In de aanbieding: grofvuil.

Een paar weken geleden heeft mijn vriendin zichzelf verwend met een nieuw bed, beter gezegd een nieuwe lattenbodem en nieuw matras. Nadat deze spullen geplaatst waren, doemde het volgende probleem op, hoe kom je van het oude spul af? Geen probleem, in het boekje, wat het stadsdeel uitgeeft, staat een telefoonnummer dat je moet bellen voor een afspraak. Mijn vriendin doet een poging en komt vervolgens in de spaghetti van een keuzemenu terecht. Na een paar pogingen geeft ze het op. Terwijl ze nog in zichzelf loopt te voeteren, komt een wagentje van de reiniging langs rijden met een telefoonnummer erop. Ze besluit dat nummer te bellen. Al gauw wordt haar duidelijk gemaakt dat ze toch via die spaghettibrij contact moet zien te krijgen. Met de moed der wanhoop probeert ze het weer en krijgt uiteindelijk contact. "Afspraak maken? We komen iedere maand bij u langs", was het antwoord.
En zo mocht mijn vriendin nog een paar weken van het uitzicht van haar oude bedonderdelen genieten, en al slalommend de weg door haar slaapkamer zoeken.
Zondagavond was het dan zover, het spul mocht naar buiten om de volgende dag opgehaald te worden. Vol goede moed brachten we het spul naar buiten. Nu kon de straat gaan meegenieten van het uitzicht. Dit zou niet lang duren. In Amsterdam heb je morgensterren, mensen die de vuilnishopen langs lopen voor iets bruikbaars. Maar ook dit zijn snelle jongens geworden. Niets ochtend, maar meteen de avond ervoor gaan struinen, en ook de benenwagen heeft plaats gemaakt voor een exemplaar op benzine. En zo gebeurde het dat we, toen we net zaten om een kop thee naar binnen te werken, een hoop herrie op straat hoorden. Een auto was gestopt, en de bestuurder was, tot onze stomme verbazing, driftig bezig het ijzeren frame in zijn auto te krijgen. De rest van de bedbodem liet hij voor wat het was, en ging weer weg, met een frame rijker, dat wel. De rust keerde terug, en wel gingen verder met ons theetje.
Een paar minuten later stopte er weer een auto. Het bleek dezelfde morgenster te zijn, die interesse bleek te hebben voor het matras. Dus zagen we ook dit ding in zijn voertuig verdwijnen.
En zo stond er alleen nog de bedbodem, ontdaan van het, eerdergenoemde, frame.
En zo bleef er maar een klein deel van het bed over voor de afvalverwerking. Ik hoop dat de man gelukkig zal zijn met het frame en het matras met kuil, wat de reden was om deze weg te mikken.