Een paar jaar geleden dacht een "bekende Nederlander" mij eens even de les te moeten lezen. Begrijp mij goed, merendeel van de BN-ers gedragen zich net zoals jij en ik, maar je hebt natuurlijk uitzonderingen. Het handelt zich hier om een presentator die het nodig vond om te roepen:" Je weet toch wie ik ben?" Dat wist ik inderdaad. Ik vertelde hem meteen dat hij maar zeer aardig tegen mij moest zijn, en dat, als mij beroep niet bestond, hij deze baan niet zou hebben. De beste man vroeg aan mij wat mijn werk dan inhield. Ik heb hem gezegd dat hij dat van mij te horen kreeg als hij zich normaal tegen mij ging gedragen en ik liep weg.
Ik heb mij daarna rot gelachen, de beste man ging aan de mensen om mij heen vragen wat ik bedoelde. Toen hij er achter kwam dat ik audio- en videoapparatuur verkocht, en trouwens nog steeds verkoop, moest hij mij gelijk geven.
Andersom heb ik ook meegemaakt. Het trammuseum schijnt een aantrekkingskracht te hebben op bekend Nederland. Een van deze hobbyisten kwam zelfs op het trammuseum rijden. Een keertje was ik conducteur op zijn wagen. Toen een passagiere vroeg of zij hem niet eerder had gezien, antwoordde hij dat het best mogelijk was. Hij was immers al jaren actief op de museumtramlijn. In moest ineens in ijltempo het toilet op gaan zoeken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten