zondag 24 juni 2012

Hoe slecht hebben wij het eigenlijk?


Afgelopen week had ik een duscussie met iemand, zoals wel vaker trouwens. Het ging over de levensstandaard in Nederland in vergelijking met andere landen, en wij moesten tot de conclusie komen dat we het eigenlijk niet zo slecht hebben. Natuurlijk, we hebben mensen in de bijstand, mensen die minder te eten hebben dan ze zelf willen, maar zaken zoals krottenwijken en ondervoeding kennen wij eigenlijk niet, evenals mensen die medische zorg wordt ontzegd omdat men geen geld heeft.
Wat op dit moment een groot probleem is is het feit dat de werkende generatie in redelijke weelde is opgegroeid. Beter gezegd, veel van onze ouders zijn al van vlak na de oorlog, of hebben de oorlog amper bewust meegemaakt, terwijl hun ouders er misschien wel twee hebben meegemaakt, en tijden van voedselschaarste, de tijd dat voedsel op de bon was.
Misschien speelt er ook een stukje jaloezie of iets dergelijks aan ten grondslag. Beantwoord maar eens eerlijk deze vraag, heb jij een platte TV gekocht toen jouw oude toestel nog speelde? Vaak wordt deze vraag met “ja” beantwoord, en als je doorvraagt blijkt dat “een toestel met een toeter niet meer in de moderne huiskamer thuishoort”. Bij deze jongen staat er een toestel met een toeter, welke tien jaar oud is, en waarschijnlijk zal deze er ook nog een tijdje blijven staan. Hetzelfde gebeurt ook met kleding en vele andere zaken. Vind je het vreemd dat er mensen, met een normaal inkomen, toch in de financiele problemen komen? Sterker nog, diverse gegevens laten zien dat het Gooi binnen niet al te lange tijd een van de armste regio's zal zijn. De reden, vele mensen lenen geld om hun levensstijl te kunnen voortzetten, die men voor de crisis ook al had, omwille van de status tegenover de omgeving.
Eigenlijk moet je jezelf de vraag gaan stellen, laten we ons niet gek maken? Misschien ben ik zelf een beetje asociaal, maar mij kan dit helemaal niets schelen. Diegenen die mijn huis kennen, weten dat ik er geen luxe leefstijl op nahoud, iemand anders gelukkig maken kan bij mij veel meer voldoening geven dat dat iemand dat bij mij doet.
En misschien is dit ook meteen mijn zwakke punt, zodra er ergens een probleem is, waarbij ik kan helpen aan een oplossing, wil ik mij daar ook vaak voor inzetten, en is het mij ook al een paar keer overkomen dat ik vrijwel direct in een bestuur van de desbetreffende vereniging of stichting terecht kwam. Bij vele van die clubs heb ik mensen gezien die het echt slecht hebben.....

Geen opmerkingen: