Je kunt er ook mee bellen.

Als je twintig jaar geleden gezegd zou hebben dat je aan het tekstverwerken bent op een telefoon, was je direct rijp voor het gekkenhuis. Dit stukje zit ik op een Nokia N78 te tikken, op een telefoontoetsenbord met T9 ondersteuning. Tegenwoordig kijken we helemaal niet gek meer op van een compleet multimediacenter in pocketformaat. Een beetje telefoon is behept met internet, E-mail, MP3 en een fototoestel. Je zou haast vergeten dat je er ook mee zou kunnen bellen, hoewel een gebruiker van een GSM dat snel genoeg laat merken. Leg mij de volgende situatie eens uit. De bus komt aanrijden, en er wordt snel een nummer gekozen. Vervolgens wordt er al pratend ingestapt, zonder de chauffeur te groeten natuurlijk, en wordt er luid kwakend plaats genomen. Heb je dan ook de neiging om je met het gesprek te bemoeien? Nou, ik wel, en als ik de kans krijg doe ik het ook. En dan de eerste vraag. Meestal is dat : "Waar ben je? ", alsof dat de reden was dat je belt. Of GSM ook voordelen heeft. Vroeger zag je wel eens van die mensen die in zichzelf praatten. Destijds werden deze mensen voor gek versleten. Tegenwoordig tref je dit soort mensen aan met een GSM in de hand, of geloof je dat die stomme gesprekken echt plaatsvinden? Dan heb je nog het fenomeen kroeg. Vroeger ging je er heen voor een praatje. Tegenwoordig ook, maar dan met de GSM. Zijn we er nou echt veel blijer mee geworden? En ik? Ik krijg langzamerhand een stijve duim van het tikken op mijn N78.