Na een lekker druk weekeinde, met een paar extra vervoertjes op de museumtram en een leuk en, onverwacht, druk dagje op de museumtramlijn, besloot ik vroeg mijn bed in te duiken. Als een zombie moet ik naar mijn badkamer zijn gelopen om vervolgens lekker te gaan knorren. Ik bedoel, toen ik wakker werd was dat gewoon in mijn bed, van het ritueel van gisterenavond kan ik mij weinig herinneren.
Rond een uurtje of zes hoorde ik wat gezoem. Verdakke, een mug, dat kun je er dan nog bij hebben. Hoewel je eigenlijk weet dat het geen nut heeft, geef je toch een klap in het donker, wetende dat die mug je alleen zal uitlachen. Het vreemde was, dat het toch stil was.
Toen ik door de wekker gewekt werd, zag ik een zwarte vlek op mijn hoofdkussen, de klap bleek dus toch raak te zijn geweest. Maar toch was ik nieuwsgierig hoe dit beestje binnen was gekomen. De schuldige bleek mijn keukenraam te zijn. Als gewoonte doe ik dat raam altijd open als ik thuis kom, en normaal doe ik dan ook de balkondeuren open, niets is lekkerder dan het huis even doortochten. Maar, zoals eerder gemeld, ben ik slaapwandelend naar de slaapkamer gegaan, en heb dat raam open gelaten...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten