Dat gladheid altijd onverwacht komt, hebben we afgelopen weekeinde helaas met 10 doden moeten bekopen. En nog zag ik vanmorgen zelf nog een paar auto's die de weg kwijt waren. Blijkbaar dringt het nog steeds niet door dat gladheid verraderlijk is.Jaren geleden heb ik zelf flink last gehad van gladheid. Oud en nieuw viel zodanig dat een kleine vakantie gevierd kon worden. Dat betekende destijds voor mij auto volladen en wegwezen. Mijn doel was destijds Marburg in Duitsland, zo'n drie uurtjes rijden. Naar mate ik verder naar het oosten reed, des te witter werd het, totdat ik door dikke sneeuwbuien reed en zo min eindbestemming bereikte. Dat was sinds lange tijd, dat ik oud en nieuw in de sneeuw heb gevierd. Op de terugrit wisten we dat er een ijzelfront achter ons aan zou komen. Helaas haalde deze ons vlakbij de Nederlandse grens in. Zonder schade wist ik de auto, na een rit van 350 KM, veilig voor mijn deur te parkeren. Echter, toen ik mijn koffers uit de auto ging pakken, vonden de omstandigheden het nodig mij de aarde eens van dichtbij te laten bekijken. Resultaat, wat blauwe plekken. Achteraf moest ik er wel om lachen, na een lange gladde rit, op je stoep onderuit gaan.
Doe in ieder geval voorzichtig.
Groetjes,
Robert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten