De week voorbij.

‹›Ach ja, dit was een week met vele gezichten. Het begon met een rustige maandagavond, althans dat was de planning, die toch heel anders ging uitpakken, en dat kwam alleen door een telefoongesprek dat, naar ik dacht, een paar minuten zou duren, en uiteindelijk bijna meer dan een uur heeft geduurd.
Verder een teleurstelling bij een van mijn Zuid-Afrikaanse kennissen, die zich verheugd had op een vakantie in Nederland, maar deze aan haar neus voorbij zag gaan. Over een maand of vier mag ze het alsnog proberen.
Dan natuurlijk de griep, die dinsdagavond, notabene tijdens een vergadering, nog even liet zien nog lang niet weg te zijn.
En dan zullen we maar zwijgen over het weer. Hoewel het maar niet wil vriezen, kan ik het maar niet behagelijk vinden. Door de hoge vochtigheid blijft het, letterlijk, waterkoud. Nee, dan heb ik liever een paar graadjes vorst. Dan kun je gewoon een sjaal, handschoenen en een dikke jas aandoen, en heb je het gewoon weer warm, maar vocht.
Op het werk ging het ook lekker. Hoewel, er eindelijk het juiste scherm voor een laptop binnenkwam. Deze laptop kwam rond de kerst in reparatie met een gebroken scherm. Het originele scherm was niet op voorraad, dus werd een vervangende opgestuurd. Blijkt dat de computer nogal eenkennig is, en het niet pikte dat er een ander type in gezet werd. Toen het juiste type op voorraad leek te zijn, bleek er in de verpakking een verkeerd scherm te zitten. Eindelijk, na bijna een maand, kwam het juiste scherm aan, en is het apparaat gerepareerd. Maar, hoe ga je deze slapstick aan de klant uitleggen?
Maar de mooiste uitsmijter was een berichtje dat ik kreeg van mijn taalmaatje. Zij is geslaagd voor de laatste module van haar NT2-examen, en is nu officieel Nederlandstalig. Mag ik trots zijn op haar?
En nu op naar het weekeinde, en zien wat de volgende week ons gaat brengen. Volgens de weerdiensten zou dat best wel eens sneeuw kunnen zijn.
Ach ja, je zou haast vergeten dat het winter is.