Mijn vriendin had een goed idee voor de warme avond, zij ging zij niet koken, maar zou ze wat laten brengen, shoarma. Dat je geduld voor zoiets moet hebben is bekend, maar na anderhalf uur werden we toch nieuwsgierig waar ons voedsel bleef." Het is druk", was het antwoord. " Maar we gaan nu beginnen met uw eten." Huh, nu pas? "Waarschijnlijk hadden wij uw telefoonnummer niet." Ja hoor, dat is het eerste wat gevraagd wordt. Toen we wilden afbestellen meldde de meneer aan de andere kant van de lijn dat het eten klaar was. Huh, binnen de twee minuten vlees op temperatuur? Dan moet het haast nog rauw zijn.
Omdat het op straat beter vertoeven was dan binnen, besloten we maar zelf wat te gaan halen, en kwamen zo bij een snackbar terecht, met airco! Ter plekke besloten we maar daar te gaan eten, en zo zaten we nog geen tien minuten later aan een uitgebreide kipsatéschotel.
Na dit opgesmikkeld te hebben, vervolgden we onze wandeling door het oude havengebied van Amsterdam-Noord, en kwamen zo in een Poolse supermarkt terecht. En nu weet ik hoe een analfabeet zich moet voelen, hoewel. Je gaat toch proberen te ontcijferen wat er op de potjes en verpakkingen staat. En eigenlijk gingen we er alleen maar naar binnen omdat we zin hadden in een ijsje
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten