zaterdag 29 november 2008

Spam.

Je kent het wel, de mailtjes over de meest belovenswaardige pillen of iemand die je bankrekening even wil lenen, spam dus. Even terzijde, wist je dat de Nederlandse merknaam van Spam Smac is? Je weet wel, dat goedje wat op vrijwel iedere tafel te vinden was, het lipje afbrak bij het openen, om je vervolgens je vingers open te snijden aan het blik. Een andere vorm van spam is natuurlijk de telefoonterreur tijdens het eten. Ik ben inmiddels wat kortaf tegen die gasten geworden. De truc die de telefonisten leren is om de regie van het gesprek over te nemen. Dit doen ze door zeer snel te gaan praten. Het is geen kunst, ze hebben een voorgedrukte tekst voor liggen. Zoals ik in een voorgaande blog al eens schreef, geven dit soort gesprekken stof tot schrijven. Had ik dat nou maar niet gedaan, ik word praktisch niet meer gebeld! En dat terwijl er is gewaarschuwd dat internationale bendes flinke bedragen betalen voor telefoonnummers en E-mailadressen die onder andere van deze site Blogspot of van Hyves worden gehaald, om je vervolgens lastig te vallen met allerlei "aanbiedingen". Dat zijn de leukste telefoontjes. Laatst vroeg een Chinese dame of ik wel eens olie kocht." Natuurlijk", antwoordde ik. "Welke?", vroeg de vrouw, en ik noemde het merk. Op welke beurs deze aandelen genoteerd stonden. Ik kon de dame alleen vertellen dat deze olie bij de autohandel in het schap staat. Ik zou de dame verkeerd begrepen hebben. Ik had allang door dat ze mij aandelen van een of ander tweederangs bedrijf wilde aansmeren, om zo de koers omhoog te krijgen. Resultaat, de verkopen verdient veel geld, en jij zit met waardeloze aandelen, want die koersen zakken weer als een pudding in elkaar. Met de moed der wanhoop probeerde ze mij duidelijk te maken dat het geen olie betrof maar aandelen. Inmiddels waren mijn aardappels gaar, en moest ik een einde aan het gesprek gaan maken. Ik dankte de dame voor de prettige conversatie, en hing op.
Afgelopen dinsdag was het weer raak. Dit keer ging het gesprek in het Nederlands. Het Duitse RWE. Deze jongens ken ik nog wel uit de Nokia-tijd, ze waren de huisleverancier van de fabriek in Bochum. Glashard werd gezegd dat ik teveel voor mijn energie betaalde." Hoe weet u dat?", vroeg ik."Nou, dat staat hier in de computer", antwoordde de dame. "Dan maak ik bij deze bezwaar dat mijn gegevens in uw computer voorkomen, en eis dat deze direct verwijderd worden." De dame was blijkbaar overbluft. Ze maakte haar excuses, en hing op. Ik verheug mij nu al op het volgende gesprek.
Een paar maanden geleden was ECI in actie. "U kunt lid worden van onze club, en dan krijgt u grote kortingen.""Maar die kortingen krijg ik toch ook al als ik geen lid ben?" (ECI is een zusterbedrijf van BOL.com en ook een dochter van Bertelsmann.) "Nee hoor." "Nou, als ik op een andere site van jullie concern bekijk, kan ik gewoon boeken bestellen wanneer ik dat wil." Gek hè, dat ze de afgelopen tien jaar de helft van de leden hebben zien verdwijnen. Ik had de tijd, dus ik probeerde het gesprek nog wat te rekken, en ik merkte duidelijk dat de tegenpartij het gesprek het liefst zou afbreken. Ik heb haar niet al te lang vastgehouden, en heb opgehangen.
Een leuker ding was een telecomfirma, en dit keer geen Pretium, die zal waarschijnlijk nooit meer bellen na onze laatste actie. Deze belde duidelijk via een internetverbinding, net zoals ik trouwens. Hoewel het telefoonnummer gemaskeerd was, was het IP-nummer, het internetadres, gewoon zichtbaar. "Met welke telefoonmaatschappij belt u meneer?" "Met Nonoh.""Dan wens ik u een prettige avond", en er werd opgehangen. Dit was meteen de kans om een een IP naar IP gesprek te proberen. Dus ik bel terug. "Had ik u net aan de lijn?" "Ja", stamelde de man."Hoe komt u aan dit nummer?""Dat heb ik jou ook niet gevraagd", antwoordde ik. Ik was toch uiterst benieuwd welke aanbieding hij had. Hij kon mij 25% korting aanbieden op de kosten van KPN. Ja, dat is inderdaad geen kunst. Ik wenste hem veel succes en hing op.
Ja sorry hoor, men breekt in op jouw privéleven, en dat mag ik niet?
Groetjes,
Robert. En zo heb ik weer een aardige lap tekst in elkaar gezet.

Geen opmerkingen: