Ook ik mag twee keer per jaar, en soms nog vaker ook, naar de tandarts. Nu heb ik het geluk dat ik niet zo kleinzerig ben uitgevallen en ook nog eens een tandarts heb met gevoel voor humor, maar prettig is het naturlijk niet.
In de stoel gezeten kwam de prettige mededeling dat ik geen gaatjes had. Echter, toen kwam een heel eng woord;" maar". Ze vervolgde:" op de röntgenfoto is een afwijking te zien." En, omdat de volgende klant was uitgevallen, had ze tijd om de behandeling meteen te doen. Lekker, ik dacht even snel in en uit te lopen. En zo begon het gepoer aan de kies, en bleek het glazuur inderdaad aangetast, en werd de schade uitgeboord en weer dicht gemetseld.
En zo kan ik weer een half jaartje verder. Het vervolg is in april 2012.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten