Tsjonge, wat kan een mens moe zijn! Na het overlijden van mijn moeder, dacht ik weer heel snel mijn oude leven te kunnen oppakken. Mijn lichaam denkt daar heel anders over. De lijdensweg van 12 jaar, die mijn moeder heeft doorgemaakt, heeft een zwaardere tol geëist dan ik ooit had durven vermoeden. Al twee weken lang hoef ik mijn bed maar te ruiken om in slaap te vallen, en als ik wakker wordt, heb ik het gevoel er nog een paar uur achteraan te kunnen slapen. Ik hoop er alleen niet al te lang last van te hebben, het is lastig, vooral omdat er verder geen reden voor is.
Ik hoop dat het rap over is, ik kan de energie best gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten