Vandaag was het weer eens zover, een staking in het busvervoer. Hoewel het er al een tijdje aan zat te komen, komt het toch weer op een rottig moment. Het verkeer was al druk door het einde van de meivakantie, het uitvallen van de bussen deed de hele boel extra ontwrichten.
Toen ik vanmorgen naar het werk wilde, hield ik al rekening met wat extra reistijd. Pas toen ik het parkeerterrein op liep, zag ik een autopolonaise die zover ging als het oog kon reiken. Gelukkig kon ik nog ontglippen via een sluipweggetje, waardoor mijn vertraging niet al te gek werd. Ik kwam met slechts 3 minuten vertraging aan.
Anders verging het met broer, die had bijna een half uur letterlijk stilgestaan.
Je merkt wel dat er mensen zijn zonder rijervaring in de spits. Die zitten heel angstig achter het stuur, en zijn niet vooruit te branden. Daardoor loopt het verkeer nog extra vast.
Op mijn ritje richting Uithoorn, zag ik richting Amsterdam alleen maar files. Het zal mij benieuwen hoeveel vertraging die mensen hebben gehad.
Dan de vraag of ik sympathie heb voor deze staking. Dat is een strikvraag. Met een staking dupeer je vrijwel altijd de verkeerde mensen. Begrijpen doe ik het inmiddels wel. In de markt zijn de lonen steeds verhoogd, terwijl dat bij de buschauffeurs al een tijdje minder het geval is geweest. Door het aanbesteden zijn de busbedrijven ook minder draagkrachtig geworden, zodat je eigenlijk de vraag moet gaan stellen of het geen goede zaak zou zijn om het hele openbaar vervoer te nationaliseren. Een dagje zonder post, wat in de toekomst overigens structureel zal gaan gebeuren, is daar een voorbeeld van. Het moet goedkoop. De grootste kostenpost is het personeel, zodat de conclusie simpel is, met minder personeel kun je goedkoper werken. Dat daarmee de mensen eerder opgebrand zijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten