Weer op de been.

Tsjonge, wat een weekeinde. Vrijdagavond ging ik, naar mijn weten, gezond mijn bed in, om rond drie uur 's nachts hondsberoerd wakker te worden, om vervolgens niet meer in slaap te komen. Zo eigenwijs als ik ben, ben ik gewoon gaan werken, hoewel gewoon. Met een bonkend hoofd en een borrelende maag is het niet lekker werken. Ik was dan ook blij om zaterdagavond mijn bed in te kunnen duiken. En zo heb ik lekker geslapen tot aan de middag.
Mijn vriendin was zo lief om mij te bellen om te informeren hoe het met mij ging. Ik moest toegeven dat het wel weer redelijk ging, maar nog steeds enorm moe was. Dit was trouwens ook de reden dat ik dit weekeinde niet naar Groningen ben gegaan. De combinatie van vermoeidheid en een rit van bijna twee uur kan een dodelijke combinatie zijn.

In ieder geval ga ik vandaag weer de draad proberen op te pakken. Ik ben nog wat stijfjes, griep heeft bij mij altijd het gevolg dat mijn rug stijf is Maar voor mij is alles beter dan in bed liggen, de muren vliegen snel op mij af.