Koninginnedag

Allereerst gaat mijn medeleven uit naar alle slachtoffers van de aanslag in Apeldoorn.
Voor mijn vriendin en ik betekent Koninginnedag een ritje Antwerpen. Vandaag combineer ik deze rit met het werk. Zaterdag ligt tussen twee vrije dagen in, en de meeste winkels zullen dicht zijn. Door de Bourgondische levensstijl van onze zuiderburen, zijn er vele winkeltjes te vinden op het kookgebied. Daarnaast zijn er vele restaurantjes te vinden.
Omdat er werkzaamheden zijn op de A16 tussen Hazeldonk en Antwerpen, had ik al besloten om over de dorpen te rijden, waardoor de rit een half uurtje langer zal duren. Vlak nadat ik de grens oversteek, gaat mijn telefoon." Ben in Schoten. Mosterfile", staat er op het scherm, waarmee ik dus weet de juiste keuze gemaakt te hebben. Mijn GPS geeft wel aan dat er werkzaamheden zijn en een file, maar niet dat deze stil zou staan. Een paar maal komen we in de buurt van de snelweg, en zien dat het verkeer daadwerkelijk stil staat. Blij dat ik omgereden ben, en de gemiddelde Nederlander het Belgische wegennet slecht kent. Na mijn levering gedaan te hebben, parkeren we de auto, en gaan met de tram de stad in. Na al dat gerij hebben we langzamerhand trek gekregen.
Als lunch vergrijpen wij ons aan iets typisch Belgisch, stoofvlees met friet. Hoewel we doorgaans tevreden zijn over de diverse keukens, was de friet dit keer aan de vette kant, net of het vet te koud is.
We besluiten het aperitief elders te nuttigen. Bij dit restaurant staat frambozenbosbessentaart op de kaart." Hoe smaakt dat?", vraagt mijn vriendin. "Heel lekker mevrouw", zegt de serveerster,"maar, niet gegeten is niet geweten." Dat is inderdaad een wijsheid die niet te weerleggen is." Dat hebt u niet in Nederland", vervolgt de dame, terwijl de tonen van Anita Meijer door de zaak klinken. Dit was voor mij een schot voor open doel." Dat hebt u niet in België", zeg ik. De vrouw grijnst en zegt dat ze zelfs een CD van haar thuis heeft, en loopt weg. Ik vraag mijn vriendin of ik de dame nog zal melden dat ik thuis een CD heb van Katastroof, een lokale groep uit Antwerpen. Het valt ons op dat er veel cameramensen lopen op de Meir. We slaan er geen aandacht op. Omdat we twijfelden of we naar de Volksstraat of naar de Kasteelpleinstraat zouden lopen, en we uiteindelijk besluiten naar de Volksstraat te gaan, maak ik een vergissing, waardoor we uiteindelijk alsnog op de Kasteelpleinstraat terecht komen. Ach, we lopen nu de route andersom. In de wandeling naar de Volksstraat, ontdoet een duif zich van zijn anale ongemakken, precies op de jas van mijn vriendin. Na de ergste rommel weggehaald te hebben, lopen we weer verder, en arriveren in de Volksstraat bij een, zo niet de, kookboekenwinkel van Antwerpen. Terwijl mijn vriendin aan het struinen slaat, raak ik met de caissière in gesprek." Wat vind u van het ongeluk in Apeldoorn?" Ongeluk? De dame legt uit wat er gebeurd is, en laat beelden zien. Later begrijp ik ook wat eerdergenoemde cameraploegen aan het doen zijn. Omdat Antwerpen tijdens Koninginnedag wordt overstroomd met Nederlanders, hoeft men nu alleen maar de stad in te gaan om een reactie te ontlokken. Natuurlijk gaat het gesprek in no-time over politiek en integratie. Tsja, ik ken de politiek in beide landen, en ken ook de problemen. De vrouw zelf komt uit Schilde,een van de Nederlandse enclaves in België. Toen ik haar vertelde dat de enige twee keer dat ik in België ruzie heb gehad, dat met Nederlanders uit België is geweest, keek zij mij een beetje vreemd aan. Als we het dan toch over integratie hebben...
Na ons afsluitend theetje op de Schoenmarkt, doen we nog één poging op aan een herbruikbaar koffiefilter te komen. Waarom zijn die dingen nergens meer te krijgen? Tips zijn welkom.
Bij het ophalen van de auto, bezoeken we nog even twee supermarkten. We besluiten in een restaurantje nog wat te gaan eten. Op het dagmenu staat gehaktballetjes in tomatensaus. Bij het bestellen vraagt de kokkin of we aardappelpuree of friet erbij willen hebben. Ik ben niet tegen iets blanks, maar friet moet toch wel een lekker kleurtje hebben. Met gevulde magen besluiten we weer naar het Kikkerlandje te gaan. Onderweg horen we op de radio de verschrikkelijke details van het, toen nog, ongeval in Apeldoorn. Pas de volgende dag wordt bekend dat het meer een aanslag is geweest.
Groetjes,
Robert.