Een paar weken geleden viel een brief in mijn bus, die waarschuwde dat mijn identiteitskaart ging verlopen, dus was een gang naar het gemeentehuis noodzakelijk." Maak een afspraak, dan wordt u snel geholpen", stond er in diezelfde brief. Een afspraak, makkelijk gezegd, tijdens de normale openingstijden ben ik aan het werk, en tijdens de opening op donderdagavond weet ik niet of er wat tussendoor komt. Een paar dagen later stond er in de krant een artikeltje in de krant over het kinderpaspoort. Nu was dat artikel op zich niet belangrijk voor mij, maar wel de laatste regel in het artikel, waar te lezen viel dat je binnen het half uur geholpen wordt. Moet je dan nog een afspraak maken? Ik ben het type dat probeert een kwartiertje eerder op die afspraak te zijn, dus zou het afspreken, met alle stress erbij, mij maar een kwartiertje tijdwinst geven.
Op 'n donderdagavond deed ik mijn stoute schoenen aan. Inderdaad, binnen vijfentwintig minuten stond ik weer buiten. Het grootste probleem was het afrekenen, dat men het liefst via de pin doet. Zelf ben ik een fel tegenstander van dat gepin, omdat je vrij snel het overzicht over je uitgaven kunt verliezen, terwijl je, als je het contant doet, je jezelf kunt budgetteren. Dus ik moet mijn veertig euro en een beetje afrekenen, waarbij al het geld elektronisch wordt gescand. Het muntgeld ging prima, het papiergeld bleek een probleem. Ik kreeg ineens heel veel respect voor de baliemedewerkster, op het punt dat ik dat apparaat allang door het raam naar buiten had gegooid, bleef zij, nog steeds vriendelijk lachend, volharden.
Een week later mocht ik het document ophalen, en kan ik weer bewijzen dat ik een Nederlander ben.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten