Vorig jaar, tijdens de donateursdag van de museumtram, stapt er een man op mij af. "Meneer, u weet vast wel het wachtwoord van het WIFI-netwerk van het station." Huh? Het station heeft helemaal geen internetverbinding, laat staan een WIFI-verbinding. Zwaar voeterend gaf de man zich gewonnen. Ik deed dit af als een incident, je kunt toch wel een dagje zonder WIFI? Tot ik ergens een rondleiding aan het geven was. Een man was driftig aan het fotograferen, en begon op een bepaald moment driftig aan zijn telefoon te rommelen. Terwijl ik nog aan het vertellen was, dacht ik dat hij een hele interessante vraag ging stellen. En die kwam:" wat is het wachtwoord?" Wachtwoord? Waar heeft die man het over? "Van het WIFI-netwerk dat ik hier ontvang." De mensen om hem heen keken een beetje vreemd. Wat heeft WIFI te maken met hetgeen ik aan het vertellen was? De vijf minuten die daarna volgden waren gewoon gênant te noemen. Ik moest de man overtuigen dat ik het wachtwoord niet wist. Tierend vervolgde de man zijn "werkzaamheden", mij en de bezoekers verbaasd achterlatend. Ik had ineens medelijden met deze man. Hij is waarschijnlijk een internetjunk en kreeg nu een coldturkey te verwerken. Zijn hele wereld was ingestort en al wat zijn omstanders deden was hem aankijken en verder niets.
Kun jij nog zonder WIFI?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten