Vandaag moest ik afscheid nemen van haar. Iedere keer als ik het wilde, klemde zij een paar boterhammen aangevuld met kaas, ham of allebei vast, soms aangevuld met een ananas. Hartverwarmend gewoon, en de warmte die ze uitstraalde was van verre te voelen. Als ik het weer terug kreeg voelde ik nog steeds de warmte. Ik moest natuurlijk wel opletten dat ik op tijd mijn spullen terug haalde, anders pakte er donkere wolken boven haar samen. Nu is ze er niet meer, en moest ik naar een ander uitkijken. Of ik gek ben? Nee hoor, maar een tosti-ijzer blijft verdraaid handig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten