Oordeel eens over jezelf?

Vorige week stond ik in een winkel, op zich niets bijzonders, dat gebeurt wel vaker. Komt er een vrouw binnenlopen van, ik schat, voorin de twintig. Zij is stiknerveus, en begint ook met," ik zal het wel fout zeggen....", en de vrouw doet haar bestelling. Duidelijk opgelucht is zij als de man, die haar bedient, zegt dat hij haar bestelling in orde gaat maken. De onzekerheid straalde van die dame af, waardoor ik dan de neiging heb om een hart onder de riem proberen te steken. Fout natuurlijk, die mensen moet je gewoon behandelen als een ander, maar ja dat ben ik. Als ik iemand met moeilijkheden zie, jeuken de handen, en wil ik helpen, ook al waarschuwt mijn omgeving dat het niet gaat lukken. Zo ben ik pas weer een paar keer volledig onderuit gegaan. Maar, ik ga liever onderuit dan dat mij verweten kan worden dat ik alleen heb staan toekijken..... En vooral die paar keer dat het goed gegaan is maakt dat ik weer een paar tegenslagen kan hebben.