Kersttijd.

Zo, het is alweer bijna kerst. En daarmee komt 2014 bijna aan haar einde, en kunnen we gaan terugblikken, en zien wat het jaar gebracht heeft. Voor mij heeft dit jaar veel spanning gebracht. En dan niet voor mijzelf, maar voor iemand die naar Nederland wilde komen. Aankomende week weet ik of dat definitief is gelukt.
Dit jaar moest ik voor het eerst afscheid nemen van een taalmaatje. De afspraak is dat je iemand één jaar mag begeleiden. Om eerlijk te zijn viel het mij een beetje zwaar, het lijkt net of je iemand in de steek laat. Helaas moet ik ook van mijn huidige taalmaatje afscheid nemen. Zijn arbeidscontract wordt niet verlengd, zodat hij op zoek moest naar een andere baan. Deze heeft hij gevonden in Den Haag, welke plaats buiten mijn "werkgebied" ligt, immers, ik doe dit werk voor de vrijwilligerscentrale Amstelland. Met dit taalmaatje was iets bijzonders. Zijn vrouw bleek ook wat ondersteuning te kunnen gebruiken. En zo had ik ineens twee taalmaatjes. Waarom ik zijn vrouw meenam? Voor de ontwikkeling van de taal is het belangrijk dat je de taal thuis gaan spreken. En dan maakt het niets uit dat je de taal verre van foutloos spreekt, belangrijker is het dat je het probeert.

Wat betreft het vrijwilligerswerk, ben ik ook daar lekker bezig. Ik ben zelfs bang dat ik bijna geen tijd zal hebben om kerstkaarten te gaan schrijven. Op het trammuseum, waar ik alweer bijna 32 jaar actief ben, is zoveel extra vervoer, dat de afgelopen paar weken de weinige vrije tijd daar in is gaan zitten. Ik doe dit met veel plezier, met als hoogtepunten de bekende dingen zoals Sinterklaas, het jaarlijkse feest van de "Amsterdam mama's" en de diverse kerstritten.
Kortom, mocht je geen kerstkaartje van mij krijgen, weet je waardoor dit komt.