En zo....

Toen ik het blogje "Eindpunt Bovenkerk" schreef, wist ik niet dat dit zo een impact op mij zou hebben. Toeval was ook dat een tramcollega, wiens moeder ook pas overleden is, met mij mee was. In het kader van het opbeuren van elkaar, was hij met mij meegereden op mijn eerste rit naar Bovenkerk, mijn eerste rit sinds de begrafenis van mijn moeder. De wagen waar ik mee reed, de 1024, is voorzien van een omroep, zodat de bestuurder, ik dus in dit geval, zelf kan omroepen. Diegenen die de rit kennen, weten dat je vanaf de Handweg de toren van de Urbanuskerk in Bovenkerk kunt zien staan. Vlak daarna riep ik de halte af, en sprongen de tranen spontaan in mijn ogen......