Het hangt aan de muur en het tikt.

Dit was een grapje van 20 jaar geleden. De oplossing was dan ook" een oost-berlijner".

Ik heb Berlijn meermalen voor mijn werk bezocht. De eerste keer was in 1987, vanaf 1991 kwam ik er bijna iedere twee jaar vanwege de Funkschau, waar destijds echte noviteiten werden getoond.

In 1987 was de sfeer totaal anders dan heden ten dage. Hoewel West-Berlijn even groot is als de provincie Utrecht, men voelde zich destijds gevangen, en dat gaf een vreemd soort gezelligheid, die ik er later nooit meer aangetroffen heb. Berlijn was alleen te bereiken via Oost-Duitsland of met buitenlandse vliegtuigen. Toen ik er heen moest, ging ik met KLM naar Hamburg om daar vervolgens met Pan-Am door te vliegen naar Berlijn. Dit was een belevenis op zich. Als een buschauffeur behandelde de piloot zijn kist. We moesten ook in een hokje wachten op het vliegtuig, waar een dienstregeling hing zoals in een bushalte gewoon is. Een paar minuten voor vertrek kwam een bus voorrijden, en reden we naar een lege plek op het vliegveld. Terwijl wij onderweg waren, bleek het vliegtuig te landen. Bij de, toen nog lege plek, stond een lege bus. Toen het vliegtuig geland was, werden twee trappen aangeschoven, en konden de vliegtuigpassagiers het vliegtuig via de achterdeur verlaten. Wij konden vrijwel meteen via de voordeur naar binnen. Tijdens het instappen hoorde ik de piloot al toestemming vragen om te vertrekken. Toen de deuren dicht waren, werden de motoren in een keer vol open gegooid, en werd er met een noodgang getaxied, en direct opgestegen. Het was dat ik met KLM een andere manier van taxiën had gezien, anders zou ik direct een aanval van vliegangst hebben gekregen. Toen we eenmaal opgestegen waren, werd ons nog even snel de noodprocedures uitgelegd, werden er reclamefilmpjes getoond, en ging het licht uit. Na een korte vlucht werd de landing ingezet. Ook hier werd nogal grof geland. De kist werd gewoon op de landingsbaan gegooid en met een noodgang werd er naar de terminal gescheurd. De deuren gingen open, en wij konden uitstappen. Terwijl wij aan het uitstappen waren, stapten de nieuwe passagiers alweer in. Terwijl we naar de aankomsthal werden gereden, zagen we de kist alweer de lucht ingaan.

Eenmaal in Berlijn kwam ik in gesprek met een lokale bewoner."Weet je dat er aan deze stad iets mist?" Een beetje verbaasd keek ik de man aan." Het dak. Welke kant je ook opgaat, je komt altijd de muur tegen. Als ze nou ook eens een dak gebouwd hadden, was het gebouw compleet." Niets is beter dan zelfspot.