Hoestie?

Eindelijk begin ik een beetje van mijn hoest af te komen, een
overblijfsel van die "heerlijke" griep die dit seizoen heeft
huisgehouden. Nu heb je mij waarschijnlijk "gewoon" zien doorwerken,
maar ik heb wel degelijk griep gehad. Ik heb het geluk dat de griep bij
mij pas toeslaat zodra ik moe ben, dat wil zeggen vooral 's avonds. Je
weet wel, je hebt lekker je eten klaargemaakt, gaat lekker aan tafel
zitten, en komt er dan achter dat je ineens geen trek meer hebt, terwijl
je een uurtje daarvoor stond te rammelen van de honger. Of, zoals mij
ook overkwam, voelde ik mij kiplekker, had ik beloofd om bij iemand
langs te gaan, om daar vervolgens hondsberoerd te vertrekken. Een andere
avond had ik een afspraak staan bij het trammuseum om te helpen bij
werkzaamheden die echt door moesten gaan. Vlak voordat ik er heen wilde
meende mijn lichaam eens het voedsel te laten verlaten via het deel waar
het juist in zou moeten gaan. Dan heb je de keuze, de jongens nog een
week langer laten wachten of gewoon doorzetten en proberen er het beste
van te maken. Ik heb voor het tweede gekozen, maar was heel blij toen ik
mijn bed zag. De volgende dag had ik een vergadering. Voor die
vergadering dacht ik een paar minuutjes plat te gaan. De vergadering heb
ik gemist want die paar minuutjes werden een hele nacht.
Op een of andere manier gaan die griepperiodes bij mij altijd gepaard
met hoestbuien. Op zich alleen een beetje lastig, maar het wordt
lastiger als je een keuring voor de boeg hebt. Om deze al hoestend te
moeten doen was, op z'n zachtst gezegd, geen leuk vooruitzicht. Heel
vreemd, tijdens die keuring had ik niet eens een kuchje. Dat ik daarna
een enorme hoestbui kreeg kon mij daarna niet meer deren, ik was door de
keuring.
Nu, na bijna drie maanden, is het gehoest voorbij.Gelukkig maar, over
een paar weken begint de lente, en dan wil ik die lange griep eindelijk
achter mij laten.