Stom toeval, staking.

Vanavond moest ik naar een vergadering in Amsterdam aan de Prins Hendrikkade, vlakbij het Centraal Station. Omdat de bussen staken, dacht ik mijn reis vanuit Amstelveen maar met de metro te doen. Terwijl ik naar de metro wil lopen, komt er ineens een bus aanrijden richting Centraal Station. Hoewel het sneldienst 142 is, stopt deze op de halte. Ik trek even een sprintje, en kan met deze bus mee. Ik was al om kwart over zeven op de plaats van bestemming, en had daardoor de tijd om een broodje te eten. Om kwart voor acht begon de vergadering. Vlak voor het einde van de vergadering kwam er een bus aanrijden. Het kon een 170 zijn die om 21.40 vertrekt, of een 142 die om 21.50 vertrekt. Voor alle zekerheid verliet ik de vergadering. Het bleek een 142 met dezelfde chauffeur die mij eerder die avond naar Amsterdam had gebracht. De beste man was moe van het staken. Vanavond was er nog een uitspraak van de rechter in Groningen omtrent de staking. De chauffeurs moeten tussen 12 juni en 12 augustus tijdens de spits weer gaan rijden. De verwachting is dat of de andere provincies snel rechtzaken gaan aanspannen, of de vakbonden nemen deze uitspraak over voor het hele land. In ieder geval is de eerste schade daar. Bewoners in Edam, Volendam en Purmerend hebben inmiddels een eigen busdienst opgezet, carpooling in optima forma. Bij nog langere staking zal de schade nog groter worden. Het aantal klachten over de staking neemt ook af. Men begint zich erin te berusten, en schaft brommers en ander alternatief vervoer aan. Een aantal busdiensten zal overbodig worden, en ontslagen zullen dan noodzakelijk worden. Mevrouw Huizinga, bedankt.