Bericht 350: Ik ben er weer

Sorry. Diegenen die mij mail hebben gestuurd of mij hebben gebeld hebben het gemerkt, ik was eventjes niet bereikbaar. Nee, ik was niet met vakantie. Sterker nog, ik heb mij een week lang het vuur uit de schoenen gelopen. De theatergroep Troost was op het remiseterrein van de Museumtram neergestreken, en ik had beloofd een handje toe te steken. Het zal wel een paar dagen duren voordat ik geheel de oude ben, maar heb het er graag voor over. Voor een groep mensen die lol heeft, daar heb je toch alles voor over?
Een paar jaar geleden kwam één van de mensen van Troost toevallig over het stationsterrein fietsen. Op dat moment alleen maar met het idee om een stuk, dat over een vrouw gaat die toevallig ergens uit een trein stapt, wat meer cachet te geven. Met een beetje heen en weer gepraat, kon een tram in het stuk ingepast worden. Ook ik werd gevraagd om die tram een avond te besturen.
Vorig jaar kwam een wat grotere productie onze kant op. Daarin moest de tram getimed op en af rijden. Er moest dus daadwerkelijk geregisseerd worden. Op één van de avonden kwam ik opdraven. Hierdoor kreeg ik contact met de regisseuse. Voor haar was het een crime om iedere avond aan een andere bestuurder uit te gaan leggen wat er moest gebeuren. Die taak nam ik op mij, waarbij ik zelfs een paar keer moest ingrijpen, omdat de desbetreffende bestuurder een signaal van de regie miste. Tot op één van de avonden ook nog iemand van het publiek lichtjes onpasselijk werd, het was vorig jaar knap benauwd, en ik zowaar eerste hulp moest verlenen. Bij navraag bleek dat men nooit aan eerste hulp had gedacht.
Dit jaar zou er eigenlijk geen voorstelling gedaan worden. Het stuk dat dit jaar in de pipeline zat was niet geschikt om op ons terrein te spelen. Echter, ineens kwam er toch een aanvraag binnen. Er was een stuk, dat op een buitenlocatie gespeeld moest worden. Er komt een bus in het stuk voor en dat is in een theater niet te doen. Naar aanleiding van een overleg vorig jaar, nam ik contact op. Een bus op ons remiseterrein, terwijl een remise vol trams staat? Het probleem bleek uiteindelijk dat de bus een draai niet kon maken, en de stalling van de bus was ook een eindje weg. Terwijl de acteurs hun teksten aan het leren waren, kwam alsnog het verzoek binnen voor een tram. Als de bliksem moest ik allerlei mensen gaan regelen, het heen en weer rijden moet je met minimaal twee man doen. Gelukkig zijn er bij de museumtram altijd mensen te vinden die een handje willen helpen. Ook de kassawagen werd vervangen door een tram. De acteurs kregen dus kort voor de voorstellingen te horen dat er geen bus, maar dat er een tram in de voorstelling zou rijden. Of men simpelweg de tekst bus in tram wilde veranderen.... Nu heb ik in een grijs verleden wel eens voor het schooltoneel moeten optreden, en weet uit die ervaring dat als je een tekst in je hoofd hebt zitten, je deze niet zomaar verandert. Maar ook daar had men een oplossing voor. Iedereen die het woord bus in de mond nam, moest een euro in de pot doen. De stand was de eerste avond direct acht euro.
Ook de trambestuurders werden onder handen genomen. Reden we de eerste avond in ons gewone kloffie, aan het einde van de week hadden we ook een iets ander outfit. Voor de show moesten we met een pruik op lopen. Ik, die al meer dan twintig jaar behoorlijk kaal is, liep ineens met een weelderige bos, die prompt in mijn ogen terecht kwam. Voor de avonden erna heb ik een wat korter kapsel weten te regelen. Er zijn foto's van, die ik zal laten zien zodra ik ze binnen heb.
Groetjes,
Robert.