!
Een minder bericht kreeg ik al eerder over een hond die overleden is. Deze lobbes heb ik ook nog gekend, echter de huidige bazin van het beestje blijkt het er toch iets moeilijker mee te hebben dat ze zelf in eerste instantie dacht.
Dit is inderdaad iets dat mensen met huisdieren vaker overkomt. Vooral een hond, heeft interactie met het gezin, waardoor hij of zij als een lid van het gezin wordt gezien. Dit laatste geldt ook omgekeerd, de hond ziet het gezin als zijn roedel. Daarom is het ook belangrijk dat de hond zo snel mogelijk op zijn plek binnen het gezin wordt gewezen.
Zelf heb ik, helaas, geen huisdieren meer. Vanwege mijn werk en hobby's, ben ik, naar mijn mening, te weinig thuis om een dier te hebben.

En toch bleek ik goed geïnformeerd.

Van de week kreeg ik commentaar, hoe ik het in mijn hoofd haalde om te denken dat de overheid een korting heeft toegezegd aan de FIFA, en waar ik die onzin vandaan haalde. Ik moest mij maar eens beter laten informeren. Dit bleek niet nodig, de kranten van vandaag staan vol over de toegestane belastingontduikingen. Zelfs de lokale belastingen, zoals de toeristenbelasting, wil men door de neus gaan boren. Ben ik slecht geïnformeerd?

Job bedankt.

Een groep binnen het CDA is bezorgd, en laat weten het niet eens te zijn met de gang van zaken rondom de huidige formatie. Men is vooral bezorgd over de rol van de PVV binnen een eventueel kabinet.
Maar zijn deze mensen vergeten dat het CDA in eerste instantie helemaal niet wilde regeren, en er de Heer Lubbers aan te pas moest komen om de partij aan tafel te krijgen.
De hoofdschuldige houdt zich wijselijk stil. Want is het Job niet geweest die PVV, CDA en VVD tot elkaar heeft veroordeeld?

Zwarte diamanten?

Dacht je dat er op een gemiddelde zomeravond niets op tv te beleven is, komt Naomi Campbell ineens in beeld. Ze had aan iedereen, die het wilde horen, verteld dat ze diamanten had gekregen van George Taylor, voormalig dictator van Liberia. Voor het tribunaal heeft ze dit ontkend, en beweerde zij de mannen, die de diamanten brachten, niet te kennen, en dat ze ook niet wist wat er gebracht was en van wie het afkomstig was. Een vraag tussendoor, zou jij de deur ook dicht gelaten hebben? Het feit dat de deur wel open ging, doet mij het één en ander vermoeden.
In ieder geval hebben we er weer real-live-soap-serie bij. Helaas heeft dit een hoop mensenlevens gekost.

Een hemels spectakel.

Misschien heb je vandaag gemerkt dat er wat problemen zijn met satellietverbindingen, en heb je zelfs het noorderlicht( of zuiderlicht voor de meelezenden op het zuidelijk halfrond) gezien. De zon heeft een hoestbui, en daar hebben we op Aarde een beetje last van. Dit komt omdat de zonnevlammen vooral uit elektromagnetische deeltjes, en daar onze draadloze signalen ook uit elektromagnetische straling bestaat.....
Naast de zonnestorm komt de aankomende nachten ook nog een "sterrenregen". Dit zijn natuurlijk geen echte sterren, maar een stofwolk waar de Aarde rond 11 augustus doorheen vliegt. En als je een vallende ster ziet, en je wilt een wens doen, denk dan ook eens aan een ander.

Een weekeinde vrij.

Dit weekeinde is er iets bijzonders gaande, ik ben zondag vrij! Niet dat ik ineens een hekel heb gekregen om mijn handen uit de mouwen te steken, het is gewoon eens lekker om een dagje niets te hoeven doen, en verstoken te zijn van dingen als internet. Heerlijk gewoon. Het enige waar ik mij vandaag druk over hoef te maken is de oplossing van de puzzel die nu voor mij ligt.

En het voetbal is weer begonnen.

Dit weekeinde zijn de eerste voetbalwedstrijden van de Nederlandse competitie gespeeld. Voor sommige clubs waren de druiven voor de start al zuur. Vanwege de slechte financiële situatie hebben meer clubs dan ooit puntenaftrek gehad. De enige ploeg die goed van start ging, financieel althans, is Heerenveen. De rest van de ploegen heeft leningen, niet op de laatste plaats door de enorme lonen die de spelers ontvangen.
Bijkomend probleem zijn de tegenvallende inkomsten uit uitzendrechten. De voetbalclubs hoopten met deze inkomsten boven jan te komen. Na een paar debâcles verder, weet men nu beter, de gemiddelde tv-kijker wil niet extra betalen.
Inmiddels hebben clubs in het buitenland dezelfde problemen.
Een ander fenomeen zijn de voetbalanalysten, je weet wel, gasten die de bal in het doel proberen te praten. Als je die gasten mag geloven, mankeert er van alles aan de mensen in, danwel op, het veld. Mijn tegenvraag, die je waarschijnlijk al voelt aankomen, is, als je het zo goed weet, waarom sta je zelf niet op het veld?

Een eindje fietsen bij zomerdag.

Vanmorgen mocht ik met de fiets naar het werk. Die temperatuur was 15 graden met een licht briesje, kortom, een beter weer kon ik mij niet wensen.
Het mooiste deel van de rit is tussen Amstelveen en Uithoorn. Hier zijn vele landerijen te vinden, en realiseer je je haast niet dat je midden in de Randstad zit. In ieder geval levert het mooie plaatjes op, die ik live kan zien!

Even schrikken.

Vanavond reed ik door Amsterdam toen ik een aantal flitslichten en met oranje lichten zwaaiende groep mensen zag. In eerste instantie dacht ik aan een politiecontrole, maar bij het naderen bleek het helemaal niets met politie of wat dan ook te maken te hebben. Het bleek een stel skaters die, zonder enige vorm van proffesionele begeleiding onverlicht midden op de weg aan het rijden waren. Nu heb ik al vaker wild-west-verhalen over deze gasten gehoord, waarbij het aan de weggebruikers te danken is dat er, zover ik weet, geen slachtoffers gevallen zijn. Zo aan het amateurisme te zien van deze club, zal een en ander aan vergunningen missen, en zal een of andere overheid een oogje dichtknijpen, immers, als er iets misgaat, zijn de automobilisten toch de gebeten honden.
Mocht deze club meelezen, zorg voor goede begeleiding en goede aankondigingen. Het zal je waarschijnlijk wat geld kosten, maar daar zullen jullie geen bezwaar tegen hebben. Veiligheid gaat toch voor alles?

Ja, die schotel is van mij.

Afgelopen week is de woningbouwvereniging bij mijn schotel komen kijken. Schotels zijn bij veel mensen een doorn in het oog. Het is ook zo, dat, als je een schotel wilt plaatsen, je een vergunning moet aanvragen. Nu is het zo dat mijn schotel niet geplaatst is, maar gewoon los staat, in tegenstelling tot het exemplaar van de buurman, die tegen de balustrade zit gemonteerd. De buren hebben al aangegeven geen last van het ding te hebben, en ik ben dus benieuwd wat de woningbouw te melden heeft. Ik wacht af.

Als ik te gast ben.

Moet jij het volgende tafereel voorstellen, je wordt bij iemand uitgenodigd, en één van de gasten bepaalt dat jij alleen je drank bij winkel A mag kopen.
Dit is exact wat de FIFA wil uitspoken als Nederland en België het WK "mogen" organiseren. En, volgens mij, regelt een organisator hoe alles werkt, en niet de gast. Ik denk dat België en Nederland al hebben laten zien dat het organiseren van evenementen goed kan gaan, denk maar eens aan de Giro, de Tour, het EK en de vele andere festiviteiten.
In ieder geval zal er weer een hoop mensen gaan genieten van Sail en de Gayparade. En het WK? Ach, laat dat maar aan anderen over die wel onder het terreur van de FIFA willen zwichten en daar bakken geld voor neer kunnen leggen.

En je dacht Nederland en Belgie over te nemen?

Bij de FIFA zijn een stel gekken die denken dat in de Benelux zomaar belasting ontdoken kan worden, omdat zij dat willen. Deze truc is de heren inderdaad in Zuid-Afrika gelukt, waarmee de FIFA "legaal" anderhalf miljard euro belastinggeld niet heeft betaald, geld dat men in dat land keihard kan gebruiken.
Voor het WK in België en Nederland wil men nog verder gaan. Er zullen aparte FIFA-wegen moeten worden aangelegd, en reclame voor anderen dan sponsoren wordt verboden in de nabijheid van de stadions. Grappen, zoals de Bavariameisjes, kun je bij ons natuurlijk in een grotere mate verwachten. Praktisch zijn er andere problemen, zoals de Heineken Music Hall die direct naast het stadion in Amsterdam staat. En wat te denken van het bierland bij uitstek, België?
En wat betreft die wegen. Waar wil je die aanleggen. Je hebt het wel over de dichtst bevolkte gebieden in Europa! Verder hebben we in de Lage Landen jaren last gehad van buitenlandse inmenging, en zullen dit niet meer tolereren. Onze( toekomstige) regering regeert dit land, en niet de FIFA. En wat betreft het geld, mag de FIFA zelfs geld gaan bijdragen. Bijna alle voetbalclubs in Europa zitten zwaar in de rode cijfers, en hebben dringend geld nodig. Hoewel voetbal vlkssport nummer een is, kun je niet verwachten dat de overheid nog meer geld in het voetbal gaat steken, terwijl de FIFA met de subsidies ervandoor gaat.
Dit keer zit Zuid-Afrika met de brokken, maar kan dit land nog rekenen op financiele steun uit het buitenland. Dit laatste zal niet voor onze landen gelden, wij zullen achterblijven met een totaal ontregeld land, en met een financieel debacle. Laten wij ons maar houden bij een paar leuke wielerwedstrijden, waar de hele bevolking van mag genieten.

Gemors.

Gisterenavond, toen ik thuiskwam, wilde ik een paar mailtjes beantwoorden. Helaas kwamen er de mailtjes sneller binnen dan ik kon beantwoorden. Daarnaast werd door de chat aandacht gevraagd. En toen ik toch op de chat zat, klikte ik, na wat gechat te hebben met mensen uit België en Nederland, nog een paar mensen uit Zuid-Afrika aan, die ik al een tijdje niet gesproken, of beter, gechat had. Het eerste gesprek, met Fred ging prima. De twee gesprekken daarna gingen minder. Susan, de dame die mij de eerste kneepjes van het Afrikaans heeft geleerd, viel halverwege het gesprek gewoon weg. Een gesprek daarna, met Donovan, werd ook bruusk afgebroken. Vooral bij Donovan, de eerste persoon op deze aardbol waarmee ik ooit Afrikaans heb gesproken, is het naar dat ik vrijwel nooit netjes een gesprek heb afgesloten. Misschien moet ik maar alvast afscheid nemen, voordat ik de chat begin.

Wat je vraagt krijg je, soms.

De afgelopen weken zuchtte Nederland onder een hittegolf. Wie heeft er niet geroepen dat het desnoods mag gaan sneeuwen? Inderdaad, ik ben een van die mensen die niet gebouwd is voor temperaturen boven de vijfentwintig graden. Ik was dan ook blij verrast toen er regen en temperaturen onder de twintig graden werd voorspeld. Eindelijk was het weer mogelijk om normaal te kunnen leven zonder gelijk in het zweet te baden, en ik hoopte dat dit weer lang weg zou blijven, een weerman had namelijk al gewaarschuwd dat dit plezier voor korte duur zou zijn. Helaas voor de man, maar gelukkig voor ons, had de man het mis, en genieten we nu van een typisch Nederlandse zomer, kort, koud en waterrijk!

Schrijven op de gsm.

Vandaag kwam mijn nieuwe gsm binnen. Mijn "oude" exemplaar had vrijdag definitief de geest gegeven, het ding zweeg in alle toonaarden. Er zat dus niets anders op dan op jacht te gaan naar een nieuwe. Mijn eisen aan de nieuwe waren dat er wifi op moest zitten en een mogelijkheid om het apparaat simpel uit te breiden. En zo viel de keuze wederom op een Nokia.
Het apparaat heb ik gisteren dan ook besteld. En zo kwam vanmorgen het pakketje met het toestel erin op ons kantoor aan. Met wat goochelwerk kreeg ik nimbuzz aan de gang, een voor mij onmisbaar programma om contact te houden met mijn buitenlandse klanten.
Ik was wat minder te spreken over het ontbreken van een toetsenbord. Wat ik niet wist was dat je op dit apparaat letterlijk kunt schrijven, en ik bedoel dan echt met een pen op het display.
In ieder geval ben ik weer terug.

Jy kan gewoon Afrikaans praat met my.

Zoals de meesten al weten, ben ik een maandje of twee geleden in aanraking gekomen met het Zuid-Afrikaans. Anders dan normaal, ben ik met deze taal eerst begonnen met de taal te schrijven. Pas een maandje geleden heb ik mijn eerste gesprek gehad via Skype. Vanwege de tongval van de gesprekspartner en de slechte internetverbinding had ik wel wat problemen met de verstaanbaarheid. Maar het eerste gesprek was een feit.
Een paar weken later kwam theatergroep Troost op bezoek. Op zaterdag stond twee mannen achter de bar die later een stelletje bleek te zijn. Het gesprek tussen die gasten ging steeds in het Engels, hoewel het mij al opviel dat de Engelstalige helft mij wel leek te verstaan. Geïnteresseerd als altijd, of noem het maar de bemoeial die ik ben, vroeg ik waar de man vandaan kwam. Een grijns kwam op zij gezicht toen hij zei:" East-London", waarop ik hem direct vroeg waarom hij dan Engels sprak. Hij vroeg mij wat ik bedoelde, waarop ik hem zei dat die plaats volgens mij in Zuid-Afrika ligt. De grijns van de man werd groter, helemaal toen ik hem nogmaals vroeg waarom hij Engels sprak. Zijn wederhelft, een Limburger, beweerde het Afrikaans niet te kunnen verstaan waarop hij dacht dat niet een Nederlander dit zou kunnen. Daarop is de hebben de de rest van het gesprek in het Afrikaans gesproken, waarbij ik moest toegeven dat ik geen enkel probleem had om hem te verstaan, zoals ik dat wel heb gehad met de uitspraak van mijn "Skypevriend". Net zoals hier, blijkt ook het Afrikaans diverse dialecten en uitspraken te kennen.
In ieder geval gaf de man aan het wel grappig te vinden om zo'n eind van huis, in zijn eigen taal te kunnen spreken. Voor mij was dit een goede oefening, voor de omstanders een vreemd gehoor.
Maar ik blijf het vreemd vinden dat deze Limburger die Zuid-Afrikaan niet kan verstaan, en er nog mee getrouwd is......
Uit Zuid-Afrika zelf kreeg ik de vraag waarom ik tegen hen altijd in het Afrikaans begin. Dit heeft twee redenen. Allereerst heeft dertien procent Afrikaans als eerste taal tegen negen procent voor het Engels, ten tweede is het Engels haast niet te volgen. De taal is zo doorspekt met Afrikaans dat je net zo goed Afrikaans kunt spreken door die paar Engelse woorden weg te laten.

Tot ziens.

Ik kreeg zaterdag een naar mailtje. Een Facebook-vriendin zal een tijdje van het net verdwijnen. Een zakelijk conflict tussen haar man en een zakenpartner maakt dat ze een tijdje krap zal zitten. Omdat haar internetcontract afliep, is dit een van de eerste dingen die ze de deur uitgezet heeft. Ik begrijp dit, de eerste levensbehoeften zijn belangrijker dan een virtuele wereld, wat internet toch is.
Net zoals voor iedereen in de problemen, hoop ik dat ook dit gezin er snel bovenop zal komen.

Bye Carrefour.

Vandaag is het voor een aantal Carrefour supermarkten de laatste dag. Volgens een verklaring van het bedrijf komt dit door de "bradage", een mooi woord voor prijsafbraak, die in de markt plaats heeft. Maar welk bedrijf was het, die met veel geweld de Belgische markt binnenviel?
Maandag staan er weer veel mensen bij het arbeidsbureau, en er zullen er meer volgen. In de meeste supermarkten en hypermarkten zijn kleine winkeltjes gevestigd. Hier zal een zware slachting gaan plaatsvinden, de publiekstrekker, wat Carrefour toch is, valt weg, en het is te verwachten dat deze bedrijven binnen korte tijd ook de deuren moeten sluiten........

Een klein berichtje met grote gevolgen.

Gisterenavond kreeg ik een naar berichtje. Iemand is ontslagen omwille van een foto op een communitysite. De man had een foto laten nemen van hem liggend op de bedrijfswagen. De foto op die site was overigens zodanig bewerkt, dat de wagen onherkenbaar is, terwijl de foto, die de man onder ogen kreeg, hetzelfde voertuig in volle glorie laat zien. De man is "beloond" met een ontslagaanzegging. Waarschijnlijk speelt er iets anders. Hij heeft problemen met zijn rug. De werkgever ziet waarschijnlijk zijn kans schoon om van de man af te komen.

Drukte bij de museumlijn.

Ik had gisteren al geschreven over de drukte die we op de museumlijn hebben. Ik vertelde ook dat we op dit moment geen problemen kennen. Dit is niet helemaal waar. Op bovenstaande foto wordt de ene rangeerwagen door de andere weggesleept. En dan merk je dan een grote dieselmotor niets doet als iets kleins als de startmotor het begeven heeft.
Het tweede probleem is natuurlijk de overweg Noorddammerlaan. Omdat de keermogelijkheden achter deze overweg liggen, kan er alleen met tweerichtingmaterieel worden gereden. Vanwege de drukte reden veel trams met een bijwagen. Om te voorkomen dat de wagens vanaf Amstelveen, waar een rangeermogelijkheid is, naar Bovenkerk, met een bijwagen aan de verkeerde kant van de wagen, moesten rijden, reed er een extra pendelwagen tussen deze twee punten. Ik heb gisteren zelf op die wagen gezeten, en moet eerlijk bekennen dat je er het heen en weer van krijgt.
Wordt vervolgd......

Wat een drukte!

Dat deze dag anders zou verlopen dan normaal, was mij van de week al duidelijk. Een Engelsman had een tram gehuurd, en deze moest tussen de dienst worden door gefrommeld. Normaal is dit geen probleem, een overweg aan het einde van de lijn gooit al een paar weken roet in het eten. Op mysterieuze wijze is een paar weken geleden het spoor smaller geworden. Het resultaat is dat de keerfaciliteiten in Bovenkerk niet gebruikt kunnen worden. Daardoor kunnen alleen de wagens gebruikt worden die aan twee kanten een besturing hebben.
De Engelsman ging akkoord dat zijn rit voor de dienst uit zou gaan. Hij blij, wij blij, ware het niet dat de rangeerwagen geen zin had. De rangeerder was juist extra vroeg gekomen. Ik kwam dus al half gestresst aan, en kon niets anders verzinnen dan de dieselloc te pakken. Dus ik werk de checklist af om het ding te starten, vergeet ik het contactsleuteltje om te draaien, dus van starten kwam weinig. Toen het muntje viel, of beter, het sleuteltje een kwart slag was omgedraaid, ging het een stuk beter. Op dat moment is bij mij de stress ook gelijk weg, de boel is dan in beweging.
Toen de eerste wagens buiten waren, viel het mij al op dat er een volksoploop was. Het bleken mensen te zijn die ongerust waren. Er waren gisteren berichten verschenen over het faillissement van het AOM, het Amsterdams Openbaar Vervoer Museum. Veel mensen dachten dat het om ons museum ging! Gelukkig niet zeg! Het effect was wel dat de wagens de hele dag uitpuilden.
Het was de hele dag al rommelig, de pers hing ook al de hele dag bij mij en mijn collega's aan de email en telefoon, ook daar is onduidelijkheid, met als gevolg dat van de diverse GSM's de accu's leeg waren geraakt. Dus mocht je iemand van de RETM of EMA niet te pakken kunnen krijgen........
Wees gerust, morgen zijn de accu's weer opgeladen, en wij ook trouwens.

En als je dan niets te bloggen hebt.

....... dan neem je gewoon het apparaat waar je normaal op tikt in je handen, en begin je gewoon een stukje te tikken, en meestal val je wel in een verhaal over de hitte van afgelopen week, of allerlei berichten waar een ander al over geschreven heeft.
Een van die voorbeelden is de sluiting van de metrotunnel in Amsterdam. De gemeentelijke dienst, die de werkzaamheden voor de tunnel coördineert, kreeg heibel met de aannemer met als gevolg dat de werkzaamheden zijn afgelast. Inderdaad worden de roltrappen nu vervangen, maar dit had ook gekund als de tunnel gewoon open was gebleven. Het GVB, de exploitant van de metro, had al bussen en chauffeurs ingehuurd bij het GVB-busbedrijf, en de metrobestuurders met vakantie gestuurd. Nu is de vreemde situatie ontstaan dat er vervangend vervoer rijdt, terwijl er niets te vervangen valt.
Of het bericht van een psychiatrische patiënt, die een begeleider heeft aangevallen met een mes. Deze persoon zal psychisch onderzocht gaan worden, en eindigen in een inrichting, tussen dezelfde begeleiders.

Zo zie je maar, ik heb niets te bloggen.

P.S. Ik zie net het bericht over de Love-parade. Mijn medeleven gaat uit naar slachtoffers en nabestaanden.

Taalverloedering.

De Thaise gezagsdragers willen dat de burgerij van Thailand weer brieven gaat schrijven. Als reden geeft men op dat internet en SMS de taalverloedering in de hand werkt.
Dit effect was een paar jaar geleden bij ons ook te zien. Vooral de SMS-taal was sterk vertegenwoordigd met schrijfwijzen als W8 in plaats van wacht, en woorden als straks die voor strax worden uitgescholden. Wat dat betreft heeft de intrede van T9, ofwel woordvoorspelling, en spellingcontrole op de telefoons een verademing, niets is zo irritant als een betweterige GSM.
Ook de chatprogramma's op internet zijn tegenwoordig uitgerust met spellingcontrole, die de fouten opsiert met vrolijke roodgekleurde kringeltjes.....

Richting het weekeinde.

We schrijven alweer vrijdag, en staan zo weer voor het weekeinde. Voor mij was het een afkickweek. Vorige week ben ik driftig in touw geweest met het theatergebeuren op het trammuseum. Ik merk nu goed dat iedere avond laat naar bed gaan toch haar tol eist, afgelopen week kon ik mijn bed niet zien, of ik sliep al. Ik was dan ook blij dat ik zondag wat langer kon blijven liggen.
Wie ook lange dagen zal hebben gemaakt is de Koningin en, niet te vergeten, haar collega in België. In beide landen wil het vormen van een regering maar niet vlotten. In Nederland is zelfs het icoon Ruud Lubbers zich maar eens met de zaak gaan bemoeien. In het verleden heeft hij nogal eens bruggen moeten slaan. Of, zoals hij zelf al aangaf, ging hij slechts even praten met de Koningin, om vervolgens als informateur het paleis te verlaten.
In België liggen de zaken nog iets ingewikkelder. Kunnen we in Nederland zelf kiezen wie er in een coalitie verschijnt, in België is het zeker dat de Waalse PS en de Vlaamse N-VA zullen gaan regeren. Dit komt omdat daar, na de federalisering, geen nationale politieke partijen meer bestaan. Beter gezegd, de nationale partijen hebben zich destijds in een Vlaamse en Waalse partij gesplitst, en staan sindsdien als haan en leeuw tegenover elkaar. Dat dit systeem geen vertrouwen wekt bij de gemiddelde Belg, is te zien aan de manier waarop de crisis daar toeslaat. De bevolking, die te boek staat als vrijgevig, pot het geld op, waardoor de economie een behoorlijke neergang kent. Ter illustratie, een Belg heeft gemiddeld 67 duizend euro op de bankrekening staan, en is daarmee recordhouder in Europa, wat betekent dat hierdoor geldstagnatie ontstaat, waardoor de economie verder krimpt, waardoor de burgers het geld verder oppotten, kortom, men draait in een rondje.
Maar goed, als er nu eerst een regering in elkaar wordt gesleuteld.........

Verwarring alom.

Gisteren begonnen de landelijke dagbladen te berichten dat het "Amsterdams Openbaar Vervoer Museum" failliet is, en de boedel te koop staat. Meteen kwamen bij mij de berichten binnen van bezorgde mensen, die dachten dat het "ons" trammuseum betreft.
Om met het laatste te beginnen, het trammuseum is kerngezond, en je kunt tot oktober iedere zondag genieten van een ritje.
Wat betreft het AOM, zoals de toko heet. De gemeente heeft een aantal handreikingen gedaan, die allen door het bestuur zijn afgewezen. Zelf ben ik, door de toenmalige medewerkers van het AOM, ontboden om eens te komen luisteren naar de onvrede die er heerste.
Mijn conclusie is simpel, ik ben blij dat ik in een vereniging zit, waarbij de medewerkers het beleid van het bestuur mede kunnen bepalen.

De week terug bekeken.

Voor diegenen die zich zorgen hebben gemaakt over mijn afwezigheid op internet, ik had weinig tijd. De meeste blogjes tik ik als ik een paar verloren minuten heb. Geloof mij, die had ik deze week echt niet. Sterker nog, ik kwam eigenlijk tijd tekort, wat zich vandaag wreekt, ik ben lekker duf. De oorzaak was het, inmiddels traditionele, bezoek van theatergroep Troost, waardoor ik mij de hele week door de tijd heen moest heksen. Deze week ging ik iedere dag vanuit het werk meteen door naar de museumtramremise om zes wagens op de juiste plekken te zetten voor het spel.

Dit is dus de reden dat ik alleen de hoogst noodzakelijke mailtjes heb beantwoord. Deze achterstand ga ik proberen nog deze week weer in te lopen.

Tsja, de terugblik op deze week. Zoals ik in dit stuk had gemeld, heeft mijn week maar uit vier dingen bestaan, slapen, eten, werk en theater. Hartstikke leuk hoor, maar wel vermoeiend, zeker als je niet gewend bent om laat naar bed te gaan. Je hoort mij er niet over zeuren hoor. Dit soort evenementen breekt het normale ritme, en het is iedere keer leuk om met deze groep samen te werken. Ik was wel blij dat een paar collega's van het trammuseum delen van mijn dienst hadden overgenomen. Ik zou zondag dus lekker kunnen uitslapen. Zou. Even voor elven hing de tramdienstleider van dienst aan de telefoon. Hij kreeg de installatie, waarmee hij met de trams kan communiceren, niet aan de gang, dus moest ik mij snel in de kleding hijsen om vervolgens naar het museum te gaan. Het bleek dat de TDL van vorige week de installatie wel had afgekoppeld, maar niet had uitgeschakeld, waardoor de back-up-accu was leeggelopen. Het duurt ongeveer een kwartiertje voordat de accu weer bruikbaar is. Na het gebeuren weer tot leven te hebben gebracht, liep ik door naar de remise, waar de theatergroep haar spullen aan het opruimen was. Ondanks de kleine oogjes, was men hard aan het werk. Hoewel de theatergroep volgend jaar niet naar het trammuseum zal komen, men heeft dan een optreden in Carré, denken sommige acteurs m/v daar anders over. Bij het afscheid nemen werd mij verzekerd dat men volgend jaar terug komt.

Het blijft leuk om te zien hoe vrijwilligers elkaar altijd proberen te helpen, en ik zal een volgende keer weer aanwezig zijn.

Ik eindigde de dag met een wandeling in Amsterdam. Door al het staan, van de afgelopen week, waren mijn benen lekker stijf. Mijn vriendin kwam op het idee om naar het centrum van Amsterdam te gaan. En eindigden we op een terrasje in hartje Amsterdam.

Weer het weer.

Het begint langzamerhand vervelend te worden dat het weer het weer voor elkaar krijgt om onderwerp van gesprek te zijn, zelfs al zou je er niet eens over willen praten.
Gisteren was een weerwaarschuwing afgegeven voor het hele land, er zou noodweer uitbreken. In het westen was flinke en langdurige regen voorspeld, en in het oosten zou het gaan stormen. Ik maakte gisteren de foute opmerking dat het wel meeviel, en die meldingen hoorde ik ook uit Utrecht en Flevoland. Wat ik toen niet wist was dat de zuidelijke, oostelijke en noordelijke provincies er flink van langs kregen, met als dieptepunt een windhoos, waarbij een dode is gevallen. Wat uniek is was het feit dat er zelfs hoogspanningsmasten om zijn gegaan. De laatste keer dat dit is gebeurd is meer dan vijfentwintig jaar geleden tijdens een ijzelperiode, toen de masten bezweken onder het gewicht van het ijs.
Vandaag kreeg ik een mailtje met de tekst:" geniet van jouw zomer, het is hier stervenskoud. " Dit mailtje kwam uit Zuid-Afrika, waar het nu hartje winter is. Ik hoop dat we van de rest van de zomer kunnen genieten.....

Geen betere vuvuzela

Als er iets erg was tijdens het WK, waren het die irritante vuvuzela's. Het normale geluid werd overstemd door een geluid dat nog het meeste weg heeft van een grote zwerm muggen. Tot opluchting van de voetbalfans thuis, is het stadiongeluid vrij snel getemperd. In ieder geval zijn we nu van die krengen verlost.
Alhoewel, Zuid-Afrika overweegt zich kandidaat te stellen voor de Olympische Spelen. Als men dit geld nu eens gebruikt om de eigen bevolking te helpen. Een land, die zich westers wil noemen, waar eigen mensen in sloppenwijken en tentenkampen wonen, om maar te zwijgen over het geweld.

Typisch Nederlands.

Als er een onderwerp typisch Nederlands is, is dat het weer, of beter gezegd, ons gezeur hierover. Was mei veel te koud, juli start meteen met temperaturen, die men in de tropen best wel lekker zal vinden, hoewel ik een getinte buurman, met het zweet stromend lang zijn hoofd hoorde vloeken. In zijn geboorteland is hij temperaturen van veertig graden of meer gewend, maar hier is hij bij dertig graden echt uitgeteld.
Kijk, en dan zie je de logica van ons weer. De afgelopen twee weken, was het prachtig weer, en zaten we allemaal voor de televisie naar de verrichtingen van Oranje te kijken. Voor volgende week, en ook tijdens de inhuldiging, is regen voorspeld.
Dat rotweer.....

Wat een feest.

Zo, ben je alweer bijgekomen van gisterenavond? Het leek wel alsof Oranje de finale had gewonnen, zo'n feest brak er los. Ik had nog het idee om even de straat op te gaan, maar voor mijn eigen veiligheid deed ik dit niet, er waren nogal veel feestvierders op straat. Het was wel een prachtige bonte stoet van toeterende auto's, vrachtwagens en bussen.
En als bijkomstigheid heeft "ons" oranje ook nog het "andere, vergeten" oranje, de oranje nazaten in Zuid-Afrika. De stoet naar het stadion gisteren was in ieder geval indrukwekkend.
Het zal mij benieuwen hoe we maandag zullen ontwaken.