Afgelopen week moest ik naar de tandarts. Bij controle was gebleken dat een van mijn eetgereedschappen in een staat van ontbinding verkeerde, kortom, een gaatje. Nu is dit op zich niet zo'n probleem, maar wel waar het gaatje zich bevindt, ik moest het natuurlijk weer vlak boven mijn tandvlees hebben.
"Moet je een verdoving hebben?", vroeg de tandarts. Nu neem ik nooit een verdoving, de tijd dat je pijn hebt van het boren is niets vergeleken met de ellende die je krijgt na een verdoving. Buiten dat, moest ik een keer een verdoving hebben omdat ik een wortelkanaalbehandeling nodig had. Dit liep een beetje verkeerd af, na het toedienen van de verdoving, voelde ik helemaal niets meer, beter gezegd, ik was zo diep ontspannen, dat ik compleet van de wereld was geraakt.
Het gaatje dat ik nu had zat ook nog eens aan de binnenkant, dus zit, bij het vullen, de tong in de weg. Nou, daar heeft de tandarts een heel handig stuk gereedschap voor, de afzuiger, die aan de onderkant van de mond wordt geplaatst, fungeert meteen als een apparaat om jouw tong even opzij te leggen. En natuurlijk kreeg ik tijdens de behandeling kramp in diezelfde tong...
Het leek wel uren, maar in werkelijkheid was ik binnen het half uur klaar. En dan het voordeel van een behandeling zonder verdoving, de pijn verdwijnt langzaam, en na een uurtje heb je nog slechts pijn op één plek, jouw portemonnee..
Over een half jaartje is de volgende controleafspraak....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten