zaterdag 5 mei 2012

Ed, eerlijkheid duurt het langst, maar je moet soms....

In 1988, ten tijde van het EK-voetbal dat door Nederland gewonnen werd, was ik op vakantie in Spanje, in Blanes om precies te zijn. Op zich een leuk stadje met, toen al, veel toerisme. Vandaar dat ik het plaatsje als uitvalsbasis gebruikte voor mij reisjes naar de binnenlanden, maar dit terzijde.
Na de gewonnen finale brak er ook in Spanje een feest uit bij de Nederlanders, waarbij de Guardia Civil liet zien geen lieve jongens te zijn, als iets met een oranje hemd een andere richting op ging, werd met de gummiknuppel duidelijk gemaakt in welke richting er wel gegaan mocht worden.
De volgende dag kwam voor veel mensen de kater, en kwamen sommige mensen er achter wat meer geld gespendeerd te hebben dan gepland, zo ook Ed, een totaal vreemd figuur, die ik toevallig in de bus naar Spanje was tegengekomen, en ook een paar keer in Blanes was tegen gekomen." Kun je mij een tientje lenen?", vroeg hij," ik ben dom geweest, en heb niet eens geld om te eten. Je krijgt het terg." Jaja, de jongen komt uit Rotterdam, ik wist dus bij voorbaat dat ik dat tientje op mijn buik kom schrijven. En inderdaad, in Nederland aangekomen, stapte Ed over op de bus naar Rotterdam, en ik in die naar Amstelveen, we zouden elkaar nooit meer zien, dag tientje.....
Een paar jaar later, kwam het idee om naar Rotterdam te gaan. Ik was er, buiten een paar zakelijke bezoekjes, nooit geweest. Halverwege de dag loop ik daar nietsvermoedend op straat, toen mijn naam ineens over straat geschreeuwd werd, en een man komt op mij afrennen." Hier, heb je je tientje terug." Inderdaad, Ed.

Geen opmerkingen: