Het Nederlands verengelst, so what?!

Gisteren zat ik een stukje van het programma “Café de Buren” te kijken. Dat is een programma van Teleac waar ingegaan wordt op de verschillen tussen Vlaanderen en Nederland. In deze aflevering ging het vooral over de verschillen van taal, eigenlijk de vraag is Vlaams een aparte taal? Zelf kan ik het bevestigend beantwoorden. Als ik gewoon Nederlands ga praten in Vlaanderen, wordt er toch vaak met de wenkbrauwen gefronsd. In het programma nam men de proef op de som, en vroeg in België naar een pinautomaat en een stomerij. en in Nederland naar een beenhouwer(slager) en een bankcontact(pinautomaat). Het gedeelte in Nederland werd in de provincie Groningen opgenomen. Toen de inboorling antwoordde met:”Waat zegst?”, werd dit niet verstaan. Van Vlaamse kant viel men erover dat jaren geleden in Nederland is gestart met onderwijs in het Engels, en dat dit is overgeslagen naar België.” We hebben eerst een zware strijd geleverd om van het Franstalig onderwijs af te geraken, en nu hebben we Engelstalig onderwijs in onze universiteiten”, was het commentaar.
En dat we in Nederland vrij slordig omspringen met onze taal, komt omdat de taalstrijd in Nederland als in de vorige eeuw gestreden is en het Frans alleen nog in diplomatieke kringen gebruikt word, hoewel ook daar het Frans terrein aan het verliezen is aan het Engels. Hoewel we veel leenwoorden uit het Engels hebben, zijn er toch woorden langzamerhand vertaald. Denk maar eens aan beeldscherm voor monitor, toetsenbord voor keyboard en schijfje voor disc. En het Frans. Als we nette woorden willen gebruiken voor stoep of wc gebruiken we woorden uit..... Over lenen gesproken. Ook uit onze voormalige gebiedsdelen zijn invloeden in onze taal te zien, en zeker niet altijd van vroeger. De uitdrukking "Kassie an tuan" is zo ingeburgerd, dat men stomverbaasd is dat dit gewoon Indonesisch is. Van de laatste tijd komen de uitdrukkingen van de Antillen en Suriname terug, zoals "No spang¨( geen drukte/ doe een rustig) of "Fa wakka"( hoe gaat het). Het belangrijkste blijft, we kunnen elkaar begrijpen.
Later.